عاشورا از کلام معصومین
پیامبر اکرم (ص):
پیامبر اکرم (ص) فرمود : درود خدا بر گریه کنندگان و عزاداران حسین (ع) و نیز بر کسانی که بر دشمنان حسین لعن و نفرین می‌فرستند و نیز درود خدا بر آنان که دل آنان مملو از خشم و کینه نسبت به قاتل حسین (ع) است ، کسی که به قتل حسین (ع) راضی باشد ؛ در قتل او شریک است .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 83
امام رضا (ع):
امام رضا (ع) فرمودند : کسی که مصیبت ما را به یاد آورد و بر مظلومیت ما گریه کند در قیامت با ما هم درجه خواهد بود و کسی که از مصائب ما پیش او بازگو کنند و او بگرید و یا دیگران را بگریاند در روزی که همه دیدگان گریانند ، نمی‌گرید و کسی که در مجلسی و محفلی شرکت جوید که در آن امر ما احیاء گردد در روزی که همه قوب به نوعی می‌میرند قلب او نمی‌میرد . ( محزون و افسرده نیست ) .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 84
امام صادق (ع) :
امام صادق (ع) فرمود : علی بن الحسین بر پدرش حسین بن علی (ع) بیست سال گریست هیچ طعامی در برابر او نمی‌نهادند مگر آنکه می‌گریست تا آنجا که یکی از خادمان او گفت فدایت شوم ، ای فرزند رسول خدا ، من می‌ترسم شما با این وضع از بین بروید . فرمود : حزن و غم بی پایان خود را نزد خدا شکوه می‌کنم و از خدا می‌دانم آنچه را که نمی‌دانید من هیچگاه قتلگاه فرزندان فاطمه را به یاد نمی‌آورم مگر آنکه گریه راه گلویم را می‌گیرد .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 95
امام رضا (ع) :
امام رضا (ع) فرمودند : کسی که در روز عاشورا دست از کسب و کار بکشد ؛ خداوند ، حوائج دنیا و آخرت وی را برآورد و کسی که روز عاشورا در ماتم و عزا بسر ببرد ؛ خداوند متعال روز قیامت را روز شادی و سرور قرار دهد و با دیدار ما ، در بهشت ، چشم او را روشن گرداند ( و افزود ) کسی که روز عاشورا را روز برکت بنامد و بعنوان عیدی چیـزی را به منزل ببرد خدا آن را بر او مبارک نگرداند و در قیامت با یزید و عبیدالله و عمر سعد محشور شود و در اسفل السافلین در جهنم درافتد .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 74
امام باقر (ع) :
امام باقر (ع) فرمودند : بر مؤمنان لازم است روز عاشورا را در ماتم بسر برند و به یکدیگر که رسیدند ، بگویند : عظم الله اجورنا و اجورکم بمصابنا بالحسین و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره مع ولیه المهدی من آل محمد .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 75
امام صادق (ع):
امام صادق (ع) به جعفر بن عفان فرمودند : هیچ کس نیست که درباره حسین (ع) شعری بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن که خداوند ، بهشت را بر او واجب می‌کند و او را می‌آمرزد .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 78
امام صادق (ع) فرمود : تربت امام حسین (ع) شفای هر بیماری است .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 61
امام رضا (ع) فرمود : هر کس که عاشورا ، روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد ؛ خداوند ، روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می‌دهد .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 72
امام رضا (ع) فرمود : براستی محرم ماهی است که مردمان عهد جاهلیت جنگ و خونریزی را در آن حرام می‌شمردند لیکن خونهای ما را در این ماه حلال شمردند ، و حرمت ما را شکستند و فرزندان و زنان را به اسارت کشیدند و آتش در خیمه های ما افروختند و آنچه در آنها زاد و توشه داشتیم به یغما بردند و حرمت رسول الله (ص) را در امر ما نگاه نداشتند .
امام صادق (ع) فرمود : سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود بخوانید زیرا این سوره امام حسین (ع) است و به آن دل ببندید . خدا شما را رحمت کند و بیامرزد . ابواسامه که در مجلس حاضر بود ، پرسید : چرا این سوره مخصوص امام حسین (ع) است ؟ امام فرمود : آیا نمی‌شنوی سخن حق را که می‌فرماید : ای نفس مطمئن .... ، مقصود امام حسین (ع) است زیرا او است که نفس مطمئن است و از خدا راضی و خدا از او راضی است و اصحاب او از آل محمد از خداوند روز قیامت راضی هستند و او از آنان راضی است . این سوره درباره امام حسین (ع) و شیعیان و شیعه آل محمد خصوصاً وارد شده است هر که بر آن سوره مداومت کند ، همراه با امام حسین (ع) و درجه اش در بهشت است و همانا خداوند غالب و حکیم است .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 56
امام صادق (ع) فرمود : برترین تربت زمین ، تربت سید الشهداء است . سجده بر آن حجابهای هفتگانه را کنار می‌زند .
امام (ع) به مسمع فرمود :آیا متذکر می‌شوی با حسین چه کردند ؟ عرض کرد آری ، فرمود : آیا جزع و گریه می‌کنی ؟ گفت: آری ، به خدا سوگند گریه می‌کنم و آثار غم و اندوه در صورتم ظاهر می‌شود . حضرت فرمود : « خدای اشک چشمت را رحمت کند . آگاه باش که تو از آن اشخاص هستی که از اهل جزع برای ما شمرده می‌شوند ، به شادی ما شاد و به حزن ما محزون و اندوهناک می‌گردند . آگاه باش که بزودی هنگام مرگ ، پدرانم را بر بالین خود حاضر می‌بینی ، در حالی که به تو توجه کرده و ملک الموت را درباره تو بشارت می‌دهند ، و خواهی دید که ملک الموت در آن هنگام از هر مادر مهربان به فرزندش ، مهربانتر است » . سپس فرمود : « کسی که بر ما اهل بیت به خاطر رحمت و مصائب وارده بر ما گریه کند ، رحمت خدا شامل او می‌شـود قبـل از اینکه اشکی از چشمش خارج گردد ؛ پس زمانی که اشک چشمش بر صورت جاری شود اگر قطره ای از آن در جهنم بریزد ، حرارت آن را خاموش کند ، و هیچ چشمی نیست که گریه کند بر ما مگر آنکه با نظر کردن به کوثر و سیراب شدن با دوستان ، خوشوقت می‌گردد » .
منبع : کتاب پیام عاشورا صفحه 65 و 66
امام باقر (ع) فرمود : « چون حسین (ع) بر رسول خدا (ص) وارد شد ، او را به سوی خود می‌کشید [ و به بازی می‌گرفت ] و به امیر المؤمنین می‌فرمود که او را بگیرد و سپس [ پیامبر (ص) ] بر او می‌افتاد و او را می‌بوسید و می‌گریست . [ امام حسین (ع) ] می‌گفت : پدر جان ! چرا می‌گریی ؟ می‌فرمود : پسرم ! جای شمشیرها را که بر پیکر تو وارد می‌شوند می‌بوسم و می‌گریم. فرمود: پدرجان! مگر من کشته می‌شوم؟ فرمود: آری به خدا ، پدر و برادرت و تو [ کشته می‌شوید ] . [ امام حسین (ع) ] فرمود : پدر جان ! آیا قتلگاههای ما پراکنده خواهد بود ؟ فرمود : آری پسرم . [ امام حسین (ع) عرض کرد ] : چه کسی از امتت ما را زیارت می‌کند ؟ فرمود : مرا و پدر و برادرت و تو را جز صدیقان از امتم زیارت نمی‌کنند » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 71
امام صادق (ع) فرمود : « چون قصد زیارت حسین (ع) را کردی ، در حالی که پریشان ، غمناک ، مصیبت دیده ، ژولیده ، غم آلود ، گرسنه و تشنه ای او را زیارت کن ، زیرا حسین (ع) در حالی کشته شد که غمگین ، مصیبت دیده ، ژولیده ، غم آلود ، گرسنه و تشنه بود . از او حوائجت را بخواه و بازگرد . و آن [ کربلا ] را وطن خود قرار مده » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 74
مردی از اهل طوس به امام صادق (ع)گفت : ای فرزند رسول خدا ، کسیکه قبر ابا عبدالله الحسین (ع) را زیارت کند و بداند که او امامی است که از جانب خدای عزوجل پیرویش بر بندگان واجب است ، چه [ پاداشی ] خواهد داشت ؟ امام صادق (ع)فرمود : خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می‌آمرزد و شفاعتش را درباره هفتاد هزار گنهکار می‌پذیرد ، و نزد قبر او [ ابا عبدالله الحسین (ع) ] هر حاجتی که از خدای عزوجل بخواهد ، خداوند حاجتش را برآورد - تا پایان حدیث » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 85 و 86
امام سجاد (ع):
امام سجاد (ع) فرمود : « سخت ترین روزی که بر رسول خدا (ص) گذشت ، روز [ غزوه ] احد بود که در آن عمویش حمزه بن عبدالمطلب - که شیر خدا و شیر پیامبرش بود - کشته شد ، و پس از آن ، روز [ جنگ ] موته بود که در آن پسر عمویش جعفر بن ابی طالب کشته شد . سپس فرمود : اما هیچ روزی همانند روز حسین (ع) نیست ، که سی هزار مرد [ جنگاور ] بر او روی آوردند و می‌پنداشتند که از این امت هستند و همگی آنان با ریختن خون او به خدای عزوجل تقرب می‌جستند ، در حالی که او خدا را به یاد آنان می‌آورد ، اما آنان پند پذیر نبودند تا اینکه او را به ظلم و ستم و دشمنی کشتند » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 68 و 69
امام صادق (ع) از آباء گرامی خود از امام حسین (ع) نقل می‌کند که فرمود : « من کشته گریه ام . هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند ، مگر اینکه گریان می‌شود » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 70
امام صادق (ع) فرمود : « هر گونه گریه و بی تابی برای بنده در هر جا که بی تابی کند مکروه و ناپسند است ، مگر گریه بر حسین بن علی (ع) که پاداش و ثواب دارد » .
امام رضا (ع) فرمود:« روز [ شهادت امام ] حسین (ع) پلک چشمان ما را مجروح و اشکهای ما را جاری ساخت ، عزیز ما را در سرزمین پریشانی و بلاخوار کرد و تا روز پایان [ یعنی قیامت ] پریشانی و بلا را در ما به یادگار گذاشت . پس گریه کنندگان باید بر همانند حسین (ع) بگریند، که گریه بر او گناهان بزرگ را فرو می‌ریزد». سپس فرمود:« پدرم با فرا رسیدن ماه محرم خندان دیده نمی‌شد و اندوه و آشفتگی بر او چیره می‌گشت، تا اینکه ده روز از آن بگذرد ، روز دهم [ روز عاشورا ] روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می‌فرمود : در این روز است که حسین - که درود خدا بر او باد - کشته شد ».
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 60
امام رضا (ع) در ضمن حدیث به ربان بن شبیب فرمود : « ای پسر شبیب ! اگر برای چیزی گریان شدی ، بر حسین بن علی بن ابی طالب (ع) اشک ببار ، زیرا او را مانند گوسفند [ از پشت ] سر از پیکرش جدا ساختند و هجده مرد از خانواده او ، که در زمین بی مانند بودند ، همراه او کشته شدند و براستی که آسمانهای هفتگانه و زیمنها در قتل او گریستند . چهار هزار فرشته برای یاری او بر زمین فرود آمدند ، اما اجازه نیافتند . و ایشان آشفته و غبار آلود تا قیام قائم (ع) نزد قبر او هستند [ و پس از ظهور ] از یاران او هستند و شعارشان خوانخواهی حسین (ع) است » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 61و 62
فرمود : « مصیبت روز کشته شدن حسین (ع) بس بزرگتر از مصیبت دیگر ایام [ سوگواری ] است ، و این از آن لحاظ است که خاندان کسا ، که گرامیترین مردم نزد خدایند ، پنج نفر بودند ؛ چون پیامبر (ص) از جمع آنان درگذشت ، امیر المؤمنین و فاطمه و حسن و حسین (ع) باقی ماندند و مایه تسلی و آرامش مردم بودند . با درگذشت [ شهادت ] فاطمه (س) امیر المؤمنین و حسن و حسین (ع) تسلی بخش مردم به شمار می‌آمدند . با درگذشت امیر المؤمنین (ع) حسن و حسین (ع) ملجأ و مایه آرامش مردم بودند و چون حسن (ع) درگذشت مردم به حسین (ع) آرامش می‌جستند . اما با کشته شدن حسین (ع) دیگر از اصحاب کسا ، کسی باقی نماند که بدو تسلی جویند و رفتن او برابر با رفتن همه آنان بود ، همان گونه که باقی ماندن او برابر با باقی ماندن تمامی آنان به شمار می‌آمد . از این رو مصیبت روز [ شهادت ] او از دیگر ایام مصائب [ شهادت خاندان پیامبر (ص) ] بزرگتر است » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 64 و 65
امام حسین (ع):
امام حسین (ع) فرمود : « من به نزد رسول خدا (ص) رفتم ، در حالی که ابی بن کعب در خدمت ایشان بود . پیامبر خدا (ص) فرمود : « آفرین بر تو ای ابا عبدالله ! ای زیور آسمانها و زمینها ! ابی به آن حضرت عرض کرد : چگونه کسی جز شما می‌تواند زیور آسمانها و زمینها باشد ؟ ! فرمود : ای ابی ، سوگند به آن که مرا بحق به پیامبری برانگیخت ، حسین بن علی (ع) در آسمان عظمت فزونتری دارد تا در زمین ، و در سمت راست عرش خدای عزیز و شکوهمند نوشته شده است . [ حسین ] چراغ هدایت و کشتی نجات است ، پیشوای نیکی و برکت و شکوه و فخر و علم و تقواست ... ».
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 45 و 46
امام صادق (ع) فرمود:«علی (ع) به حسین (ع) فرمود : ای ابا عبدالله (ع)، تو از پیش اسوه مردم بوده ای . [ حسین (ع) ] عرض کرد: فدایت شوم، حال من چگونه است ؟ فرمود : تو دانشی داری که ایشان بدان نادان‌اند و زود است که دانشمند از دانش خود بهره جوید. ای فرزندم، گوش فرادار و بینا باش، قبل از آنکه [ واقعه ای ] تو را در یابد . قسم به آن که جانم در دست اوست، بنی امیه خون تو را می‌ریزند ، اما نمی‌توانند تو را از آئینت برگردانند و از یاد پروردگارت غافل سازند . حسین (ع) فرمود : قسم به آن که جانم در دست اوست کافی است . من بدانچه خدا فرود آورده است اقرار کردم و سخن پیامبر خدا را تصدیق می‌کنم و سخن پدرم را دروغ نمی‌شمارم ».
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 48 و 49
امام صادق(ع):
همه ساله به زیارت حسین (ع) بشتابید ، زیرا هر کس شناسای حق [ امامت ] او باشد و او را انکار نورزد و به زیارت او نائل شود ، پاداشی جز بهشت نخواهد داشت و از روزی گسترده ای برخوردار خواهد شد و خداوند گشایشی سریع در کار او ایجاد خواهد کرد . هر آینه خداوند بر قبر حسین بن علی (ع) چهار هزار فرشته گماشته است که همگی بر او گریان اند و زائر او را تا [ رسیدن به ] خانواده اش مشایعت می‌کنند ، اگر بیمار شد به عیادت او می‌روند و اگر درگذشت در تشییع جنازة او حضور می‌یابند و برایش طلب آمرزش و رحمت می‌کنند » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه52 و 53
حسین از من است و من از حسینم . خداوند دوست می‌دارد هر که حسین را دوست بدارد .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 32 و 33
امام باقر (ع):
امام باقر (ع) فرمود : « پیامبر (ص) در خانه ام سلمه بود، به او فرمود : کسی نزد من نیاید . حسین (ع) که در آن هنگام کودک بود فرا رسید و ام سلمه نتوانست او را باز دارد ، تا اینکه نزد پیامبر (ص) آمد . در پی او نیز ام سلمه وارد شد . مشاهده کرد که حسین (ع) بر سینه پیامبر (ص) نشسته است و آن حضرت چیزی در دست دارد و آن را می‌بوسد . پیامبر (ص) فرمود : ای ام سلمه ، این جبرئیل مرا آگاه می‌سازد که این [ پسرم ] کشته می‌شود و این خاکی است که بر آن کشته می‌گردد ، آن را نزد خود نگاه دار ، هر گاه که به خون تبدیل شد براستی حبیبم [حسین (ع) ] کشته شده است . ام سلمه گفت : ای رسول خدا ، از خدا بخواه که آن را از او دور سازد . فرمود : چنین کردم ، اما خدای صاحب عزت و جلال به من وحی کرد که او مرتبه ای دارد که هیچ یک از آفریدگان به آن دست نمی‌یازد و نیز شیعیانی دارد که درخواست شفاعت می‌کنند و خداوند هم شفاعتشان را می‌پذیرند . [همچنین ] مهدی (ع) از فرزندان اوست . پس خوشا به حال کسی که از دوستان و شیعیان حسین (ع) باشد ؛ آنان ، به خدا سوگند ، در روز قیامت سعادتمند خواهند بود » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 37 و 38
امام صادق (ع) فرمود : « چون حسین (ع) زاده شد ، خدای صاحب عزت و جلال جبرئیل را فرمان داد تا با هزار فرشته فرود آید و رسول خدا (ص) را از جانب خدای تعالی و جبرئیل تبریک گویند . جبرئیل در هنگام فرود آمدن از یکی از جزائر دریا گذشت که در آن فرشته ای بود به نام فطرس از حاملان [ عرش ] ؛ خداوند عزیز و شکوهمند او را در پی کاری برانگیخته بود و او در آن تأخیر ورزید [ و خداوند به کیفر آن ] بالش را شکست و او را در آن جزیره افکند . او تا هنگام ولادت حسین (ع) هفتصد سال خدا را عبادت کرده بود . [ فطرس ] ملک به جبرئیل گفت : کجا می‌روی ؟ گفت : خدای عزوجل به محمد (ص) نعمتی بخشیده و من برانگیخته شدم تا به او از جانب خدا و خودم تبریک گویم . [ فطرس ] گفت : مرا هم با خود بردار شاید محمد (ص) برایم دعا کند . [ جبرئیل ] او را با خود برداشت . چون جبرئیل به خدمت پیامبر (ص) رسید و به آن حضرت از جانب خدای عزوجل و خود تبریک گفت ، حال فطرس را هم بیان کرد . پیامبر (ص) فرمود : به او بگو : خود را به این نوزاد بسای و به جایگاه [ و مقام ] خویش بازگرد . فطرس خود را به حسین (ع) سایید [ و بال و پرش ترمیم یافت ] و پرواز کرد . سپس گفت : ای رسول خدا ، آگاه باش که امتت او را خواهند کشت و من به جبران [ این احسان ] هیچ زائری نیست که او را زیارت کند ، مگر اینکه زیارتش را به وی برسانم ، هیچ مسلمانی بر او سلام نمی‌کند مگر اینکه سلامش را به وی ابلاغ کنم و هیچ درود فرستنده ای نیست که بر او درود فرستد مگر اینکه درودش را به وی برسانم . با گفتن این سخنان ، فطرس پرواز کرد [ و از دیده ها پنهان شد ] » . ابن عباس گوید : « این فرشته در بهشت به رهین احسان حسین بن علی (ع) شناخته می‌شود » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 42 و43 و 44
امام حسین (ع) :
از امام حسین (ع) روایت شده است که فرمود : « این سخن پیامبر (ص) نزد من راست آمد که فرمود : « برترین کارها پس از نماز شاد کردن دل مؤمن است ، که در آن گناهی نباشد » . زیرا که من غلامی را دیدم که به سگی غذا می‌داد ؛ از او علت را پرسیدم ، گفت : ای فرزند رسول خدا ، من غمگینم و از شاد کردن آن شادی می‌طلبم ، زیرا که اربابی یهودی دارم که تصمیم به جدایی از او دارم . حسین (ع) نزد ارباب او آمد و دویست دینار بهای غلام را به یهودی داد . یهودی گفت : به مناسبت قدم رنجة شما غلام را به شما و این بوستان را به او بخشیدم و این پول را هم به شما باز گرداندم . [ امام حسین (ع) ] فرمود : من هم این پول را به تو بخشیدم . [ یهودی ] گفت : آن را پذیرفتم و به غلام بخشیدم . حسین (ع) فرمود : من غلام را آزاد ساختم و همه آنها را به او بخشیدم . زن یهودی گفت : من اسلام آوردم و مهرم را به همسرم بخشیدم . یهودی گفت : من هم مسلمان گشتم و این خانه را به همسرم بخشیدم » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 26
امام صادق (ع) فرمود : « روزی رسول خدا (ص) در خانه فاطمه (س) بود و حسین (ع) را در آغوش داشت ، که آن حضرت گریست و به سجده رفت ، سپس فرمود : ای فاطمه ، ای دخت محمد ! بزرگ والامقام [ جبرئیل امین ] هم اکنون در سرای تو در نیکوترین سیما و آراسته ترین هیئت بر من آشکار شد و مرا گفت : ای محمد ! آیا حسین را دوست داری ؟ گفتم : پروردگارا او نور دیده و گل خوشبوی و میوه دل و پوست میان چشمان من است . پس از آن در حالی که دست بر سر حسین (ع) نهاده بود گفت : ای محمد ! مبارک باد آن فرزندی که برخوردار از برکات و صلوات و رحمت و [ مقام ] رضوان من است ، و لعنت و خشم عذاب و خواری و نقمتم شامل کسی است که او را بکشد و به دشمنی و پیکار با او بپردازد . آگاه باش که او سرور شهیدان اولین و آخرین در دنیا و آخرت است . او آقای جوانان اهل بهشت از میان همه مردم است ... » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 29
امام باقر (ع) فرمود : « هنگامی که آن مصائب ناگوار بر حسین (ع) وارد آمد ، بر پیکر وی سیصد و بیست و اندی ضربة نیزه و شمشیر و تیر یافت شد و روایت شده است که همگی این جراحتها از مقابل آن حضرت بوده است ، زیرا که حسین (ع) هیچ گاه [ به دشمن ] پشت نمی‌کرد » .
منبع : کتاب چهل حدیث صفحه 31
