تبیان، دستیار زندگی

•‌ هنگام تهیه سوپ، جعفری را در مرحله آخر پخت به آن اضافه كنید. با این كار عطر و رنگ جعفری بهتر می‌ماند.

•‌ اگر مرغی كه برای پخت غذا خریده‌اید دیرپز است، به مدت 2 ساعت درون سركه قرار دهید. بعد آن را بپزید. به این صورت مرغ هم زودتر می‌پزد و هم خوشمزه‌تر می‌شود.

•‌ اگر سوپ شما رقیق شده است می‌توانید با توجه به مقدار سوپ یك یا چند عدد سیب زمینی را درون سوپ رنده كنید. به این شیوه سوپ شما غلیظ خواهد شد.

•‌ برای این كه كلم قرمز موقع پخت تغییر رنگ ندهد، مقداری سركه به آن اضافه كنید.

•‌ اگر می‌خواهید متوجه شوید ماكارونی چه زمانی پخته است، یك دانه ماكارونی را روی در قابلمه بگذارید. اگر به در چسبید، مشخص می‌شود كه پخته است.

•‌ اگر می‌خواهید سبزی پاك و سالم باشد، ابتدا آن را در آب ساده بشویید و سپس در آب ولرم خیس دهید تا گل آن پاك شود.

در مرحله آخر سبزی را در محلول آب و مقدار كمی مایع ظرفشویی خیس بدهید تا تخم انگل از آن جدا شود و در نهایت نیز با آب ساده آبكشی كنید.

پدرم می‌گوید مرد باید سنگین و متین لباس بپوشد، اما نمی‌داند اگر من همان‌طور كه او می‌خواهد لباس بپوشم و مدل موهایم را همان‌طور كه او می‌خواهد درست كنم، دوستانم كه هیچ وقت از مد روز عقب نمی‌مانند، مسخره‌ام خواهند كرد.

دلم می‌خواهد شیك باشم و وقتی با رفقایم در خیابان قدم می‌زنم، احساس نكنم خیلی از آنها بی‌ریخت‌ترم. دلم نمی‌خواهد سنگینی نگاه‌هایشان را وقتی مثل آنها لباس نپوشیده‌ام، تحمل كنم.

راستش خودم هم از این شكل و قیافه‌های عجیب و غریب كه بعضی از جوان‌ها برای خودشان درست می‌كنند، خوشم نمی‌آید. دوست ندارم خودم را به شكل آنها در بیاورم، شلوار پاره بپوشم یا موهایم را كج و كوله اصلاح كنم، اما دوست دارم شیك باشم.

دوست دارم پدر و مادرم مرا درك كنند، زمانه من با دوران آنها فرق دارد. من نمی‌توانم آن طوری كه پدرم در جوانی لباس می‌پوشیده است،‌ لباس بپوشم. در عوض من هم حواسم هست كه به خاطر مد روز بودن همه چیز را قربانی نكنم، جوری لباس نپوشم و سر و وضعم را درست نكنم كه شخصیت من و خانواده‌ام زیر سوال برود.

اما دوست دارم پدر و مادرم مرا در انتخاب لباس‌ و نوع ظاهرم آزاد بگذارند. اجازه بدهند لباسی را كه خودم دوست دارم بخرم،‌ نه این‌كه مجبورم كنند چیزی را كه خودشان می‌پسندند، بخرم و بپوشم. دوست دارم به من اعتماد كنند و بدانند مایه‌ سرافكندگی‌شان نخواهم بود.

وركانه معماری سنتی دارد با خانه‌هایی كه دیوارهایشان قد كشیده‌اند و هر جا كه سنگ‌های رنگی اجازه داده‌اند، پنجره‌هایی مشبك از چوب، حفره‌هایشان را پر كرده‌اند. در وركانه، خانه‌ها و كوچه‌ها همه از سنگ هستند، هرچند مردمش دل‌هایی به نازكی شیشه دارند. روستای پیشنهادی این هفته ما مثل طفلی است كه روی دامن سنگی مادرش الوند خفته باشد. طفلی كه برای زیستن از وجود مادرش تغذیه كرده و طبیعی است كه همجنس او باشد.

پیشنهاد این هفته ما یكی از توابع بخش مركزی استان همدان است كه در 24 كیلومتری جنوب شرق آن قرار دارد. آغاز سكونت در وركانه مربوط به دوره صفوی است و احتمالا دلیل آن چشمه‌ای بوده كه حوالی روستا سر از دل زمین بیرون آورده است. «ور» در زبان كردی به معنای كنار و «كانه» به معنای چشمه است.

آب كه بهانه وركانه‌ای‌ها برای سكونت‌شان در دامنه الوند شده، به زندگی‌شان بركت بخشیده است، جان درختان‌شان شده است تا سر به فلك كشیده و بلند شوند و سرشاخه‌هایشان از گردو‌ها و سیب‌ها و زردآلو‌ها سنگین شود. قوت تاك‌هایشان شده است تا چترهای پر از جواهرهای سبز و سرخ‌شان را بر سر اهالی روستا بگسترند و زمین را از آن خوشه‌های یاقوت‌گونشان فرش كنند.

آب حتی سنگ‌ها را هم تراش داده و صیقل زده كرده است تا نور خورشید را بهتر و بیشتر منعكس كنند و روستا در هر طلوع و غروب در نور طلایی خورشید بدرخشد. آب همان بهانه‌ای كه دلیل سكونت اجداد وركانه‌ای‌ها در دامنه الوند شده است، روستایشان را چشم‌نواز و سبز و بهشت وار كرده است و آن وقت، آیا ممكن است كسی در برابر پیشنهاد تماشای این همه زیبایی بگوید نه؟ بگوید حوصله سفر ندارم؟ بگوید بگذار برای بعد، حالا موقعش نیست؟ شما را نمی‌دانم اما ما اهلش نیستیم!

 مرد موهای كوتاه كثیف وسیبل و ته‌ریش سیاهی دارد. زن سر شوهرش داد می‌زند و شوهرش هم مدام دستش را به علامت تهدید بالا می‌آورد و بد و بیراه می‌كوبد. تقریبا همه آدمای داخل سالن نگاهشان به این زن وشوهر است. ناگهان مرد دستش را كه بالا بود محكم توی صورت زن می كوبد و زن می‌خورد زمین. حسین از جایش بلند می‌شود و در حالی كه تلو تلو می‌خورد سر مرد فریاد می‌كشد: «هی مرد حسابی آدم باش.»

مرد كه مثل یك گاو خشمگین شده، به سمت حسین می‌آید. حسین باز هم سرفه می‌كند اما خودش را صاف نگه می‌دارد. مرد به حسین می‌رسد، آرام روی تختِ سینه حسین می‌زند و می‌گوید: « به تو هیچ ربطی نداره. زنمه، می‌زنمش. تو هم كتك می‌خوای انگار؟!»

حسین وسط حرف مرد سرفه خشك دیگری می‌كند و نگاهی به دست مرد كه به سینه‌اش می‌زند می‌اندازد. مرد یك كف دست دیگه به سینه حسین می‌زند. حسین دست مرد را می‌گیرد و می‌پیچاند. مرد از درد روی زمین زانو می‌زند و چهره‌اش را درهم می‌كشد و رنگش قرمز می‌شود.

درد در صدای مرد موج می‌زند و می‌گوید: «آقا ول كن جون مادرت دیگه نمی‌زنم. غلط كردم، دیگه نمی‌زنم.»

نگهبان حسین را از مرد جدا می كند. حسین كمی‌ احساس درد می‌كند. دستمال خیسش را روی صورت می‌گذارد. از چهره‌اش معلوم است كه از بیماری‌ای رنج می‌برد. مرد كه دوباره شیر شده است سمت حسین می‌آید و یك مشت حواله اش می‌كند. حسین مشت مرد را با كف دست راستش می‌گیرد و با دست چپش صورت مرد را نوازش می‌كند و آهسته می‌گوید: «زنت را نزن مرد.» نگهبان از كار حسین تعجب كرده است. كل سالن از اتفاقی كه افتاده شوكه شده‌اند. یك نفر از داخل اتاقی بیرون آمد و می‌گوید: «آقای حسین عارف»

حسین دستش را بالا می‌آورد. مرد وارد اتاق می‌شود و حسین هم پشت سر او می‌رود. انگار نه انگار كه اتفاقی افتاده باشد.

داخل اتاق 3 میز هست كه پشت هر یكی دو نفر نشسته اند. یكی از آنهایی كه پشت میز اول نشسته رو به حسین می‌گوید: «آقای عارف»

حسین با یك صدای ضعیف و خسته می‌گوید:‌ «بله»

حسین به سمت میز می‌رود و روی صندلی درب و داغونی می‌نشیند كه به او تعارف شده است. مرد پشت میز می‌گوید: «امرتون چیه قربان؟!»

حسین شناسنامه‌اش را به مرد پشت میز می‌دهد و می‌گوید: «می‌خوام زنمو طلاق بدم».

مرد پشت میز لبخند می‌زند و می‌گوید: «متاسفم قربان باید همسرتون همراهتون باشند.»

حسین سرش را به علامت این‌كه متوجه است او چه می‌گوید تكان می‌دهد و از روی صندلی بلند می‌شود و می‌گوید: «ممنون»

مرد: «خواهش می‌كنم»

حسین از در بیرون می‌رود و مرد همچنان روی زمین است و یك نگهبان سعی دارددلداری اش بدهد. حسین بدون توجه از راه پله‌ها پایین می‌رود و از ساختمان دادگاه خانواده خارج می‌شود.

***

تاكسی داخل یك كوچه سرسبز و زیبا جلوی خانه‌ای بزرگ نگه می‌دارد. حسین پول تاكسی را می‌دهد. تاكسی می‌رود، حسین كلید می‌اندازد و وارد خانه‌ می‌شود. حسین در حالی كه پایش را روی زمین می‌كشد در حیاط راه می‌رود و بعد روی یك تخت كنار حوض آب می‌نشیند. پایش را دراز می‌كند و سرش را روی یك بالش می‌گذارد و دستمال را از روی صورتش برمی‌دارد و یك نفس عمیق می‌كشد.

سارا از داخل خانه با 2 لیوان آب پرتقال وارد حیاط می‌شود و روی تخت كنار حسین می‌نشیند و می‌گوید: «دوباره من خواب بودم پا شدی رفتی تهران. مگه نمی‌دونی برات بده؟!»

حسین همان جوری كه دراز كشیده است می‌گوید: «كار داشتم.»

حسین پایش را جمع می‌كند و بعد روبه‌روی سارا می‌نشیند و مستقیما به چشمان او نگاه می‌كند و ادامه می‌دهد: «ببین سارا من خیلی دوست دارم. عاشقتم. حتی بیشتر از خودم و همه كسانی كه توی دنیا هستن دوستت دارم. من دیوونتم.»

از چشمانش چند قطره اشك پایین می‌ریزد و سارا آنها را با پشت دستش پاك می‌كند. حسین با بغض ادامه می‌دهد: «من خیلی دوستت دارم سارا. تو خوبی، خانمی‌، باهوشی، تو لیاقتت خیلی بیشتر از این حرفاست. می‌دونی... من با این مریضی لعنتیم نمی‌تونم شوهر مناسبی برای تو باشم، من لایقت نیستم... می‌خوام طلاق بگیریم.»

حسین سرش را پایین می‌اندازد، دستانش را روی صورتش می‌گذارد و می‌زند زیر گریه. سارا هم اشك می‌ریزد. سارا كاغذی را از جیب شلوارش در می‌آورد و به حسین می‌دهد.

حسین با بغض می‌پرسد: «این چیه؟!»

سارا كه گریه‌اش بیشتر شده است داخل خانه می‌رود. حسین كاغذ را باز می‌كند.

سارا تقاضای مهریه و طلاق كرده است.

زهره زمانی

ـ خنده را فراموش نكنید.

ـ شوخ‌طبع باشید.

ـ به زندگی خود شادی ببخشید.

ـ خود را شاداب و خندان نگه دارید.

ـ تبسم كردن را تمرین كنید‌تا برای شما عادت شود.

ـ هر روز خندیدن از ته دل را بیاموزید.

ـ چنانچه خواهان شادی هستید، باید آن را در خود بوجود آورید.

ـ كلمات خوب و شادی بخش بر زبان آورید.

ـ از دیگران با تبسم و بیان جمله‌ای دلنشین استقبال كنید.

ـ با خنده پیش از اخم كردن، از شر نگرانی خلاص شوید.

ـ روزهای بد خود را از طریق خندیدن، به روزهای خوب و شاد تغییر دهید.

ـ در مورد چیزهایی كه باعث خوشی و شادی شما می‌شوند، فكر كنید، سپس تا آنجا‌ كه ممكن است به سوی این شادی‌ها بروید.

ـ به زندگی با دیدی مثبت و همراه با شوخ طبعی و نشاط نگاه كنید.

ـ كوشش كنید‌ كارهایی انجام دهید كه به زندگی شما شادی ببخشد.

ـ زندگی را چنانچه هست، با تمام مشكلاتش قبول كنید.

ـ برای تندرست زیستن، خنده، بهترین اكسیر است.

ـ ناامیدی را از خود دور كنید.

ـ مثبت‌اندیش باشید.

ـ به موسیقی آرام گوش دهید.

ـ خانه خود را به یك مكان شاد تبدیل كنید.

ـ بردبار و شكیبا باشید.

ـ اضطراب را كنار بگذارید.

ـ فشارهای روحی را از خود دور كنید.

ـ از پیله خود بیرون بیایید.

ـ با ورزش شاداب و با نشاط شوید.

ـ اعتماد به نفس خود را تقویت كنید. به آنچه می‌دانید، اعتماد داشته باشید.

ـ قدر زندگی‌تان را بدانید.

ـ كار خود را بخوبی انجام دهید و یقین داشته باشید كه احساس نشاط، موفقیت و افتخار خواهید كرد.

ـ به خود ایمان داشته باشید.

ـ با دست كشیدن از یك عادت بد، عزت نفس خود را بالا ببرید.

ـ خود را با اندیشه‌های شاد و آرام بخش سرشار كنید.

ـ زود از كوره در نروید.

ـ نگذارید چیزهای كوچك، شما را خشمگین كند.

ـ كوشش كنید در برخوردها آرام باشید