دعا و زیارت
قره بن ابى قره غفارى
از شهداى كربلا از قبیله غفار است.رجزى كه در میدان جنگ مىخواند،چنین بود: قد علمتحقا بنو غفارو خندف بعد بنى نزارباننى اللیث لدى الغبارلاضربن معشر الفجارضربا فجیعا عن بنى الاخیار (26) كه در این رجز،ضمن معرفى خویش و فاجر دانستن دشمن،رزم خود را در دفاع ازفرزنداناخیار دانسته است. چهارشنبه 27/9/1387 - 18:37
دعا و زیارت
قربانى
درسى كه ز عاشورا آموختهایم این بودقربانى راه دین،فرزند و پدر كردیم (21) قربانى یعنى آنچه براى رسیدن به قرب محبوب و معبود،فدا مىكنند.آنگونه كهفرزندان آدم،قربانى و فدا به درگاه خدا بردند.یكى گوسفند،دیگرى دستهاى از گندم(اذ قربا قربانا...) (22) حضرت ابراهیم نیز كه به فرمان خدا مامور شد جوانش اسماعیل را ذبحو قربانى كند،خداوندگوسفندى نازل كرد و به جاى اسماعیل قربانى شد. (23) از آن پس دراحیاى آن فداكارى ازسوى پسر و پدر،حاجیان روز عید قربان در منا قربانى مىكنند. صحنه كربلا نیز قربانى شدن هفتاد و دو شهید،در آستان قرب و رضاى الهى بود.امامحسین،خود و یارانش را فداى دین خدا نمود.حسین بن على«ع»قربانى اهل بیت بود. آنگونه كه حضرت زینب نیز پس از شهادت برادر،وقتى در میدان جنگ به پیكربرادرشرسید،نگاهى به آسمان كرد و گفت:«اللهم تقبل منا هذا القربان». (24) در تعابیر ائمه،درزیارتنامهها و نیز خطابههاى اسیران اهل بیت،از آن شهید مظلوم،بعنوان«ذبیح»یادشدهاست.او اسماعیلى بود كه در مناى حق فدا شد و حیات دین را تضمین نمود و شرف رابهانسانها الهام داد. قربانى شدن و قربانى دادن،رمز پیروزى و عزت است.ملتهایى كه در راه«آزادى»گامبرداشته وبرمىدارند،همواره قربانیان بسیارى را تقدیم آستان آزادى كردهاند و اگرگروهى آمادهفداكارى نباشند،به اهداف خود نمىرسند.حقیقت و دین و حیاتكرامتمندانه،آنقدرارزشمند و متعالى است كه باید قربانیانى چون حسین«ع»فداى آنشوند.از عظمت قربانى،مىتوان به عظمت چیزى پى برد كه كسى مانند سید الشهدا«ع»درآن راه قربان مىشود وهفتاد و دو عزیز را قربان مىكند. اى كرده به كوى دوست هفتاد و دو قربانىقربان شومت این رسم،ماند از تو به دورانهاقربانى هر كس شد با حرمت و نشنیدیمدست و تن قربانى،افتد به بیابانها (25) چهارشنبه 27/9/1387 - 18:36
دعا و زیارت
قتلگاه گودال قتلگاه
قتیل اشقیاء حسین بن على«ع»
قتیل العبرات
كشته اشكها.از لقبهاى سید الشهدا«ع»است.شهیدى كه هم یادش گریه آور است وهم اشكریختن در سوك او ثواب دارد و موجب احیاى عاشوراست.امامان نیز توصیهفراوان بر عزادارىو گریستن بر مصائب آن حضرت داشتهاند.روایت از امام حسین«ع» است كه:«انا قتیل العبرات» (18) من كشته اشكهایم.در حدیث دیگرى فرموده است:«اناقتیلالعبرة،لا یذكرنى مؤمن الا استعبر» (19) من كشته اشكم.هیچ مؤمنى مرا یاد نمىكند،مگرآنكهاشك در چشمانش مىآید.این صفت،در زیارتنامهها هم براى آن شهید كربلا آمدهاست،ازجمله:«و صل على الحسین المظلوم،الشهید الرشید،قتیل العبرات واسیر الكربات...». (20) چهارشنبه 27/9/1387 - 18:35
دعا و زیارت
قتل صبر
قتل صبر آن است كه انسانى یا حیوانى را بسته نگهدارند و بكشند.در حدیث استكهپیامبر«ص»كسى را اینگونه نكشت و از این گونه كشتن چهار پایان نهى شده است،یعنىاینكه جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد. (14) به شهدا واسیرانىكه كشته مىشوند نیز«مصبور»گفته مىشود.در مورد حیواناتى كه زجركش مىشوندنیزبه كار مىرود. (15) از مظلومیتسید الشهدا«ع»و قساوت كوفیان یكى هم آن بود كه حسینبنعلى«ع»را در حالى كه هنوز رمق در بدن داشت،مورد ضربههاى شمشیر و نیزه قراردادند.امام سجاد«ع»بعنوان افشاگرى از ستم یزیدیان،در خطبهاى كه در كوفه در حالاسارت خواندو خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسى رفته معرفى كرد،ازجمله فرمود:«انا ابن منقتل صبرا و كفى بذلك فخرا» (16) من پسر كسى هستم كه به«قتلصبر»كشته شد و همینافتخار مرا بس!در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است كهابن زیاد او را به«قتلصبر»كشت. (17) چهارشنبه 27/9/1387 - 18:34
دعا و زیارت
قبر شش گوشه
مرقد و حرم ابا عبد الله الحسین«ع».به لحاظ آنكه على اكبر«ع»پایین پاى آن حضرتدفنشده است،در آن قسمت هم دو گوشه براى ضریح اضافه شده و شش گوشه دارد. شوق زیارت قبر شش گوشه آن امام،همواره در دل شیعیان بوده است. رفتم به كربلا به سر قبر هر شهیددیدم كه مرقد شهدا مشگ و عنبر استهر یك مزار مرقدشان چهار گوشه داشتشش گوشه یك ضریح در آن هفت كشور استپرسیدم از كسى سببش را،به گریه گفت:پایین پاى قبر حسین،قبر اكبر است (13) چهارشنبه 27/9/1387 - 18:33
دعا و زیارت
قبر امام حسین«ع»
اولین بار بنى اسد پس از دفن اجساد شهدا و پیكر سید الشهدا،علامتى بر قبر نهادند.ازاینكهتوابین در سالهاى 63 یا 64 بر سر قبر امام حسین مىآمدند،مىفهمیم كه آن هنگام،آشنا وشناخته شده بوده است.بنا به تشویق اولیاء دین،مدفن آن حضرت از همان آغاز،مورد زیارتشیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشكار. در زمان بنى امیه،قبهاى بر قبر شریف ساخته شد و تا زمان هارون الرشید باقى بود.وىقبر راخراب و محل آن را صاف كرد و درختسدرى را كه(به نشانه قبر)در آنجا بود. قطع كرد.بار دیگر در زمان مامون ساخته شد.سپس در سال 236 و 237 هجرى بهدستورمتوكل عباسى،قبر و خانههاى اطراف آن خراب شد و به جاى آن زراعت كردند ومانعرفت و آمد مردم شدند.باز هم در سال 247 به دستور متوكل قبر را خراب كردندوچندین نوبت دیگر این تخریب انجام گرفت.بناى فعلى مرقد و حرم سید الشهدا بهقرنهشتم هجرى برمىگردد.البته بارها مرمتها و اضافاتى انجام گرفته است.در سال1216هجرى وهابیها با سپاهى از منطقه نجد حمله كرده و حرم حسینى را غارت وتخریب كردند واسبها را در صحن مطهر بستند. (12) چهارشنبه 27/9/1387 - 18:33
دعا و زیارت
قافله حسینى
كاروانى كه از مبدا عزت و آزادگى حركت كرد و در مقصد شهادت بار افكند.قافلهحسینى روز28 رجب از مدینه بیرون آمد و سوم شعبان به مكه رسید.افراد كاروان عبارتبودند از سیدالشهدا«ع»،فرزندان،برادران،برادر زادگان و عمو زادگانش و نیز خانوادهخود و برخى ازبستگان دیگر.این كاروان روز 8 ذیحجه از مكه به سوى عراق حركتكرد.با همان نفرات قبلى،اما با جمعى از پیروان او از مردم حجاز،كوفه و بصره كه در ایاماقامت وى در مكه به او پیوستهبودند.حضرت مقدار ده دینار و یك شتر در اختیارهمراهان قرار داده بود كه وسایل خود را برآن حمل كنند. (10) این كاروان،دوم محرم دركربلا فرود آمد.پس از عاشورا،این قافله تبدیل بهجمعى داغدار و دلسوخته و شهید دادهشد كه بصورت اسیر،به كوفه وارد شدند.مردانشانهمه شهید شده بودند و امام سجاد«ع» هم بیمار بود و قافله سالار،حضرت زینب«ع»بود.در كوفه برخى از زنان،به بستگانخود كهساكن كوفه بودند پیوستند. ما كاروان رفته به تاراجیممردانمان شناگر رود خونما رهروان قافله صبریمرسواگر فسانه هر افسونفریاد و خشم و رنج و اسیرىمانما را سلاح كارى پیكار استبانوى قهرمان عرب،زینبما را بزرگ و قافله سالار است (11) این قافله،پس از پیمودن راه طولانى و دشوار كوفه تا شام و شام تا مدینه،با بارى از غمو اندوهبه مدینه برگشت و بشیر،خبر بازگشت قافله اهل بیت«ع»را به مردم خبر داد ومدینه یكپارچهغرق شیون و عزا شد. چهارشنبه 27/9/1387 - 18:33
دعا و زیارت
قاع
نام یكى از منزلگاههاى مسیر كوفه.حسین بن على«ع»در آنجا نیز فرود آمد.بینمنزلگاه زبالهو عقبه است،منطقهاى بوده دشت و هموار(قاع:دشت)و در آنجا آب وآبادى و مسجد و محلىبراى فرود آمدن كاروانها بوده است. (9) چهارشنبه 27/9/1387 - 14:22
دعا و زیارت
قاسم بن حسن«ع»
نوجوان شهید عاشورا در ركاب سید الشهدا«ع»،فرزند گرامى امام حسن مجتبى«ع». وى صاحب همان سخن معروف«احلى من العسل»در شب عاشوراست كه مرگ راشیرینتر ازعسل مىدانست.روز عاشورا سن او به بلوغ نرسیده بود.براى میدان رفتن ازامام خویش اجازهخواست.ابا عبد الله«ع»چون نگاه به او افكند،وى را به آغوش كشید وگریست،آنگاه اجازه داد. (6) قاسم،خوش سیما بود.سوار بر اسب شد و عازم میدان گشت. رجزى كه مىخواند،در معرفى خود و مظلومیتحسین«ع»بود: ان تنكرونى فانا ابن الحسنسبط النبى المصطفى و المؤتمنهذا حسین كالاسیر المرتهنبین اناس لا سقوا صوب المزن در جنگى دلاورانه به شهادت رسید.هنگامى كه بر زمین مىافتاد،عمویش اباعبد الله«ع»خودرا به بالین او رساند ولى او در حال جان دادن بود.پیكر او را آورد و كنارشهداى اهل بیت قرارداد. (7) در زیارت ناحیه مقدسه كه از زبان امام زمان«ع»است،نام اوهمراه با سلام حضرتمهدى بر او بیان شده و اشاره به كیفیت رفتن سید الشهدا«ع»بهبالین او و نفرین قاتلان قاسمشده است:«السلام على القاسم بن الحسن بن على،المضروبهامته المسلوب لامته،حیننادى الحسین عمه فجلى علیه عمه كالصقر و هو یفحص برجلیهالتراب،و الحسین یقول:بعدالقوم قتلوك و من خصمهم یوم القیامة جدك و ابوك،ثم قال: عز و الله على عمك ان تدعوه فلا یجیبك،او ان یجیبك و انت قتیل جدیل فلا ینفعك،هذاوالله یوم كثر واتره و قل ناصره.» (8) برادر دیگر حضرت قاسم،به نام ابو بكر بن حسن نیز كههردو از یك مادر بودند،در كربلا به شهادت رسید. چهارشنبه 27/9/1387 - 14:21
دعا و زیارت
قاسم بن حبیب ازدى
از شهداى كربلاست.وى از شیعیان شجاع كوفه بود.ابتدا با سپاه عمر سعد از كوفهبیرون آمدو چون به كربلا رسید،به یاران امام پیوست.نامش را جزو شهداى حمله اولذكر كردهاند. (5) چهارشنبه 27/9/1387 - 14:19
