و به سند معتبر از شخصى كه گفت : حضرت اما رضاعلیه السلام براى من از خراسان بسته متاعى فرستاد چون گشودم در میان از خاكى بود از آن مرد كه آورده بود پرسید این خاك چیست ؟ گفت : این خاك قبر امام حسین است ، هرگز آن حضرت از جامه و غیر جامه چیزى به جایى نمى فرستد مگر این خاك را در میانش مى گذارد و مى گوید: این درمان است از بلاها به اذن و مشیت خدا.
و در حدیث معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقول است كه اگر بیمارى از مومنان كه حق و حرمت و ولایت و امامت حضرت امام حسین علیه السلام را داند بگیرد از طین قبر آن حضرت به قدر سر انگشت هر آینه دواى او خواهد بود.
و به سند موثق از ابن ابى یعفور است كه به خدمت حضرت صادق علیه السلام عرض كرد كه شخصى از خاك قبر امام حسین علیه السلام بر مى دارد و منتفع مى شود و دیگرى بر مى دارد و منتفع نمى شود، و فرمود: نه والله هر كه برآرد و اعتقاد داشته باشد كه به او نمى بخشد البته منتفع مى شود.
و به سند معتبر از حضرت امام رضا منقول است كه هر گلى حرام است مانند میته و خون و جانورى كه به نام غیر خدا كشته باشند مگر طینت قبر حسین علیه السلام كه از شفاى هر درد است .
از امام صادق علیه السلام نقل شده : هرگاه در بین راه به او اذیتى رسد از حبس یا ضرب در عوض هر روزى كه حبس شود یا غمى به او رسد، فرحى در قیامت به او خواهد رسید، راوى عرض كرد: اگر بعد از حبس او را بزنند به جهت قصد زیارت ؟ فرمود: به عوض هر زدنى یك حورى به او دهند و به عوض هر دردى هزار هزار حسنه به او داده شود هزار هزار گناه از او محو گردد، و هزار هزار درجه ترفیع یابد، و از كسانى باشد كه در قیامت هم صحبت با پیغمبر صلى الله علیه و آله باشد تا مردم از حساب فارغ شوند و حاملان عرش با او مصافحه نمایند و به او گویند: هر حاجت كه مى خواهى بخواه و ضارب او را بیاورند به مقام حساب و بدون سوال و جواب باز وى او را بگیرند و ببرند و نزد فرشته اى ، پس به شربتى از حیم جهنم و شربتى از غسلین به او دهند و او را بر كوه هاى آتش مقام دهند، به او گویند بچش آنچه را از براى خود مهیا كردى به دست خود كه مهمان خدا و رسول را زدى و اذیت كردى . پس آن مضروب را به نزد در جهنم آورند، و بگویند: ببین زننده خود را و آنچه به او رسیده است از عذاب الهى است آیا سینه ات شفا یافته است و به قصاص خود رسید ؟ مى گوید: حمد خدا را.
بحار، ج 98، ص 79، كامل الزیارات ، باب 44، ص 124.
از امام صادق علیه السلام نقل شده كه هرگاه زائر در بین راه بمیرد، ملائكه در تشییع جنازه او حاضر مى شوند و كفن و حنوط از بهشت از براى او مى آورند و بر او نماز مى گزراند و از ریحان بهشت در زیر او فرش مى كنند، و زمین قبر گشاده مى شود از هر سمت به قدر سه میل ، و درى از بهشت به سوى قبرش مى گشایند، كه از روح و ریحان آن بر او داخل مى شود تا روز قیامت
بحار، ج 98،ص 78، كامل الزیارات ، باب 44، ص 123.
هرگاه وفات نماید بعد از زیارت الى یك سال یا دو سال ، آن ملائكه بر جنازه اش حاضر شوند، و از برایش طلب مغفرت نمایند،او را زیارت كند در حال موت یا در شب اول قبر
بحار، ج 98، ص 15، كامل الزیارات ، باب 98، ص 259. بحار، ج 98، ص 16.
