تبیان، دستیار زندگی

فیلم بعدی «دیوید فینچر»، کارگردان مشهور دنیای سینما که در اکتبر ۲۰۱۰ به نمایش درخواهد آمد، فیلمی به نامThe Social Network است. این فیلم داستان پیدایش فیس‌بوک را روایت می‌کند و در ان هنرپیشه فیلم Zombieland، جس آیزنبرگ، نقس «مارک زوکربرگ» را بازی می کند. در این فیلم جاستین تیمبرلیک هم ایفای نقش می‌کند و در نقش شان پارکر، یکی دیگر از بنیان‌گذاران فیس‌بوک بازی می‌کند.

هنرپیشه‌ای که نقش زوکربرگ را بازی می‌کند

به عنوان یکی از علاقه‌مندان دیوید فینچر و همچنین شبکه‌های اجتماعی، باید تا آن هنگام انتظار مضاعفی را تحمل کنم تا ببینم این فیلم چگونه از آب درخواهد آمد و خالق فیلم هفت و Fight Club، این بار چه خواهد کرد.

با نزدیک شدن به پایان سال ۲۰۰۹، نشریات و رسانه‌های مختلف، شروع به معرفی بهترین، برجسته‌ترین  حوادث و رخدادهای سال و یا بدترین آنها می‌کنند. «تایم» هم به سنت هر ساله، فهرست‌های ده‌تایی از «ترین»‌ها را منتشر کرده است. در این پست، مهم‌ترین پیشرفت‌های دنیای پزشکی در سال ۲۰۰۹ را با هم می‌خوانیم:

۱- راهبردهای تازه در زمینه ماموگرافی: ماموگرام، عکس ویژه‌ اشعه ایکس است که از سینه‌های خانم‌ها، به صورت دوره‌ای برای تشخیص زودهنگام بدخیمی گرفته می‌شود. ماه نوامبر امسال، شورای مشورتی دولتی در زمینه پزشکی، تغییرات عجیبی در زمینه سن شروع ماموگرافی ایجاد کرد، بر اساس این تغییرات سن شروع ماموگرافی از ۴۰ سال به ۵۰ سال افزایش یافت و به جای انجام سالیانه ماموگرافی، توصیه به انجام دوسالانه آن شد. این شورا حتی توصیه کرد که خانم‌ها کمتر معاینات شخصی سینه انجام دهند. چنین تغییر رویکردی، بیماران و پزشکان را خشمگین کرد، چرا که بعضی از آنها تصور می‌کردند، این شورا از سوی شرکت‌های بیمه تحت فشار قرار گرفته است. اما هنگامی که در ماه دسامبر با تصویب سنای آمریکا، پوشش ماموگرافی و تست‌های پیشگیرانه، تضمین شد، خیال معترضان آسوده شد.

۲- واکسن ایدز: سال‌های سال، پژوهشگران در زمینه ساخت واکسن ایدز، با شکست مواجه می‌شدند. اما در ماه سپتامبر امسال، برای نخستین بار، در جریان یک کارآزمایی ۱۰۵ میلیون دلاری، واکسنی که حاصل ترکیب دو واکسن قدیمی ایدز بود، تأثیر پیشگیریانه معنی‌داری نشان داد. این واکسن روی ۱۶ هزار داوطلب آزمایش شد و معلوم شد که کارایی ۳۱ درصدی در پیشگیری از ایدز دارد.

البته در مقام مقایسه، شیوه پیشگیری ارزانی مثل کاندوم، اگر توأم با میزان پیشگیری بیشتری نسبت به واکسن جدید نباشد، دست‌کم پیشگیری کمتری دربر ندارد. به علاوه، منتقدان می‌گویند که اکثر داوطلبانی که این واکسن روی آنها آزمایش شده است، افرادی با احتمال ابتلای پایین بودند و افراد با خطر بالای ابتلا مثل معتادان تزریقی را شامل نمی‌شدند.

اما به هر حال، این واکسن، نخستین واکسن ایدزی است که این میزان موفقیت داشته است.

۳- برداشته شدن قوانین محدودکننده پژوهش روی سلول‌های بنیادی: به مدت ۸ سال، پژوهش روی سلول‌های بنیادی با قوانین محدودکننده دست و پنجه نرم می‌کرد، قوانینی که در زمان جورج بوش وضع شده بودند. اما در نهم مارس سال میلادی جاری، باراک اوباما ممنوعیت سرمایه‌گذاری دولت فدرال در زمینه سلول‌های بنیادی را لغو کرد. البته هنوز بر اساس یک قانون کنگره، دانشمندان نمی‌توانند با هزینه دولت، آزمایشگاه‌های «جدیدی» درست کنند که محصول آنها بافت‌های بدن انسان باشد، اما دست کم با لغو قانون قبلی دانشمندان می‌توانند از آزمایشگاه «قبلی» با هزینه دولتی برای پژوهش‌های خود استفاده کنند.

همه آزمایشگاه‌ها باید از لحاظ رعایت رعایت موازین اخلاقی و اصول علمی، مجوز بنیاد ملی سلامت را دریافت کنند.

۴- واکسن H1N1: دنیا، امسال با همه‌گیری آنفلوآنزای H1N1 مواجه بود و این در شرایطی بود که این بیماری درمان مؤثری هم نداشت. خوشبختانه واکسن H1N1 امسال ساخته شد، واکسنی که با یک بار تزریق، اثربخشی دارد. اما مشکل عمده پیش رو، کم بودن میزان تولید این واکسن در مقایسه با کسانی بود که می‌بایست واکسن می‌زدند. بچه‌های کوچک، زنان حامله، کارکنان بهداشتی، والدین شیرخواران کوچکتر از ۶ ماه و کسانی که بیماری‌های زمینه‌ای مثل آسم و دیابت دارند، مورد علمی تزریق واکسن H1N1 را دارند.

۵- موش ساخته شده از سلول بنیادی: در ماه جولای، دانشمندان چینی موفق شدند، با استفاده از سلول‌های بنیادی چندظرفیتی، یا سلول‌های iPS، یک موش ایجاد کنند. آنها این سلول‌های بالغ را با القای ۴ ژن، برنامه‌ریزی مجدد کردند، سلول‌های دوباره‌برنامه‌ریزی شده، سپس به موش تبدیل شدند. چنین پیشرفتی می‌تواند در درمان بیماری‌های انسان، به کار آید.

۶- غربالگری سرطان پروستات: غربالگری کردن یا غربالگری نکردن؟ وقتی صحبت از سرطان می‌شود، پزشکان، تشخیص زودهنگام را بهترین دفاع می‌دانند. اما وقتی صحبت از سرطان پروستات می‌شود، موضوع اندکی متفاوت می‌شود، چرا که این سرطان در بیشتر موارد بسیار آهسته، پیشرفت می‌کند و نیازی به درمان شدید هم ندارد. در ماه مارس، بنیاد ملی سرطان، نتایج یک تحقیق ۱۰ ساله را منتشر کرد که نشان می‌داد، غربالگری، کمکی به کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان پروستات نمی‌کند.

در این تحقیق ۷۶ هزار داوطلب مرد شرکت کردند. نیمی از آنها تصمیم گرفتند که به طور دوره‌ای مورد آزمایشات غربالگری قرار بگیرند و نیم دیگر تصمیم گرفتند که هیچ آزمایش غربالگری پروستات را انجام ندهند. غربالگری سرطان پروستات از طریق آزمایش انگشتی یا آزمایش سطح پروتئین خاصی در خون موسوم به آنتی‌ژن مخصوص پروستات یا PSA انجام می‌شود.

در نهایت، ۵۰ نفر از دسته‌ای که غربالگری کرده بودند و۴۴ نفر از دسته‌ای که غربالگری نکرده بودند، به خاطر ابتلا به سرطان پروستات فوت کردند، به عبارت دیگر، غربالگری  و تشخیص زودهنگام سرطان پروستات، تأثیری در کاهش موارد مرگ و میر نداشت!

بر اساس این پژوهش و توصیه‌های سرویس‌های پیشگیری از بیماری آمریکا، شواهد کافی برای ارزیابی برآیند سود و زیان انجام غربالگری سرطان پروستات در مردان با سن کمتر از ۷۵ سال وجود ندارد. اما در مردانی که بیش از ۷۵ سال سن دارند، توصیه می‌شود که این آزمایشات انجام شوند.

۷- تحقیق جدید در مورد اوتیسم: بعضی، واکسن‌ها را مسبب ایجاد اوتیسم می‌دانند، بعضی‌ها هم جیوه را. اما واقعیت این است که هیچ کس دلایل اوتیسم و علت افزایش اخیر موارد ابتلا به آن را نمی‌داند. بر طیق آمارهای جدید که در اکتبر منتشر شد، از هر ۱۰۰ کودک آمریکایی، یکی به طیفی از اختلال اوتیسم، مبتلا است، در صورتی که آمار قبلی میزان ابتلا را یک نفر از هر ۱۵۰ نفر نشان می‌داد.  علت اصلی چنین افزایش موارد بیماری، مشخص نیست، اما دانشمندان امسال یک کلید محتمل ژنتیکی پیدا کردند: تغیرات خاصی در قسمتی از کروموزوم ۵ می‌توانند نقش عمده‌ای در ابتلا به اوتیسم در ۱۵ درصد موارد بیماری داشته باشند. برای رسیدن به این کشف علمی، نحقیقاتی روی بانک DNA بیش از ۲ هزار خانواده مبتلا به اوتیسم انجام شد.

۸- داروی جدید استئوپورز (پوکی استخوان): کند کردن روند پوکی استخوان یا استئوپورز، بهترین شیوه برای پیشگیری از شکستگی لگن و مهره‌هاست، مشکل پزشکی که در صدر مشکلات پزشکی سالمندان قرار دارد. داروهای فعلی با متوقف کردن تأثیر سلول‌های تخریب‌کننده استخوان -که میزانشان با زیاد شدن سن، افزایش می‌یابد- تأثیر خود را اعمال می‌کنند. ولی ترکیب دارویی جدیدی که در حال بررسی توسط سازمان غدا و داروی آمریکا FDA، ایجاد این سلول‌های تخریب‌کننده و نه عملکرد آنها را، هدف قرار می‌دهد.

بر اساس نتایج دو تحقیق که در ماه آگوست منتشر شد، داروی آزمایشی denosumab، میزان موارد شکستگی را در زمان پس از سن یائسگی و مردان مبتلا به سرطان پروستات، کاهش می‌دهد. این دو گروه در بیشترین خطر شکستگی استخوان هستند.

البته هنوز معلوم نیست که این دارو در مقایسه با داروهای مجدد اثربخش‌تر است یا نه.

۹- ژن‌های جدید مربوط به آلزایمر: وقتی صحبت از بیماری پیچیده‌ای چون آلزایمر می‌شود، بدیهی به نظر می‌رسد که هر چقدر بیشتر موفق به کشف دلایل مرتبط با بیماری شویم، احتمال پیدا کردن راهی برای درمان یا به تأخیر انداختن بیماری بیشتر می‌شود. در ماه سپتامبر، دانشمندان گروه جدیدی از ژن‌های مرتبط با این بیماری زوال‌دهنده حافظه را پیدا کردند.

آنها در مجموع ۳ ژن جدید پیدا کردند. ۲ ژن نخست در ایجاد پلاک‌های ساخته شده از نوعی پروتئین به نام آمیلوئید که در مغز این بیماران ساخته می‌شود، تعامل دارند. این پلاک‌ها در نهایت منجر به مرگ سلو‌ل‌های عصبی و اختلالات شناختی می‌شوند. ژن سوم محل اتصال سلول‌های عصبی را هدف قرار می‌دهد، یعنی محلی را که واسطه‌های شیمیایی عصبی مختلف موجب انتقال پیام‌ها می‌شوند.

دانشمندان امیدوارند با شناسایی بیشتر ژن‌های مرتبط با آلزایمر، راهی بر پیدا کردن درمان‌های مؤثرتر بیماری بیایند.

۱۰- چربی قهوه‌ای در افراد بالغ: پیدا کردن شیوه‌های جدید لاغری، دغدغه بسیاری از مردم و دانشمندان است.

چربی قهوه‌ای، نوعی از چربی است که در بدن نوزادان به وفور پیدا می‌شود. در سلول‌های بافت چربی قوه‌ای، میتوکندری‌های تیره‌رنگی قرار داند که خصوصیاتشان تبدیل قند به گرما است. در مقابل سلول‌های بافت چربی سفید، چین توانایی‌ای در تبدیل انرژی به گرما ندارند.

متأسفانه با افزایش سن، چربی قوه‌ای رو به زوال می‌نهد و چربی سفید جانشین آن می‌شود. نتیجه چنین چیزی، انباشته شدن بیشتر چربی و تبدیل شدن کم کالری به گرماست.

اما بر اساس پژوهش دانشمندان سوئدی که در مجله پزشکی معتبر New England Journal of Medicine در ماه آوریل به چاپ رسید و بر طبق دو تحقیق دیگر، بالغین بیشتر از چیزی که قبلا تصور می‌شد، چربی قهوه‌ای دارند، این چربی بیشتر در جلو عقب گردن تمرکز دارد. همچنین مشخص شد که افراد لاغراندام، چربی قوه‌ای بیشتری نسبت به افراد چاق دارند.

آیا چنین کشفی منجر به پیدا شدن راه جدید برای لاغری می‌شود؟

روزانه چند گیگ اطلاعات دریافت می‌کنید؟!

در پست قبلی مهم‌ترین رویدادهای جهان پزشکی را از نگاه مجله تایم، با هم خواندیم. در این پست به بررسیمهم‌ترین رخدادهای علمی سال ۲۰۰۹ می‌پردازیم:

۱- آردی، کهنسال‌ترین نیای انسان: با داشتن انگشتان کلفت و دراز و قامت ۴ فوتی و سری کوچک، «آردی» Ardi قدیمی‌ترین اسکلت موجودی شبه‌انسانی است که تا به حال پیدا شده.

قطعات این فسیل در سال ۱۹۹۲ پیدا شد و سپس طی ۱۷ سال و با تحمل رنج و دشواری زیاد و با کنار هم چیدن قطعاتش که در میان ۱۰۰ فسیل دیگر در زیر خاک اتیوپی پراکنده بود، شکل گرفت.

این اسکلت متعلق به یک زن از گونه آردی و به عبارت صحیح Ardipithecus ramidus بود و ۴٫۴ میلیون سال پیش می‌زیست.

بعد از ۱۷ سال پژوهش، گروهی از دانشمندان به رهبری «تیم د. وایت»، از دانشگاه برکلی کالیفرنیا، ماه اکتبر امسال، نتایج تحقیقات خود را به صورت چند مقاله در مجله Science منتشر کردند.

در میان نکات برجسته منتشر شده در این مقالات، دو چیز بیش از همه جلب توجه می‌کرد:
- آردی با اینکه کهنسال‌ترین موجودی حد واسط بین انسان و شامپانزه به شمار می‌رود، اما بیشتر ویژگی‌های انسانی دارد تا ویژگی‌های مختص شامپانزه‌ها.
- آردی با اینکه در جنگل می‌ِزیست قادر به راه رفتن روی دو پا بود. پیش از این تصور می‌شد انسان در مناطق مسطح پوشیده از چمن قادر به راه رفتن شده است.

۲- اپی‌ژنوم‌های انسان رمزگشایی شد: یک دهه قبل، رمزگشایی از ژنوم انسان این امید را زنده کرده بود که همه بیماری‌های ارثی انسان از این راه قابل فهم ‌شوند. اما ارتباط بین ژن و بیماری‌ها، از چیزی که تصور می‌رفت، پیچیده‌تر بود. دانشمندان دریافتند که رفتار ژن‌ها به وسیله عوامل محیطی قابل تغییر هستند و این تأثیرات در طی نسل‌ها کاهش می‌یابند، به این عوامل «اپی‌ژنوم» گفته شد.

به عنوان مثال، افرادی که در جوانی که سیگار می‌کشند، دچار تغییرات اپی‌ژنتیکی می‌شوند که می‌تواند احتمال بلوغ زودرس نوه‌هایشان را افزایش دهد!

در ماه اکتبر امسال، یک گروه از دانشمندان به رهبری «جوزف اکر» Joseph Ecker در کالیفرنیا، نخستین نقشه تفصیلی اپی‌ژنتیکی انسان را منتشر کردند. با مقایسه این نقشه با نقشه اپی‌ژنتیکی سلول‌های سرطانی، دانشمندان می‌توانند نقایص کوچکی را که منجر به سرطانی شدن و دیگر بیماری‌ها می‌شوند، کشف کنند. این پژوهش در مجله Nature به چاپ رسید.

۳- درمان ژنتیکی، کوررنگی را شفا می‌دهد: دانش مدرن پیش از این توانسته راه‌هایی برای درمان افسردگی، افزایش تمایل جنسی، بهبود عملکرد ورزشی، افزایش میزان تمرکز و سلامتی عمومی انسان پیدا کند، اما در ماه سپتامبر، پیشرفتی حاصل شد که پیش از این در حد داستان‌های علمی- تخیلی بود:

گروهی از چشم‌پزشک‌ها، ژن‌های تولیدکننده پروتئین تشخیص‌دهنده رنگ را به چشم دو میمون کوررنگ تزریق کردند که باعث شد، این دو حیوان برای نخستین بار قادر به دیدن رنگ‌های سرخ و سبز شوند.

۴- روبوت دانشمند: شاید پیدا کردن نقش یک دو جین ژن در یک سلول مخمر، کشف علمی ارزشمندی محسوب نشود. اما چیزی که این کشف را مهم کرد، دانشمندی بود که این کشف را انجام داده بود: روبوتی به نام «آدام» Adam!

این روبوت در دانشگاه Aberystwyth ولز ساخته شده است و نخستین سامانه روبوتیک است که موفق شده یک کشف علمی را بدون مداخله انسان به انجام برساند. این روبوت مراحل یک تحقیق علمی را از نظریه تا انجام آزمایش و فرموله کردن نهایی نظریه، انجام داد.

در آینده، هوش مصنوعی، ظرفیت‌های نامحدودی در زمینه‌های علمی خواهد داشت، شاید روزی برسد که به یاری هوش مصنوعی به اکتشافاتی در حد نسبیت خاص اینشتین نائل آییم.

۵- اصلاح نژاد ماهی تن در خشکی: دانشمندان استرالیایی موفق به اصلاح نژاد ماهی تن شدند.

۶- آب روی ماه: در نهم ماه اکتبر، ناسا با شلیک راکتی به سطح ماه، حفره‌ای ۱۰۰ فوتی روی آن ایجاد کرد و سپس موفق شد، ۲۵ گالن آب را به صورت بخار آب و یخ در غبار حاصل از این انفجار شناسایی کند. بعضی از دانشمندان معتقد هستند که در قطب‌های ماه، آب کافی برای سکونت فضانوردانی که در آینده به ماه سفر خواهند کرد، وجود دارد. بعضی هم تنها از لحاظ کشف تاریخچه منظومه شمسی، این کشف را دارای اهمیت میِ‌بینند.

ناسا، اولویت فعالیت‌های آینده‌اش را کشف مبدأ این آب و میزان آن قرارداده است. ماه، این همسایه فراموش‌شده، با این کشف دوباره اهمیتش را برای ما بازمی‌یابد.

۷- اصل «لِما»، حل شد: در سال ۱۹۷۹، یک ریاضی‌دان کانادایی- آمریکایی به نام روبرت لنگلندز Robert Langlands، تئوری جاه‌طلبانه و انقلابی‌ای‌ را ارائه کرد که دو شاخه ریاضیات، یعنی تئوری اعداد و گروه را به هم متصل می‌کرد. لنگلندز می‌دانست که روند اثبات فرضیه‌اش، کار چند نسل از ریاضی‌دان را طلب می‌کند. ولی در این میان، مانع بزرگی که در برابر راه این دانشمندان بود، اثبات یکی اصل اساسی به نام اصل لِما lemma بود. لنگلندز به همراهی همکاران و شاگردانش توانستند این اصل را در حالات خاص به اثبات برسانند، اما اثبات آن در حالت کلی بسیار دشوارتر از چیزی شد که لنگلندز، تصور می‌کرد، آن چنان دشوار که اثباتش ۳۰ سال طول کشید.

در چند سال پیش، یک ریاضی‌دان ویتنامی به نام Ngo Bao Chau که در دانشگاه Paris-Sud و بنیاد مطالعات پیشرفته IAS، در پرینستون کار می‌کرد، موفق شد، این اصل را به صورت برهان مبتکرانه‌ای فرموله کند. این برهان امسال به اثبات رسید و بعد از اثبات آن، دانشمندان نفس راحتی کشیدند.

۸- تله‌پورت: دانشمندان انستیتوی کوانتوم مریلند موفق شدند، اطلاعات را از یک اتم به اتم دیگری که در فاصله یک متری قرار داشت، منتقل و اصطلاحا تله‌پورت کنند. این موفقیت، رویداد شاخصی در یک رشته علمی به نام پردازش اطلاعات کوانتومی محسوب می‌شود.

گرچه این کشف ربطی به تله پورت کردن بدن انسان، چیزی که در فیلم‌ها و داستان‌های علمی -تخیلی می‌بینم و می‌خوانیم، ندارد، اما تله‌پورت کردن اتم به اتم می‌تواند کاربردهای عمده‌ای در ایجاد کامپیوترهای بسیار سریع با امنیت بالا داشته باشد.

۹- شروع دوباره کار LHC : ربع قرن طول کشید تا سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای موفق به طراحی و ساخت بزرگ‌ترین شتاب‌دهنده ذرات روی زمین یعنی LHC شود، کار بزرگی که ۱۰ میلیارد دلار هزینه صرفش شد و منجر به ساخته شدن ساختمان عظیم حلقه‌مانندی به طول ۱۷ مایل در زیر سطح زمین شد. در این شتاب دهنده، ذرات در دمایی پایین‌تر از دمای عمق فضا، به سرعتی نزدیک به نور می‌رسند. در ۲۹ نوامبر بعد از یک تأخیر ناشی از خرابی، دانشمندان موفق شدند، یک پروتون را با انرژی ۱٫۰۵ تریلیون الکترون ولت برسانند که بسیار بیشتر از انرژی‌ای بود که بزرگ‌ترین شتاب‌دهنده قبلی، یعنی شتاب‌دهنده Tevatron در ایلینویز، می‌توانست به ذرات بدهد.

در نهایت شتاب‌دهنده LHC می‌تواند به ذرات تا ۷ تریلیون الکترون ولت، انرژی بدهد و سپس با برخورد دادن این ذرات به هم، شرایطی را که ثانیه‌هایی بعد از انفجار بزرگ یا Big Bang وجود داشت، بازسازی کند.

دانشمندان امیدوارند بتوانند به این وسیله نشانه‌هایی از ذرات زیراتمی به نام ذرات هیگز بوسون Higgs boson را بیابند. دانشمندان دیگر هم امیدوارند به کمک LHC ، تئوری جاه‌طلبانه‌ای به نام تئوری ابرتقارن supersymmetry را تأیید کنند.

۱۰- سیاره جدید یا کوتوله قهوه‌ای، کشف شد: در ماه دسامبر، گروهی از اخترشناسان خبر دادند که یک شیء سیاره‌مانند را کشف کرده‌اند که دور ستاره‌ای شبیه خورشید می‌چرخد. این ستاره ۳۰۰ تریلیون مایل، یعنی حدود ۵۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و این جسم سیاره‌مانند ۱۰ تا ۴۰ برابر مشتری اندازه دارد. دانشمندان با کمک یک ابزار جدید که برای کشف سیارات دور به کار می‌رود و در تلسکوپ Subaru در هاوایی جاسازی شده، موفق شدند، عکس‌های مستقیمی از این سیاره‌مانند بگیرند. محتمل است که این شیء سیاره‌مانند یک کوتوله قهوه‌ای یا یک ستاره تکوین‌نیافته باشد. گرچه قبلا هم عکس‌های مستقیمی از منظومه‌های دیگر گرفته شده بود، اما برای نخستین بار است که اخترشناسان موفق شده‌اند عکس‌هایی از ستاره‌ای شبیه خورشید -از لحاظ دما و اندازه- بگیرند.

از طرف دیگر فاصله این سیاره از ستاره مورد نظر هم جالب است، این سیاره از ستاره خود به اندازه نپتون از خورشید، فاصله دارد.

«لنوو» در یک اقدام تبلیغاتی جدید و برای ثابت کردن مقاوم بودن لپ‌تاپ‌های سری Thinkpad، آنها را در درون تعداد اتوبوس در آلمان نصب کرده و از مسافران خواسته، به عنوان صندلی از آنها اسفاده کنند!

تصور کنید آدم روی یک لپ‌تاپ بنشیدند و بعد از صندلی-لپ تاپ کناری به طور همزمان برای وب‌گردی استفاده کند!

لنوو قصد دارد با این کار امکانات خوب Thinkpad مثل بدنه تمام فلزی، هارد ضد شوک و امکانات امنیتی را به رخ بکشد.

منبع: gizmodo

وب‌سایت ناسا قسمتی دارد که در آن، هر روز، یک عکس زیبای نجومی را انتخاب و منتشر می‌کند. کمتر از دو ماه پیش، ناسا عکسی را منتشر کرد که بسیار جلب توجه می‌کرد، عکس پانورامایی که پهنه‌ای به اندازه همه آسمان شب را پوشش می‌داد. البته حتما باید عکس را به صورت زوم‌شده و در نمای بزرگ ببینید تا زیبایی آن را متوجه شوید.

بله! عکس زیبا بود. اما در وب‌گردی‌های شتاب‌زده، من و احتمالا بسیاری از افرادی دیگری که این عکس را دیدند، از این امر غافل شدند که این عکس زیبا چگونه و با چه تکنیکی گرفته شده است، آیا از عکس‌های هابل استفاده شده بود؟ یا عکس‌های تلسکوپ‌های بزرگ مستقر روی زمین در کناره هم چیده شده بود؟

اما این بار وقتی که یک سایت، مجددا به این عکس زیبا لینک داد، فرصتی کردم و توضیحات عکس را خواندم و متوجه شدم که خلق این عکس زیبا، جز با مشارکت ذهن‌های زیبا، ممکن نمی‌شد.

درنگ کنید! عکسی که اینجا می‌بینید با هزاران عکس زیبای نجومی که پیش از این دیده‌اید، تفاوت‌هایی دارد! این عکس نمادی از عشق، حاصل دو سال کار بی‌چشمداشت در دو کشور و دو نیمکره زمین و حاصل پیوند سه هزار عکس است.

در طی پروژه All-Sky Milky Way Panorama 2.0، سه هزار عکس جمع‌آوری شد و در کنار نهاده شد. دکتر ملینگر، شخصی که این پروژه را رهبری کرده است، پیش از این هم، در تلاشی دیگر، در سال ۲۰۰۱، پانورامایی دیگر را از آسمان تهیه کرده بود که در اینجا قابل مشاهده است.

این پروژه دو سال یعنی دقیقا از اکتبر ۲۰۰۷ تا آگوست سال ۲۰۰۹ طول کشید. عکس‌ها با استفاده از دوربین‌های SBIG STL-11000 گرفته شدند. محل گرفته شدن عکس‌ها آفریقای جنوبی، تگزاس و میشیگان بود. از لحاظ تکنیکی برای افزایش «دامنه پویایی» عکس‌های از ۱۲ بیت مرسوم به ۱۶ بیت، از سه زمان متفاوت نوردهی استفاده شد.

پردازش عکس روی یک سیستم مجهز به سیستم عامل کدباز محبوب یعنی لینوکس با پردازشگر  Core2 Quad انجام شد، این سیستم ۱۶ گیگ رم داشت. برای کالیبره کردن این عکس از تصاویر پایونیر ۱۰ و ۱۱ استفاده شد.

در این عکس، هر جرمی که از روی زمین با چشم غیر مسلح می‌توان دید، قابل رؤیت است، از منظومه‌ها گرفته‌ تا سحابی‌ها و از خوشه‌های ستاره‌ای تا میلیون‌ها ستاره منفرد.

جالب است که نمایش این عکس بزرگ در صفحه‌ای که معرفی شد، با استفاده از یک نرم‌افزار کدباز به نام IIPImageانجام شده است. اگر پانوراما می گیرید، بد نیست، این نرم‌افزار را تست کنید.

فارغ از جنبه‌های زیباشناختی و تکنیکی این عکس، دیدن مشارکت و کوشش و همیاری گروهی و مشاهده شکوه اپن سورس آدم را به‌راستی هیجان‌زده می‌کند.

خوب! بدیهی است که ادعایی در مورد فهم جنبه‌های تکنیکی این عکس چه در زمینه عکاسی و چه در زمینه رایانه‌ای و جنبه‌های اپن سورسش ندارم، پس در پایان، این پست را به دو دوست خوبم جادی و نعما روشن تقدیم می‌کنم و از این دو عزیز دعوت می‌کنم که اگر صلاح دانستند هر کدام از زاویه دید و تخصص خاص خود اطلاعاتی بیشتری در مورد این عکس به ما بدهند.

————————————

- دکتر نعمای روشن عزیز، لطف کردند و در قسمت کامنت، مطلب تکمیلی خوبی نوشتند که پاسخی بود برای سؤالاتی که در ذهن داشتم. برای اینکه خوانندگانی که مطالب این وبلاگ را از طریق فید دنبال می‌کنند، بتوانند، نوشته ایشان را بخوانند، کامنت ایشان را در خود پست هم می‌آورم:

«عکاسی برای تهیه تصاویر موزاییک، برای افزایش دقت (رزولوشن پیکسلی) عکس انجام می گردد. اینکه الان می توانیم تا این حد بر روی تصویر جزئیات را تشخیص دهیم، معلول این روش کاری است.

دوربین مورد استفاده برای این پروژه، یک دوربین خاص است که برای عکاسی نجومی استفاده می‌شود. سنسور دوربین از نوع سی سی دی و با اندازه فول فریم بوده است. خروجی دیجیتال دوربین‌های دیجیتال از لحاظ عددی می‌تواند ۱۲ یا ۱۴ یا ۱۶ بیت باشد. اکثر دوربینهای جدید ۱۴ بیتی هستند و چند مورد نادر ۱۶ بیتی هم وجود دارد. اگر خروجی خام این دوربین‌ها را داشته باشیم ( و نه خروجی تبدیل شده به jpeg ) می‌توان با تمام این حجم اطلاعات (۱۲ بیت یا ۱۴ بیت در هر کانال رنگ)، کار کرد و آنها را پروسس نمود. پروسس اما در محیطهای ۱۶ بیتی انجام می‌شود و خروجی پروسسور نرم‌افزاری نیز ۱۶ بیت خواهد بود.

سنسورهای دیجیتال در ثبت محدوده نور ( از قسمتهای خیلی روشن تا قسمتهای خیلی تاریک) دچار محدودیت‌هایی هستند. برای رفع این محدودیت می‌توان فریم‌های متفاوت با نوردهی های متفاوت تهیه کرد و سپس با ترکیب آنها ( با روشهای مختلف که همگی الزاما “اچ دی آر” نیستند) به عکس‌هایی با وسعت نوردهی بالا دست یافت. در این پروژه نیز برای همین منظور از هر کادر سه فریم با نوردهی های مختلف، عکاسی شده است.

مساله آخر بحث پروسس این حجم اطلاعات است. برای پروسس در محیطهای ۱۶ بیتی همراه با ادغام‌هایی که در فوق شرحشان رفت ( یعنی هم ادغام عکسها در کنار هم و نیز ادغام فریم‌های مختلف نوردهی) نیاز به پروسسور قوی و بخصوص مقدار حافظه رم بسیار زیاد خواهد بود که می‌تواند یکی از مراحل بسیار سخت و وقت گیر چنین پروژه هایی باشد.»

شما ممکن است، نبود پول و امکانت را در صدر دلایل، ذکر کنید. اما خیلی وقت‌ها با وجود مهیا بودن این دو، باز هم یک جای کار می‌لنگد!

حتما برایتان پیش آمده که بعد از یک پروژه کار طاقت‌فرسا، یا در تعطیلات بین دو ترم، یا در تعطیلات آخر هفته یا عید نوروز، یعنی زمانی که دوست دارید استراحت کنید و خوش بگذرانید، بر خلاف انتظارتان تنها کاری که نمی‌توانید انجام بدهید، استراحت و تفریح است، چرا که ناخوش می‌شوید یا روحیه مناسبی ندارید.

چرا این طور می‌شود، چرا به قول ما ایرانی‌ها، غروب جمعه و یا روزهای تعطیل دیگر غم‌انگیز است؟!

دانشمندان دانشگاه UCLA این موضوع را مورد بررسی قرار داده‌اند و دلیلی برای ان تراشیده‌اند و اسمش را گذاشته اند: اثر let-down.

واقعیت این است که هنگام کارها و رخدادهای توأم با استرس، مثلا بعد استرس کاری و یا فشار امتحانات، هورمون‌های ویژه‌ای برای مقابله با استرس از بدن ترشح می‌شوند. این هورمون‌ها بر مقاومت عمومی بدن می‌افزایند و مثلا بدن را در برابر بیماری‌ها تا حدی مقاوم می‌کنند.

اما به محض اینکه نفسی به راحتی می‌کشید و پا به دوران آسودگی می‌گذارید، سطح این هورمون‌ها پایین می‌آیند و دردسرها شروع می‌شوند، شما ممکن است سرما بخورید، آنفلوآنزا بگیرید، دچار سردرد شوید، پوستتان ملتهب شود یا افسرده بشوید.

خوب چه کار باید کرد؟ خوب، بعضی‌ها که جزو افراد پرکار جامعه هستند، دقیقا به همین خاطر ترجیح می‌دهند، دوره استراحت خود را کوتاه کنند، آنها ترجیح می دهند به جای تحمل اثرlet-down فشار کاری را تحمل کنند!

اما به نظر ما و خیلی‌های دیگر این روش خوبی نیست! آخر چه معنی دارد که آدم همیشه بدنش را تحت استرس قرار بدهد؟!

چاره این کار خیلی ساده است، شما می‌توانید نوعی دیگر از استرس را جانشین استرس کار و تحصیل کنید. یکی از بهترین استرس‌های بدنی مفید، ورزش است. شما اصلا لازم نیست که یک ساعت ورزش دشوار را برای دیدن اثرات این روزش امتحان کنید، کافی است، در تعطیلات هر روز ۱۰ دقیقه ورزش کنید، مثلا پیاده‌روی ساده انجام دهید یا شنا بروید.

پی‌نوشت: به اشتراک گذاشتن ترفندهای زندگی به نظرم چیز جالبی است. این مطلب را لایف‌هکر به نقل از وب‌سایت WebMD، نوشته بود.

به احتمال زیاد، خبر کنفرانس بین‌المللی تغییرات آب و هوا را که در کپنهاگ در حال برگزاری است، خوانده‌اید. روز پنج‌شنبه هفته قبل، نوبت به شرکت گوگل رسید تا فناوری تازه‌اش را در این اجلاس معرفی کند، فناوری‌ای که به دانشمندان کمک می کند به صورت آنلاین میزان تخریب جنگل‌ها را در سطح جهان مورد ارزیابی قرار دهند. گوگلی‌ها امیدوارند، این فناوری به توقف تخریب سریع جنگل‌ها کمک کند.

به اعتقاد کارشناسان، حفاظت از جنگل‌ها، بهترین و مقرون به صرفه‌ترین شیوه کاهش دی‌اکسید کربن در جو و تغییرات آب و هوا است.

اما مسلما تا زمانی که هر کشور نتواند میزان تخریب جنگل‌های خود را به درستی ارزیابی کند، قادر به برنامه‌ریزی درست در این زمینه نخواهد بود. متأسفانه بسیاری از کشورها از فناوری لازم برخوردار نیستند. به همین خاطر گوگل در تلاش است که با کمک دانشمندان، دولت‌ها و مؤسسات غیرانتفاعی، این مشکل را حل کند.

گوگل به یاری تصاویر ماهواره‌ای که در اختیار دارد می‌تواند کمک زیادی به حل مسئله کند. مثلا در این تصاویر گوگل ارث، می‌توانید فرایند تخریب جنگل‌ها را در منطقه روندونیای برزیل از سال ۱۹۷۵ تا ۲۰۰۱ به وضوح ببینید.

اما، ارزیابی میزان تخریب بدون استفاده از یک نرم‌افزار مناسب که آمار دقیقی در مورد شتاب تخریب در تک تک مناطق بدهد، عملی نیست. خوشبختانه این نرم‌افزار هم طراحی شده است.

ولی باز هم یک مشکل دیگر باقی می‌ماند که حل آن در جهان امروز فقط از عمده گوگل و با استفاده از یک فناوری داغ برمی‌آید:

دانشمندان کشورهای در حال توسعه به تصاویر ماهواره‌ای دقیق، نرم‌افزار مناسب و همچنین سیستم‌های قوی برای پردازش اطلاعات دسترسی ندارند. پس چگونه می‌توان اطلاعات مهم را به آنها رساند؟

راه حل این مسئله استفاده از فناوری‌ای به نام رایانش ابری یا Cloud Computing‌ است. در این فناوری، ذخیره‌سازی و پردازش اطلاعات و اجرای برنامه‌ها در سطح سرورهای مرکزی انجام می‌شوند و کاربران، از طریق اینترنت، نتایج آنالیزها را دریافت می‌کنند. به عبارت دیگر لازم نیست که هر کاربر، همه حجم اطلاعات خام روی هارد خود داشته باشد، یا عملا برنامه پیچیده تحلیل عکس‌های ماهواره‌ای را در اختیار داشته باشد و یا از سیستم‌هایی با پردازشگرهای گران‌قیمت برای تحلیل اطلاعات استفاده کند، همه این کارها در سطح سرور انجام می‌شوند.

گوگل می خواهد با Google Cloud ‌به یاری دانشمندان اقیلم‌شناس بیاید و پتابایت‌ها اطلاعات آب و هوایی را به کمک این پلت‌فرم برایشان آنالیز کند.

نقاط قرمز نشاندهنده تخریب پوشش جنگلی در ۳۰ سال اخیرند.

به طور خلاصه گوگل با استفاده از رایانش ابری، با دانشمندان امکان می‌دهد به راحتی و با هزینه کم و همچنین با حفظ موازین امنیتی در عین شفافیت، به سرعت به پردازش یکی از مهم‌ترین عوامل تغییر آب و هوا یعنی تخریب جنگل‌ها بپردازند.

گوگل این فناوری را به رایگان در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد. این فناوری فعلا به صورت آزمایشی دردسترس تعداد کمی از کاربران است.

مطابق معمول گزارش سالیانه تکنوراتی از وبلاگستان جهانی و وضعیت وبلاگ‌نویسی و وبلاگ‌خوانی حاوی نکات جالب و تأمل‌برانگیزی است. در این پست به مرور تعدادی از نکات و آمارهای جالب، در این گزارش می‌پردازیم.

موضوع وقتی جالب‌تر می‌شود که این آمار و حقایق را با وضعیت وبلاگستان خودمان مقایسه می‌کنیم، وبلاگستانی که امسال دچار رکود بی‌سابقه‌ای بود.

- از سال ۲۰۰۲، تا به حال تکنوراتی بیش از ۱۳۳ میلیون وبلاگ را فهرست کرده است.

- ۷۷ درصد کاربران اینترنت، وبلاگ می‌خوانند.

حقایقی در مورد وبلاگ‌نویسان:
- دو سوم آنها مرد هستند.
- ۶۰ درصدشان بین ۱۸ تا ۴۴ سال، سن دارند.
- ۷۵ درصدشان تحصیلات دانشگاهی دارند.
- ۴۰ درصدشان، فارغ‌التحصیل هستند.
- یک سومشان درآمد سالانه ۷۵ هزار دلار یا بیشتر دارند.
- درآمد یک چهارم وبلاگ‌نویس‌ها، بیش از صدهزار دلار در سال است.
- آن دسته از وبلاگ‌نویس‌ها که به صورت حرفه‌ای می‌نویسند، وضعیت مالی بهتری دارند. نیمی از این افراد، درآمد سالانه بیش از ۷۵ هزار دلار و یک سومشان، درآمد سالانه بیش از صد هزار دلار دارند.
- بیش از نیمی از وبلاگ‌نویسان، ازدواج کرده‌اند.
- بیش از نیمی از وبلاگ‌نویسان، دارای فرزند هستند.
- نیمی از آنها به صورت تمام‌وقت استخدام هستند. درصد استخدام تمام‌وقت وبلاگ‌نویسان حرفه‌ای، ۷۵ درصد است.
- نیمی از وبلاگ‌نویسان، یک وبلاگ ثانوی هم دارند و ۶۸ درصد آنها، در حال سپری کردن دومین سال وبلاگ‌نویسی خود هستند. از وبلاگ‌نویسی ۸۶ درصد کل وبلاگ‌نویس‌ها هم، یک سال گذشته است.

انگیزه‌های وبلاگ‌نویسی:
- ۷۰ درصد وبلاگ‌نویس‌ها می‌گویند که رضایت شخصی، شاخص اصلی آنها در ارزیابی موفقیت وبلاگشان است.
- ۷۵ درصد وبلاگ‌نویس‌ها خود را صادق و بی‌ریا می‌دانند.
- ۷۱ درصد وبلاگ‌نویس‌ها عقیده دارند که دست‌کم یکی از انگیزه‌هایشان برای نوشتن، ابراز کردن تفکراتشان است.
- ۷۲ درصد هم، وبلاگ را راهی برای اشتراک تجاربشان می‌دانند.
- ۶۱ درصد وبلاگ‌نویس‌ها، درآمد حاصل از وبلاگ‌نویسی را مد نظر دارند و آن را کمک‌خرج می‌دانند.
- ۵۳ درصد وبلاگ‌نویسان حرفه‌ای امیدوارند با نوشتن، مشتری‌های جدید پیدا کنند، این درصد در مورد وبلاگ‌نویسان حرفه‌ای، ۷۲ است.
- ۱۹ درصد، نگران نظر مخالف افراد تحت استخدامشان، با نظراتشان در وبلاگ هستند.
- رکود اقتصادی اخیر، باعث نشده که اکثریتی به اندازه ۸۱ درصد وبلاگ‌نویس‌ها، شیوه نوشتن خود را تغییر دهند.
-  ۶۳ درصد می‌گویند که وبلاگ‌نویسی، آنها را بیشتر درگیر موضوعات مورد علاقه‌شان کرده است.
- بیشتر وبلاگ‌نویس‌ها می گویند که نوشتن، اثرات مثبتی روی زندگی شخصی آنها گذاشته، تنها ۶ درصد نظر مخالف دارند.
- ۴۲ درصد، از طریق وبلاگ‌نویسی با افراد تازه‌ای دوست شده‌اند.
- ۱۵ درصد، عقیده دارند که وبلاگشان آنها را در شرکت محل کارشان، بیشتر مطرح کرده است.
- ۵۷ درصد، طرح‌هایی برای گسترش فعالیت وبلاگ‌نویسی دارند.
- ۳۵ درصد، قصد دارند که در زمان مناسب، کتاب بنویسند.

نحوه وبلاگ‌نویسی:
-  ۱۵ درصد، ۱۰ ساعت یا بیشتر در هفته، صرف نوشتن می‌کنند.
- یک پنجم وبلاگ‌نویس‌ها، هر روز می‌نویسند.
- بیشتر وبلاگ‌نویس‌ها، هر هفته ۲ تا ۳ بار وبلاگشان را به‌روز می‌کنند.
- وبلاگ نویسان با اعتبار بیشتر، به میزان بیشتری نسبت به وبلاگ‌نویسان با اعتبار کمتر، به‌روز می‌کنند.
- ۸۵ درصد وبلاگ‌نویس‌ها از برچسب استفاده می‌کنند.
- بیشتر وبلاگ‌نویس‌ها با سامانه‌های انتشار محتوا آشنا هستند، فقط ۲ درصد اطلاعات خوبی در این زمینه ندارند.
- ۱۳ درصد وبلاگ‌نویس‌ها خودشان وبلاگشان را طراحی کرده‌اند.
- ۵۹ درصد، از سرویس‌های رایگان وبلاگ‌نویسی بهره می‌برند.
- ۸۲ درصد، در پست‌هایشان از عکس استفاده می‌کنند.
- اما ۱۳ درصد وبلاگ‌نویس‌ها هرگز در پست‌هایشان از محتوای چندرسانه‌ای یعنی عکس، ویدئو یا صوت استفاده نکرده‌اند.
- ۷۳ درصد کسانی که از محتوای چندرسانه‌ای استفاده می‌کنند، در نیمی از موارد خودشان فایل چندرسانه‌ای را درست می‌کنند.
- ۷۵ درصد وبلاگ‌نویس‌ها، خروجی فید کامل دارند.
-۲۰ درصد وبلاگ‌نویس‌ها از موبایل برای به‌روز کردن وبلاگشان استفاده کرده‌اند.
- ۱۰ درصد وبلاگ‌نویس‌ها نمی دانند که چه میزان بازدیدکننده وبلاگی دارند.
- ۲۷ درصد بازدید از صفحات وبلاگ‌ها، از موتورهای جستجو ناشی می‌شود.

درآمد حاصل از وبلاگ‌نویسی:
- ۷۲ درصد تنها برای سرگرمی می‌نویسند و هیچ درآمدی از وبلاگ‌نویسی، عایدشان نمی‌شود.
- در سال ۲۰۰۹، در مقایسه با ۲۰۰۸، ۶۸ درصد بر میزان وبلاگ‌هایی که از تبلیغات استفاده می‌کنند، افزوده شده.
- ۸۹ درصد عقیده دارند که آگهی‌شان باید با محتوای وبلاگشان، هم‌خوانی داشته باشد.
- درآمد سالیانه آن دسته از وبلاگ‌نویس‌ها که سود حاصله را گزارش کرده‌اند، بیش از ۵۷ هزار دلار بوده است!

توییتر و وبلاگ‌نویسان:
- در حالی که تنها ۱۴ درصد کاربران اینترنت، از توییتر بهره می‌ِبرند، ۷۳ درصد وبلاگ‌نویسان، توییت می‌کنند.
- ۵۲ درصد وبلاگ‌نویس‌ها، در مورد پست‌هایشان توییت می‌کنند.
- ۲۶ درصد وبلاگ‌نویس‌هایی که در توییتر هم فعالیت دارند، عقیده دارند، توییتر وقت وبلاگ‌نویسی آنها را کم کرده، ولی ۶۵ صد عقیده دارند، وبلاگ‌نویسی آنها تحت تأثیر توییتر قرار نگرفته است.
- اما وبلاگ‌نویس‌هایی هم هستند که میانه‌ای با توییتر ندارند. ۳۵ درصد افراد این دسته، می‌گویند که اصلا از فلسفه توییتر سر درنمی‌آورند! ۵۴ درصد هم می‌گویند که وقتی وبلاگ محبوبی دارند، لزومی ندارد، از توییتر برای نوشتن در مورد رخدادهای شخصی روزانه‌شان استفاده کنند.

خوب من تصور می‌کنم، این اعداد و ارقام در وبلاگستان ایران، به کلی متفاوت باشد، مثلا فکر می‌کنم آقایان و خانم‌ها به صورت تقریبا مساوی در ایران وبلاگ می‌نویسند. تعداد متأهل‌های وبلاگ‌نویس از مجردها، بسیار کمتر باشد، میزان به روز شدن وبلاگ‌های ایرانی، در هفته، به طور متوسط، یک بار بیشتر نباشد. درآمد حاصل از وبلاگ‌نویسی در ایران اصلا چشم‌گیر نباشد، تعداد وبلاگ‌نویسان فعال فارغ‌التحصیل بسیار کم و تعداد دانشجوهای وبلاگ‌نویس بسیار زیاد باشد، تعداد وبلاگ‌های با هوست شخصی در مقام مقایسه اندک باشد، …

فکر می‌کنید بشود، یک مطالعه آماری در این مورد به راه انداخت؟ تصور می‌کنید که مثلا کسی بتواند برای پایان نامه خود در یک رشته، مطالعه‌ای آماری با همین سبک و سیاق داشته باشد؟

در واپسین ماه‌های حیات، هیتلر، مبدل به مرد افسرده و رهبری شده بود که قادر به گرفتن کوچک‌ترین تصمیم سیاسی و نظامی نبود. در ۳۰ آوریل سال ۱۹۴۵، هیتلر با شلیک به سر و خوردن سیانور، خودکشی کرد. اوا براون، معشوقه هیتلر که در آخرین روز با وی ازدواج کرد، او را در خودکشی همراهی کرد. با وصیت وی، جسد او و اوا براون با بنزین سوزانیده شد. در همان روز، رئیس دستگاه تبلیغات نازی‌های یعنی گوبلز و همسرش بعد از کشتن فرزندانشان، خودکشی کردند. ارتش شوروی در ۲ و ۳ ماه می سال ۱۹۴۵، ابتدا جسد گوبلزها را پیدا کرد و سپس در پنج می، بقایای پیکر هیتلر را پیدا کرد.

اینها چیزهایی هستند که همه می‌دانند. اما در این میان برخی‌ها هم عقیده داشتند و حتی دارند که هیتلر، به نحوی موفق به فرار شده است. حتی اخیرا، یک باستان‌شناس و متخصص استخوان به نام «نیک بانتونی» و یک استاد ژنتیک به نام «لیندا استراسبورگ»، در اظهار نظرهایی، شک و تریدهای تازه‌ای را در مورد اصالت بقایی به جا مانده از پیکر هیتلر، برانگیختند، اظهار نظرهایی که بازتاب رسانه‌ای پیدا کرد.

به همین دلیل، خبرگزاری CNN کوشید که یک بار دیگر به نحوی قضیه را بررسی کند. در مقاله‌ای که چند روز پیش این خبرگزاری منتشر کرد و این چند روزه در شبکه‌های اجتماعی لینک‌دهی با دفعات لینک شده است، چیزهای تازه‌ای در مورد آنچه بر سر پیکر هیتلر آمد، به چشم می‌خورد.

CNN‌ حقایق ادعایی تازه را در مصاحبه اختصاصی با رئیس قسمت آرشیو سازمان امنیت ملی روسیه FSB ، فردی به نام «ژن واسیلی خریستوفوروف»، به دست آورده است:

در اوایل ژوئن سال ۱۹۴۵، ارتش شوروی جسد هیتلر و براون را در جنگلی در بیرون شهر راتنئو Rathenau به خاک سپرد. ۸ ماه بعد، یعنی در فوریه سال ۱۹۴۶، جسدها مجددا از خاک بیرون آورده شدند و در یک پادگان ارتش شوروی در شهر ماگدبرگ آلمان شرقی، دفن شدند.

تا زمانی که روس‌ها بر محل دفن تسلط داشتند، خیالشان از دسترسی غریبه‌ها به محل دفن، راحت بود. اما در مارس ۱۹۷۰، یعنی زمانی که قرار شد که شوروی این پادگان را تخیله کند و آن را تحویل مقامات آلمان شرقی بدهد، این واهمه در سر مقامات امنیتی شوروی شکل گرفت که ممکن است، محل دفن هیتلر به پرستشگاه کسانی تبدیل شود که عقاید فاشیستی دارند.

رئیس وقت KGB ‌در آن زمان، یوری آندروپوف بود، او با کسب موافقت از سران حزب کمونیست، اجازه یافت که یک مأموریت فوق سری را برای امحاء بقایای اجساد هیتلر و دیگر نازی‌ها به مرحله اجرا درآورد.

اسم رمز این عملیات آرشیو یا The Archives بود و به وسیله گروهی از عوامل KGB انجام شد. این عملیات در ۴ آوریل سال ۱۹۷۰ انجام شد. آنها دو پروتکل برای این عملیات داشتند. در یک پروتکل، آنها می‌توانستند با انهدام فیزیکی کل محل، مأموریت را به انجام برسانند، اما در پروتکل بعدی، آنها با نبش قبر، بایستی بقایای اجساد را بیرون می‌آوردند و نابود می‌کردند. آنها ترجیح دادند از شیوه دوم استفاده کنند. بقایای اجساد در یک کوره، در بیرون شهر شوئنبک Shoenebeck که در ۱۱ کیلومتری ماگدبرگ بود، سوزانده شد، خاکسترها جمع شد و به رود Biederitz ریخته شدند.

تنها قسمت‌هایی که از بدن هیتلر باقی ماند، قسمت‌هایی از استخوان آرواره و جمجمه او بود که به روسیه فرستاده شد. FSB شکی در متعلق بودن این قطعات استخوانی به هیتلر ندارد. در سال ۲۰۰۰، در جریان نمایشگاه جنگ جهانی دوم در مسکو، این قطعات جمجمه هیتلر که سوراخ گلوله‌ای که هیتلر با آن خودکشی کرده بود، روی آن مشخص بود، به نمایش گذاشته شد.