تبیان، دستیار زندگی

بی سروسامانی دنیا را که می بینم بیشتر به وعده حتمی خدا دلم قرص می شود

دوری از محبوب آدم را شاعر می کند

ما هزار و اندی سال است شاعریم

پشت تمام این دلتنگی ها چیزی هست

چیزی به نام عشق

عشق به فرزنده آسیب و ذاریات

به فرزند تور و عادیات

عشق به مضطری که وقتی دعا کند،رد نمی شود

وقتی زخم تو را روی دلم ذوق ذوق می کند

می ترسم لابه لای همین واژه ها جان بدهم

پاییز رسید بر ما خرده نگیر بی تو دل زمان دارد از جا کنده می شود

یا صاحب الزمان

در دنیایی که آدمهایش سهم زیادی از آسمان ندارند باران هم

میلی به باریدن ندارد

گاهی به سرم می زند بروم آسمان به ابرها التماس بکنم ولی حیف

منی که بال ندارم چگونه پر بزنم

آنقدر سرمان را گرم دنیا کرده ایم که خیلی چیزهای خوب عادتهای خوب

کارهای خوب که تو را خوشنود می کند یادمان می رود

در این روزهای چشم براهی

هوای یک دهان ترانه کرده ام

بی قرارم

تو می آیی روی دلهای مرده زمین نور می پاشی ومن آن روز از خوشحالی بال در می آورم

اللهم عجل لولیک الفرج

خبرنویس:علی احمدی

http://mirac87.parsiblog.ir/ 

دلم تنگ است

تو اگر نبودی نمی دانم کجا می شد این همه بغض را بی ترس و لرز هوار بکشم

قامت خمیده انتظار و گیسوان سپید صبر را ببینم

فراق پیرمان کرد

همه این دلتنگی ها را می خواهم با قاصدکها به خراسان بفرستم و طعم شیرین زیارت را به لحظه

هایم بچشانم،آرام شوم

ما همان آهوان گرفتار در دام دنیاییم

تو هم بیا و ضامن بی پناهی ما شو

جای دوری نمی رود

اللهم عجل لولیک الفرج

جهان مکان تاراج است چنین می گویند بی خبران رعیت در چنین دنیایی بی نوا و اجنبی ارباب است و سرور ما همگی چون گیاهان بی گناه متولد شده ایم نه از دامان دروغ شیر نوشیده ایم و نه در خانه ریا نان خورده ایم پس چه شد که مرگ بر ما چیره گشت با دروغ ما که هم شهامتش را داشتیم و هم شجاعتش را و زندگی در گذراست با خنده ها و گریه های اندوهبارش و باانسانهای کورباطن وسیاه دل وآدم هایی با قلب های سپید و نورانی پس در پایان هر شب تیره روشنایی روزخواهد آمد و این همان حقیقتی است که ازیادرفته است ما همگی زاده یک مادریم و خلقتی برابر داریم

 جبران خلیل جبران

سلام ماه من

سلام به همه ثانیه ها و ساعتهای شب و روزت

سلام

وقتی می ایستی  وقتی می نشینی وقتی نماز می خوانی وقتی قنوت می گیری

سلام

وقتی به رکوع می روی و سجده می کنی

وقتی زبان به ستایش خدا می گشایی وقتی استغفار می کنی

سلام

سلام به تو و همه جمعه های تب دار چشم براهت

خواستم بگویم ماه من تا وقتی گرفته ایی نماز آیات می خوانم

اللهم عجل لولیک الفرج

علی احمدی

غصه می خورم وقتی دلم را به هر آنچه خوش نمی داری می سپارم

و وقتی غرق می شوم در تکرار نامنظم روزگار بی تو

ما بزرگ زاده ایم از سلاله نورانی شماییم

در مکتب راستگوی آل محمد(ص) بزرگ شده ایم

بگذار دلباختگان گوساله سامری در خیال خام نیل تا فرات گردن بکشند

طنین تکبیر ما از نحر تا بحر تکثیر خواهد شد

و دنیا به پای عدالت تو خواهد افتاد

دور نیست آن روز

اللهم عجل لولیک الفرج

علی احمدی

من هی خراب می کنم و تو مدام پیش خدا درستش می کنی و من باز خراب و تو

همواره بزرگ مهربان تر از یک بابا درستش می کنی و من می دانم پرونده مرا به تو

می دهند ببینی باز درست نمی شوم

ولی دوستت دارم

جمعه ها را می شمرم هی هفته ها می گذرد و من صبح به صبح کنار این جاده منتظر

تو آخرین مسافر دنیا

حیف باز نیامدی

ولی

دوستت دارم

غیبت بهانه ایست که روح من پاک شود،نشدم قبول

ولی

دوستت دارم

دوستت دارم

دوستت دارم

اللهم عجل لولیک الفرج

علی احمدی