پاسخ گویی به سوالات مطرح شده در مورد ایمپلنت توسط دکتر فرامرز صفائی
آیا جراحی ایمپلنت سینه با شیردهی تداخلی دارد؟
خیر، بسیاری از زنانی که تحت عمل جراحی ایمپلنت قرار می گیرند، شکلی در شیردهی ندارند و هیچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است. در مطالعاتی که میزان سیلیکون در شیر انسان اندازه گیری شده است، در زنان دارای ایمپلنت سینه در مقایسه با زنان بدون ایمپلنت، میزان بالاتر سیلیکون نشان داده نشده است و تغذیه با شیر مادر برای نوزاد مشکلی ایجاد نمی کند. در روش های جراحی که از برش دور هاله استفاده می شود ممکن است توانایی شیردهی فرد کاهش یابد.
تغییرات حس بعد از جراجی ایمپلنت به چه صورت است؟
تغییرات نوک بعد از جراحی به صورت کاهش ویا افزایش حس است. احتمال تغییرات دائمی حس در تمام روش ها حدود 3 تا 5 درصد است و بیشترین درصد تغییرات نوک در برش اطراف هاله دیده می شود.
اندازه برش چه قدر است؟
در مورد پروتزهای آب نمکی 3 تا 4 سانتی متر و در مورد پروتزهای ژلی 4 تا 5 سانتی متر است.
آیا زنان در دوران بارداری یا شیردهی می توانند جراحی ایمپلنت را انجام دهند؟
خیر، در صورت تمایل این افراد می توانند 6 ماه بعد از زایمان یا 6 ماه بعد از قطع شیردهی اقدام به جراحی کنند.
در حال حاضر چند نوع ایمپلنت وجود دارد؟
دو نوع:1-آب نمکی(سالین، 2-ژلی(سیلیکونی)، جدار هر نوع ایمپلنت از سیلیکون غیر قابل نفوذ ساخته شده است. ایمپلنت های آب نمکی اولین بار در سال 1965 وارد بازار شدند و اولین نسل ایمپلنت های ژلی در سال 1962 معرفی شد و از سال 1993 نسل پنجم آن ها وارد بازار شده است.ایمپلنتهای آب نمکی بعد از قرار دادن در محل با سرم نمکی پر می شوند ولی ایمپلنت های ژلی از قبل از باسیلیکون پر شده اند.
ایمپلنت های آب نمکی برجستگی بیشتری ایجاد کرده وهنگام لمس سفت ترند. ایمپلنت های ژلی شکل طبیعی تری ایجاد می کنند و در لمس قوام طبیعی تری دارند.
سطح ایمپلنت های نمکی یا ژلی ممکن است صاف (Smooth)، زبر(Textured)، یا (Microtextured) باشد.
استفاده از ایمپلنت ها در چه سنی مجاز است؟
طبق دستورالعمل انجمن داروغذای آمریکا (FAD) استفاده از ایمپلنت های آب نمکی از سال 2000 برای افراد بالاتر از 18 سال و ایمپلنت های ژلی از سال 2006 برای افراد بالاتر از 22 سال برای بزرگ کردن مجاز است و در صورتی که هدف از جراحی ایمپلنت، باز سازی باشد، از هر دو نوع ایمپلنت می توان در هر سنی استفاده کرد.
آیا فردی که تحت عمل جراحی پروتز قرار گرفته می تواند از سولاریوم یا حمام آفتاب جهت برنزه کردن پوست استفاده کند؟
استفاده از سولاریوم یا گرفتن حمام آفتاب باعث صدمه پروتز نمی شود(هرچند ممکن است پروتز گرم شود و زمان لازم برای سرد شدن آن در مقایسه با بدن طولانی تر باشد) لازم به ذکر است کسی که تحت عمل پروتز قرار گرفته بایستی از برخورد مستقیم اشعه آفتاب یا سولاریوم به محل برش جراحی حداقل به مدت یکسال خودداری نماید، زیرا برنزه کردن باعث تیره شدن دائمی یا طولانی مدت اسکار محل عمل می شود.
آیا وزن فردی که می خواهد تحت عمل جراحی ایمپلنت قرار گیرد، باید در محدوده وزن ایده آل باشد؟
بهتر است وزن فرد در محدوده ایده آل باشد، کاهش وزن قابل توجه بعد از جراحی ایمپلنت می تواند نتایج عمل را تغییر دهد زیرا ممکن است باعث افتادگی یا کاهش در سایز شود و برای فرد خوشایند نباشد. افزایش وزن قابل توجه می تواند باعث افزایش سایز شود.
آیا ایمپلنت باعث ایجاد سرطان و مانع از تشخیص آن می شود؟
خیر، در مطالعات انجام شده هیچ ارتباطی بین گذاشتن ایمپلنت و ایجاد سرطان ، بیماری های خود ایمنی و سایر بیماری های سیستمیک بافت نشده است. درحال حاضر هیچ مدرکی قطعی دال بر اینکه سرطان در زنانی که ایمپلنت دارند در مراحل پیشرفته تر تشخیص داده می شود هم وجود ندارد.
آیا کسی که جراحی پروتز(ایمپلنت ) را انجام داده می تواند با هواپیما سفر کند؟
بله، فقط ممکن است در اثر تغییرات در فشارهوا در جدار پروتز (ایمپلنت) انبساط و انقباض رخ دهد که موجب ایجاد مقدار کمی حباب هوا در پروتز شود و فرد احساس شنیدن صدای جابه جایی مایع در هر دو نوع پروتز ژلی و سالین را داشته باشد. این حالت به طور خودبه خودی در عرض 24 تا 48 ساعت برطرف می شود.
آیا احتمال پارگی با تخلیه ایمپلنت وجود دارد؟
در مطالعاتی که انجام شده است، خطر پارگی ایمپلنت آب نمکی در طی 3 سال اول 3 تا 5 درصد و در طی 5 سال اول 7 تا 10 درصد گزارش شده است که در صورت وقوع خطری برای بیمار ایجاد نمی کند و خود بیمار نیز متوجه آن می شود؛ در این صورت نیاز به تعویض ایمپلنت وجود دارد. در مورد ایمپلنت های ژلی نیزجهت کنترل احتمال پارگی با توجه به آنکه پارگی ایمپلنت ژلی ممکن است بدون علامت باشد و در خیلی از مواقع تعویض ایمپلنت متوجه آن می شود FDA توصیه کرده است که بعد از سه سال MRI کنترل از بیمار گرفته شود و بعد از آن هر 2 تا 3 سال یک بار تکرار شود.
مراقبت های بعد از جراحی به چه صورت است؟
معمولاً این عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و طول مدت بستری بیمار یک روز است. هنگام ترخیص برای بیمار مسکن و آنتی بیوتیک خوراکی تجویز می شود. بیمار می تواند روز اول بعد از عمل پانسمان را برداشته و در صورت تمایل استحمام کند.
همچنین به بیمار توصیه می شود که در هفته اول بعد از عمل رانندگی نکند و در محدودیت حرکتی دست ها را رعایت کند (بالا بردن دست ها برای مسواک یا شانه زدن بلامانع است) توصیه می شود در چند هفته اول بعد از عمل خوابیدن روی شکم خودداری شود اولین معاینه کنترل 3 تا 5 روز بعد از عمل انجام می شود، در صورتی که در معاینه کنترل هرگونه شکی در مورد بالا قرار گرفتن ایمپلنت وجود داشته باشد، از نوار مخصوص (Elastic wrap) استفاده می کنند که دور تا دور قسمت بالایی قفسه بسته می شود و جهت ایجاد فشار به سمت پایین ضروری است. معمولاً چند روز بعد از عمل، بیمار قادر به رفتن سرکار است ولی انجام فعالیت و ورزش شدید به مدت 2 تا 3 هفته و ترجیحاً 4 تا 6 هفته ممنوع است. بیشترین ورم ناشی از عمل طی 3 تا 5 هفته فروکش می کند. حساسیت بافت ها به ویژه در لمس ممکن است تا چندین هفته طول بکشد. معاینات کنترل بعدی 4 تا 6 هفته، سه ماه و یک سال بعد از عمل انجام می شود و بعد از آن لازم است بیماران هر چند سال یک بار کنترل شوند.
سایز ایمپلنت بر چه اساسی انتخاب می شود؟
عوامل دخیل در انتخاب ایمپلنت عبارت اند از: اندازه بافت بیمار و به ویژه عرض آن، اندازه قفسه ، خصوصیات بافت نرم، انعطاف پذیری پوست و تمایل بیمار و نظر پزشک معالج به عنوان یک قانون کلی توصیه می شود که قطر ایمپلنت کم تر یا مساوی عرض باشد. در حال حاضر ایمپلنت ها در سایزهای مختلف وجود دارند. از100cc تا 500cc و بالاتر. شرکت های سازنده ایمپلنت های ساخته اند که با عرض یکسان می توانند حجم و برجستگی متفاوت ایجاد کنند و انواع آن عبارتند از low پروفایل، moderateپروفایل و high پروفایل ultrahigh پروفایل که نوع آخر بیشترین برجستگی را ایجاد می کند.
انواع برش ها در جراحی ایمپلنت کدام است؟
1-از طریق چین زیر بافت اینفراماماری که شایع ترین نوع برش مورد استفاده است. 2-برش بری آرئولر؛ در مواردی که لیف هم زمان انجام می شود، می توان از این نوع برش استفاده کرد. 3- از ناحیه زیر بغل. 4-از طریق ناف که با آندسکوپ انجام می شود. در این برش فقط می توان از ایمپلنت آب نمکی استفاده کرد. این روش به ندرت انجام می شود. 5-در بیمارانی که آبدومینوپلاستی (جراحی پلاستیک شکم) می شوند، از طریق برش شکم ایمپلنت در قفسه قرار داده می شود.
چند شکل ایمپلنت (پروتز) وجود دارد؟
دو نوع:1-گرد 2-قطره اشکی
محل قرار دادن ایمپلنت ها کجاست؟
الف-زیره غده، ب-زیر عضله.
1-در بیمارانی که هیپوماستی خفیف دارند و پوشش بافت نرم کافی است، روش زیر غده ای توصیه می شود.
2-در روش زیر غده ای شکل طبیعی تری دارد.
3- برای اصلاح افتادگی خفیف یا افتادگی کاذب با پروتز از روش زیر غده ای استفاده می شود.
4-در روش زیر غده ای درد بعد از عمل کمتر بوده و دوره نقاهت کوتاه تر است.
5-در زنانی که ورزشکار بوده و عضله پکتورال قوی دارند، روش زیر غده ای توصیه می شود. زیرا فعالیت عضله باعث حرکات غیرطبیعی و تغییر شکل پروتز نخواهد شد.
6-در روش زیر عضله احتمال لمس شدن لبه های پروتز کمتر است.
7-در مواردی که بافت کم باشد، روش عضلانی توصیه می شود (اعم از اینکه فرد ورزشکار باشد یا نباشد) زیرا در صورت استفاده از روش زیر غده ای احتمال لمس پروتز وجود خواهد داشت.
8-در روش زیر عضله ای احتمال عارضه انقباض کپسولی (Capsular ContractUre)کمتر است.
9-روش زیر عضله ای بیشترین پوشش در قسمت فوقانی را می دهد و در عین حال اجازه باز شدن فضا و بافت را در قسمت تحتانی می دهد.
10- به عنوان یک اصل قرار دادن پروتز در زیر عضله بهترین دراز مدت را ایجاد می کند.
منبع:زندگی ایرانی، شماره 3