تبیان، دستیار زندگی

در برابر متلك‏ها و يا سرزنش‏هايى كه در راه حقّ مى‏شنويم، چه وظيفه‏اى داريم؟
شخصى از قاهره شترى را اجاره كرد تا به منطقه عبّاسيه برود. او بر شتر سوار شد و صاحب شتر افسار شتر را گرفته و مسافر را مى‏برد. در مسير راه، شتربان زير لب و گاهى هم بلند مسافر را مسخره مى‏كرد و چون او را مردى غريب و تنها و محتاج يافته بود، همگام با حركت شتر به جسارت‏هاى خود ادامه مى‏داد. در مسير راه شخصى اين صحنه را ديد و به مسافر گفت: آيا مى‏دانى و مى‏شنوى كه شتربان چه مى‏گويد؟ گفت: بلى! پرسيد: پس چرا از خود عكس العملى نشان نمى‏دهى؟ گفت: اگر او مرا به عباسيه مى‏رساند و مسير راه درست است، اين حرف‏ها مهم نيست، هرچه مى‏خواهد بگويد.
در سوره مطفّفين  مى‏خوانيم كه مجرمان، مؤمنان را به شكل‏هاى مختلف تحقير مى‏كنند:
1- پيوسته به آنها مى‏خندند: «اِنّ الّذين أجرَموا كانوا من الّذين آمنوا يَضحكون»
2- هر گاه از كنار آنها عبور مى‏كنند، غمزه مى‏آيند و چشمك مى‏زنند: «و اذا مَرّوا بهم يَتَغامزون»
3- همين كه به سوى دار و دسته خود بر مى‏گردند، پشت سر مؤمنان فكاهى و طنز مى‏گويند: «و اذا انقَلبوا الى اهلِهم اِنقَلبوا فَكِهين»
4- هنگامى كه مؤمنان را مى‏بينند، مى‏گويند: اينها منحرفند: «و اذا راوهم قالوا انّ هؤلاء لضالّون»
امّا مؤمنان استقامت كرده و از راه خود دست بر نمى‏دارند. قرآن در ادامه مى‏فرمايد:
روزى خواهد آمد كه مؤمنان، به كفار خواهند خنديد. «فاليوم الّذين آمنوا من الكفار يَضحكون»

منبع سایت قرائتی

به خداوندي خدا سوگند 

به نبي ختم انبيا سوگند

 به کمالات اوليا سوگند 

به گل روي مرتضي سوگند

 دوست دارم تو را، بيا مهدي 

ز کرم گير دست ما، مهدي

 به بهشت جمال نيکويت 

به سياهي تار گيسويت

 به نگاه دو چشم مينويت 

به کمانخانه دو ابرويت

 دوست دارم تو را، بيا مهدي 

ز کرم گير دست ما، مهدي

 به مقام ولاي تو سوگند 

به صفير صداي تو سوگند

 به صفاي دعاي تو سوگند 

به گل اشکهاي تو سوگند

 دوست دارم تو را، بيا مهدي 

ز کرم گير دست ما، مهدي

 به قد و قامت دل آرايت 

به دو دست چو شاخ طوبايت

 به فراخي صدر زيبايت 

به غبار کف قدمهايت

 دوست دارم تو را، بيا مهدي 

ز کرم گير دست ما، مهدي

 به خم گيسوي نکو شامت 

به شکوه و نشاط ايامت

 به همه عاشقان بي نامت 

به همه بستگان در دامت

 دوست دارم تو را، بيا مهدي 

ز کرم گير دست ما، مهدي

زندگي شخصي قائم

زندگي حضرت مهدي (عج) همچون زندگي پيامبر صلي الله عليه و آله و سلّم و امامان معصوم عليهم السلام است. امام رضا عليه السلام فرمود:

«لباس قائم (عج) جز پارچه ي زبر و خشن، و غذاي او جز غذاي ساده نيست» («منتخب الاثر»، ص 307)

او در بر خورد با مستضعفان آنچنان است که به فرموده ي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلّم:

«هنگام حکومت مهدي (عج) نيازمنداني به حضورش مي آيند و درخواست نيازمنديهاي خود مي کنند، آن حضرت مقداري که درخواست کنندگان بتوانند حمل کنند بدون شماره به آنها مي دهد» («اثباة الهداة»، ج 7، ص 199)

امام صادق عليه السلام به «مفضّل» فرمود: «کار امام قائم (عج) سياست شب و سياحت روز و غذاي ساده است. همچون زندگي اميرالمؤمنين عليه السلام». («بحارالانوار»، ج 52، ص 359)

آهسته در چادر را كنار زدم،‌ ابراهيم تازه از خواب بيدار شده بود، در‌حالي‌كه نمي‌توانستم جلوي خنده‌ام را بگيرم،‌ گفتم:‌ اين بيچاره‌رو چرا وارد جنگ كردي؟ شنيدي روز عاشورا اجنه و حيوانات خدمت امام رسيدند و اجازه جنگ خواستند، اما... . در‌حالي‌كه هنوز بين خواب و بيداري بود نگذاشت حرفم را ادامه بدهم و گفت: «يواش بچه‌ها خوابن، ديدم شماها كه دين و ايمون درست حسابي ندارين، گفتم اينو بيارم حداقل نماز صبحتونو به موقع بخونين» خنديدم و گفتم: من كه بچه‌اي اينجا نمي‌بينم. ابراهيم نگاهي به دورتادور چادر انداخت و گفت: «اي بي‌معرفت‌ها، ما رو باش اين همه زحمت به خودمون داديم، خروس آورديم كه برادران گرامي نماز صبحشونو به موقع ادا كنن. ببينم عمليات نزديكه، آخه قبل از مرخصي اين همه نماز شب‌خون نداشتيم.» گفتم: داشتيم اما چون حضرتعالي در خواب تشريف داشتي نمي‌ديدي. اخماشو به‌هم‌كشيد و گفت: «ديگه داري وارد حريم عرفا مي‌شي‌ها،‌ خواب روزه‌دار هم عبادته.» خنديدم و گفتم: ببخشيد حاج‌آقا رمضان چند ماهي است كه آمده و رفته. بلند شد و در‌حالي‌كه پتويش را جمع مي‌كرد گفت: «پسرم شما تا حالا موجودي را ديده‌اي كه در خواب چيزي بخورد.» گفتم: نه. ابراهيم ادامه داد: «من هم براساس همين قاعده به شما عرض مي‌كنم كه خواب روزه‌دار عبادت است.» گفتم: «خدا شفا بده مثل اين كه مشكل اساسي داري.»
   فرداي آن‌روز مراسم صبحگاه كه تمام شد، ديدم تعدادي از بچه‌ها دور فرمانده گروهان و ابراهيم جمع شده‌اند. نزديك رفتم. فرمانده گروهان در‌حالي‌كه نمي‌‌توانست جلوي خنده‌اش را بگيرد، رو به ابراهيم گفت: «شما هم اينقدر سخت نگير اون خروس هم روزي كساني بودن كه اونو خوردن.» ابراهيم گفت: «از اين ناراحتم كه كله‌وپاچه‌اش رو هم درست جلوي چادر گذاشتن تا داغ منو بيشتر كنن.» بعد در‌حالي‌كه به چهره تك‌تك بچه‌ها نگاه مي‌كرد ادامه داد: «به يك شرط رضايت مي‌دهم،‌ به شرطي كه با حاج‌آقا هماهنگ كنيد من امروز همه نيروهاي گردان را به بهداري ببرم تا با انجام آزمايش سونوگرافي،‌ معلوم شود چه كساني خروس بيچاره منو خوردن.» اين را ‌كه گفت همه از خنده منفجر شدند و گذاشتند دنبال ابراهيم.
                                                                                                 علي‌اكبر رئيسي

آدم گاهی از ترس مادرش ظرف می​شورد، گاهی از ترس همسرش و گاهی هم از ترس مورچه​ها. تا جايی که يادم هست، مورچه​های وطنی هميشه برای خرده​های نان و شيرينی صف می​کشيدند. ولی اينجا مورچه​ها چربی غذا را ترجيح می​دهند. نه به آنهمه خرده​نان ريخته پای فر برقی توجه می​کنند و نه به بسته​های نيمه​باز بيسکويت و نه به قوطی هميشه در دسترس قند. اما فقط کافی ست قاشقی که با آن ماکارونی يا لوبياپلو جابجا کرده​ام را نشسته در ظرفشويی بگذارم. شب که برگردم خانه نمی​دانم چطور از آنهمه مورچه​ی چسبيده به قاشق تقاضا کنم که بروند خانه​ی خودشان و بخوابند. دوستان البته از خشونت ذاتی​ام نسبت به اين موجودات بی​دفاع و کوچک خبر دارند. ولی آنقدرها هم بی​رحم نيستم که شير آب را روی جمعيتشان باز کنم. صبر می​کنم تا تعدادشان کم شود.

با سلام

با عرض سلام خدمت همه دوستان و همه مسئولین تبیان

از اینکه بنده را به عنوان برنده این ماه انتخاب کردند کمال قدردانی را دارم

گرچه شاید لیاقت این را نداشته باشم ولی مسئولین تبیان لطف کردند و مرا انتخاب کردند

بچه های زیادی بودند که واقعا تلاشهای زیادی را کردند و ان شاءا... در ماه های اتیه اسم انها را هم در لیست

منتخبین ببینیم . در ضمن  سهمی از این جایزه را ان شا ءالله از طرف همه مسئولین و کاربران تبیان

صرف کمک به ساخت ضریح حرم مطهر امام حسین علیه السلام میکنم امید است مورد مقبول

ایشان قرار بگیردو همه در این جایزه شریک شویم .