تبیان، دستیار زندگی

پسرک از پدر بزرگش پرسید :

پدر بزرگ درباره چه می نویسی؟

پدربزرگ پاسخ داد :

درباره تو پسرم، اما مهمتر از آنچه می نویسم، مدادی است که با آن می نویسم. می خواهم وقتی بزرگ شدی، مثل این مداد بشوی.

پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید:
-اما این هم مثل بقیه مداد هایی است که دیده ام !
پدر بزرگ گفت:

بستگی دارد چطور به آن نگاه کنی، در این مداد پنج صفت هست که اگر به دستشان بیاوری ، برای تمام عمرت با دنیا به آرامش می رسی :

صفت اول:

می توانی کارهای بزرگ کنی، اما هرگز نباید فراموش کنی که دستی وجود دارد که هر حرکت تو را هدایت می کند. اسم این دست خداست، او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش حرکت دهد.

صفت دوم:

باید گاهی از آنچه می نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی. این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار، نوکش تیز تر می شود (و اثری که از خود به جا می گذارد ظریف تر و باریک تر) پس بدان که باید رنج هایی را تحمل کنی، چرا که این رنج باعث می شود انسان بهتری شوی.

صفت سوم:

مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه، از پاک کن استفاده کنیم. بدان که تصحیح یک کار خطا، کار بدی نیست، در واقع برای اینکه خودت را در مسیر درست نگهداری، مهم است.

صفت چهارم:

چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست، زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است. پس همیشه مراقب باش درونت چه خبر است.

و سر انجام پنجمین صفت مداد:

همیشه اثری از خود به جا می گذارد. پس بدان هر کار در زندگی ات می کنی، ردی به جا می گذارد و سعی کن نسبت به هر کار می کنی، هشیار باشی وبدانی چه می کنی.

سعید کلانتری  

به کارهای گذشته‌مان که فکر می‌کنیم، اکثرا به چیزی شبیه به "پشیمانی" می‌رسیم. کاش فلان روز، فلان کار را نمی‌کردم. کاش فلان مکان، فلان حرف را نمی‌زدم. کاش...همه افسوس و پشیمانی.

حالا کمی‌به زمان آینده‌مان فکر کنیم. یعنی من می‌توانم فلان کار را انجام دهم؟! یعنی من از پس آن کنفرانس بر می‌آیم؟! من هنوز نصف کار را هم انجام نداده‌ام، آیا می‌توانم تا فلان روز، به پایان برسانم‌اش؟!

یک ناتوانی و ضعف در خود احساس می‌کنیم. البته گاهی اوقات فکر کردن به آینده، ممکن است به یک نوع توهم‌زایی هم منجر شود. مثلا: من پولدار می‌شوم و فلان ماشین را می‌خرم!

با آینده‌نگری کاری ندارم، اما زندگی در آینده، خیلی جالب از آب در نمی‌آید. همینطور زندگی در گذشته!

به این نگاه نکنید که در گذشته چه بودید و در آینده چه خواهید شد. این‌ها همه‌اش خیالات است. به این نگاه کنید که در زمان ِ حال، چه هستید. شخصیت ِ خود را با زمان ِ حال خود تطبیق دهید. نه با چیزی که در گذشته بودید، یا چیزی که ممکن است در آینده باشید.

یک پل را در نظر بگیرید. زمان گذشته، مانند این سمت پل هست که پشت سر گذاشته ایدش. زمان حال، وسط پل است که شما در آن قرار دارید. زمان آینده هم آن سمت پل هست که باید یک سری موانع را پشت سر بگذارید تا برسید به آن. حالا خودتان بگویید که اگر خود را این سمت یا آن سمت پل فرض کنید، در حالی که وسط پل قرار دارید، چه اتفاقی می‌افتد؟! در زمان حال زندگی کنید تا لحظه‌ها را از دست ندهید. لحظه‌ها قابل بازگشت نیستند.

سعید کلانتری

آیا سقفی بالای سرت هست؟

 

نانی برای خوردن

لباسی برای پوشیدن

و ساعتی برای خوابیدن داری؟آری

نامی برای خوانده شدن

کتابی برای آموختن

و دانشی برای یاد دادن داری؟آری

بدنی سلامت برای برداشتن سبد یک پیر زن.

سخنی برای شاد کردن یک کودک

دهانی برای خندیدن و خنداندن داری؟آری

لحظه ای برای حس کردن

قلبی برای دوست داشتن

و خدایی برای پرستیدن داری؟آری

پس خوشبختی بسیار خوشبخت.

توانا بود هر كه دانا بود
Knowledge is power

هر فرازى را نشیبى است
High places have their precipices

آدم زنده زندگى مى خواد
Live and let live

سحر خیز باش تا كامروا شوی
An early bird catches the worm

چیزی كه عوض داره گله نداره
It is the case of tit for tat

چاه مكن بهر كسی اول خودت دوم كسی
He who blows into fire will have sparkles in his eyes

بى خبرى، خوش خبرى
No news is Best news

شتر دیدى، ندیدى
You see nothing, You hear nothing

همه کاره و هیچ كاره
Jack of all trades and master of none

عجله كار شیطان است
Haste is from the Devil

کاچى به از هیچى
Somthing is better than nothing

گذشته ها گذشته
Let bygones be bygones

سر پیری و معركه گیری
There is no fool like an old fool


جوینده یابنده است
He that seeks finds

از همان روزی كه دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی كه فرزندان آدم
صدر پیغام آوران حضرت باری تعالی
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرد
گرچه آدم زنده بود

از همان روزی كه یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی كه با شلاق و خون دیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود

بعد دنیا هی پر از آدم شد و این آسیاب
گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغ
آدمیت برنگشت

قرن ما روزگار مرگ انسانیت است
سینه دنیا ز خوبیها تهی است
صحبت از آزادگی، پاكی، مروت، ابلهی است

من كه از پژمردن یك شاخه گل
از نگاه ساكت یك كودك بیمار
از فغان یك قناری در قفس
از غم یك مرد در زنجیر
حتی قاتلی بردار،
اشك در چشمان و بغضم در گلوست
وندرین ایام زهرم در پیاله، زهر مارم در سبوست
مرگ او را از كجا باور كنم؟

صحبت از پژمردن یك برگ نیست
وای، جنگل را بیابان میكنند
دست خون آلود را در پیش چشم خلق پنهان میكنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمیدارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان میكنند

صحبت از پژمردن یك برگ نیست
فرض كن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض كن یك شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض كن جنگل بیابان بود از روز نخست
در كویری سوت و كور
در میان مردمی با این مصیبتها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانیت است...

::: زنده یاد فریدون مشیری :::
 

موز به علت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط کرد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، موز به دلیل داشتن پتاسیم زیاد، ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه‌ها می‌باشد.

موز ملین بوده و در درمان اسهال، ضعف بدن و تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب مفید است.برای درمان ضعف بدن، می‌توان موز را با عسل مصرف كرد.

موز خون‌ساز است، بنابراین توصیه می‌شود، اشخاص لاغر و کم خون موز بخورند. همچنین تقویت کننده معده و درمان کننده زخم معده و روده است.

گرد موز داروی خوبی برای پایین آوردن کلسترول است. شیره گلهای موز درمان کننده اسهال خونی و جوشانده آن اثر قطع خونریزی دارد.

موز انرژی زیادی دارد و به علت نرم بودن آن غذای خوبی برای کودکان و اشخاص مسن می‌باشد.

موز نفاخ است و زیاد خوردن آن خصوصا در افراد سرد مزاج، تولید گاز معده می‌کند. برای رفع این عارضه باید پس از خوردن آن، کمی نمک مصرف كرد.

 

10 دقیقه بعد: 10 قاشق چای‌خوری شکر وارد بدن‌تان می‌شود. می‌دانید چرا با وجود خوردن این حجم شکر دچار استفراغ نمی‌شوید؟ چون اسید فسفریک، طعم آن را کمی می‌گیرد و شیرینی‌اش را خنثی می‌کند.

20 دقیقه بعد: قند خون‌تان بالا می‌رود و منجر به ترشح ناگهانی و یک‌جای انسولین می‌شود. کبدتان شروع می‌کند به تبدیل قند به چربی تا قند خون، بیشتر از این بالا نرود.

40دقیقه بعد: حالا دیگر جذب کافئین کامل شده؛ مردمک‌های‌تان گشاد می‌شود، فشار خون‌تان بالا می‌رود و در پاسخ به این حالت، کبدتان قند را به داخل جریان خون رها می‌کند. گیرنده‌های آدنوزین مغز حالا بلوک می‌شوند تا از احساس خواب‌آلودگی جلوگیری کنند.

45 دقیقه بعد: ترشح دوپامین افزایش پیدا می‌کند و مراکز خاصی در مغز، که حالت سرخوشی ایجاد می‌کنند، تحریک می‌شوند.

 بعد از 60 دقیقه: اسید فسفریک موجود در نوشابه، داخل روده کوچک، به کلسیم، منیزیم و روی می‌چسبد. متابولیسم بدن افزایش پیدا می‌کند. میزان بالای قند خون و شیرین‌کننده‌های مصنوعی، دفع هرچه بیشتر کلسیم را از طریق ادرار باعث می‌شوند.

مدتی بعد: کافئین در نقش یک داروی مدر (ادرارآور) وارد عمل می‌شود. حالا دیگر کلسیم و منیزیم و رویی که قرار بود جذب بدن شود، بیش از پیش از طریق ادرار دفع می‌شود و به همراه آن مقادیر زیادی آب، سدیم و دیگر الکترولیت‌ها نیز از دست می‌رود.
مدتی بعدتر: کم‌کم آن غوغایی که در بدن‌تان ایجاد شده بود فروکش می‌کند و نوبت به افت قند می‌رسد. در این مرحله یا خیلی حساس و تحریک‌پذیر می‌شوید یا خیلی کرخت و بی‌حال. حالا دیگر تمام آن آبی را که از طریق نوشابه وارد بدن خود کرده بودید، دفع کرده‌اید؛ آبی که می‌شد به جای اسید و کافئین و شکر، حاوی مواد مفیدی برای بدن‌تان باشد. تا چند ساعت بعد اثر کافئین هم از بین می‌رود و شما هوس یک نوشابه دیگر می‌کنید.

نوشابه‌خورترین ملت جهان

سرانه مصرف نوشابه‌های گازدار در ایران ۴۲ لیتر است. با مقایسه این آمار با آمار دیگر کشورهای جهان به این نتیجه وحشتناک می‌رسیم که ما در سرانه مصرف نوشابه‌هاى گازدار مقام اول را در جهان پیدا کرده‌ایم. برای این که بیشتر وحشت کنید، بد نیست بدانید که:
1) میانگین مصرف نوشابه‌های گازدار در دنیا برای هر فرد 10 لیتر است.
2) در بیست سال اخیر، مصرف نوشابه هاى گازدار در كشور، نزدیك به ۱۵درصد رشد داشته است.
3) در طی این بیست سال، مصرف شیر و لبنیات، تنها حدود یك دهم درصد رشد كرده است.
4) سرانه‌ مصرف لبنیات در ایران كمتر از یك سوم استاندار جهانی است.
5) طبق آمار، ۹۰ درصد كودكان ۲۴ ماهه تا ۱۲ساله کشورمان، روزانه حداقل یك بار پفك و نوشابه مصرف كرده‌اند.
6) 25 درصد از كودكان ایرانى به نوعی با سوءتغذیه دست‌به‌گریبانند.
7) یک‌سوم از مرگ‌ومیرهای کشور به علت بیماری‌های قلبی‌عروقی است كه یکی از عوامل اصلی بروز آن، تغذیه غلط است.

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

بلکه نداشتن کسی است که الفبای دوست داشتن را برایت تکرار کند و تو از او رسم محبت بیاموزی.

 

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

 بلکه گذاشتن سدی در برابر رودیست که از چشمانت جاری است.

 

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

بلکه پنهان کردن قلبی است که به اسفناک ترین حالت شکسته است.

 

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

 بلکه نداشتن شانه های محکمی است که بتوانی به آن تکیه کنی و از غم زندگی برایش اشک بریزی.

 

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

 بلکه ناتمام ماندن قشنگترین داستان زندگی است که مجبوری آخرش را با جدایی به سرانجام برسانی.

 

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

 بلکه نداشتن یک همراه واقعیست که در سخت ترین شرایط همدم تو باشد.

 

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

بلکه به دست فراموشی سپردن قشنگ ترین احساس زندگی است.

 

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست

 بلکه یخ بستن وجود آدمها و بستن چشمهاست.