تعداد مطالب : 8163

تعداد نظرات : 2195

زمان آخرین مطلب : 3473روز قبل

دانستنی های علمی

ناخن جویدن از جمله اختلالات عادتی است که اغلب در کودکان و گاهی بزرگسالان بروز می کند. این عمل به طورناخوداگاه صورت می گیرد و افراد مبتلا به این اختلال هنگام جویدن ناخن متوجه عمل خود نیستند.

بعضی افراد مبتلا به جویدن ناخن و بعضی دیگر به جویدن اطراف ناخن می پردازند وعده ای هم نیز هر دو عمل را انجام می دهند.

زمان شروع:

این اختلال احتمالا از ۴ یا ۵ سالگی شروع می شود ولی در سنین ۸ تا ۱۲ سالگی بیشتر دیده می شود.

بر اساس نتایج تحقیقات، جویدن ناخن از ۵ سالگی به شدت شروع و در ۱۰ تا ۱۵ سالگی به شدت خود می رسد و اکثر مبتلایان به این اختلال را کودکان ۹ تا ۱۱ سالگی تشکیل می دهند.

علل ناخن جویدن:

- فشار روحی و اضطراب:

این عادت روشی برای تسکین ناراحتی‌ها و عصبانیت‌هایی است که از یک موقعیت اضطراب زا و فشارآور به وجود می‌آید زیرا دیده شده افرادی که ناخن خود را می جوند از افراد عادی مشوش‌ترند.

این افراد در موقع صحبت کردن یا انتظار کشیدن با انگشتان خود و یا وسیله ای دیگر بازی می کنند یا پاهای خود را در حال نشسته پی در پی تکان می‌دهند. علاوه بر آن سوء تغذیه وکمبود ویتامین A در بعضی افراد آنها را عصبی می کند و موجب ناخن جویدن توسط فرد عصبی می شود.

- ترس:

این عمل بیشتر در کودکانی که والدینشان ناآگاهانه و به بهانه های مختلف در آنها ایجاد ترس می کنند زیاد دیده می شود. مثلا وقتی به کودک گفته می شود: "اگر گریه یا اذیت کنی می گویم لولو تو را بخورد” و یا ترساندن کودک از دکتر یا آمپول، شیوه های غلطی است که والدین برای ساکت کردن کودک اعمال می کنند.

- تقلید:

چنانچه یکی یا هر دو والدین کودکی؛ عادت به ناخن جویدن داشته باشند احتمال آنکه کودک آنها نیز به این عادت مبتلا شود بیشتر از کودکانی است که والدین آنها دچار این اختلال نیستند. زیرا در بعضی موارد، کودک ناخن جویدن را از والدین می آموزد، چون می بیند والدینش به هنگام ناراحتی این عمل را انجام می دهند و ازاین رو یاد می گیرد برای رفع ناراحتی خود به این عمل روی آورد.

- هیجان پذیری بیش از حد:

عده‌ای ناخن جویدن را واکنشی برای تخلیه هیجانات و تمایلات ناخوداگاه فرد برای خود آزاری می دانند و معتقدند این عمل به خاطر احساس گناهی است که فرد به وجود آمده و منجر به خود تنبیهی و خودآزاری او می شود. احتمالا این عادت در افرادی که هیجان پذیرتر از دیگران هستند بیشتر دیده می شود.

راهکارهای درمانی:

- چون ناخن جویدن ناخودآگاه وبر اثر فشار اضطراب درونی صورت می گیرد، لذا با رفع علل اضطراب زا با روشهای خوشایند فرد را از عمل خودآگاه سازید.

- شیوه‌های سرزنش، تهدید، تنبیه و … نه تنها اثر درمانی ندارد، بلکه تاثیر منفی داشته و باعث تشدید این عمل می شود.

- مالیدن داروهای تلخ، بدمزه، فلفل، رنگ و …. برای ترک ناخن جویدن کودک مؤثر نیست بلکه با ایجاد احساس گناهکاری و اضطراب در فرد سبب می شود بیشتر به این عمل بپردازد.

- در کودک به خاطر ناخن جویدن ایجاد ترس نکنید که باعث ایجاد اختلالات دیگر می شود.

- اوقات فراغت فرد مبتلا را با فعالیت‌های مورد علاقه او پر کنید. این فعالیت‌ها می‌تواند در کم کردن و ترک این عادت مؤثر باشد.

- کودک را هر بار که در ترک عادت موفقیتی بدست می آورد، تشویق کنید.

سه شنبه 6/10/1390 - 13:14

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

بیوگرافی و تصاویر بازیگران

ستاره های دیروز سینما امروز کجا هستند؟

کودکان بازیگر و سرنوشت نامعلوم

ستاره های دیروز سینما امروز کجا هستند؟

طبیعی است کودکی که مثلا در سنین 9-8 سالگی به شهرت رسیده و مردم در کوچه و خیابان او را می شناسند و از او عکس و امضا می گیرند یک کودک معمولی نیست و این تمایز را می توان در مناسبت های خانوادگی و به ویژه در مدرسه و نظام آموزشی بیش از مکان های دیگر شاهد بود.

برترین ها به نقل از هفته نامه سلامت : وقتی از سینمای کودک صحبت می کنیم؛ منظور صرفا فیلم، قصه و مخاطب کودک و عناصر دراماتیکی آن نیست. قطعا یکی از مولفه های مهم آن کودکان بازیگر یا بازیگران کودکی هستند که در این آثار هنرنمایی کرده و برخی از آنها در همان سنین پایین و پیش از آنکه به دوران بلوغ و هویتمندی برسند، به شهرت و محبوبیت رسیده و هویت و چه بسا شخصیت متفاوتی از کودکان همسن و سال خود پیدا کرده اند.

طبیعی است کودکی که مثلا در سنین 9-8 سالگی به شهرت رسیده و مردم در کوچه و خیابان او را می شناسند و از او عکس و امضا می گیرند یک کودک معمولی نیست و این تمایز را می توان در مناسبت های خانوادگی و به ویژه در مدرسه و نظام آموزشی بیش از مکان های دیگر شاهد بود.

مساله بسیار مهم این است که این کودکان باتوجه به موقعیت خاص خود چگونه فرآیند رشد را طی می کنند؟ وقتی این کودکان بازیگر به سن بلوغ می رسند یا به هر دلیل از حضور در سینما و تلویزیون محروم می شوند، چه اتفاقی برای آنها می افتد؟ این اتفاق لزوما به این معنی نیست که آنها از حیث اجتماعی و حرفه ای چه مسیری را طی می کنند بلکه مقصود اتفاقات روانی – عاطفی است که درون آنها رخ داده و چه بسا سلامت روانی – اجتماعی شان را تهدید می کند.

محبوبیت و شهرت بازیگران کودک باعث می شود تا توقع آنها از خود، دیگران و جامعه تغییر کند و ناگهان کنارگذاشتن آنها از عرصه نمایش یا افول شهرت و محبوبیت شان باعث ضربه های روحی ازجمله افسردگی و پرخاشگری در آنها شود. البته برخی از آنها وقتی به سن بلوغ و تشخیص عقلی می رسند، خود راه و حرفه دیگری را برمی گزنند اما کسانی که به رغم میل باطنی شان پیش می روند در معرض این تهدیدات قرار دارند.

چه بسا ورود برخی از این کودکان به عرصه سینما و تلویزیون از بازیگری تا مجری گری صرفا مبتنی بر ضرورت اقتصادی و مصالح تهیه کننده بوده، نه علائق یا حتی استعداد این کودکان اما استفاده ابزاری از این افراد حتی اگر ناآگاهانه صورت گیرد، بیش از همه به زیان خود این کودکان تمام می شود.

عدنان عفرانیان، کودک فیلم «باشو غریبه ای کوچک» (بهرام بیضایی 1365) اهل جنوب است. او هم در محله خود مشغول بازی بود که توسط عوامل فیلم گزینش شد. در هنگامه اکران «باشو غریبه ای کوچک» برخی از نشریه های سینمایی، موجی را هدایت کردند با این مضمون که بهرام بیضایی با کودکان فیلم هایش بدرفتاری می کند که این بدرفتاری باعث شده آنها دچار اختلالات رفتاری شوند.

بهرام بیضایی در همان زمان پاسخ هایی داد. بعدها معلوم شد که ریشه این انتقادها، از بیضایی، نابسامانی هایی بوده که گریبانگیر عدنان عفرانیان شده بود. عدنان عفرانیان پس از خاتمه فیلمبرداری وقتی به شهر خود و خانه اش برمی گردد، دچار بحران دوگانگی می شود. این کودک پس از آن واقعه (که اولین و آخرین فیلمش بود) نتوانست به تحصیل ادامه دهد و سرنوشت او معلوم نشد. در برابر تمام اعتراض ها، بهرام بیضایی گفت: «مگر می شود تا آخر عمر قیم این کودکان بود؟»

مجید مجیدی، کارگردان سینما بالاترین آمار استفاده از بازیگران کودک در فیلم های خود را دارد. آنهایی که با این کارگردان کار کرده اند، او را در صحنه جدی و سخت گیر اما مهربان با کودکان دیده اند. «محسن رمضانی» بازیگر نابینای فیلم «رنگ خدا» (1377) با وجود اینکه در دنیای تاریک خود سیر می کرد، هرجا فیلم «رنگ خدا» به نمایش در می آمد، مجید مجیدی او را با خود می برد. ازجمله هنگام اکران «رنگ خدا» در جشنواره فیلم کودک و نوجوان سال 1378، پنج روز میهمان اصفهانی ها بود، اما پس از این فیلم هیچ خبری از او نیست و مانند قبل از فیلم در دنیای تاریک خود سیر می کند.

بهاره صدیقی کودک «بچه های آسمان» (1375) همراه بازیگر کودک دیگر «میرفرخ هاشمیان» پس از پایان این فیلم، پی سرنوشت خود رفتند و از آنها خبری نیست. چون پس از پایان و اکران فیلم به سرعت فراموش می شوند؛ اما در خبرها بود که دو سال پیش بهاره صدیقی در یک تله فیلم در نقش یک نوجوان در سکانسی کوتاه ظاهر شد که هنوز هم از تلویزیون پخش نشده است.

«کیومرث پوراحمد» هم بازیگران کودک را به روایت فیلم هایش راه داده است و شاخص ترین آنها «مهدی باقربیگی» است که نمی توان او را فراموش کرد. او در سریال قصه های مجید و چند فیلم سینمایی کیومرث پوراحمد بازی کرد. در طول پخش سریال در مرکز خبرها بود.

عکس، تفسیر، جایزه و مصاحبه، تا اینکه بالاخره مهدی باقربیگی از نوجوانی گذشته، به دانشگاه رفت و ازدواج کرد، به استخدام شهرداری درآمد و حالا شاید خیلی ها او را از یاد برده باشند. واقعیت این است که سینما یک حرفه جذاب اما بی رحم است و معلوم نیست شهرت و محبوبیت و زرق و برق های آن تا کجا دوام دارد و تضمین کننده سعادت و سلامت فرد است یا نه؟

باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir

سه شنبه 6/10/1390 - 12:59

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 1 ]

آشپزی و شیرینی پزی

آنچه از آبگوشت نمی‌‌دانید!

آنچه از آبگوشت نمی‌‌دانید!

همه دایره‌المعارف‌هایی که درباره ایران تالیف شده‌اند، مدخل «آبگوشت» دارند. شاید باور نکنید اما آبگوشت در کنار همه نام‌ها و نامداران فرهنگ ایرانی، در دایره‌المعارف‌های تخصصی بدل به مدخلی مفصل شده اما در منوی هیچ یک از رستوران‌های تهران آبگوشت نیست! برای خوردن آبگوشت باید به خانه، چایخانه، قهوه‌خانه یا دیزی‌سرایی رفت. آن هم فقط سر ظهر، نه قبل و نه بعد از آن. از قدیم دکان‌هایی هستند که به طور تخصصی هر کدام یک خوراک بیشتر نمی‌پزند؛ حلیمی، کبابی، چلویی، جگرکی، کله‌پزی و بریانی. اما باز هیچ یک از این خوراک‌های اصیل و محبوب ایرانی، جز چلوکباب‌ها، در منوی رستوران‌های ایران جایی ندارند! و به همین خاطر است که در کتابچه‌های راهنمای ایرانگردی برای خارجیان هم فقط فرق پلو و چلو و شرح انواع کباب‌ها آمده است. هر جای دیگر جهان که بود، این تنوع خوراکی را جاذبه‌ای سیاحتی می‌کردند و دست‌کم در منوهای وطنی جایی به آن می‌دادند.

آبگوشت به هزار و یک دلیل از خوراک‌های کهن ایرانیان است. یکی از این دلایل، شیوه کوچی و عشایری زندگی نیاکان ایران، برپایه فرهنگ دامپروری است. ایرانیان حتی هنگامی که شهرهای کهنی همچون همدان و شوش و پارسه را ساخته بودند، به معنی واقعی یکجا‌نشین نشده بودند و باز شاهان و درباریان، همانند مردمان در راه این شهرها ییلاق و قشلاق می‌کردند. این جا‌به‌جایی فصلی، حتی تا چند دهه پیش، میان قشلاق تهران و ییلاق شمیران هم، برای بعضی خانواده‌های متمول، متداول بود. پس گمان نکنید که زندگی کوچی با پایتخت ۲۰۰ساله اخیر ایران نسبتی ندارد.

آبگوشت، محصول زندگی یکجا‌نشینی است و کباب، خوراک زندگی کوچ‌نشینی و کوچندگان تنها هنگامی که به مقصد نهایی می‌رسیدند، فرصت و شرایط بارگذاشتن آبگوشت را می‌یافتند. اگر به مستندهای این نیم قرن که از زندگی عشایر ایران ساخته شده، نگاهی بیندازید، گله‌های چندهزار سَری را می‌بینید که هر یک از بزها، گوسفندان، گاوان و اسبان برای صاحبانشان مهم و محترم‌اند و جان دامداران به جان دام بسته است و بسیار کم پیش می‌آید که دام را سرببرند و جز از شیر و فرآورده‌های شیری آنها، تغذیه نمی‌کرده‌اند. اما در راه ناهموار و پرخطر کوچ هر روزه چند سَر از این دام‌های سلامت و پروار، ناکار و تلف می‌شده‌اند و عشایر پیش از آنکه دام، جان بدهد، آنها را سر می‌بریدند و کباب شام را به راه می‌کردند. کوچ، زمانبندی داشت و می‌بایست که به موقع به مقصد می‌رسیدند وگرنه هزار و یک ضرر و خطر طبیعی، در راه بود. پس فرصت بارگذاشتن آبگوشت تا رسیدن به مقصد، در سفر دست نمی‌داد. آبگوشت ظهر فردا را، از شب قبل باید بار‌گذاشت و پیشتر مقدمات و مخلفات آن را مهیا‌کرد که این همه، جز در یکجانشینی ممکن نبوده و نیست.

دیگر اینکه بساط کباب را به سادگی با سیخی چوبی نیز در بیابان می‌توان به راه کرد اما آبگوشت جز در ظرف پخته نمی‌شود. ساکنان فلات ایران هزاران سال پیش، نخستین ابزار و ظرف‌ها را از چوب و سنگ ساختند. اما ظرف چوبی روی آتش کارکردی نداشت و تنها ظرف‌های سنگی به کار می‌آمدند. پس از آن بود که توانایی ساخت سفال حاصل شد و انواع و اقسام ظرف‌ها شکل گرفت. هزاره‌ها ظرف‌های سفالین به کار می‌رفتند، تا انسان ایرانی به راز سنگ‌های معدنی و آب‌کردن و ریخته‌گری فلزات پی برد و از آن ابزار و ظرف ساخت و ظروف فلزی را به میان آورد. جالب است که آبگوشت، هنوز که هنوز است در سه ظرف سنگی، سفالی و فلزی، طبخ و میل می‌شود. انواع دیزی سنگی و سفالی و رویی (رویی به معنای رویین یعنی ساخته شده از فلز روی که به زبان عامیانه به آن روحی هم می‌گویند) هنوز به شیوه هزاره‌های دور، در ایران ساخته و به کاربرده می‌شود و این سه نوع دیزی، یادگاری است از سه عصر سنگ و سفال و فلز در باستان‌شناسی.

در قدیم پلو یا چلو را در مجمعه‌های بزرگی می‌کشیدند، که به آنها «قاپ» یا «قاب» می‌گفتند و چند نفر با دست از یک قاپ مشترک، غذا می‌خوردند. ممکن بود که چند آدم بزرگ و پرخور با پیری یا کودکی نحیف و کم‌غذا در قاپی همسفره و هم‌غذا ‌شوند. این بود که تقسیم غذا عادلانه نبود و یکی به اصطلاح، قاپ دیگری را می‌دزدید و غذای بیشتری می‌خورد. این بود که ایده «قاپ شخصی» به میان آمد که برای هر کس قاپ کوچکی غذا بکشند و آن را در پیش وی بگذارند. این بود که این «پیش‌قاپ» را «بُشقاب» نامیدند. یک قاپ بزرگ پر از غذا سر سفره می‌آمد و چند قاپ کوچک خالی (بُش به ترکی: خالی) گِرد آن می‌چیدند و برای هر بشقاب، جدا غذا می‌کشیدند. اما آبگوشت چه برای یک تن پخته شود، چه هزار تن، محتوای هر دیزی جدا، درون خود آن می‌پزد و گوشت و نخود و آب، برای هر دیزی به پیمانه برابر ریخته می‌شود و تبعیضی در میان نیست. مانند پلو همه را در یک دیگ نمی‌پزند و پس از پخت، غذا را نمی‌کشند، بلکه اول سهم خام هر دیزی کشیده می‌شود و پس از تقسیم، پخت آغاز می‌گردد.

اما پختن و خوردن آبگوشت کار ساده‌ای نیست. شاید همگان به پختن آن کاری نداشته باشند اما همه از خوردن آن لذت می‌برند. اما اگر یک خارجی از راه برسد و یک دیزی سنگی داغ با سنگک و ریحان جلویش بگذارید، شاید لذتی از لذیذی آن نبرد. چراکه خوردن آبگوشت آموزش می‌خواهد. با قاشق از دهانه تنگ دیزی چیز زیادی بیرون نمی‌آید، مگر اینکه دیزی را کج کنید و برای کج کردن هم، دست خواهد‌سوخت، مگر آنکه با تکه نانی گوشه ظرف را بگیرید و در این کار حتی دستمال کاغذی هم، کمک تکه نان را نخواهد کرد. البته بعضی از دیزی‌های سفالی دو دسته کوچک در دو طرف دارند که در این موقع به دستگیری خورنده می‌‌آیند.

آبگوشت دو بخش دارد، بخش « تَر» که به آن «ترید» می‌گوییم و بخش «خشک» که «کوبیده» می‌خوانیم. همان آب و گوشت که روی هم آبگوشت را پدید آورده‌اند. تقریبا با هم پخته می‌شوند اما جدا خورده می‌شوند. اما عمل‌آوردن این دو بخش به عهده آشپز نیست و شاید تنها خوراکی باشد که خورنده نیز در کار طبخ شریک است. اگر این دو بخش را جدا نکنید، تبدیل به سوپی نه چندان دلچسب خواهد شد و اگر هر یک از این دو بخش را خوب به عمل نیاورید، یعنی مثلا کوبیده را آب‌دار بردارید، لطفی نخواهد داشت. خلاصه آنکه آبگوشت‌خوردن کار هر کسی نیست و اگر برای نخستین بار کسی سر سفره آبگوشت بنشیند، بی‌راهنما به راحتی از ماجرا سر در نخواهدآورد.

گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی دو جزء لاینفک آبگوشت‌های امروزی‌اند و برای ایرانیان شاید تصور آبگوشت‌ بی‌سیب‌زمینی و گوجه‌فرنگی ممکن نباشد. اما شاید ندانید که این دو محصول فرنگی تا صد سال پیش از این، در ایران ناشناخته بوده‌اند. اما آبگوشت پیش از واردات این دو نیز، با گوشت و آب و نخود، آبگوشت بوده. ایرانی همان‌طوری این دو محصول فرنگی را در دیزی کرد و به آن دو رنگ ایرانی بخشید که جانشینان یونانی اسکندر و مغولان وارث چنگیز را به ایرانیانی اصیل و ایراندوست تبدیل کرد.

با وجود این همه کتاب آشپزی و مردم‌شناسی تا به امروز به آبگوشت این‌گونه نگاه نکرده بودیم. چراکه ما گاهی از کنار میراثمان سهل‌انگارانه به سادگی ‌گذشته‌ایم و ظرائف و لطایف فرهنگی نهفته در آنها را ندیده‌ایم. آبگوشت، عصاره فرهنگ ایرانی است و هزاره‌ها تاریخ و نکته در آن خفته است و همه قوت آن به ارزش غذایی‌اش نیست و اگر دقیق به آن بنگریم جان فرهنگ نیاکانمان را در پیاله‌ای از آن خواهیم دید. پس لقمه‌ای از آن را هم نباید هدر داد.

سه شنبه 6/10/1390 - 12:58

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 2 ]

تغذیه و تناسب اندام

پرتقال همراه صبحانه ممنوع!

آنچه درباره خواص درمانی این میوه باید بدانید

پرتقال همراه صبحانه ممنوع!

پرتقال یكی از پرطرفدارترین میوه‌ها در جهان است كه سابقه مصرف آن در كشورهای شرقی به‌ویژه چین به بیش از 2200 سال پیش باز می‌گردد. از این میوه پرخاصیت امروز 15 نوع در جهان دیده می‌شود.

پرتقال یكی از پرطرفدارترین میوه‌ها در جهان است كه سابقه مصرف آن در كشورهای شرقی به‌ویژه چین به بیش از 2200 سال پیش باز می‌گردد. از این میوه پرخاصیت امروز 15 نوع در جهان دیده می‌شود. مردم سرزمین‌های شرقی از قبیل چین و تبت این میوه را از آن جهت كه به خورشید شباهت دارد سمبل جاودانگی می‌دانند و بر این باورند، با مصرف پرتقال می‌توان سلامت و تندرستی جسم و روح را برای همیشه حفظ كرد. دكتر رضا حشمت، درمانگر طب سنتی چین در این شماره از خواص درمانی پرتقال، این میوه زمستانی بیشتر برای مخاطبان سیب سبز می‌گوید.

پاكسازی بدن با پرتقال

پرتقال به‌دلیل خاصیت ادرارآوری كه دارد در گروه میوه‌هایی قرار می‌گیرد كه برای پاكسازی درونی توصیه می‌شود. این میوه از آن رو كه مزه ملایم و طبیعی خنك دارد علاوه بر آن‌كه موجب رفع تشنگی می‌شود به‌دلیل خاصیت مدر بودنش موجب دفع مواد زائد و سموم به واسطه ادرار از بدن می‌شود. به اعتقاد بسیاری از درمانگران طب چینی مصرف پرتقال تازه در فصل زمستان یكی از بهترین روش‌ها برای حفظ سلامت و شادابی عمومی بدن است.

این نكته را جدی بگیرید

شما می‌توانید پرتقال را هم به‌صورت میوه و هم به‌صورت آبمیوه میل كنید و از خواص درمانی آن بهره‌مند شوید. اگر در گروه افرادی هستید كه مصرف آب میوه پرتقال را به میوه آن ترجیح می‌دهید به شما توصیه می‌كنیم پیش از آن‌كه آب پرتقال را بگیرید آن را كمی روی سطح صاف میز قل بدهید. این كار باعث می‌شود تا میزان آب دریافتی شما از میوه پرتقال بیشتر شود. این شیوه‌ای است كه بسیاری از مردم سرزمین چین برای گرفتن آب پرتقال از آن استفاده می‌كنند.

رفع عطش و خشكی گلو با پرتقال

درمانگران طب سنتی چین برای مراجعان خود كه از خشكی دهان، زبان و گلو شكایت دارند نوشیدن آب پرتقال یا خوردن این میوه را توصیه می‌كنند. آن‌ها معتقدند، نوشیدن آب پرتقال در افرادی كه در طول روز و با انجام فعالیت‌های روزمره خیلی زود دچار خشكی دهان و گلو می‌شوند، بسیار مناسب است.

چرا با صبحانه پرتقال نخورید؟

بسیاری از ما بر این باوریم كه نوشیدن آب پرتقال به همراه صبحانه تاثیر زیادی در حفظ سلامت، شادابی و تندرستی ما دارد، اما درمانگران طب سنتی چین اینگونه فكر نمی‌كنند. آن‌ها معتقدند، نوشیدن یا خوردن پرتقال به همراه وعده غذایی مناسب نیست و بهتر است این میوه را یك ساعت بعد از وعده غذایی میل كرد، زیرا همزمانی خوردن آب پرتقال یا پرتقال با وعده صبحانه موجب جذب نشدن مناسب مواد‌غذایی می‌شود زیرا اسید بالای این میوه موجب هضم زودهنگام غذا و دریافت نكردن مواد و ویتامین‌های لازم از وعده صبحانه یا دیگر وعده‌های غذایی می‌شود. همیشه آب پرتقال را یك ساعت پس از آن میل كنید.

چه افرادی در مصرف پرتقال پرهیز كنند؟

پرتقال اگر چه یكی از پرفایده‌ترین میوه‌های طبیعی محسوب می‌شود كه مصرف روزانه آن موجب افزایش مقاومت بدن به‌ویژه در روزهای زمستانی می‌شود اما برخی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این میوه موجب می‌شود تا مصرف آن برای برخی از افراد توصیه نشود.

افرادی كه به هر دلیل دچار اسهال هستند، بهتر است آب پرتقال میل نكنند. نوشیدن این آبمیوه موجب افزایش عملكرد روده‌ها و تشدید اسهال می‌شود.

به اعتقاد درمانگران طب سنتی چین كودكانی كه دچار گوش درد هستند بهتر است آب پرتقال ننوشند.

افراد مبتلا به برونشیت و افرادی كه مبتلا به سینوزیت هستند در شرایطی كه بیماری در آن‌ها عود كرده، بهتر است آب پرتقال ننوشند و از میوه آن مصرف نكنند.

درمانگران طب سنتی چین،بیماران مبتلا به دیابت را نیز از مصرف پرتقال و آب آن منع می‌كنند. آن‌ها بر این باورند كه این میوه به‌دلیل قند زیادی كه در خود دارد برای مبتلایان به دیابت مضر است و آن‌ها با مشاوره پزشك‌شان باید از این میوه مصرف كنند.

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir

سه شنبه 6/10/1390 - 12:57

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 2 ]

ریزه کاری های خانه داری

چگونه میوه و سبزی را تازه نگه داریم؟

میوه ها و سبزی ها ازجمله مهم ترین گروه های غذایی هستند که مصرف روزانه شان برای تمام سنین بین 3 تا 4 واحد توصیه می شود. با خوردن آنها می توان ویتامین ها و املاح بسیاری را به بدن رساند.نگهداری آنها نیز موضوع مهمی است که کمتر مورد توجه قرار می گیرد.

برترین ها به نقل از مجله تندرستی: میوه ها و سبزی ها ازجمله مهم ترین گروه های غذایی هستند که مصرف روزانه شان برای تمام سنین بین 3 تا 4 واحد توصیه می شود. با خوردن آنها می توان ویتامین ها و املاح بسیاری را به بدن رساند.

نگهداری آنها نیز موضوع مهمی است که کمتر مورد توجه قرار می گیرد زیرا باید برای هریک از این اقلام یک روش شستشو و قراردادن در یخچال را انتخاب کرد که درصورت به کاربردن کمی تغییر، می توان تازه ماندن آنها را طولانی تر کرد. پس توصیه های زیر را با دقت مطالعه کنید.

1 – سبزیجاتی مانند کاهو را باید میان دستمال کاغذی بپیچید و در ظروفی دردار قرار دهید. هرگز نباید آنها را با چاقوی فلزی قطعه قطعه کنید و در یخچال بگذارید زیرا در این صورت کاهوها قهوه ای خواهند شد.

2 – مطمئن شوید که میوه های شما در یخچال در دمای 1 درجه سانتی گراد هستند.

3 – یادتان باشد که میوه ها نفس می کشند بنابراین قراردادن آنها در کیسه باعث سریع تر شدن فرآیند رسیدن آنها خواهد شد پس اگر رسیده هستند، آنها را در کیسه نگذارید.

4 – سعی کنید از میوه فروشی هایی که میوه و سبزی های تازه می آورند، خریدتان را انجام دهید زیار هرچه میوه ها و سبزی ها خریداری شده تازه تر باشند دوره ماندگاری شان طولانی تر خواهد بود.

5 – جای مناسب را برای نگهداری میوه هایتان انتخاب کنید، به طور مثال میوه هایی مانند انواع توت و آلبالو را بهترا ست در پایین ترین قسمت یخچال جای دهید اما میوه های بزرگی مانند گلابی، موز، پرتقال و هلو را می توان در دمای اتاق (البته دور از نور خورشید و گرما) نگهداری کرد.

6 – دائما میوه هایتان را بررسی کنید و آنهایی که سطح شان خراب یا له شده و لکه دار هستند را از بقیه جدا کنید.

7 – برای تازه ماندن پیاز، سیر، موسیر و سیب زمینی هرگز آنها را در یخچال نگذارید. بلکه آنها را در محیطی خنک، تاریک و خشک قرار دهید.

8 – سیب های رسیده را از سایر میوه های تازه جدا کنید زیار سیب های رسیده از خود، گاز اتیلن متصاعد می کنند که می تواند به سرعت بر سایر میوه ها تاثیرگذار باشد.

9 – برای جلوگیری از له شدگی نیز بهتر است کیسه ای که می خواهید میوه را در آن نگهداری کنید پر از هوا و در آن را گره بزنید. به این ترتیب هوا مانند محافظی عمل کرده و از له شدگی آن هنگام حمل و نقل جلوگیری می کند.

10 – بهتر است سبزیجاتی مانند انواع کلم ها از کلم بروکلی گرفته تا گل کلم را نشسته در یخچال بگذارید و قبل از هربار مصرف آنها را بشویید.

11 – برای جلوگیری از تغییر رنگ های غیرعادی بهتر است میوه تان را پوست کنده و قطعه قطعه کنید. آنگاه کاسته ای را با یک لیتر آب و یک قاشق غذاخوری نمک پر کنید و قطعات میوه ها را در آن بریزید. می توانید چند قطره آب لیمو به این مخلوط اضافه کنید به این ترتیب میوه شما تغییر رنگ نخواهد داد.

12 – اگر می خواهید برای مدت کوتاه میوه هایی مانند زردآلو، گلابی و آلو را نگهداری کنید، بهتر است که آنها را در کیسه پلاستیکی و در یخچال بگذارید اما برای مدت طولانی تر بهتر است که آنها را در میان کاغذ یا روزنامه پیچیده و در محیطی خشک، تاریک و خنک قرار دهید.

13 – برای تازه ماندن ذرت بهتر است آن را میان دستمال کاغذی مرطوب بپیچید و در کیسه ای پلاستیکی در یخچال قرار دهید.

14 – هرگز سبزیجات را در محله ذخیره سازی نشویید زیرا با این کار رطوبت کافی را برای رشد باکتری ها فراهم خواهید کرد بنابراین چه بهتر که آنها را درست قبل از مصرف شستشو دهید.

15 – بهتر است سبزی های برگ سبزی مانند اسفناج را در کیسه ای پلاستیکی و در سردترین نقطه یخچال بگذارید تا حداقل به مدت 10 روز به صورت تازه باقی بمانند.

16 – برای تازه ماندن گوجه فرنگی (تازه، سالم و سفت) بهتر است آن را در دمای اتاق و دور از نور خورشید بگذارید.

17 – بهتر است سبزیجاتی مانند لوبیا سبز و خیار را در کیسه های پلاستیکی و در یخچال نگهداری کنید اما درمورد فلفل سبز پاکت های کاغذی و پایین ترین نقطه یخچال بهترین مکان است.

18 – بهتر است سبزیجات ریشه ای مانند هویج، شلغم و چغندر را در کیسه های پلاستیکی و در سردترین نقاط یخچال جای دهید.

19 – برای تازه ماندن قارچ بهتر است که آن را در پاکت های کاغذی قرار دهید، نه در کیسه های پلاستیکی.

20 – بهتر است سبزیجاتی مانند بادمجان و کدو را نیز در یخچال بگذارید. درصورت داشتن محیطی خنک بهتر است آنها را در ظروفی دردار قرار دهید.

باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir

سه شنبه 6/10/1390 - 12:56

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 2 ]

دنیای گیاهان و حیوانات

عجیب ترین حشرات دنیا!

منبع: گروه اینترنتی سالی

باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir

سه شنبه 6/10/1390 - 12:54

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 2 ]

اخبار

بازگشت کودک سونامی زده پس از 7 سال!

یک نوجوان تبعه اندونزی پس از هفت سال ناپدید شدن در اثر حادثه طبیعی موفق شد خانواده خود را به طور اتفاقی پیدا کند.

به گزارش برترین ها، یک نوجوان اندونزیایی به نام "واتی" 7 سال پس از ناپدید شدن در اثر سونامی 2004 در استان آچه واقع در غرب اندونزی، به آغوش خانواده خود بازگشت.

بنا به این گزارش، وقتی که این کودک برای خوردن غذا وارد مهمان خانه ای شده بود، صاحب مهمان خانه پس از سوال کردن درباره هویتش، وی را شناخت. واتی تنها نام پدر بزرگش را که رهبر معروف دینی در کشور محسوب می شود، ذکر کرد.

زمانی که 8 ساله بود این اتفاق برای وی رخ داد، و اکنون 15 سال سن دارد.

واتی گفت: "در این مدت مجبور شدم در خیابان ها گدایی کنم و از این طریق خود را از گرسنگی نجات دادم و اکنون از اینکه به خانواده بازگشتم، بسیار خوشحال هستم".

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir

سه شنبه 6/10/1390 - 12:53

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 2 ]

آشپزی و شیرینی پزی

دستور آشپزی: گوشت اردك + سیاباتا

پودینگ برنج و میوه + سالاد انار

دستور آشپزی: گوشت اردك + سیاباتا

مواد لازم گوشت اردك

سینه اردك: 200×4 گرم
پودر آویشن: به میزان لازم
فلفل قرمز چیلی: یك عدد
نعنای تازه: یك دسته كوچك
لیمو: یك‌دوم
عسل رقیق: یك قاشق غذاخوری

مواد لازم سیاباتا

نان تست: 10 عدد
رزماری تازه:‌ یك دسته كوچك
سیر: 5 حبه

مواد لازم پودینگ برنج و میوه

بادام ورق شده: یك مشت
شكر: 5 قاشق چای‌خوری
پرتقال: 2 عدد
آلو رسیده: 12 عدد
پودر وانیل: اختیاری
برنج: با كیفیت عالی (150×4 گرم)

مواد لازم سالاد انار

انار:‌یك عدد
كاهو: 100 گرم
هویج: 2 عدد
تربچه: یك دسته كوچك
شاهی: یك دسته كوچك
نعنا: یك دسته كوچك
سركه بالزامیك: به میزان لازم
لیمو: یك‌دوم

یك ماهی‌تابه‌ با قطر حدود 30 سانتی‌متری روی حرارت متوسط گاز قرار دهید و یك قابلمه بزرگ را روی حرارت كم. در آخر فر را روشن كرده و در درجه حرارت 200 درجه سانتی‌گراد یا 400 درجه فارنهایت بگذارید.

گوشت اردك

سینه اردك را برش بزنید تا كاملا پخته شود. به صورت ضربدری روی سینه اردك را با چاقو به آرامی خط بیندازید و روی یك تخته چوبی قرار دهید. روی گوشت‌ها نمك و فلفل همراه با پودر آویشن بپاشید و گوشت‌ها را مجدد برگردانید و روی طرف دیگر نیز ادویه و فلفل قرمز چیلی بپاشید تا كاملا به خرد گوشت‌ها برود. درون ماهی‌تابه روغن زیتون بریزید و سینه اردك را آماده طبخ كنید و درون ماهی‌تابه قرار دهید و بگذارید تا به مدت 16 تا 20 دقیقه سرخ شود، هرچند دقیقه یك‌بار سینه‌ها را در ماهی‌تابه برگردانید. یك در كوچك‌تر از در اصلی ماهی‌تابه را روی گوشت اردك‌ها قرار دهید. هنگامی كه گوشت‌ها كاملا پخت آن را روی یك تخته چوبی قرار دهید و با چاقو برش دهید و در ظرفی كه می‌خواهید سرو كنید قرار دهید. نعناها را روی تخته برش بزنید و روی گوشت‌ها بریزید، لیمو را برش بزنید و روی گوشت‌ها بچكانید. گوشت‌ها آماده سرو هستند اما در آخر روی آن‌ها عسل رقیق بریزید.

سیاباتا

نان تست را در تستر گذاشته تا ترد شوند و كمی روغن زیتون روی آن بریزید و برگ رزماری را روی نان‌‌ها قرار دهید و با سرعت سیرها را پوست كنده و روی نان‌ها بگذارید. مقدار كمی نمك و فلفل روی نان‌ها بپاشید و آن را در طبقه وسط فر قرار دهید و بگذارید به مدت 5 دقیقه در فر باقی بماند. می‌توانید آن‌ها را در كنار گوشت اردك سرو كنید.

پودینگ برنج و میوه

در یك قابلمه شكر ریخته و با كمی آب مخلوط كنید و بگذارید تا بجوشد. پرتقال را پوست كنده و درون ماهی‌تابه بریزید و همچنین آلوهای رسیده را برش زده و هسته آن را دربیاورید و به قابلمه كمی وانیل اضافه كنید. از طرف دیگر برنج را به صورت كته درست كرده و در یك كاسه بریزید و آن را منسجم كنید و در ظرفی كه می‌خواهید برای سرو ‌آماده كنید قرار دهید و میوه‌های پخته شده را به آن اضافه كنید. در آخر بادام‌ها را روی كل پودینگ ریخته و از خوردن آن لذت ببرید.

سالاد انار

ابتدا انار را از وسط نصف كرده و دان كنید و در ظرفی كه می‌خواهید سالاد را سرو كنید بریزید و بعد كاهو را خرد كرده و به سالاد اضافه كنید، زمان آن رسیده تا تربچه، شاهی و نعنا را نیز خرد كرده و به مواد اضافه كنید. درآخر هویج را با پوست‌كن برش دهید و روی سالاد بریزید. كمی نمك، همراه با روغن زیتون و سركه بالزامیك به آن اضافه كنید. قطعا از مزه سالاد لذت خواهید برد البته موقع سرو سالاد آب‌ لیموترش را روی آن بچكانید.

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir

سه شنبه 6/10/1390 - 12:52

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

ایرانگردی

گردشگری: شهر افسانه ای ابرقو

پیشنهاد یك سفر زمستانی

گردشگری: شهر افسانه ای ابرقو

این شهر ریشه در گذشته‌های خیلی دور دارد، حتما اگر شما از بناهای تاریخی متعددی كه در گوشه و كنارش وجود دارد بتوانید چشم بپوشید، از سرو پیر آن نمی‌توانید. بالاخره چند هزار سال زندگی در دل كویر شوخی نیست.

افسانه‌های زیادی درباره این‌كه شهر ابركوه یا همان ابرقو از كجا آمده و تاریخچه پیدایش آن چیست، وجود دارد و در كتاب‌های تاریخی هم از آن كم نگفته‌اند؛ از فارسنامه ابن‌بلخی بگیرید تا كتاب آثار ایران كه آندره‌گدار نوشته. خلاصه این شهر ریشه در گذشته‌های خیلی دور دارد، حتما اگر شما از بناهای تاریخی متعددی كه در گوشه و كنارش وجود دارد بتوانید چشم بپوشید، از سرو پیر آن نمی‌توانید. بالاخره چند هزار سال زندگی در دل كویر شوخی نیست.

دیدنی‌های این شهر از لحاظ جغرافیایی به هم نزدیك است و در یك روز می‌توانید همه جا را ببینید. پس نیازی نیست دنبال جایی برای اسكان باشید اما اگر قصد اقامت دارید در ورودی این شهر یك متل‌3ستاره وجود دارد.

بقعه پیر سبزپوش

اگر نام كتاب انسان كامل كه از مجموعه رسائل مشهور به گنجینه‌ نوشته‌های ایرانی است را شنیده‌اید، بقعه نویسنده آن را می‌توانید در شهر ابرقو بیابید. بقعه پیر حمزه سبزپوش یا شیخ عزیزالدین نسفی یكی از بناهای تاریخی شهر ابرقو است كه گچبری ویژه داخل آن مربوط به قرن ششم هجری است و با گچكاری‌های گنبد علویان همدان و مدرسه حیدریه قزوین و مسجد جامع ورامین شباهت دارد.

گنبد هزار ساله

از دیگر بناهای دیدنی‌‌ این شهر، گنبد عالی است كه از قدیمی‌ترین بناهای تاریخی ابركوه محسوب می‌شود. گنبد عالی كه در سال 448 هجری ساخته شده، بنایی 8ضلعی است كه توسط فرزند «امیر علی الدین شمس الدوله دیلمی» به نام فیروزان ساخته شده است و تمام بازدید كننده‌ها از حالت خاص آن تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

ازعهد قاجار

خانه آقازاده یكی از منازل قدیمی شهر ابركوه است كه با توجه به‌خصوصیات اقلیمی و آب‌‌وهوای خاص مناطق كویری ساخته شده است و در میدان دروازه قرار دارد. مساحت 820‌متر و زیربنای 528 مترمربع نشان می‌دهد خانه بسیار بزرگی است. قسمت شاخص و قابل توجه این بنا بادگیر 2 طبقه آن است. این بنا با خشت، گل و چوب ساخته شده و قدمتش به عهد قاجار می‌رسد. این ساختمان محوطه‌ای دارد كه در 4 طرف آن اتاق‌هایی ساخته شده است. كف حیاط به‌صورت سنگ فرش با قلوه سنگ است كه بخش‌هایی از آن هنوز باقی مانده. این خانه مثالی عالی از معماری خاص خانه‌های باستانی كویر ایران است.

منار جفت عزیز ‌الدین نسفی

در نزدیكی خانه آقازاده، خانه موسوی و خانه حسینی دوست هم هست كه دیدن آن‌ها خالی از لطف نیست.

خندق تاریخی شهر كه مربوط به پیش از اسلام است، مسجد جامع، گنبدخانه سیدون، یخچال‌های عظیم خشتی و منار جفت عزیزالدین نسفی هم از دیدنی‌های دیگر این شهر است.

درخت همیشه سبز

در ایران باستان، كاشتن درخت در طبقات مختلف جامعه اهمیت بسیار بالایی داشته. در نگاره‌ها و آثار باستانی مانند حجاری‌های دوره هخامنشی در تخت جمشید، نماد درخت و به‌طور خاص، سرو آورده شده است. زرتشتیان معتقدند، سرو به‌دلیل آن‌كه درختی همیشه سبز است، همواره در ایران مهم بوده و سرو 5 هزار ساله ابرقو نیز در این میان اهمیت ویژه‌ای دارد. بته جقه كه یكی از نقوش سنتی ایران است و در بیشتر هنرهای سنتی ایران استفاده می‌شود و بالای كلاه پادشاهان ایران نیز دیده می‌شود، تغییر یافته سرو سرافكنده است كه در فرهنگ ایرانی ایستادگی و تواضع را با هم نشان می‌دهد. این سرو كه به روایتی 5 و به روایتی 2هزار سال دارد، اصلی‌ترین جاذبه گردشگری ابرقوست.

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir

سه شنبه 6/10/1390 - 12:51

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

شهدا و دفاع مقدس

حسین

حضرت آیت الله جوادی آملی میفرمودند تو جنگ هر جای جبهه می رفتی خبری از یار دبستانی من و ای ایران نبود همه جا حسین حسین می گفتند