تبیان، دستیار زندگی

     نشانه های عاقل

امام حسین فرمود: عاقل، با کسی که می ترسد او را دروغگو پندارد هم سخن نمی شود، از کسی که می ترسد او را رد کند درخواستی نمی کند، به کسی که می ترسد او را بفریبد تکیه نمی نماید و به کسی که به امید او اطمینانی نیست امید نمی بندد.

این حسین كیست كه عالم همه دیوانه ی اوست

این چه شمعی است كه عالم همه پروانه ی اوست

//زهره//parandeh2//

تو را دگر در خواب باید یافت

در میان رویاهای شبانه

در میان حاله ای از ابرهای بارانی

در میان سرخی گل های شقایق

در میان امواج دریاها

در میان کوچه های خاکی قلبم

در میان صحرای دل عاشقم تنها تو بودی

آه که تو دیگر نیستی

در میان آن کویر یک گل زیبا رویئده ست.

آن گل زیبا تو هستی

تو با عشقت صحرای دلم را به گلستانی پر از عشق مبدل کردی

وان گاه تو دیگر با من نبودی

تنها یاد تو با من بود

وای که عشق چقدر سوزان است

تو بارفتنت این گلستان را به آتش کشیدی

آه چه می شد اگر . . .

• بی تو نفس ندارم آشوب کار و بارم

تو این کور غربت با تو فقط بهارم

با تو شکوفه زارم

بی تو یه شوره زارم

می خوام بیای کنارم بشی ماه و ستارم

می خوام باشی همیشه

بی تو هیچوقت نمیشه

با هــر بهـــــــانه و هوسی عاشقت شدست !

فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شدست !!!
چیــــــــزی ز ماه بــــــــودن تو کم نمی شــود ...
گیـرم که برکه ایی نفسی عاشقت شدست !!!
ای سیــــــب سرخ ! غلت زنـان در مسیر رود ...
یک شهر تـا به من برسی عاشقت شدست !
پــر می کشی و وای به حــــــــال پرنده ایی ...
کــز پشت میله ی قفسی عاشقت شدست !!!
آییـــــــــــنه ایی و آه که هــــــــرگز برای تـــــو ....
فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شدست !!!

شمع و گل و پروانــــه چون عاشــقی دیوانــه

در جستجــــویت بودم در هر سـرای و خــانه

شمع و گــــل و پروانه می بیـنمـــت در رویــا

شـــادان میــان گلهــا با رقــص هر پروانــــه

یک سر هـزاران سـودا یک دل هزاران شــیدا

یک مست و صد پیمانه در گوشــــه میخــــانه

شمع و گـــل و پروانــه یک عاشـــــــق دیوانه

بی تو چه میـخواهم من در این مســــــافرخانه

تو در کنـــــارم هستـــی در قلب و جانم هستی

بی تو نبــــودم هرگـــــز یک ساعت و یک لحظه

روشن ترین مهتـــــاب و صـــــادق ترین رویایی

هر شب بیا در خـــــوابم زیبـــاترین پــــــــروانه

• غنچه از خواب پرید

و گلی تازه به دنیا آمد

خار خندید و به گل گفت سلام

و جوابی نشنید

خار رنجید ولی هیچ نگفت

ساعتی چند گذشت

گل چه زیبا شده بود

دست بی رحمی آمد نزدیک

گل سراسیمه ز وحشت افسرد

لیک آن خار در آن دست خلید

و گل از مرگ رهید

صبح فردا که رسید

خار با شبنمی از خواب پرید

گل صمیمانه به او گفت سلام

کاش وقتی زندکی فرصت دهد گاهی از پروانه ها یادی کنیم.....

کاش بخشی از زمان خویش را وقف قسمت کردن شادی کنیم....

کاش وقتی آسمان بارانیست اززلال چشمهایش تر شویم....

کاش شب وقتی تنها میشویم با خدای یاس ها خلوت کنیم....

کاش بین ساکنان شهر عشق رد پای خویش را پیدا کنیم.....

کاش با الهام از وجدان خویش یک گره از کار ه دلها وا کنیم......

کاش رسم دوستی را ساده تر مهربانی تر آسمانی تر کنیم......

کاش در نقاشی دیدار مان شوق ها را ارغوانی تر کنیم.......

کاش وقتی شا پرک ها تشنه اند ما به جای ابر ها گریان شویم.....

زندگی سخته اما باید خطر کرد

هیچ چیزی رو از دست نمیدی

با دست خالی اومدی با دست خالی هم میری

تو این مسیر پرخطر ممکنه گاهی هم زمین بیفتی

اما وقتی که افتادی دیگه تخت رو زمین دراز نکش

این فرمول رو به خاطر بسپار

نه بار زمین بخور اما ده بار برخیز

این جمله رو با خودت تکرار کن

من خم می شوم اما نمی شکنم

راستی یادت باشه وقتی موفقی که

با آجرهایی که دیگرون به طرفت پرت می کنن

یه خونه محکم برای خودت بسازی.........

 

ماهمیشه صداهای بلند را می شنویم...

پر رنگ ها را می بینیم...

آسان ها را می خواهیم...

غافل از این که خوب ها سخت می آیند...

بی رنگ می مانند و بی صدا می روند....