تو آنجا من اینجا درجمع ولی محزون تنهااز عالم ترا می خواهم وبس ترا"دیوانه عشق تورابیگانه از هر آشنایی
ای آسمان رفت عشق من از دست من...عشق همیشه من....یک عمر...با بخت بدش بگریستم....بگریستم ....باری نپرسید از دلم "من کیستم ؟من چیستم.....
آنکه مست آمد ودستی به دل ما زد ورفت در این خانه ندانم به چه سودا زد ورفت خواست تنهایی مارا به رخ ما بکشد تنه ای بر در این خانه تنها زد ورفت
کردگارا"احساس راازمن مگیر که بنده ام به در گاهت با دلی خون زبندگانت ومرا رها مکن در این دنیای مکر که دل آتش می زنند وعاشق می کشند.کردگارا"مراتنها مگذار
سهراب:گفتی چشمها را باید شست!
شستم ولی...گفتی جور دیگر باید دید!دیدم ولی...گفتی زیر باران باید رفت.رفتم ولی او نه چشم های خیس وشسته ام را نه نگاه دیگرم را هیچکدام را ندید فقط در زیر باران با طعنه ای خندید وگفت:دیوانه ای باران ندیده
آبی تر ازآنیم که بی رنگ بمیریم شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم شاید که خدا خواست که دلتنگ بمیریم
همیشه دو درس را در زندگی خود به یاد داشته باشید -1-جسارت دربیان عقیده-2-جرات در پذیرش اشتباه
نمی دونه که من اینجا غمگینم. نمی دونه واسش عاشق ترینم سرش رو اون طرف کرده. می دونم می خوادتا اشک چشماشو نبینم
مارا یک دل از خوبان جدا نیست ولی صد حیف خوبان را وفا نیست به دوستان دل سپردن کار سهل است .زدوستان دل بریدن کار ما نیست
گفتمش بی تو چه باید کرد؟عکس رخساره ی ماهش را داد..گفتمش همدم شبهایم کو؟تاری از زلف سیاهش را داد..وقت رفتن همه رو می بوسید به من از دور نگاهش را داد...یادگاری به همه دادو به من ...انتظارسر راهش داد..!!
