تبیان، دستیار زندگی

اَلْخَيْرُ وَ الشَّرُّ يُضاعَفُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ؛

خوبى و بدى در روز جمعه چند برابر (حساب) مى‏شود.

اَللَّئيمُ لا يُرْجى خَيْرُهُ وَ لا يُسْلَمُ مِنْ شَرِّهِ وَ لا يُؤْمَنُ مِنْ غَوائِلِهِ؛

افراد پَست به خيرشان اميد و از شرشان امان و از به هلاكت انداختنشان ايمنى نيست.

 امام على عليه‏ السلام :

  اَلْعِلْمُ اَصْلُ كُلِّ خَيْرٍ، اَلْجَهْلُ اَصْلُ كُلِّ شَرٍّ؛

 دانايي، ريشه همه خوبي ها و ناداني ريشه همه بدي هاست 

آش نخورده و دهن سوخته كيفر ديدن به گناه نكرده و بی آن كه محكوم،‌ دست كم از لذايذ يا منافع اقدام به گناه مورد اتهام، منتفع شده باشد. مترادف : " گرگ دهن آلوده و يوسف ندريده " " نه خورده و نه برده،  گرفته درد گُرده ! "  کتاب کوچه ج.1. احمد شاملو

اَلْعَجْزُ مَعَ لُزومِ الْخَيْرِ خَيْرٌ مِنَ القُدْرَةِ مَعَ رُكوبِ الشَّرِّ؛

ناتوانىِ همراه با خير بهتر از توانمندىِ

  در خدمت شر است.

 غررالحكم، ح1973.

خَيْرُ شَبابِكُم مَنْ تَشَبَّهَ بِكُهولِكُمْ وَ شَرُّ كُهولِكُمْ مَنْ تَشَبَّهَ بِشَبابِكُمْ؛

بهترين جوانان شما، جوانى است

كه خود را شبيه ميانسالان كند و

بدترين ميانسالان شما، كسى است

 كه خود را شبيه جوانان كند.

  مشكاة الأنوار، ص 297.

آش همسايه روغن غاز دارد ! چيزی كه از آن ديگران چشمگيرتر است و گواراتر

مترادف : " مرغ همسايه غاز است " " مرغ همسايه، تخم غاز می كند ! "  " آفتاب همسايه، گرمتر است "   

کتاب کوچه ج.1. احمد شاملو

اِنَّ اللّه‏َ تعالى اَنْزَلَ كِتابا هاديا بَيَّنَ فيهِ الْخَيْرَ وَ الشَّرَّ، فَخُذوا نَهْجَ الْخَيْرِ تَهْتَدوا وَ اَصْدِفوا عَنْ سَمْتِ الشَّرِّ تَقْصِدوا؛

خداى تعالى كتابى راهنما فرستاد و در آن خوب و بد را روشن ساخت. پس راه خوبى را پيش گيريد تا هدايت شويد و از راه بدى دورى جوييد تا به مقصد برسيد.

 نهج البلاغه، خطبه 167.

دروغ مصلحت آميز، به از راست فتنه انگيز !  عبارتی است از سعدی، در نخستين حكايت از نخستين باب گلستان، كه در شمار امثال ساير در آمده است. حكايت به اختصار چنين است كه : " پادشاهی به كشتن اسيری اشارت كرد. بيچاره در آن حالت نوميدی ملك را دشنام دادن گرفت، چرا كه هر كه دست از جان بشويد هر چه در دل دارد بگويد. ملك پرسيد : چه می گويد ؟ يكی از وزرای نيك محضر گفت : -         ای خداوند ! همی گويد " و الكاظمين الغيظ، و العافين عن الناس ! " ملك را رحمت آمد و از سر خون او درگذشت. وزير ديگر كه بر ضد او بود گفت : ما را نشايد در حضرت پادشاهان سخن جز به راستی گفتن ... اين ملك را دشنام داد و ناسزا گفت ! ملك روی از اين سخن در هم آورد كه : مرا آن دروغ پسنديده تر آمد از اين راست، كه روی آن در مصلحتی بود و بنای اين بر خبثتی. خردمندان گفته اند : دروغ مصلحت آميز به از راست فتنه انگيز !