منبع: مجله شبانه باشگاه خبرنگاران
منبع: مجله اینترنتی رنگی رنگی
هوا داره گرم تر و گرم تر میشه و کم کم وقتشه که لیوان های چای و قهوه و نوشیدنی های داغ، جاشونو به نوشیدنی های خنک بدن تا بتونیم از بهار و تابستونمون لذت ببریم. یکی از رنگی ترین کارایی که برای قشنگتر کردن نوشیدنی ها(هر چی که باشن، حتی یه لیوان آب) انجام داد، اینه که از قالب های یخ که توشون تکه های میوه یا سبزی هست استفاده کنیم. اینجوری یه نوشیدنی خنک خوشگل خواهیم داشت. این ۱۲ راه رو برای درست کردن این قالب های یخ ببینید.
سایت زیست بوم نوشت: لاک‌پشت از حیوانات بسیار جالبی است که سالیان دراز عمر می‌کند و کمتر مریض می‌شود و می‌تواند برای مدت‌های مدید غذا نخورد، یک علت طول عمر و سلامتی او شاید به خاطر همین باشد که می‌تواند برای مدت طولانی غذا نخورد. لاک‌پشت حیوانی است گیاه‌خوار و به ندرت حشره می‌خورد. آنهادر بین گیاهان از هیچ چیز بیش از جوانه‌های نورس کاهو لذت نمی‌برد. لاک‌پشت حیوانی است اجتماعی و اغلب لاک‌پشت‌ها به صورت دسته جمعی و یا جفت جفت به سر می‌برند. برای شناخت جنسیت لاک‌پشت کافی است به روپوشی که زیر شکم لاک‌پشت است نگاه کنید. اگر زیر شکملاک‌پشت بیضی شکل و محدب بود، دلیل بر آن است که وی نر است ولی اگر زیر شکم لاک‌پشت پهن باشد دلیل بر ماده بودن آن است. بیشتر بدن لاک‌پشت‌ها به‌وسیله یک استخوان یا صدف غضروفی حفاظت شده‌است. این استخوان یا صدف از دنده‌های آنها مشتق شده است. صدف لاک‌پشت از صفحه‌های شاخی تشکیل شده است که استخوان را می‌پوشانند. ستون مهره‌ها، دنده‌ها و چند استخوان دیگر لاک‌پشت به سطح داخلی این لاک متصل‌اند. همین باعث می‌شود که لاک‌پشت‌ها موجودات بسیار کندرو و سنگینی باشند. لاک آنها برای همه جالب توجه است اما کمتر کسی اسکلت لاک پشت دیده است.
منبع: خبرگزاری فارس
پیتر تامسون خبرنگاری است که به همراه تیمی از متخصصان شرکت‌های بزرگ انرژی، سوار خودرویی با سوخت هیدروژنی شده و از برلین تا نیروگاه تولید هیدروژن واقع در پرنزلای آلمان رفته است. در ادامه اتفاقات این سفر، مزایای استفاده از سوخت هیدروژن، معایب آن و شرحی از دلایل روی آوردن آلمان به این انرژی پاک را از زبان او با هم می‌خوانیم. از پنجره به بیرون نگاه می‌کنم، ناگهان احساس می‌کنم که در هیجان انگیزترین قسمت شهر برلین هستم. چرا که خودرویی که بیرون پارک شده بدون شک متعلق به آینده است و من همین حالا در آینده هستم. خودرویی که بیرون پارک شده و قرار است ما سوار آن شویم از گازوییل، بنزین، باتری و در کل سوخت‌های فسیلی استفاده نمی‌کند بلکه سوخت آن هیدروژن است. بسیاری از مردم همیشه رویای خودروهای هیدروژنی را در سر داشته‌اند. این نوع خودروها خیلی پیش‌تر از آن که پریوس و تسلا به عنوان خودروهای آینده مطرح شوند، در اذهان عمومی به عنوان خودروهای آینده مطرح بودند و حتی الان هم هستند. حالا من آماده‌ام تا سوار بر یک مرسدس با سوخت هیدروژن، دشت‌های آلمان را پشت سر بگذارم. بنابراین من و همراهانم قهوه‌های خود را بر می‌داریم و به سمت خودروی نقره‌ای و هاچ‌بک خود حرکت می‌کنیم. خودرویی که از هر نظر شبیه به خودروهای عادی است با این تفاوت که بجای بنزینی که در موتور سوزانده می‌شود، این خودرو از هیدروژن متراکم که باعث ایجاد جریان برق در سلول‌های سوختی می‌شود، استفاده می‌کند. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید خودروی مرسدس ما در ایستگاه پمپ هیدروژن واقع در مرکز شهر برلین است. این ایستگاه قسمتی از زیرساخت‌های جدیدی است که در آلمان برای گسترش انرژی هیدروژنی ساخته شده‌اند. لاتز وایس که از متخصصان شرکت Vattenfall است، می‌پرسد: «فکر میکنی این سوخت برای رفت و برگشت ما به پرنزلا کافی باشد؟ مانوئل فاش که از متخصصان شرکت توتال و راننده ما در این مسیر به حساب می‌آید پاسخ می‌دهد: امیدوارم که کافی باشد!» حالا به نظر می‌رسد که پمپی که در ایستگاه گاز برای پُر کردن خودرو از آن استفاده کرده بودیم، آن‌طور که انتظارش را داشتیم کار خود را انجام نداده و مخزن به طور کامل پر نشده است. این در حالی است که در طول مسیر 113 کیلومتری ما از برلین تا پرنزلا دیگر پمپ گازی برای پُر کردن هیدروژن وجود ندارد. بنابراین احتمال دارد که هنگام بازگشت با کمبود هیدروژن مواجه شویم. در هر صورت رهسپار می‌شویم در حالی که دعا می‌کنیم تا سوخت ما برای بازگشت هم کافی باشد. در طول مسیر با همراهانم راجع به این موضوع که چرا اینجا هستیم، صحبت می‌کنیم. تا اواسط قرن جاری آلمان درصدد است تا استفاده از سوخت فسیلی و انرژی هسته‌ای را حذف کرده و 80 درصد از انرژی الکتریسیته مورد نیاز خود را از منابع تجدیدپذیر مانند باد، انرژی خورشیدی و غیره تأمین کند. این تصمیم در راستای مدیریت ریسک مربوط به تغییرات آب و هوایی، حوادث هسته‌ای و متکی بودن به منابع انرژی خارجی گرفته شده است. در حال حاضر بیش از 25 درصد از انرژی آلمان از طریق منابع تجدیدپذیر تأمین می‌شود. وایس می‌گوید: «ما در حال حاضر در ابتدای یک سیستم انرژی جدید در آلمان هستیم و هنوز چالش‌های زیادی بر سر راه ما وجود دارد. » خودرویی که ما سوارش هستیم بخش کوچکی از این سیستم جدید است. وقتی از برلین خارج می‌شویم قسمت‌های دیگری از این سیستم را مشاهده می‌کنیم. توربین‌های بادی که برای تولید برق به خط شده‌اند. این توربین‌ها واضح‌ترین نمادهای تلاش آلمان برای تأمین انرژی از منابع تجدیدپذیر هستند ولی در صنعت، همیشه از انرژی باد یا خورشید به عنوان منابعی یاد می‌شود که برای ساعاتی در اختیار هستند و در ساعاتی نیستند. در واقع این منابع انرژی، 24 ساعته در اختیار ما نیستند. آلمان در بعضی روزها بیش از نیاز خود از طریق باد و خورشید، انرژی تولید می‌کند و در بعضی روزها طبق گفته وایس، تولید برق از این منابع تقریبا نزدیک به صفر است. رولند کپنر از شرکت McPhy در این زمینه می‌گوید: «در واقع مسئله عرضه و تقاضا است. عرضه انرژی الکتریسیته که توسط باد و خورشید تولید شده است با تقاضای آن هم‌خوانی ندارد. برای مثال در یک روز تعطیل آفتابی ممکن است انرژی الکتریسیته زیادی توسط باد و خورشید تولید شود ولی تقاضایی برای این همه انرژی وجود ندارد. از طرفی در یک روز ابری تقاضا برای انرژی الکتریکی وجود دارد ولی نور خورشیدی برای تولید انرژی نیست.» در واقع در دسترس بودن انرژی خورشیدی و باد همیشگی نیست و این یک مسئله مهم است. بنابراین نیاز است تا راهی پیدا شود که این انرژی ذخیره شود تا بعد مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین همین نکته یکی از بزرگترین چالش‌ها است. این که چطور این عدم توازن جبران شود. روش‌های مختلفی برای مواجهه با این چالش وجود دارد. یکی از جالب‌ترین این راه‌ها استفاده از هیدروژن است. نکته‌ای که کاملا مربوط به ماشینی است که سوار آن هستیم، جایی که در حال رفتن به آن هستیم و البته فردی که قرار است با او ملاقات کنیم؛ روبرت دورینگ- مدیر ارتباطات در شرکت انرژی‌های پاک Enertrag. با آقای دورینگ ملاقات می‌کنیم. در این شرکت تعداد نفرات زیادی مشغول به کار نیستند، البته شرکت آقای دورینگ به نفرات زیادی هم احتیاج ندارد بلکه چیزی که بیش از هر چیز دیگر به آن نیاز دارد، باد است و در منطقه‌ای که این شرکت در آن تأسیس شده واقعا بادهای شدیدی می‌وزد و توربین‌های بادی بالای سر ما نیز در حال گردش هستند. آقای دورینگ در این باره می‌گوید: «این پروژه نشان می‌دهد که انرژی تجدیدپذیر قادر است تا انرژی مورد نیاز را زمانی که مردم به آن نیاز دارند، تأمین کند و نه این که مثل گذشته فقط وقتی شرایط طبیعی مهیا باشد انرژی را در اختیار داشته باشیم و وقتی شرایط جوی و طبیعی مناسب نیست خبری از انرژی نباشد. حتی وقتی بدلیل نبود باد توربین‌های بادی در حال گردش نیستند، ما انرژی باد را بصورت هیدروژن ذخیره می‌کنیم و برای اهداف مختلفی از آن استفاده می‌کنیم. دورینگ درهای فلزی بزرگی را باز می‌کند و من را به سمت یک اتاق بزرگ هدایت می‌کند. اتاقی که مملو از لوله‌ها، سیم‌ها و البته 2 تانکر بزرگ است که روی یکی از آنها حرف O به رنگ آبی و روی دیگری حرف H به رنگ قرمز خودنمایی می‌کند. در واقع این یک الکترولایزر است، ماشینی که در آن با استفاده از الکتریسیته، آب به اکسیژن و هیدروژن تجزیه می‌شود همانطور که آقای دورینگ هم گفت، می‌توان این هیدروژن را برای اهداف مختلفی استفاده کرد ولی چیزی که هیدروژن را در رابطه با انتقال انرژی بسیار با اهمیت می‌کند، این است که شما می‌توانید بجای استفاده از فرایند الکترولیز از چیزی به نام سلول سوختی بهره ببرید تا بیشتر الکتریسیته موجود در آن را مجدد مورد استفاده قرار دهید. می‌توانیم از آن برای انرژی بخشیدن به هر چیزی که از الکتریسیته استفاده می‌کند، بهره ببریم از خانه‌ها و دیتا سنترها گرفته تا خودرویی که ما از آن برای آمدن به اینجا استفاده کردیم.» اما یک نکته کلیدی در مورد کل این فرایند وجود دارد. دورینگ می‌گوید: «این فرایند باعث تولید گازهای گلخانه‌ای نمی‌شود.» رولاند کپلر می‌گوید: «تمام این برنامه در یک هدف کلی خلاصه می‌شود و آن عاری کردن کره زمین از گاز کربن است. در واقع تولید هیدروژن برای پیل‌های سوختی با استفاده از جریان الکتریسیته‌ای که از سوخت‌های فسیلی حاصل شده واقعا کار بیهوده‌ای است. اما تولید هیدروژن به کمک باد و انرژی خورشیدی یک قدم بزرگ رو به جلو برای داشتن اقتصادی سبز است.» و با استفاده از سیستم‌هایی که در اینجا پیاده‌سازی شده‌اند، Enertrag اولین شرکتی خواهد بود که تولید هیدروژن از انرژی باد و خورشید را بطور مستقیم انجام می‌دهد. وقتی از این محوطه خارج می‌شویم، روبرت دورینگ به من نشان می‌دهد که این انرژی بادی از کجا تأمین می‌شود، توربین‌های بادی با ارتفاع 200 متر 2 کیلومتر دورتر از ما قرار دارند. دورینگ تأیید می‌کند که چالش‌های بزرگی در مسیر تولید هیدروژن پاک وجود دارد. فناوری باید بهبود داده شود، هزینه‌ها باید کاهش یابد و رویه‌ها باید تغییر کنند. البته بسیاری از طرفداران فناوری سبز می‌گویند که شرکت‌هایی مثل Enertrag در مسیر اشتباهی قدم برمی‌دارند چرا که آینده‌ی ذخیره و انتقال انرژی پاک در باتری‌ها است. در بین حامیان باتری‌ها ایلان ماسک نیز قرار دارد. اما آقای دورینگ معتقد است که باتری‌ها قادر به تأمین انرژی مورد نیاز همه‌ی افراد جامعه نیستند. «ما در مورد تِرا وات‌ها ساعت الکتریسیته صحبت می‌کنیم که باید ذخیره شوند و این در حالی است که قادر به ذخیره انرژی فوق‌العاده زیاد در باتری‌ها نیستیم.» پتانسیل زیادی برای رشد استفاده از هیدروژن وجود دارد. اینجا در آلمان شرکت‌های بزرگ انرژی درگیر این موضوع شده‌اند. شرکت‌هایی نظیر Vattenfall و توتال در این پروژه با Enertrag شریک هستند و البته شرکت‌های کوچک‌تری مثل McPhy نیز با ما همکاری می‌کنند. تعداد ایستگاه‌های ارائه دهنده هیدروژن در حال افزایش است و بسیاری از اتوبوس‌های شهری از هیدروژن استفاده می‌کنند. مرسدس نیز در حال ارائه برخی مدل‌های ماشین با سلول‌های سوختی است. در آمریکا نیز، هیوندای، تویوتا و هوندا خودروهای مجهز به سلول سوختی خود را طی سال جاری عرضه خواهند کرد. دورینگ می‌گوید: «چیزی که در حال حاضر می‌بینیم، ابتدای کار است. آینده نشان خواهد داد که کدام گزینه بهتر است. در حال حاضر با احداث این نیروگاه هیدروژنی یک گام بزرگ رو به جلو برداشته‌ایم ولی باید ببینیم در ادامه چه اتفاقی می‌افتد. » در راه بازگشت از پرنزلا نگاه من به نمایشگر سوخت خودرو است و نگرانم که آیا این میزان هیدروژن برای بازگشت ما به برلین کافی است یا خیر! استفاده از انرژی‌های سبز توجه بسیاری از محققان را در سراسر جهان به خود جلب کرده‌اند. نظر شما در مورد استفاده از انرژی هیدروژنی چیست؟ به نظر شما شرکت Enertrag در مسیر درستی حرکت می‌کند یا فقط وقت و پولش را هدر می‌دهد؟
منبع: دنیای فناوری زومیت
حافظه‌های SSD سال‌هاست در دست توسعه و تکمیل هستند، اما همچنان سطح قیمت آنها چندان رقابتی نیست. کمپانی توشیبا به تازگی راهکاری یافته که سه برابر حجم بیشتر را با همان هزینه و اندازه برای حافظه‌های فلش به ارمغان می‌آورد. تا به حال یک سیستم مجهز به SSD را راه‌اندازی کرده‌اید؟ سرعت اجرای سیستم‌عامل در این حالت ورای تصور است. یک درایو SSD احتمالا تاثیرگذارترین ارتقا برای غیرگیمرها به شمار می‌رود. اغلب افراد معمولا متوجه این مساله که سرعت CPU اندکی افزایش یافته یا ظرفیت بیشتری به رم اختصاص یافته نخواهند شد. اما به سادگی متوجه سرعت بالاتر اجرای سیستم‌عامل و عملکرد آن می‌شوند. اجرای برنامه‌های سنگین برای حافظه نظیر فتوشاپ نیز جای خود را دارند.
چرا SSD؟ SSDها می‌توانند بارها سریع‌تر از دیسک‌های سخت سنتی باشند. دیسک‌های سخت یا به اصطلاح، هارد درایوها از یک دیسک فیزیکی در زیر نوعی سوزن بهره می‌برند. در نقطه‌ی مقابل، درایوهای حالت جامد (SSD) از ردیفی از خارن‌ها تشکیل شده‌اند که قادر هستند شارژ را برای مدت زمان طولانی درون خود حفظ کرده و آسیب‌پذیری کمتری در مقابل شرایط فیزیکی دارند. دلیل اصلی این مساله، نبود قطعه‌ی متحرک درون این درایوها است که موجب می‌شود داده‌ها با سرعت بسیار بالایی مورد خوانش قرار گیرند. در حال حاضر، مهم‌ترین دلیل برای اینکه هنوز از هارد دیسک‌ها استفاده کنیم به مساله‌ی قیمت و هزینه باز می‌گردد. در زمان انتشار این مقاله، شما می‌توانید با قیمت 50 دلار یک هارد درایو 1 ترابایتی خریداری کنید. یک SSD با همین ظرفیت چیزی حدود 400 دلار برای شما آب خواهد خورد که برای بسیاری کاربران، منطقی نیست. حال اما، یک پیشرفت جدید که توسط توشیبا به وقوع پیوسته ممکن است صحنه‌ی بازی را به گونه‌ی دیگری تغییر دهد. برای مدت زمان طولانی، مسیر توسعه‌ی حافظه‌های فلش به گونه‌ای بود که هر روزه گیت‌های تولیدی کوچک‌تر و ظرفیت نگهداری شارژ آنها کمتر می‌شد. با این حال رویه‌ی موجود تنها تا مرحله‌ی خاصی قابل امتداد است و گیت‌های کوچک نسبت به خطا آسیب‌پذیری بیشتری پیدا کرده‌اند. رویکردی که اخیرا برای حل مساله به کار گرفته شده، لایه‌بندی سه‌بعدی حافظه بصورت عمیق‌تر است که موجب می‌شود ظرفیت بیشتری از همان مقدار سیلیکون حاصل شود. سامسونگ، میکرون و اینتل همگی فناوری حافظه‌ی سه‌بعدی اختصاصی خود را معرفی کرده‌اند که ظرفیت بیشتر را در مقابل هزینه‌ی کمتر نسبت به فناوری‌های پیشین به کاربران ارائه می‌کند. حافظه‌ی عمیق‌تر فناوری انقلابی توشیبا که BiCS نام گرفته به گونه‌ای عمل می‌کند که می‌توان گیت‌های ذخیره‌سازی را تا عمق 48 لایه ایجاد کرد. رویکردهای دیگر موجود تنها امکان 36 لایه را برای پشته‌ی حافظه فراهم می‌کردند. این فناوری جدید امکان پیشرفت تا 3 برابر سازی ظرفیت ذخیره‌سازی را ایجاد می‌کند که البته در برابر آن هیچ تغییری در هزینه یا اندازه‌ی حافظه ایجاد نخواهد شد. این مساله موجب می‌شود به سادگی شاهد حضور حافظه‌های 3 ترابایتی و کارت‌های microSD با ظرفیت 400 گیگابایت در بازار باشیم که مشکل حافظه در دستگاه‌های موبایل را به کلی حل خواهد کرد. این مساله در نهایت موجب خواهد شد ذخیره‌سازی بر مبنای حافظه‌های فلش و SSD حالت رقابتی‌تری به خود بگیرد. اگر هزینه‌ی حافظه‌های SSD را تنها سه برابر قیمت هارد درایوها در نظر بگیریم، سازندگان قادر خواهند بود به سادگی حتی در سیستم‌های رده‌پایین نیز هارد دیسک را حذف کرده و SSD را به یک استاندارد بدل کنند. اگرچه توشیبا اکنون به معرفی فناوری خود پرداخته، اما کار روی آن سال‌ها پیش آغاز شده است. توشیبا ابتدا در سال 2007 میلادی صحبت در خصوص ایده‌ی خود را آغاز کرد و از آن زمان تا کنون روی فناوری خود کار کرده است. هنوز اطلاعات زیادی در خصوص نحوه تولید حافظه‌های جدید توشیبا در دست نیست اما این مساله چندان جای تعجب ندارد. تقریبا تمامی کمپانی‌هایی که به تولید حافظه‌های فلش با ساختار سه‌بعدی پرداخته‌اند در انتشار جزئیات حساسیت خاصی به خرج می‌دهند. در حال حاضر، فناوری جدید توشیبا پیشرفته‌تر از رقبا است و خود نیز به خوبی از این موضوع آگاه است. این کمپانی در حال تاسیس یک کارخانه‌ی تولید سفارشی است تا چیپ‌های فلش جدید خود را تولید کند. این اقدام در راستای تجاری سازی محصول در سال آینده‌ی میلادی صورت خواهد گرفت. این زمان‌بندی برای چنین فناوری انقلابی، بسیار جاه‌طلبانه به نظر می‌رسد؛ با این وجود دلیل عجله‌ی توشیبا کاملا واضح است: مسلما پروژه‌های حافظه‌ی سه‌بعدی دیگری نیز بصورت مخفیانه توسط سایر سازندگان در دست توسعه است. تنها بحث زمان مطرح است و پس از مدتی یکی از رقبای این شرکت ممکن است فناوری تاثیرگذارتری را نیز معرفی کند. چند سال آینده، سال‌هایی با رقابت‌های شدید در زمینه‌ی حافظه‌ی فلش خواهد بود و در این میان بیشترین نفع به مصرف‌کنندگان خواهد رسید.
فناوری سطح بالا، قیمت سطح پایین با دید گسترده‌تر متوجه خواهیم شد که این مساله جنبه‌های جالب دیگری هم دارد. معماری واحد پردازش گرافیکی جدید انویدیا با نام مکسول، که سری محصولات GTX 900 این کمپانی را نیرو می‌بخشد به شکل چشمگیری باعث بهینگی مصرف انرژی شده است. به لطف این مساله،GPUهای میان‌رده را می‌توان با یک اسلات استاندارد PCI-e تغذیه کرد و نیاز به تامین انرژی به شکل ماژولار را از سر راه برداشت. این مساله می‌تواند به معنی حضور آنها در سیستم‌هایی در رده‌ی پایین‌تر باشد. روند رو به کاهش قیمت SSDها می‌تواند به در دسترس قرارگیری فناوری‌های رده‌بالای PC برای مشتریان معمولی کمک شایانی کند. چند سال پیش، استفاده از SSD یکی از غیرعاقلانه‌ترین اقدامات از نظر تعادل ارزش و هزینه بود. اما اکنون با این احتمال مواجه هستیم که این نوع حافظه، در حقیقت به استاندارد دنیای PCها بدل شود. فاصله‌ی میان سیستم‌های معمولی و غول‌های پردازشی گیمینگ به سرعت در حال کاهش است. در صورتی که شما یک گیمر هستید و از پلتفرم PC بهره می‌برید، این مساله باید موجب هیجان شما شود. یکی از مهم‌ترین ضعف‌های سیستم‌های گیمینگ در مقابل کنسول‌ها، هزینه‌ی سنگینی بوده که کاربر مجبور به پرداخت آن می‌شده تا در نهایت یک سیستم رده بالا و همه‌فن حریف در اختیار داشته باشد. این در حالی است که کنسول‌ها معمولا راهکاری ارزان و سرراست برای آغاز بازی به کاربر ارائه می‌کنند. در هر صورت اگر سیستم‌های PC معمولی بتوانند با هزینه‌ی مشابه، دارای قدرت مورد نیاز برای اجرای بازی‌های AAA با تنظیمات مناسب باشند، مصرف‌کننده نیز به این سمت کشیده خواهد شد و پول به این بخش بازار سرازیر می‌شود. نتیجه‌ی نهایی، کاهش عنوان‌های اختصاصی کنسول‌ها، صرف بودجه‌ی بیشتر روی توسعه‌ی بازی‌های PC و جامعه‌ی کاربری قوی در این بخش خواهد بود. بنابراین اگر یک گیمر PC هستید، این خبر برای شما فوق‌العاده است. مشتاق هستیم بدانیم این رویه تا به کجا پیش خواهد رفت. حد پرواز فناوری حافظه‌های فلش کجاست. آیا روزی شاهد ساخت حافظه‌های پتابایتی خواهیم بود؟ آیا اشتهای ما برای ذخیره‌ی داده همچنان رشد خواهد کرد تا راهکارهای ذخیره‌سازی نیز با حجم بیشتر روز به روز گسترده‌تر شوند؟
دلتون میخواست که میتونستین بدون صرف هزینه ی زیاد یه پوست لطیف و شفاف داشته باشین؟ کار سختی نیست ! کافیه همین الان برید توی آشپزخونه و یکم روغن زیتون ، عسل و جوش شیرین بردارید تا بعدش باهم دیگه یه ماسک خونگی و ارزون برای مراقبت از پوستتون درست کنیم. روغن زیتون و عسل هردو خاصیت مرطوب کنندگی دارن و عسل باعث میشه که پوستمون نرم و لطیف بشه. علاوه بر این روغن زیتون این قابلیت رو داره که با نفوذ به پوست به ترمیم پوستمون کمک کنه، قابلیت ارتجاعی اون رو افزایش بده و لکه های پوستی رو هم برطرف کنه. عسل هم خاصیت ضد باکتری داره، منافذ پوست رو میبنده و از پوستمون در برابر نور خورشید به خوبی محافظت میکنه. و مهم تر از همه از چروک شدن زود رس هم جلوگیری میکنه. در ترکیبی که گفتیم، جوش شیرین مسئولیت مهم لایه برداری رو به عهده داره. میتونه قرمزی پوست رو که بخاطر جوش ها بوجود اومده بود رو کم کنه، گردش خونه رو بالا ببره و از طریق از بین بردن سلول های مرده و چربی های اضافه پوست به درمان جوش های صورت هم کمک کنه. خوب، برای داشتن پوست شفاف آماده این؟ حالا که خواص مواد تشکیل دهنده این ماسک رو شناختیم، میخواهیم روش درست کردنش رو هم یاد بگیریم: اول از همه ۱ قاشق غذا خوری روغن زیتون، نصف قاشق چایخوری عسل و ۱ قاشق غذا خوری جوش شیرین رو بریزین توی یه کاسه. بعد هم اینها رو خیلی خوب با هم ترکیب کنید . ماسکتون آماده شد :) اگه دلتون خواست غلظتش بیشتر شه میتونین یکم جوش شیرین بهش اضافه کنید.
