تبیان، دستیار زندگی

مرحوم آقاى شیخ باقر بیرجندى اعلى اللّه مقامه در كتاب خود (كبریت احمر) نقل كرده است كه پدر شیخ بهائى رضوان اللّه علیه فرمود:
شبى را در حرم مطهر سیدالشهداء (ع ) مشرف بودم وقت سحر شد، دیدم دو نفر به صورتهاى مهیب و عجیبى آمدند و زنجیرى از آتش بدست آنها بود بالاى سر قبرى رفتند كه صاحبش را در همان روز دفن كرده بودند نعشى را از آن قبر بیرون آوردند و آن زنجیر آتشین را به گردنش گذاردند و گفتند:
اى بدبخت تو را چه قابلیت است كه در این زمین مقدس دفن شوى خواستند او را بیرون ببرند رو كرد به قبر حضرت سیدالشهداء (ع ) و عرض ‍ كرد:
یا اَبا عَبْدِاللّهِ اِنّى اِسْتَجَرْتُ بِجَوارِكَ وَ اَنَا ضَیْفُكْ.
یعنى : آقا من مهمان تو هستم و به تو پناه آورده ام . ناگهان دیدم در ضریح باز شد و آقا سیدالشهداء (ع ) بیرون آمدند و رو كردند به آن دو نفر و فرمودند:
خُلُوهُ خُلُوهُ فَاِنَّهُ یَسْتَجارُ بِنا.
یعنى او را رهایش كنید زیرا به من پناه آورده .
پس غُل زنجیر آتشین را از گردنش برداشتند و رفتند.
آقا، یا اباعبداللّه دوستانت همه آرزو دارند بیایند كربلا و در جوار شما باشند كه آنها را پناه دهى .(1)
به جز حسین مرا مقصد و پناهى نیست

اگر كه راه حق اندر جهان تو مى جوئى

ببین به چشم خرد بر جمال نورانیش

بیا ببین كه مرامش چه بوده در عالم

رسیده خواجه عالم ز لطف در دنیا

هزار حاجت شرعى اگر بدل دارى

هزار بار گنه گر تراست اى شیعه

همین بس است در عالم غلام دربارش

بیا به چشم حقیقت نگر تو كربلاى حسین

بیا رویم و ببینیم قبر شش گوشه اش

بود امید من و دوستان به صبح و مسا

گداى كوى تواءم یا حسین شهید

بحق حق كه منم كلب درگهت شاها

كریمى اَر كه بمیرد نبیند آن قبرت

------------------------------------------------
1-ثكبریت احمر.

مرحوم حاج حسین نورى (رضوان اللّه علیه ) نقل كرد كه حضرت آیة اللّه العظمى آقا باقر بهبانى (رضوان اللّه تعالى علیه ) فرمود:
من در خواب دیدم حضرت سیدالشهداء (ع ) را، عرض كردم :
یا سَیِّدى هَلْ یُسْئَلُ عَمَّنْ یَدْفَنُ فى جَوارِكُم .
آیا سئوال (نكیر و منكر) مى شود از كسى كه در جوار شما دفن مى شود.
حضرت سیدالشهداء (ع ) فرمود: كدام ملك جراءت مى كند كه از او سئوال كند.(1)
با عشق حسین خلق و خو باید كرد

با دیده گریان به درو درگاهش

------------------------------------------------
1-ثمرات الحیوة.

آخوند ملا محمّد كاظم هزار جریبى (رضوان اللّه علیه ) فرمود: شنیدم از آقا میرزا محمّد شهرستانى كه عالم جلیل القدرى بود كه بر جنازه سیدبحرالعلوم نماز خواند فرمود:
من در اوایل جوانى مجاورت زمین كربلا را اختیار كرده بودم رفیقى داشتم صالح و متقى مجاور نجف اشرف بود از اهل خاتون آباد، اسمش حاج حسنعلى بود مكرر مرا تكلیف مى كرد كه به نجف رویم و در آنجا مجاورت نمائیم زیرا در كربلا قساوت مى آورد و مجاورت در نجف به مراتب بهتر است ، تا شبى خواب دیدم در رواق حضرت امیرالمؤ منین (ع ) مى باشم و همان رفیقمان حاج حسنعلى هم آنجا بود و بر من مجاورت كربلا را باز انكار مى كرد.
نا گاه دیدم آقا امام زمان (عجل اللّه فرجه الشریف ) در رواق تشریف دارند حاج حسن على خدمت آن حضرت عرض كرد: شما اینجا تشریف دارید و مردم به زیارت شما، به سامرا مى آیند.
فرمود: آنجا هم هستم پس بدست مبارك اشاره كرد بسوى ضریح و فرمود: بِحَقِّ اَمی رِالْمُؤ مِنی نَ لایُقَوِّدُونَ اَحَدا مِنْ كَرْبَلا اِلى جَهَنَّم
یعنى : به امیرالمؤ منین قسم كه هیچ كس را از كربلا به سوى جهنم نبرند.
سپس فرمود: به شرط این كه شبى را در آنجا مانده باشد من گمان كردم مقصود حضرت از بیتوته یعنى مشغول عبادت باشد.
من عرض كردم : ما شبها را مى خوابیم تا هنگام طلوع آفتاب ، فرمود: اگر چه خوابیده باشد تا هنگام طلوع آفتاب به این جهت من هم مجاورت زمین كربلا را اختیار كردم .(1)
سر زمین كربلا گنجینه اسرار دارد

گر بچشم دل به بینى سر پیدا و نهان را

ماه تابان در میانِ، گردش كواكب در تلؤ لؤ

آن قمر باشد حسین و دور او اصحاب و یاران

پیر مردى چون حبیب و نوجوانى همچو قاسم

مى درخشد پیكر صد پاره عباس زان سو

كربلا شد لاله زار و بوستان آل طه

راه و رسمش تا قیامت رهنماى شیعیان شد

اشك غم ریزد محبّت تا دلش آرام گردد

------------------------------------------------
1-ثمرات الحیوة.

كربلا خاكت معطر از چه شد

كربلا گو بوى عطرت از كجاست

كربلا بوى خدائى مى دهى

كربلا جانم فداى بوى تو

كربلا گشتى معلى بعد از آن

كربلا من زنده از بوى تواءم

كربلا هر كس كه یادت مى كند

------------------------------------------------
53-دار السلام.

علامه بزرگوار عالم جلیل القدر مرحوم نراقى (رضوان اللّه تعالى علیه ) فرمود:
در مدینه زنى روسپى زندگى مى كرد كه روزى خود را از راه فاحشه گرى در مى آورد و در همسایگى این زن اغلب به عزادارى امام حسین (ع ) مشغول بودند و جمعى در آن خانه گرد هم جمع مى شدند و براى مصائب آقا سیدالشهداء(ع ) گریه مى كردند و بعد از آن مقدار غذائى كه تهیه دیده بودند به آنها داده مى شد.
در همان خانه دیگى بر روى آتش نهاده و طعام جهت جمعیت درست مى كردند از اتّفاق آتش زیر دیگ خاموش شد.
زن فاحشه براى آتش زیر اجاق خود به خانه آنها آمده مى بیند آتش زیر دیگ خاموش شده مشغول روشن كردن آتش زیر دیگ مى شود در حالى كه داشت آتش را روشن مى كرد دودى از آن برخاسته و در چشم این زن مى رود و چند قطره اشك از چشمان او جارى مى گردد.
چون آتش روشن شد مقدارى از آن را برداشته به خانه خود مى برد پس از ساعتى بواسطه گرمى هوا استراحت نموده و به خواب مى رود.
در عالم رؤ یا مشاهده مى كند كه قیامت بر پا شده ناگهان آتش زبانه گرفت و با غلها و زنجیرهاى آتشین او را بسته مى كشانند.
در این وقت كه زن فریاد مى زد كسى به دادش نمى رسید چون خواستند او را به آتش جهنم اندازند ناگهان شخصى صدا زد كه دست از او بردارید.
ملائكه عرض كردند: یابن رسول اللّه این زن فاحشه است و جمیع اوقات خود را به فسق و فجور مى گذارند. حضرت امام حسین (ع ) فرمود: بلى ولى امروز در همسایگى اش جمعى از شیعیان ما مشغول عزادارى من بودند رفته بوده آتش بردارد دیده آتش زیر دیگ خاموش شده و به واسطه روشن كردن آتش چند قطره اشك از چشمانش جارى شد و قدرى از دستش براى ما سوخته شده او را ببخشید.
زن از خواب بیدار مى شود فورا خود را به آن مجلس مى رساند و توبه و انابه مى كند و مؤ منه مى شود.
بله ، هر كارى كه براى امام حسین (ع ) انجام شود آقا امام حسین (ع ) منظور دارد. و خدمت در مجالس امام حسین (ع ) باعث توبه از گناهان مى شود. مجلس حسین (ع ) مجلس نجات است . هر گنه كارى كه به مجلس امام حسین (ع ) آید توفیق توبه پیدا مى كند.(1)
مرا غیر از حسین سرور نباشد

من شوریده را بر سر هوائى

مرا در این دل تنگ آرزوئى

در این وادى من گم كرده ره را

در این دنیاى پر طوفان و موّاج

در این گرداب بحر دار حوادث

مگر با یارى فرزند زهرا

سفینه هم حسین و عترت اوست

چه باك از محشر و روز قیامت

------------------------------------------------
1-كشكول شمس.

دو نفر از معمرین و بزرگان اهل منبر در یزد كه فعلاً هم یكى از آنها زنده و در حیات است . همدیگر قرار مى گذارند و عهد مى كنند كه هر كدام از آنها زودتر از دنیا رفتند به خواب دیگرى بیایند و وضع خود را به هم خبر دهند.
یكى از آنها فوت مى كند دو شب بعد از فوتش به خواب دیگرى مى آید و در باغ مصفائى قدم زنان دوست خود را ملاقات مى كند پس از او مى پرسد: با تو چه كردند؟
گفت : وقتى مرا در قبر نهادند آن دو ملك بنام نَكی رَیْن براى سئوال و جواب وارد قبر شدند و از من هر چه سئوال كردند زبانم بند آمده بود ونمى توانستم جواب بدهم .
فقط یك كلمه به زبانم آمد و گفتم : من روضه خوان آقا حسینم ((ع )) آنها تا این حرف را شنیدند ساكت شدند و چیزى نگفتند و مرا به حال خودم به این حال كه مى بینى گذاردند و رفتند.(1)
گر راه حسین رفته ، آگاه شوى

داخل چو شوى به جمع یاران حسین

------------------------------------------------
1-كشكول شمس.

حاج شیخ باقر ملبوبى (رضوان اللّه تعالى علیه ) از حناب ثقه لحسائى نقل مى كند در خواب دیدم حضرت بى بى عالم زهراء مرضیه (علیهاالسلام ) را پیراهنى از فرزندش بدست دارد و از ظلم امت شكایت مى كند.
و نیز نقل مى فرمود كه :
در خواب دیدم خداوند متعال مى خواهد برساكنان تهران عذاب نازل فرماید در این هنگام آقا حضرت سیدالشهداء (ع ) عرضه داشت خدایا آنان را به من ببخشاى زیرا آنان براى من عزادارى و گریه مى كنند.(1)
حسین اى معنى دریاى رحمت

تو اى عطشان دشت ، خون كه هستى ؟

نه تنها اولیا سرمست جامت

نه تنها دور دل سوى تو باشد

تو را روح تقدس مى شناسیم

همیشه كربلایت پیش چشم است

------------------------------------------------
1-الوقایع و الحوادث.

مرحوم آقا شیخ مرتضى انصارى (رضوان اللّه علیه ) این مرد جلیل القدر اسلام بین طلاب و شاگردانى كه داشته یك شیخ طلبه بوده است كه گاهى از وضع طلبگى ناراحت و از فقرجان به لب آمده بود.
تصمیم مى گیرد كه در نزد قبر حضرت امام حسین (ع ) تحت قبه دعا كند جهت دو حاجتى كه داشته ، مرسومش این بوده است كه هر شب جمعه كه درس تعطیل است از نجف به كربلا مى آمده .
آن شب جمعه در كربلا تحت قبه در خواست كرده یا حسین من از تو دو چیز مى خواهم یكى خانه و دیگرى زن .
زیرا شیخ مرتضى انصارى به غیر از خرج نان و پنیر چیزى اضافه به من نمى دهد. پیش خود مدتى معین كرد كه تا یك هفته دیگر باید حاجتم را بدهى چنانچه به من داده نشد شكایت تو را به پدرت على (ع ) خواهم كرد.
شب جمعه دیگر موعد من است چنانچه نگرفتم دیگر به زیارتت نخواهم آمد پس از مراجعت به نجف اشرف هفته دیگر بنا به مرسوم خودش به جانب كربلا رهسپار گردید همچون كه به وادى ایمن كربلا رسید و چشمش ‍ به گنبد مطهر افتاد گفت : آقا حالا كه حاجت مرا روا نساختى و یك هفته منقضى شد من هم به زیارتت نمى آیم و از همانجا برگشت خسته و مانده وارد نجف شد خواست به حرم على (ع ) برود قارد نبود گفت : صبح مى روم .
اول آفتاب طلبه اى از طرف مرحوم شیخ با عجله آمد و گفت : شیخ شما را پیغام داده كه حتما قبل از تشرف به حرم امیرالمؤ منین (ع ) نزد من بیا زیرا امر واجبى در كار است طلبه هم خدمت مرحوم شیخ رفت .
مرحوم شیخ فرمود: حضرت امام حسین (ع ) به من امر كرده كه به وضع تو رسیدگى كنم و رضایتت را به عمل آورم قبل از اینكه به حرم مشرف شوى .
مبادا شكایت حسین را به پدرش بنمائى .
سپس شیخ خانه اى براى او خریدارى نمود و یكى از تجار را طلبید و در خواست كرد كه دخترش را جهت شخص طلبه مزاوجت نماید خلاصه به توسط توسل به آقا امام حسین (ع ) به هر دو حاجت خود رسید.(1)
مهر تو شد روضه جنات ما

گشت مُعلّى از تو كرب و بلا

قبله عشاق همه عالمى

به عاشقان گر بنمائى نظر

چشم امید همه بر سوى تست

به مجلس سوگ تو گریان همه

به اشك چشمان محبت نگر

------------------------------------------------
1-کشکول شمس.

در دلم همواره باشد

تو عزیز مصطفائى

تو شهید سر جدائى

من كه غرق سیاّتم

تشنه آب فراتم

در دلم مهر تو باشد

مى زنم بر سینه و سر

در عزایت دل غمینم

كى شود، آیم نشینم

تو اصیل مجد و عزتّ

بهر ما، بنما شفاعت

تو حبیب كربلائى

زاده خیر النسائى

ذكر تو سامان ما شد

مى كند دلهاى ما را

از غمت دلها پر از غم

یا حسین دارد مقدّم

------------------------------------------------
1-گنجینه هاى قرآن.

مرحوم سید نعمت اللّه جزائرى (رضوان اللّه تعالى علیه ) حدود سیصد سال قبل در مدرسه منصوریه شیراز در آن وقت كه شیراز دارالعلم بوده است تحصیل مى كرده .
شبها از نهایت فقر چراغ نداشته و از شعاع مهتاب براى مطالعه استفاده مى كرده است .
بالاخره چشمش را از دست مى دهد خودش در كتابش شرح حالش را مى نویسد: خواستم شیاف بگیرم و بچشم بمالم پول نداشتم خواستم به طبیب بروم پول نداشتم .
با خود گفتم چرا من به دنبال طبیب حقیقى نروم ، بیاد آیه قرآن افتادم كه خداوند در قرآن تعریف آب باران و عسل رافرموده و آن را مبارك و شفا خوانده .
قدرى از تربت قبر امام حسین (ع ) را با آب باران مخلوط كردم و با میلچه در چشمم نمودم و خوابیدم فردا صبح كه چشمم را باز كردم چشم روشن شد بدون اینكه نیازى به شیاف یا معالجه دیگرى داشته باشم .(1)
اى سوخته دل سراى دلدار اینجاست

گر در پى عشق یوسف زهرائى

------------------------------------------------
1-گنجینه هاى قرآن.