تبیان، دستیار زندگی

نارنگی میوه ضد چاقی

محققان دانشگاه اونتاریو ماده‌ای در نارنگی کشف کرده‌اند که مانع بروز چاقی در افراد می‌شود.

به گزارش برنا، همانطور که مصرف یک سیب در روز بیماری را از شما دور می‌کند مصرف یک نارنگی در روز هم منافع زیادی برای سلامتی انسان به همراه دارد.

محققان دانشگاه اونتاریو در لندن ماده‌ای در میوه نارنگی به نام nobiletin ( نوبیلتین) کشف کرده که در آزمایش بر روی موش‌ها دریافتند از چاقی پیشگیری و سبب حفاظت بدن در مقابل دیابت نوع دوم می‌شود. هم چنین انها دریافتند این میوه سبب مقاوم‌سازی سیستم بدن در مقابل حملات قلبی می‌شود.

به گفته محققان این ماده مانع تشکیل چربی در کبد می‌شود، دو سال گذشته نیز محققان موفق به کشف ماده‌ای به نام naringenin در گریپ‌فروت شدند با اثر مشابه نوبیلتین در نارنگی شدند.

اما آنچه که اهمیت دارد آن است که ماده nobiletin در نارنگی ده برابر naringenin در گریپ فروت در پیشگیری از چاقی کمک می‌کند. محققان امیدوارند نتایج آزمایشات انجام شده بر موش‌ها در مورد انسانها نیز صدق کند.

پیامبر اکرم (ص) می فرماید:

تذهب الارضون کلها یوم القیامه الا المساجد، فانها تنضم بعضها الی بعضی

در روز قیامت همه زمینها از بین می روند مگر مساجد که پیوند به هم باقی می مانند

  شگفتی جامعه جهانی از33 نظریه پزشکی در قرآن  

آن باده ای خوش است که نذر سبو شود
آن غصه ای خوش است که آه گلو شود
اصلا به یک دو قطره نباید بسنده کرد
آن چشمه چشمه است که یک روز "جو" شود
وقتی دلم شکست ، گرو میگذارمش
خوب است آبروی جگر "آب رو" شود
عشاق راه دربدر ناله ی هم اند
مستانه ناله کن که دلی زیر و رو شود
ما در حسینیه به خداوند می رسیم
ذکر "حسین" جلوه کند ذکر "هو" شود
روزی  اگر بناست که قربانی ام کنند
این کار بهتر است به ابروی او شود
باید که سجده کرد خدا یا حسین را ؟
فردا که با خدای خودش روبررو شود
آقایی کریم اجازه نمی دهد
تا اینکه دست ما به صف حشر رو شود
***
این گریه ی برای تو عین طهارت است
عابد چرا معطّل آب وضو شود
هرکس که سر به زیر تو شد سر بلند شد
بی آبرو کنار تو با آبرو شود

علی اکبر لطیفیان

صدای دسته ی زنجیرزن،غمی در من
و شعله می کشداکنون جهنمی در من
شب است و از همه سو خیمه می زند اندوه
که تا بنا شود از نو محرّمی در من
شبیه تکیه دلم بی قرار می لرزد
و شعله می کشد آواز مبهمی در من
صدای شعله ورِ یک سوار می پیچد
و سایه روشنِ تبدارِ آدمی در من
شب است و از در و دیوار تکیه می بارد
سکوت ممتدِ اندوهِ مبهمی در من

شاعر: مریم سقلاطونی

زندگی چیز دیگری شده است، تا به نامت رسیده‌ایم حسین!
عشق سوغاتِ کربلاست اگر مزه‌اش را چشیده‌ایم حسین!
هر دلی را به دلبری دادند، هر سری را به سَروَری دادند
ما که هر وقت گفته‌ایم خدا، از خدایت شنیده‌ایم: حسین
از خدایت شنیده‌ایم که ‌گفت: نقش‌ها ما کشیده‌ایم اما
«اَحسنُ الخالِقین» از آنروزیم که تو را آفریده‌ایم حسین!
زینت شانه‌های پیغمبر! تا شنیدیم ساعت آخر:
دل چگونه بریدی از اکبر، دل از عالم بریده‌ایم حسین!
این عَلَم‌ها و این علامت‌ها اینچنین بی دلیل خم نشدند
همه‌ی ما شریک غم‌های خواهری قد خمیده‌ایم حسین!
تن بی دست مانده‌ی سقا دیده‌ای، وای از دلت آقا !
در عوض ما کنار هر آبی عکس دستی کشیده‌ایم حسین!
بین شرم نگاه عباس و آن دل نازک شما چه گذشت؟
از حرم تا حرم نفهمیدیم ما که هر چه دویده‌ایم حسین!
روضه‌های مدینه می‌خوانیم اول کربلا و می‌دانیم
از دعاهای مادرت بوده که به اینجا رسیده‌ایم حسین!
شاعری با نگاه پاییزی به دو چشم بهاری‌اَم خندید
چه بگویم که اشک ما از چیست؟ چه بگویم چه دیده‌ایم حسین!

شاعر: قاسم صرافان

حضور بانوان در جریان عاشورا

کاروان کربلا، زندگی انسان بود. در تاریخ‌، آنانی که قدر خود را می‌دانستند، همراه کاروان شدند و از سرچشمه هستی‌، سیراب گردیدند و به قله شادمانی و پرواز روح رسیدند.

افراد این کاروان‌، به گواهی همه‌، صدیق‌ترین و پاک‌بازترین مسلمانان بودند. این‌کاروان‌، منزل به منزل راه می‌پیمود تا در مصاف حق و باطل‌، افق حق را نمایان کند.

حضور زنان و کودکان‌، جمع یاران امام حسین (ع) را در این کاروان‌، سرشار از عاطفه و مهر و دوستی نموده بود. زنان در ماجرای عاشورا، گویی قلب هستی و کانون دین و محبت بودند.

اما در روز عاشورا، مصیبت و مسئولیت زنان‌، بیشتر از مردان بود. آنان نیز از عطش رنج می‌بردند. اما از مصائبی که هر لحظه بر آنان وارد می‌گشت‌، آن چنان آشفته حال و پریشان خاطر بودند که متوجه عطش خویش و سوز گداز آن نبودند.

از کسانشان بعضی کشته شده بودند و نعششان در خیمه مخصوص شهدا بود و بعضی دیگر در انتظار رسیدن نوبت بودند و قطعی بود که لحظه دیگر آنان نیز کشته خواهند شد.

وحشت از اسارت و تصور ایام غم‌انگیزی که پیش‌بینی می‌کردند، آنان را سخت مضطرب و اندیش‌ناک کرده بود و نیز رجّاله‌های کوفه که همراه قشون عمر بن سعد آمده بودند هر چندی یک‌بار با حمله‌های تهدیدی و ایذایی‌، وحشت آنان را دو چندان می‌کردند.

مصیبت دیگر آنان‌، مراقبت از بچه‌ها و نگاه داری آنان بود، مخصوصاً بچه هایی که هنوز به سنّی نرسیده بودند و از هول عطش بی‌تابی بیشتری نشان می‌دادند و به صدای بلند گریه می‌کردند.

امیدواریم با معرفی تعدادی از این بانوان عالی مقام را که مورخان توانسته‌اند اسامی و برخی حالاتشان را درج نمایند، در جریان حماسه عاشورا؛  زنان و دختران جامعه ما در تأسی به این بزرگان‌، زندگی سعادت‌مندی را برای خود و خانواده‌هایشان فراهم اورند و از نور هدایت این بزرگان بهره گیرند و ازحیات سراسر برکت آنان تأثیر پذیرند.

خانم فاطمه

همسر گرامی حضرت سجاد (ع) و دختر امام حسن مجتبی (ع) و از بانوان با عظمت شیعه است‌.

وی به همراه شوهرش امام زین العابدین (ع) و فرزند ارجمندش امام محمد باقر (ع) در کربلا حضور داشت و سپس در سلک اسیران به شام رفت و در همه مصیبت‌ها با دیگر اهل بیت شریک بود.

چه گذشت براین بانوی گرامی‌، وقتی که شوهر بیمار خود را در زیر غل و زنجیر بالای شتر نگریست‌، و طفل چهار ساله خود را گرسنه و تشنه یافت و خودش را محتاج پارچه‌ای دید که خود را از دید نامحرمان بپوشاند، و از طرفی دیگر، سرهای خویشاوندان خود را بر نیزه‌دید.

مسلم بن عقیل‌، دختر کوچکی داشت که به همراه خانواده‌اش رهسپار کربلاشد.

وقتی در مسیر مکه به کوفه در منزل زباله خبر شهادت مسلم را به امام حسین (ع) رساندند، امام بعد از اعلام خبر به یارانش‌، دختر مسلم را صدا کرد.

 او را روی زانوی خویش نشاند و نوازش کرد. دخترک زیرک و باهوش بود، از حالت امام و گونه نوازش‌، فهمید و گفت‌: «یابن رسول الله، مثل این که خبر مرگ پدرم را می‌دهی‌؟» اباعبدالله (ع) متأثر شد و فرمود: «دخترکم‌، من به جای پدرت هستم‌.» صدای گریه بلند شد.

امام حسین (ع) رو به فرزندان عقیل کرد و فرمود: «فرزندان عقیل‌! شما یک شهید دادید، بس است‌،می‌توانید بر گردید.» عرض کردند: «یابن رسول الله! ما تا پایان کار در خدمت شماخواهیم بود و از هیچ چیز نمی‌ترسیم»‌  

مؤلف عمدة الطالب نام دختر مسلم بن عقیل را «حمیده‌« می‌نویسد. 

مرتضی مدرسی چهاردهی‌، در کتاب مسلم بن عقیل به روایت از اعثم کوفی می‌نویسد، دو تن از پسران مسلم به نام عبدالله و محمد در کربلا حضور داشتند که به شهادت رسیدند و دخترکی سیزده ساله که با دختران حسین بن علی (ع) در سفر کربلا بود.