زینبی کو تا بگرید زار بر نعش حسین
یا حسین آیا کسی جز تو مکرر کشته شد؟
امام سجاد(ع)،پاسدار وحی نبوی و خط علوی و شور حسینی بود.
در عصر نتوانستن ها،جامعه را به قدرت دعا توجه داد.
نیایش،سلاح او در مبارزه ی فرهنگی و سنگر او در دفاع از حق و اهل بیت بود.
او که در برابر خدا،سجاد بود،هرگز در برابر ظالمان،سرِ تسلیم فرود نیاورد و چهره بر درگاه ارباب قدرت نسود.
بندی که به دست و پایش بود،نشانه ی آزادی در اسارت بود و خطبه ای که در کوفه و شام خواند،جلوه ی مکرر فصاحت علوی در کلام زین العابدین بود.
جواد محدّثی
کلاسهای کربلا که در همه جاست حتی بدون یک روز تعطیلی،به من و تو و به همه ی آنانکه به نجات انسان می اندیشند،می آموزد.چراکه:هر روز عاشوراست و هر جا کربلا...
عاشورای حسینی،کتاب سرخی بود که تفسیر ناب آن از زبان امام سجاد(ع) تراوید.او با اسارت خویش،آزادی را تفسیر کرد و با خطبه هایش سرود بیداری خواند.
امام سجاد(ع)،بازمانده ی آن روز سرخ بود و شاهد آن عصر فاجعه و قساوت. صحیفه ی سجادیه اش،ناب ترین دعاهای عارفانه را در بر دارد.
هنوز هم ترنم عارفانه ی این زبور آل محمّد،بر زبان اهل دل است.زمان پر از زمزمه های سجادی است.
غدیر علی(ع)،حرای محمّد(ص)است،در جلوه ای پس از بیست و سه سال.
عاشورای حسین(ع)،دادخواهی غدیر علی(ع)است،پس از نیم قرن مظلومیت حق.
عاشورا،سقای تشنه کامان عزّت است.
عاشورا،انفجاری از نور و تابشی از حق بود که بر طور اندیشه ها تجلی کرد و موسی خواهان گرفتار در تیه ظلمت را از سرگردانی نجات بخشید.
عاشورا درخششی بود که در دل دشمن،ترس ریخت و در دل دوست،امید آفرید و مردگان را بیدار ساخت و غافلان را به هوش آورد و شب را تا پشت دروازه های شهر شرک و قلعه ی نفاق،تاراند.
گر چه در آن نیمروز سرخ،در آن صحرای آتشگون،در آن کربلای آزمایش،قیام قیامت در خون نشست،ولی فریاد رسایت در عمق زمان برخاست.
ای حسین!...گر چه در آن نینوا نای حقیقت گوی تو را بریدند،امّا...نوای حق،حقِ تو در تاریخ،همچنان ماندگار شد وجاودانه ماند.
ای حسین!کربلای تو،انقلاب آموز و انسان ساز نسلها و قرنها و سرزمینها بود و عاشورای تو،بارور سازنده ی لحظه ها و روزها و سالها.
بی شرمی شمر اگر چه بدنامی بود
همنام یزید بودن از خامی بود
ای کاش که باحسین می نامیدند
آن مرد که بایزید بسطامی بود
حرم عشق کربلاست و چگونه دربند خاک بماند آنکه پرواز را آموخته است و راه کربلا را می شناسد و چگونه از جان نگذرد آن کس که می داند جان،بهای دیدار است.
شهید آوینی
دشمنان اسلام بدانند که ما از دریای سرخ عاشورا وضو ساخته و بر پهنه ی کربلا ایستاده ایم تا نماز عشق را بخوانیم.
شهید بهشتی
پیام روشن باران،خدا کند که بیایی
شکسته قامت گلدان،خدا کند که بیایی
