• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
تعداد مطالب : 791
تعداد نظرات : 47
زمان آخرین مطلب : 3630روز قبل
سلامت و بهداشت جامعه


در چه سنی پدر و مادر شویم؟
به تمام خانم‌ها توصیه می‌شود 6 ماه قبل از بارداری به پزشک زنان مراجعه کنند و تمام آزمایش‌های روتین و مورد نیاز را انجام دهند.

با افزایش گرانی‌ها و مشکلات اقتصادی زندگی، ازدواج کردن و بچه‌دار شدن تبدیل به یکی از سخت‌ترین تصمیم‌گیری‌های زندگی شده است! از طرف دیگر فرصت برای بچه‌دار شدن همیشگی نیست و هر سالی که می‌گذرد قدرت باروری زوجین کمتر می‌شود. پس اگر آرزوی مادر یا پدر شدن دارید و می‌خواهید از بهترین زمان برای بچه‌دار شدن و عوارض بارداری در سنین پایین و بالا اطلاع پیدا کنید، این مقاله را از دست ندهید.

بارداری زیر 18 سالگی ممنوع
تخمک گذاری در دخترخانم‌ها از سن بلوغ شروع شده و از همان زمان امکان بارداری فراهم می شود. در چند سال اول بعد از بلوغ معمولا تخمک‌گذاری‌ها نامرتب بوده و گاهی اوقات یك تا دو سال طول می‌کشد تا ریتم طبیعی خود را پیدا کند. بارداری در سنین زیر 18 سال می‌تواند همراه با خطراتی از جمله کاهش رشد داخل رحمی جنین، افزایش احتمال فشار خون بارداری و پره اکلامپسی باشد. علاوه بر این مادری که در سن کم باردار می‌شود مسلما تجربیات کافی برای به آخر رساندن یک بارداری را ندارد. معمولا در کشورهای پیشرفته این نوع بارداری‌ها بدون برنامه‌ریزی قبلی رخ می‌دهد و احتمال سقط در آنها زیاد است چراکه ممکن است تخمک یا اسپرم کیفیت مناسب برای باروری نداشته باشند.

بهترین سن بارداری
بهترین سن برای بارداری معمولا 25 و 26 سالگی است. در این سن اکثریت عوارض بارداری کاهش پیدا می‌کند و معمولا بارداری به صورت طبیعی ادامه می یابد. احتمال دیابت، فشارخون و کاهش رشد جنین بسیار کم است و بارداری ها در این سن معمولا بدون خطر هستند در ضمن احتمال ناهنجاری‌های جنینی که بیشتر به علت سه‌تایی شدن کروموزوم‌های 13، 18 و 21 اتفاق می‌افتد، بسیار کم است. 
تمام تخمک‌های یک خانم در زمان تولد تولید و ذخیره می‌شوند و تا 50 سالگی هر ماه یکی از آنها آزاد شده و باعث تخمک‌گذاری و عادت ماهانه می‌شود. حال هرقدر سن باروری پایین‌تر باشد (البته نه زیر 18 سال) به خصوص در 25 تا 26 سالگی کیفیت تخمک‌هایی که بارور می‌شوند بسیار بهتر است و معمولا دوران بارداری‌ راحت‌تر و بدون مشکل می‌گذرد.

چطور در سن بالا  بارداری طبیعی داشته باشید
باردار شدن در سنین بالا این احتمال را دارد که دیابت یا فشار خون حاصل از بارداری، پس از زایمان برای مادر باقی بماند یا اینکه ممکن است اختلالات مربوط به وریدها باعث لخته شدن خون و ترومبوزهای وریدی شود. البته این احتمال در افراد چاق و کم‌تحرک بیشتر است حتی احتمال آمبولی ریه نیز وجود دارد. با این حال اگر مادر از سلامت جسمانی خوبی برخوردار باشد، رژیم غذایی مناسبی داشته باشد، به طور مرتب ورزش کند و اضافه وزن نداشته باشد می‌تواند در سنین بالاتر نیز بارداری سالم و بی‌خطری داشته باشد. برای مثال یک خانم 40 ساله که از سلامت کامل برخوردار است و مرتب ورزش می‌کند، نسبت به یک خانم 27 ساله که چاقی مفرط دارد و وزنش بالای 100 کیلوگرم است، بارداری بسیار بهتری را خواهد گذراند. علاوه بر این متاسفانه در فرهنگ ما این تفکر وجود دارد که یک خانم باردار باید 20 تا 30 کیلوگرم وزن اضافه کند درحالی که این موضوع می‌تواند سلامت بارداری را به خطر بیندازد و باعث دیابت و فشار خون شود بنابراین نحوه زندگی حتی می‌تواند سن را تحت تاثیر قرار دهد.

این آزمایش‌ها را 6 ماه قبل از بارداری انجام دهید
به تمام خانم‌ها توصیه می‌شود 6 ماه قبل از بارداری به پزشک زنان مراجعه کنند و تمام آزمایش‌های روتین و مورد نیاز را انجام دهند. البته امروزه وزارت بهداشت انجام این آزمایش‌ها را اجباری کرده است. در این آزمایش‌ها کم‌خونی، فعالیت غده تیروئید، گروه خونی، هپاتیت، ایدز، سیفلیس، عملکرد کلیه و... بررسی می‌شوند. همچنین واکسن‌هایی که قبلا تزریق نشده‌اند مانند واکسن کزاز، سرخچه و ... برای فرد تزریق خواهد شد سپس از او درخواست می‌شود حتما 3 ماه قبل از بارداری شروع به مصرف مولتی ویتامین‌ها و اسیدفولیک کند و یک زندگی سالم داشته باشد یعنی میزان مصرف فست‌فود، چربی، شیرینی و نشاسته را کاهش داده و از انواع پروتئین‌ها، حبوبات، سبزیجات، لبنیات کم‌چرب و یک یا دو بار در هفته ماهی استفاده کند. 
همچنین لازم است هر روز ورزش‌های مناسبی انجام دهد برای مثال می‌تواند روزی 45 دقیقه تا یك ساعت پیاده‌روی تند داشته باشد یا شنا، ایروبیک و هر ورزشی که دوست دارد، انجام دهد تا عضلاتش آمادگی اضافه شدن 2 لیتر خون و 15 تا 20 ضربان قلب در دقیقه و کشش و تحمل حداقل 12 کیلو اضافه وزن را حین بارداری داشته باشد. اگر سیگاری است حتما سیگار را قطع کند و قلیان را کنار بگذارد. در صورت وجود اعتیاد نیز باید حتما مصرف مواد مخدر و محرک را ترک کند تا حین بارداری مشکلی برایش پیش نیاید.

بعد از 35 سالگی بارداری‌ها پر خطر است
خانم‌ها در 30 سالگی یک افت باروری و در 35 سالگی یک افت شدید باروری دارند و بعد از 42 سالگی احتمال بارداری آنها بسیار کم می‌شود و تقریبا بارداری‌ها به صورت اتفاقی رخ می‌دهد. می‌توان گفت 25 تا 35 سالگی سن مناسب بارداری است یعنی تا 35 سالگی نیز بارداری ها قابل قبول هستند اما از 35 سالگی به بعد عوارض بارداری بیشتر بروز می‌کند و اختلالات و ناهنجاری‌های کروموزومی بسیار شایع می‌شود. اگر در 25 سالگی از هر هزار و 500 جنین یک نفر دچار مشکل کروموزومی ‌شود در 35 سالگی این نسبت یك به 250 می‌شود یعنی احتمال ناهنجاری‌های کروموزومی 10 برابر بیشتر می‌شود. همچنین این احتمال در 42 سالگی حدودا یك در 42 می‌شود!

بنابراین با بالارفتن سن، تخمک‌ها کیفیت خود را از دست می‌دهند و احتمال ناهنجاری‌های جنینی، دیابت و در پی آن مرگ داخل رحمی جنین، عوارض و ناهنجاری‌های قلبی و مغزی، سقط و کاهش رشد داخل رحمی جنین افزایش می یابد  به خصوص اگر اولین بارداری بعد از 35 سالگی اتفاق بیفتد احتمال پره اکلامپسی یا مسمومیت بارداری و تصلب شرائین بسیار بیشتر می‌شود.

افت باروری آقایان بعد از 40 سالگی
آقایان نیز در سنین بالای 40 سالگی دچار افت قدرت باروری می‌شوند درست مانند همان اتفاقی که بعد از 30 سالگی برای خانم‌ها می‌افتد. بالا رفتن سن آقایان باعث تنگی عروق بدن و کم شدن تعداد اسپرم ها، کند شدن حرکت و غیر طبیعی شدن شکل آنها می‌شود. متاسفانه امروزه به دلیل پوشیدن شلوارهای تنگ و قرار گرفتن در محیط‌های گرم نوعی بیماری به نام واریكوسل یا واریس بیضه در آقایان بسیار شایع شده است. این واریس و بالارفتن حرارت ناحیه بیضه‌ها می‌تواند منجر به کاهش تعداد، حرکت و بد شکل شدن اسپرم‌ها و در نهایت نازایی شود.

20 تا 30 سالگی بهترین سن باروری آقایان
بهترین سن باروری برای آقایان بین 20 تا 30 سالگی است. با این حال آقایان هیچ محدودیت سنی از لحاظ بچه‌دار شدن ندارند. در سنین بالا تا حدودی قدرت باروری کمتر می‌شود اما معمولا تا آخر عمر اسپرم وجود دارد. درمورد اینکه باروری آقایان در سنین بالا می‌تواند روی سلامت جنین تاثیر بگذارد یا خیر هنوز هیچ مطالعه اثبات شده ای نداریم. اما درکل آقایان باید سعی کنند همیشه تغذیه سالم داشته باشند به خصوص از مواد حاوی آنتی‌اکسیدان مثل ویتامینC  استفاده کنند مانند گوجه‌فرنگی، مرکبات و... . این مواد باعث می‌شود قدرت باروری افزایش پیدا کند. ما معمولا درصورتی قدرت باروری آقایان را بررسی می‌کنیم که بیمار نازایی داشته باشد. در هرحال یکی از علت‌های نازایی می‌تواند کاهش میزان هورمون‌های مردانه در سنین بالا باشد.


منبع : مجله سیب سبز
شنبه 10/3/1393 - 15:52
سلامت و بهداشت جامعه


نوشیدنی ضد پارکینسون بنوشید
یک ترکیب موجود در چای سبز به نام EGCG نوعی پروتئین در بدن با عنوان AMP کیناز را مورد هدف قرار می‌دهد.

محققان سنگاپوری در یک بررسی جدید ترکیبی را در چای سبز شناسایی کرده‌اند که در پیشگیری از بیماری پارکینسون نقش دارد.

در این تحقیقات مشخص شد که یک فرآیند فعال بین ترکیبی در چای سبز و نیز پروتئینی در بدن وجود دارد که می‌تواند سلول های مغزی را حفظ کرده و از ابتلا به پارکینسون پیشگیری نماید.

این ترکیب موجود در چای سبز به نام EGCG نوعی پروتئین در بدن با عنوان AMP  کیناز را مورد هدف قرار می‌دهد و این فرآیند مانع از مرگ سلول‌های مغزی در برابر استرس و فشار می‌شود.
شنبه 10/3/1393 - 13:15
سلامت و بهداشت جامعه


در این مواقع آب بیشتری بنوشید
در برخی از شرایط ممکن است دفع آب به صورت مقطعی و در یک زمان خاص زیاد باشد...

در تمام گروه‌های سنی و جنسی، توجه به تعادل آب و الکترولیت‌ها و تامین آب مورد نیاز بدن اهمیت زیادی دارد. دقت به این مسئله در شرایط خاص اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند.
بر اساس نتایج مطالعه‌ها، کوچک‌ترین تغییر در شرایط تعادل مایعات در بدن، باعث بروز اختلالات در تمرکز ذهنی و مشکلات شناختی در مغز می‌شود و فرد دچار کاهش تمرکز ذهنی، در انجام فعالیت‌های روزانه‌اش که به هماهنگی بیشتری نیاز دارند، دچار اختلال می‌شود و این اختلال می‌تواند حتی تا مرحله بیمارگونه نیز پیش رود.

نگذارید تشنگی به سراغتان بیاید
پژوهشگران علوم تغذیه اعلام کرده‌اند عادت برخی مردم برای نوشیدن آب هنگامی که احساس تشنگی به آن‌ها دست می‌دهد، اشتباه و مضر است. همان طور که هر کسی در مواجهه با کمبودها اهم و فی‌الاهم می‌کند، مغز نیز برای تنظیم فعالیت‌های بدن، بخش‌های حیاتی‌تر و مهم‌تر را مبنای توجه قرار می‌دهد. این سیستم توجه و تخصیص باعث می‌شود به بخش‌های دیگر آب کمتری برسد. فکر کنید اگر اوره در خون یا سموم حاصل از فعالیت کبد که باید با آب آمیخته و از راه ادرار دفع شود در تنگنای کمبود آب گرفتار شود، غلبه منتج از تجمع سموم در بدن چه مضراتی خواهد داشت؟

یبوست دارید؟ بیشتر آب بنوشید
یبوست یکی از مشکلات شایعی است که تمامی افراد به نوعی آن را برای یک بار تجربه کرده‌اند و در برخی از افراد ممکن است این مشکل به صورت مزمن باشد. مصرف فیبرهای غذایی موجود در میوه، سبزیجات و غلاتی که از دانه کامل تهیه می‌شوند در پیشگیری از یبوست بسیار مناسب است. بنابراین توصیه می‌شود فیبرهای غذایی را در وعده‌ها و میان‌وعده‌های غذایی‌تان گنجانده و مصرف شیرینی‌ها و غذاهای پرچرب را در رژیم‌تان کاهش دهید. همچنین داشتن تحرک کافی و فعالیت فیزیکی یکی از مسائل مهم در پیشگیری از یبوست است.
به علاوه اگر وضعیت دهیدراتاسیون یا آب بدن در تمام طول روز در شرایط نرمال نگه داشته شود یکی دیگر از عوامل موثر در پیشگیری از یبوست به حساب می‌آید زیرا کوچک‌ترین کاهش در میزان آب و الکترولیت‌های بدن می‌تواند عاملی بسیار مهم و جدی برای ابتلا به این مشکل باشد. به همین دلیل نیاز است که در وعده‌های غذایی آب و مایعات مورد نیاز بدن را تامین کنید.

بیشتر افراد تصور می‌کنند که اگر در طول روز 8 تا 10 لیوان آب بنوشند دریافت این مقدار آب کافی است در حالی که باید قبل از اینکه دهانتان خشک شود و احساس تشنگی کنید به میزان کافی آب بنوشید تا بدن به کمبود آب و مشکلات ناشی از آن مانند یبوست مبتلا نشود. همچنین نباید آب مورد نیاز بدن را به صورت یکجا تامین کرد بلکه باید در طول روز به صورت منظم و تدریجی آب نوشید؛ مثلاً به جای اینکه 2 لیوان آب را به صورت یکجا بنوشید بهتر است در فواصل یکی، 2 ساعت هر بار به میزان کافی آب مصرف کنید. بنابراین به افرادی که مشکل خاصی ندارند و به بیماری خاصی مبتلا نیستند، توصیه می‌شود که آب را به صورت مکرر و متناوب بنوشند.

ورزش می‌کنید؟ آب بیشتری بنوشید
در برخی از شرایط ممکن است دفع آب به صورت مقطعی و در یک زمان خاص زیاد باشد مانند ورزشکارانی که کار سنگین انجام می‌دهند یا کارگران و افرادی که در محیط خیلی گرم فعالیت می‌کنند و تعریق زیادی دارند. در این افراد مقدار زیادی آب بدن از دست می‌رود و نوشیدن آب به تنهایی نمی‌تواند پاسخگوی آب از دست رفته و تأمین‌کننده دهیدراتاسیون بدن باشد. زیرا معمولاً دفع مایعات بدن همراه با دفع الکترولیت‌ها به خصوص سدیم، پتاسیم، کلر و بی‌کربنات است که همگی روی عملکرد عضلات دستگاه گوارش موثر هستند و کمبود هر کدام از آن‌ها می‌تواند زمینه‌ای برای ابتلا به یبوست باشد.
بنابراین اگر دفع آب از بدن به صورت ناگهانی و یک‌دفعه باشد باید در این افراد مایع درمانی خوراکی انجام شود تا علاوه بر آب، الکترولیت‌هایی که از بدن دفع شده به طور متناسب و متعادل دریافت و مشکل کم‌آبی بدن رفع شود.

زنان د ر 2 زمان باید بیشتر آب بنوشند
* در زنان به دلیل اینکه در دوران قاعدگی، دفع خون با مقداری آب و الکترولیت همراه است، نوشیدن آب و پیشگیری از کم‌آبی و تعادل آب و املاح بسیار مهم است و اگر به آن توجه نشود، حداقل اختلالات که کاهش تمرکز ذهنی است، بروز می‌کند و با توجه به شدت کم‌آبی به صورت خفیف یا شدید نمایان می‌شود. به علاوه، اگر کم‌آبی بدن، بسیار جدی باشد، مسایل کلینیکی و بالینی را هم به همراه دارد.

* در خانم‌های یائسه نیز نوشیدن آب برای حفظ سلامت بدن موثر است. در دوره یائسگی که معمولاً از سنین 50-45 سالگی آغاز می‌شود، فعالیت بدنی کاهش می‌یابد و در اثر آن بافت ماهیچه‌ای بدن کم می‌شود و بافت پیوندی و چربی جای آن را می‌گیرد. این تغییر شرایط فیزیولوژیک و شیوه زندگی، بدن را به شدت در معرض کم‌آبی قرار خواهد داد. بنابراین بهتر است با کمترین احساس تشنگی و خشکی مخاط دهان، آب بنوشند تا از بروز اختلالات ناشی از کم‌آبی در بدنشان پیشگیری شود.

اگر اسهال و استفراغ دارید، آب بیشتری بنوشید
هنگام ابتلا به بیماری‌ها نیز باید در فواصلی کمتر، آب و مایعات نوشید تا نیاز بدن جبران و تامین شود. به عنوان مثال هنگامی که به بیماری‌هایی همراه با اسهال و استفراغ مبتلا می‌شوید بخشی زیاد از آب در این روند از دست می‌رود و در صورتی که مقدار مورد نیاز جایگزین نشود وضعیت بیماری مخاطره‌آمیز خواهد شد.

سایر شرایط
افزایش مقدار قند خون در مبتلایان به دیابت هم باعث کم‌آبی بدن می‌شود. گرما، خوردن غذاهای پرنمک و محتوی ادویه، برخی داروها، خونریزی‌های شدید و... همگی از جمله مواقعی است که نیاز بدن به مایعات بیشتر شده، آب موجود در بافت‌ها با شدت بیشتری تحلیل می‌رود.

عصبی شدی؟ یه لیوان آب سرد بنوش
جالب است بدانید بررسی‌های دانشمندان مشخص کرده بی‌علاقگی به نوشیدن آب یا کم‌نوشی بر خلق و خوی افراد (به خصوص زنان)‌ اثرگذار است و آدمی را عصبی، کم‌تحمل، پرخاشگر و تندخو می‌کند. شاید به همین دلیل است که نیاکانمان معتقد بودند وقتی عصبانی می‌شوید یک لیوان آب بخورید!

حین یا پس از غذا آب سرد نخورید
نوشیدن آب هنگام غذا خوردن باعث رقیق شدن شیره معده و ایجاد اختلال در جذب مواد مغذی می‌شود. نوشیدن آب سرد که نزد برخی افراد عملی لذت‌بخش به شمار می‌رود، اثراتی به مراتب مضرتر دارد. آب سرد، مواد روغنی بلعیده‌شده را سفت کرده، روند هضم غذا را کند می‌کند. رسوب چربی با اسید وارد واکنش شیمیایی شده و سریع‌تر در روده جذب می‌شود. نتیجه این روند علاوه بر حجیم شدن معده و چاقی، سرطان را در پی خواهد داشت. علاوه بر این نوشیدن آب بسیار سرد به طور کلی برای کبد مضر است اما در مواردی مانند پس از حمام، پس از ورزش و در حالت ناشتا اثرات زیان‌آور آب سرد برای کبد به مراتب بیشتر می‌شود.

دکتر محمدرضا وفا، متخصص تغذیه


منبع : salamatiran.com
شنبه 10/3/1393 - 13:11
سلامت و بهداشت جامعه


دروغی به نام کفش لاغری!
در کل برای داشتن یک پیاده روی خوب پوشیدن کفش مناسب و مطابق با استانداردها ضروریست هرچند مجبور شوید قیمتهای بالایی بابت آن پرداخت کنید.

آنچه که شما در مورد کفش لاغری شنیده اید تبیلیغاتی بیش نیست. اگر قرار باشد با یک کفش کسی لاغر شود که دیگر این همه مشکل وجود نداشت. فریب این تیلیغات اغواگر را نخورید. این کفش ها مانند کمربندهای لاغری و سایر محصولات تجاری برای لاغری جیب شما طراحی شده اند و جز این فایده ای ندارند.

چندی پیش دکتر مسعود کیمیاگر، متخصص تغذیه و رژیم درمانی هم در یک برنامه زنده تلوزیونی اعلام کرد که افراد صرفا با داشتن کفش نمی توانند لاغر شوند و باید برای تناسب اندام برنامه غذایی و ورزشی داشت.

چندی است که تبلیغات بر علیه سلامت در کانالهای ماهواره ای به اوج خود رسیده و متاسفانه در اقدامی تعجب برانگیز صدا و سیمای ملی نیز به جای آنکه به فکر سلامت مردم و گسترش و فرهنگ سازی مقوله سلامت و حافظ سلامت آنان باشد همپای این کانالها به تبلیغات ضد سلامت روی آورده است. این در حالیست که متخصصان و پزشکان کشور مدام در حال هشدار نسبت به رواج تبلیغات بر علیه سلامت هستند.

پس از تبلیغات گسترده کرم حلزون چندی پیش تقلبی بودن آن مشخص شد و صدا و سیما هیچ گونه توضیحی در این باره به مردمی که از این مارک خرید کرده اند نداد. هم اکنون شاهد تبلیغات دستگاهها و کفش های لاغری هستیم. در کل برای داشتن یک پیاده روی خوب پوشیدن کفش مناسب و مطابق با استانداردها ضروریست هرچند مجبور شوید قیمتهای بالایی بابت آن پرداخت کنید اما اینکه صرفا شما با خرید یک نوع مارک تجاری می توانید لاغری را تجربه کنید از اساس غلط است.

به همه ی کسانی که علاقمندند ورزش پیاده روی را پی بگیرند توصیه می شود یک کفش راحت بپوشند و فارغ از مارک آن فعالیت بدنی خود را گسترش دهند. نقش کفش در تناسب اندام فقط راحتی آن است که شما را تشویق به ادامه پیاده روی می کند و از همان ابتدا با اذیت کردن پایتان از ادامه راه منصرف نمی شوید. بیاد داشته باشید هیچگاه یک کفش نمی تواند شما را لاغر کند. نهایت کاری که یک کفش ورزشی یا همان کتانی برای ما انجام می دهد این است که کفش راحتی باشد و برای هدف مورد نظر ما ساخته شده باشد مثلا یک کفش پیاده روی خوب کفشی است که سبک از جنس مناسب و با قابلیت دفع تعریق و نرم و راحت باشد. بنابراین آنچه که شما تحت عناوین تجاری داخلی و خارجی می شنوید صرفا جنبه ی تجاری داشته و تبلیغات آن اغوا گرانه است و حتی نمونه های داخلی آن یک کپی برداری از نمونه های چینی می باشد.

محصولات دیگری نظیر دستگاههای دراز و نشست و ... هم به دلیل اینکه ممکن است به کمر آسیب های جبران ناپذیری بزند به هیچ عنوان توصیه نمیشود. این گونه تمرین ها باید در یک باشگاه ورزشی و زیر نظر مربی متخصص انجام شود تا آسیب را به حداقل برساند. هموطنان عزیز برای تناسب اندام کافیست یک مقدار فعالیت روزانه خود را بالا ببرند و یک پیاده روی حداقل 15 دقیقه ای را در برنامه خود بگنجانند.

منبع : سلامت نیوز
چهارشنبه 7/3/1393 - 1:40
ورزش و تحرک


پیاده روی
اگر می خواهید با پیاده روی لاغر شوید، باید چند نکته را رعایت کنید تا میزان کاهش وزن خود را به حداکثر برسانید.

پیاده‌روی ورزش بسیار خوبی برای تعداد زیادی از افراد است. اگر شما نیز پیاده‌روی می‌کنید و دوست دارید حین پیاده‌روی کالری بیشتری بسوزانید و با این کار وزنتان را کنترل ‌کنید، باید چند نکته را رعایت کنید تا میزان کاهش وزن خود را به حداکثر برسانید.

در اینجا راه‌هایی برای اینکه بتوانید حین راه رفتن کالری بیشتری بسوزانید، توصیه شده است.

سرعت خود را به طور متناوب تغییر دهید

پیاده‌روی‌ای که تمام مدت با گام‌های یکنواخت انجام شود، کالری کمتری مصرف می‌کند. به جای اینکه در پیاده‌روی، سرعت ثابت و یکنواختی داشته باشید، سه دقیقه آهسته راه بروید و سپس به مدت سه دقیقه سرعت خود را افزایش دهید و دوباره آهسته راه بروید. سرعت شما در گام تند باید به حدی باشد که نتوانید به راحتی صحبت کنید. در این سه دقیقه روی حرکات خود تمرکز بیشتری داشته باشید.
می‌توانید این دوره‌های سه دقیقه‌ای را تا پنج مرتبه تکرار کنید تا کل زمان پیاده‌روی شما ۳۰ دقیقه شود. این کار باعث می‌شود که کالری بیشتری بسوزانید. به علاوه میزان تحمل‌پذیری و استقامت خود را نیز افزایش می‌دهید.

روی سطوح نرم پیاده‌روی کنید

پیاده‌روی روی شن، در مقایسه با پیاده‌روی روی سطح خیابان و سنگفرش‌، کالری بیشتری مصرف می‌کند. راه رفتن روی شن‌ها نسبت به سطوح صاف دیگر، ۵۰ درصد کالری بیشتری می‌سوزاند. اگر به ساحل دریا دسترسی ندارید، راه رفتن روی خاک‌های نرم را امتحان کنید. پیاده‌روی روی هر سطح نرمی‌که پای شما کمی‌ در آن فرو رود، نسبت به سطوح صاف کالری بیشتری مصرف می‌کند.

همه عضلات بدن را درگیر کنید

هنگامی‌که راه می‌روید، غیر از پا‌ها، از سایر اعضای بدن نیز تا آنجا که می‌توانید استفاده کنید. شانه‌ها، قفسه‌سینه، بازو‌ها و دست‌ها را متناسب با حرکت بدن حرکت دهید.
هرچه بیشتر حرکت کنید، کالری بیشتری می‌سوزانید. اگر حرکات بدن را جزیی از پیاده‌روی معمول خود کنید، با این کار کالری بیشتری مصرف خواهید کرد.

موسیقی ورزشی گوش کنید

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که هنگام ورزش کردن به موسیقی‌های ورزشی گوش می‌کنند، سخت‌تر و طولانی‌تر از افرادی که بدون موسیقی ورزش می‌کنند، به فعالیت می‌پردازند.

از شیب‌ها استفاده کنید

اگر بیرون از خانه پیاده‌روی می‌کنید، مسیر خود را طوری انتخاب کنید که شامل سطوح شیب‌دار و تپه‌های کوچک باشد. بالا رفتن از شیب‌ها باعث می‌شود که ضربان قلب شما افزایش پیدا کند و چربی بیشتری بسوزانید. سعی کنید با‌‌ همان سرعت و گام‌هایی که در سطح صاف پیاده‌روی می‌کردید، از شیب‌ها بالا بروید. (البته زیاد از قسمتهای شیبدار استفاده نکنید چون برای مفاصل پا مضر است)
با افزودن مقداری شیب به پیاده‌روی خود، علاوه بر مصرف کالری بیشتر، استقامت شما نیز افزایش خواهد یافت و عضلات شما قوی خواهد شد.

کمی ‌سنگین‌تر راه بروید

می‌توانید یک لباس سنگین بپوشید تا هنگام راه رفتن کالری بیشتری مصرف شود. اگر نمی‌خواهید چنین کاری انجام دهید، می‌توانید از یک کیف یا کوله‌پشتی که حاوی چند کتاب باشد، بر دوش خود استفاده کنید و آن را در هنگام پیاده‌روی حمل کنید.
از حمل وزنه یا چیزهایی که با دست حمل می‌شوند، خودداری کنید، زیرا خطر آسیب‌دیدن شما افزایش می‌یابد.
 


منبع : پارسی طب
چهارشنبه 7/3/1393 - 1:39
ورزش و تحرک


تردمیل
مرتبا برنامه سرعت وشیب دستگاه را تغییر دهید تا بدنتان به یکنواختی دستگاه عادت نکند.

عضو انجمن آسیب‌های ورزشی، آرتروسکوپی و جراحی زانو، استفاده از تردمیل را برای زانوهایی که شدیداً پرانتزی هستند، افرادی که تحت اعمال جراحی دیسک کمر قرار گرفته‌اند و افرادی که سابقه پیچ‌خوردگی مکرر مچ پا دارند، مناسب ندانست.

آرش شرافت وزیری گفت: با توجه به سرد شدن هوا و شرایط نامناسب آب وهوا که پیش رویمان است می توان به جای پیاده روی بیرون از خانه، از نقاله یا تردمیل (Treadmill ) استفاده کرد. وی ادامه داد: دویدن روی تردمیل دقیقا مشابه دویدن روی زمین نیست چون این دستگاه سرعت را تنظیم می کند و حتی در صورت خستگی اجازه تغییر سرعت را نمی‌دهد و به علاوه این امکان را می‌دهد تا بتوان مراحل دویدن را ثبت و جهت بررسی و مقاسه بعدی بکار گرفت.

این جراح استخوان و مفاصل تصریح کرد: برای بررسی این موضوع که آیا دویدن بر روی تردمیل باعث درد زانو می شود و در باشگاهها دیده می شود که افراد به دلیل ترس از آسیب دیدگی زانو از تردمیل فراری هستند صحیح است یا خیر، باید شرایط دویدن مناسب را دانست. شرافت وزیری گفت: دویدن جزء ورزش های با فشار بالا ( High Impact ) بر روی مفاصل تحمل کننده وزن ( Weight Bearing ) خصوصا زانو ومچ پا است و این موضوع با بالاتر بودن وزن شخص شدید تر می‌شود.

وی ادامه داد: بنابراین دویدن بر روی هر سطحی چه روی زمین باشد یا بر روی تردمیل در شرایطی مناسب نخواهد بود که شخص، آرتروز یا ساییدگی غضروفی و ستون فقرات داشته یا وزن بالایی دارد.
وی تصریح کرد: همچنین در شرایطی که فرد  آسیب دیدگی زانو یا سابقه جراحی داشته باشد یا آسیب دیدگی های درمان نشده در رباط های صلیبی زانو داشته باشد استفاده از تردمیل مناسب نیست.

این جراح مفاصل و استخوان گفت: زانوهایی که شدیدا پرانتزی هستند، افرادی که تحت اعمال جراحی دیسک کمری و تحت درمان های تعویض مفصل قرار گرفته اند و افرادی که سابقه پیچ خوردگی مکرر مچ پا دارند نیز نباید از این دستگاه استفاده کنند. شرافت وزیری ادامه داد: به این ترتیب در صورتی که فردی دارای یک زانوی نرمال باشد با رعایت اصول و داشتن کفش مخصوص، دویدن چه بر روی تردمیل و چه بر روی زمین منعی ندارد.

وی نکات مهم برای دویدن بر روی تردمیل را این گونه شرح داد:


1) هرگز با پاهای برهنه بر روی تردمیل پیاده روی نکرده و یا ندوید و حتما باید کفش های مخصوص دویدن را پوشیده باشید چراکه خطر بالای آسیب دیدگی را در بر خواهد داشت.

2) شروع حرکت و پایان حرکت بر روی تردمیل همواره با سرعت بسیار آهسته انجام شود.

3) همواره گیره ایمنی دستگاه را به خود متصل کنید.

4) در صورتی که در حین دویدن احساس سر گیجه و یا سیاهی رفتن چشم ها را دارید بلافاصله تمرین را متوقف کنید.

5) همواره گرم کردن ( Warm Up ) و سرد کردن ( Cool Down ) با سرعت های پایین صورت بگیرد.

6) در هنگام دویدن از گرفتن دستگیره خودداری کنید چراکه باعث افزایش شانس آسیب دیدگی شما می شود ودر صورتی که نمی توانید بدون گرفتن آن بدوید سرعت شما نامناسب است.

7) از اشتباهات شایع در حین دویدن روی تردمیل کوتاه کردن قدم ها و تندتر کردن سرعت قدم ها ( Over Striding ) به علت استرس ناشی از افتادن از روی دستگاه است که باید از آن اجتناب کرد.

8) همواره سعی شود که فرود پا بجای پاشنه بر روی سینه پا باشد.

9) از آنجا که جهت حرکت تردمیل به سمت عقب و جهت حرکت پای شما به سمت جلو است همواره سعی کنید برای جلوگیری از ایجاد نیروی مخالف ( Shearing Force ) روی مچ و زانوها فرود پاها تقریبا در زیر مرکز ثقل بدنتان باشد و خیلی جلوتر از بدن، پاهایتان فرود نیاید.

10 ) مرتبا برنامه سرعت وشیب دستگاه را تغییر دهید تا بدنتان به یکنواختی دستگاه عادت نکند.

11) هرگز ناگهان در حین دویدن از دستگاه پایین نیایید.

12) از دویدن طولانی مدت بر روی شیب های بالاتر از 6-7 خودداری کنید و حتما بعد از حدود 5 دقیقه شیب را کاهش دهید تا از فشار مضاعف بر روی کمر و زانوها خودداری کنید. البته پیاده روی های قدرتی بر روی شیب های بالا مشکلی در پی نخواهد داشت.


منبع : فارس
چهارشنبه 7/3/1393 - 1:37
ورزش و تحرک


ورزش نکردن
تنها دلیلی که شما را عقب نگه می دارد خود «شما» هستید.

چه علل و بهانه‌هایی وجود دارد که ما را از ورزش کردن روزانه منع می‌کند و در حقیقت بهانه‌های ما برای ورزش نکردن چه می‌تواند باشد؟ گاهی ممکن است برای «ورزش نکردن» بهانه‌هایی داشته باشیم که ممکن است برخی از آنها عمدی باشد و شاید هم نباشد؛ امکان دارد که برخی از بهانه‌های ما برای ورزش نکردن واقعی باشند و شاید هم غیر از آن باشد.
برای آگاهی درباره بهانه هایی که افراد برای «ورزش نکردن» می سازند و بهانه هایی که به زبان خود می آورند، این مقاله را بخوانید.

پزشکان توصیه می کنند برای اینکه زندگی شما تضمین شود و احساس سلامت داشته باشید هر روز ورزش کنید.
دور کمر به شما هشدار می دهد، افزایش وزن در واقع به کم شدن پول شما منتهی می شود زیرا دیگر شلوار شما اندازه تان نمی شود. شما خودتان می دانید که هر گونه تاخیر در قدم نهادن روی تردمیل برای سلامتی شما هزینه آور است و سلامتی شما را در معرض خطر قرار می دهد. با وجود همه این موضوعات، شما همچنان برای ورزش نکردن بهانه تراشی می کنید.

این مقاله برخی از بهانه های رایج مردم برای اینکه بدن آنها از فعالیت فیزیکی کافی برخوردار نبوده است را در فهرستی لیست کرده است که ما به 15 مورد آن می پردازیم.

1. من وقت ندارم
اگر شما وقت داشته باشید آن را به نشاط و سرخوشی اختصاص می دهید یا به تماشای فیلم می پردازید، یا تمام طول روز را در مبلمان خانه خود لم داده و به آرامش می گذرانید.
ما مطمئن هستیم که شما می توانید روزانه حداقل نیم ساعت را به بهبودی بدن خود اختصاص دهید.

2. ورزش کردن خسته کننده است
ورزش کردن لزوما به معنی این نیست که شما به باشگاه بروید و هر روز و هر هفته به روش قدیمی دمبل بلند کنید. ورزش کردن هر نوع تلاش فیزیکی است که سلامت و تناسب اندام شما را بهبود می بخشد.
پیاده روی تند در پارک، بازی اسکواش، یوگا، رفتن به جنگل، ایروبیک آبی، حرکات موزون حداقل نیم ساعت در اتاق خود، بعنوان ورزش محسوب می شوند.

3. من بچه دارم
این بهانه شاید کمی سطحی به نظر برسد اما نکته اینجاست که کودکان شما گناهی ندارند و این بهانه خوبی برای ورزش کردن نیست.
زمانی که شما در حال استراحت یا خواندن مجله در خانه هستید آنها ترجیح می دهند که یک ساعت را با دوستان خود «قایم باشک» بازی کنند، پس زمان هایی وجود دارند که شما می توانید علاوه برداشتن کودک خود، ورزش کنید.

4.من هیچ نتیجه ای نمی گیرم
گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی؛ بدن شما برای جریان عادی و دایمی نیاز به زمان دارد و شما باید صبر کافی داشته باشید و به آن زمان اختصاص دهید.

5.عضویت در باشگاه گران است
اگر شما یک دانش آموز یا دانشجو هستید، ورزشگاه دارای تخفیف دانشجویی را پیشنهاد می کنیم. عضویت در یک باشگاه به شما کمک می کند تا از شر غبغب خلاص شوید و این میسر نمی شود مگر اینکه برای سلامتی خود کمی خرج کنید.

6.من انگیزه ای پیدا نمی کنم
شما حتی یک انگیزه هم برای خود پیدا نمی کنید؛ اما با ورزش کردن شما زمانی که منحنی های قلمی شدن بدن خود را دریافت می کنید می توانید دل گرم شوید و تحت تاثیر قرار بگیرید و این خود، انگیزه بزرگی را در شما ایجاد می کند.
زمانی که شما ورزش می کنید به دلیل اینکه جوان تر به نظر می رسید، احساس شادی بیشتری می کنید پس این هم می تواند انگیزه خوبی برای ورزش کردن باشد.

7.ورزش کردن صدمه می رساند
مربیان باشگاه برای یک دلیل استخدام می شوند؛ فقط به دلیل این که کمر، پاها و صورت شما صدمه نبیند، آنها حضور دارند. در مورد بدن خود (درد و البته صدمات) می توانید با مربی خود صحبت کنید.

8.من شروع می کنم؛ اما رهایش می کنم
این موضوع، عدم کنترل ذهن و نیروی اراده شما را نشان می دهد. من پیشنهاد می کنم شما در ابتدا تمرین تمرکز و اندیشه (مدیتیشن) کنید چرا که به شما کمک می کند تا کنترل و نیروی اراده خود را قوی تر بسازید و بر این مشکل غلبه کنید.

9.من از شنبه شروع می کنم
شما معمولا این بهانه را پیش از آخر هفته و در طول هفته بکار می برید. با این بهانه جلسات تمرین خود را به تعویق می اندازید.
از زمانی که شما به این تصمیم فکر می کنید، سوار بر کشتی سلامت می شوید و تا زمانی که هفته ورزش کردن آغاز شود، به انگیزه خوردن غذا گرایش پیدا می کنید.
آیا واقعا از آغاز روز شنبه (آغاز هفته) ورزش کردن را شروع می کنید؟

10. من خیلی پیر هستم
آیا شما مسن تر از دونده هندی هستید که با داشتن بیش از 100 سال سن همچنان دونده ماراتن باقی مانده است؟ اگر نه، پس دست از این بهانه بردارید.
اجازه بدهید به شما بگویم که ورزش کردن خود باعث می شود که احساس جوانی بیشتری کنید.

11.من خیلی چاق هستم
با گفتن این بهانه آیا فراموش کرده اید که ورزش کردن منجر به سوزاندن چربی،کاهش وزن و شکل گرفتن عضلات می شود؟
اگر واقعا به دلیل چاق بودن خجالت می کشید که بیرون بروید و این بهانه را می آورید، لطفا سریع تر ورزش را شروع کنید تا به اندام دلخواهتان برسید.
سالن ورزش و دیگر مکان های ورزشی، مکانی است که افراد چاق برای لاغر شدن به آنجا می روند، بنابراین، شما تنها کسی نیستید که چاق هستید و می خواهید ورزش کنید.

12.ورزش من را گرسنه می کند
کاملا درست است اما  اگر شما می خواهید وزن خود را از دست بدهید باید وعده های غذایی پر کالری را حذف کنید تا سریع تر وزن شما کم شود.

13.من نمی توانم دوست پیدا کنم
این حقیقت که شما همچنان در جستجوی یک رفیق هستید و به تنهایی نمی توانید ورزش کنید به معنی آن است که شما منتظر دیگران هستید.
دنیا منتظر هیچکس نمی ماند! سریع تر آن را درک کنید و بهتر است که برای خود باشید.

14.من نمی دانم چگونه ورزش کنم
مربیان در سالن ورزش و در صورتی که بخواهید در خانه به تنهایی ورزش کنید، فیلم هایی که در این زمینه وجود دارد به شما می تواند کمک کند تا چگونه ورزش کنید.

15.من بیش از حد خسته ام
خسته بودن یک بهانه برای ورزش نکردن نیست. خستگی، بنیه و قدرت عضلانی ضعیف را نشان می دهد.
ورزش روزانه به شما کمک می کند تا استقامت و قدرت عضلانی در شما بهتر شود و شما را شاد و سر حال می کند. تنها دلیلی که شما را عقب نگه می دارد خود «شما» هستید. اگر شما از جای خود برخیزید و به سمت ورزش بروید مطمئنا نتایج بسیار با ارزش و پراهمیتی خواهید گرفت.


منبع : فارس
چهارشنبه 7/3/1393 - 1:35
تغذیه و تناسب اندام


چاقی
چربی ذخیره شده در شکم یکی از مقاوم ترین و هشدار دهنده ترین نوع چربی ها از نظر ایجاد مشکلات عروقی و قلبی و بیماری های متابولیکی است.

شاید داشتن شکمی صاف و بدون چربی‌های انباشته برای بسیاری افراد آرزوی دست نیافتنی باشد، اما واقعیت آن است که آب‌کردن چربی‌های انباشته شده شکم با داشتن یک رژیم غذایی اصولی، معتدل و همیشگی و سی دقیقه تا یک ساعت پیاده‌روی پیوسته در روز ممکن خواهد بود.

نباید فراموش کرد که چربی ذخیره شده در شکم یکی از مقاوم ترین و هشدار دهنده ترین نوع چربی ها از نظر ایجاد مشکلات عروقی و قلبی و بیماری های متابولیکی در شخصی است که هرساله نیز بر بزرگی شکم وی افزوده می شود. حتی بررسی ها نشان داده است که افزایش دور کمر آقایان بیش از 102 سانتی متر و در خانم ها بیشتر از 89 سانتی متر به افزایش خطر ابتلا به دیابت و بیماری های عروق قلب یا سندرم متابولیک منجر می شود.

دکتر بهروز توانا، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی نیز معتقد است که برای کوچک کردن شکم روش های انقباضی در جا بسیار موثر است که برای این منظور باید هر روز صبح پس از برخاستن از خواب 10 مرتبه عضلات شکم و پشت را، هر مرتبه به مدت 10 ثانیه منقبض و سپس از حالت انقباض خارج کرد. چنین روشی اگر هر روز به طور پیوسته صورت بگیرد یک عادت شده و باعث سفتی شکم و جلوگیری از افتادگی آن می شود.

راه بروید
نکته ای که برای کوچک کردن شکم های بزرگ هرگز نباید از یاد ببرید، آن است که از بین بردن چربی های انباشته شده در ناحیه شکم، در مرحله نخست و پیش از هر چیز به داشتن رژیم غذایی و کم کردن کالری دریافتی بازمی گردد. به بیان دیگر مقاومت چربی ذخیره ای بدن در ناحیه شکم، فقط می تواند با رژیم لاغری و ورزش شکسته شود.
دکتر توانا با تاکید بر این که تنها راه از بین بردن چربی شکم، رژیم غذایی اصولی و ورزش است، افزود: پیاده روی پیوسته با سرعت معمولی یعنی نه بسیار تند و نه خیلی آرام و به شکلی که باعث افزایش ضربان قلب و تعرق شود، برای کسانی که دچار مشکل یا بیماری مفاصل نباشند، بهترین ورزش برای کوچک کردن شکم است. راهپیمایی برای کسی که آمادگی لازم برای ورزش کردن را ندارد، باید در سطح صاف و به مدت نیم ساعت در هر روز آغاز شود، اما بتدریج و پس از یک ماه این زمان می تواند به یک ساعت افزایش پیدا کند. همچنین بتدریج می توان در سطوحی با شیب کم پیاده روی کرد. این متخصص طب فیزیکی با اشاره به موثرتر بودن دویدن در لاغری و آب کردن چربی های شکم نسبت به راه رفتن توضیح می دهد: دویدن به سوزاندن سریع تر چربی ها کمک می کند، اما برای افراد جوان تر یعنی حداکثر تا 45 سال توصیه می شود.

پس از زایمان، شکمتان را ببندید
اتفاقی که پس از دوران بارداری و زایمان برای بیشتر خانم ها می افتد به غیر از افزایش وزن و انباشت چربی شکمی، از دست رفتن قوام عضلات شکم است که به برآمدگی شکم و افتادگی آن منجر می شود. به بیان دیگر از آنجا که در جریان حاملگی و زایمان، عضلات شکم دچار کشیدگی و بریدگی در سزارین می شود، قوام این عضلات بشدت کاهش می یابد؛ 

اما آیا راه کار موثری برای جلوگیری از بزرگ شدن و افتادگی عضلات شکم پس از زایمان وجود دارد؟
دکتر توانا در پاسخ می گوید: بستن شکم، یک هفته پس از زایمان طبیعی یا سزارین می تواند در جلوگیری از افتادگی شکم و کمک به سفت شدن عضلات آن موثر باشد و نباید این تصور اشتباه که بستن زودهنگام شکم، باعث جوش نخوردن یا عفونت بخیه های ناشی از سزارین می شود، مانع بستن شکم پس از زایمان شود. در ادامه با انجام حرکات ورزشی شکم در کنار ورزش های هوازی و بویژه پیاده روی می توان عضلات شکم را تقویت کرد و آن را به شکل مطلوب باز گرداند. 

البته متخصصان تاکید می کنند، گرچه انجام ورزش های مخصوص شکم، عضلات آن را تقویت می کند، ولی به تنهایی و بدون رعایت رژیم غذایی و ورزش های هوازی نمی توان شاهد اثر مطلوب بر چربی شکم بود. بر این اساس می توان پس از زایمان، تحت نظر متخصص تغذیه از رژیم های مخصوص دوران شیردهی بهره برد.

ابتدا وزن کم کنید، سپس ورزش کنید
برخلاف تصور بسیاری از افراد که فکر می کنند برای از بین بردن چربی های شکم و پهلو، باید حرکات ورزشی مربوط و موضعی به این نواحی را انجام دهند، برای از بین بردن چربی های شکم و پهلو باید از تمرینات هوازی و بویژه پیاده روی پیوسته استفاده کرد. البته ورزش هایی چون دویدن، پیاده روی تند، دوچرخه ثابت و حتی استفاده از تردمیل نیز با توجه به شرایط فیزیکی، سنی و سلامت جسمانی و بویژه نداشتن مشکل مفاصل می تواند در از بین بردن چربی های شکم و پهلو بسیار موثر باشد.

اما آیا انجام این ورزش ها به افرادی که اضافه وزن زیاد دارند یا از بیماری های قلبی و عروقی رنج می برند نیز توصیه می شود؟
دکتر توانا در پاسخ می گوید: افرادی که وزن بالا دارند پیش از آغاز ورزش باید با بهره گیری از یک رژیم غذایی اصولی وزنشان را کاهش دهند. همچنین این افراد باید از ورزش های هوازی ملایم چون پیاده روی سبک شروع کرده و از انجام ورزش های مقاومتی که ضربان قلب را بشدت بالا می برد، پرهیز کنند. این امر در ارتباط با بیماران قلبی نیز درست است. همچنین بیماران قلبی نباید در گرما ورزش کنند، بلکه باید پیاده روی یا نرمش را به صبح زود موکول کنند. همچنین انجام حرکات دراز و نشست نیز به کسانی که مشکلات کمر دارند یا عضلات کمرشان ضعیف است به هیچ عنوان توصیه نمی شود.



منبع : jamejamonline.ir
چهارشنبه 7/3/1393 - 1:34
تغذیه و تناسب اندام


بهترین روش‌های چربی‌سوزی را بشناسید
در ایجاد تناسب اندام چربی سوزی بیش از کاهش وزن و لاغری اهمیت دارد.

عضو کمیته پزشکی فدراسیون جهانی تناسب اندام و بدنسازی گفت: برای چربی‌سوزی و تناسب اندام باید رژیم غذایی مناسب داشت، ورزش کافی انجام داد و مکمل‌های غذایی یا مواد چربی‌سوز مصرف کرد.
 سعید ساسانی گفت: در ایجاد تناسب اندام چربی سوزی بیش از کاهش وزن و لاغری اهمیت دارد. اگر کاهش وزن باعث زیبایی و تناسب اندام می شد می توانستیم بگوییم تمام افراد با وزن پائین اندامی متناسب دارند. وی ادامه داد به همین دلیل رژیم های غذایی که فقط وزن را کاهش می دهند از نظر علم تناسب اندام و بدنسازی فاقد ارزش هستند. البته در شرایطی که فرد دچار دردهای آرتروز بود و باید وزن بدن خود را کم کند وضعیت فرق می‌کند.

این عضو کمیته پزشکی فدراسیون جهانی گفت: بنابراین برای چربی سوزی و متناسب تر شدن بدن باید رژیم غذایی مناسب و ورزش کافی انجام داد و مکمل های غذایی یا مواد چربی سوز مصرف کرد. وی در مورد رژیم غذایی مناسب برای چربی‌سوزی ادامه داد منظور از رژیم غذایی نخوردن یا سختی کشیدن نیست بلکه رژیم یعنی صحیح خوردن. بنابراین خوراکی‌هایی باید در برنامه غذایی گنجانده شوند که مفیدند و چیزهایی باید حذف گردند. ساسانی افزود غذاهایی مفیدند که به سلامتی پوست و مو آسیب نزند و آسیب های جسمانی نیز مثل سنگ کیسه صفرا، بیماری زخم معده و غیره ایجاد نکند.

وی گفت: برای کمک به چربی سوزی میزان غذاهای چرب و پر کالری و روغن را باید در برنامه غذایی به شدت کاهش داد، میزان کربوهیدرات ها را کم کرد و میزان متعادلی از پروتئین را مصرف کرد همچنین از میوه و سبزیجات در این نوع رژیم ها باید بیشتر استفاده کرد.

عضو کمیته پزشکی فدراسیون جهانی تناسب اندام و بدنسازی در مورد ورزش مناسب گفت: ورزش ها انواع مختلفی دارند، بخشی تحت عنوان ورزش های هوازی هستند و بدن در این نوع ورزش ها بیشتر از سوخت چربی استفاده می‌کند و دسته دیگر ورزش های غیر هوازی اند که بدن در آن ها از سوخت قند بیشتر استفاده می‌کند. ساسانی ادامه داد بنابراین ورزش های هوازی مانند استفاده از تردمیل، دوچرخه ثابت، پیاده روی تند، دویدن، فوتبال و... در این زمینه مفیدند.

وی همچنین در مورد مصرف مکمل های غذایی چربی سوز گفت: اینگونه مواد دارو نیستند و برای چاقی، لاغری، چربی سوزی، و عده ای برای افزایش قدرت، عده ای برای افزایش خونرسانی به عضلات و غیره بکار می‌روند. اگر میزان چربی بدن خیلی زیاد نباشد نیازی به مصرف مکمل ها نیست و قبل از مصرف باید حتما با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کرد.


منبع : فارس
چهارشنبه 7/3/1393 - 1:33
سلامت و بهداشت جامعه


چاقی
عدم تحرک بدنی، صرف نظر از شاخص توده بدن، طول عمر را کاهش می دهد.

در افرادی که به ورزش منظم و مداوم مانند پیاده روی تند می پردازند، طول عمر حتی با وجود اضافه وزن بیشتر از افرادیست که فعالیت فیزیکی ندارند.

این مطالعه توسط انستیتو ملی سرطان امریکا انجام شد و با تحقیقات پیشین مبنی بر این که فعالیت فیزیکی امید به زندگی را افزایش داده و به طول عمر افراد سیگاری 3.7 سال می افزاید، مطابقت دارد. نتایج مطالعه اخیر از این نظر حایز اهمیت است که افراد غیر فعال را متقاعد می نماید که فعالیت فیزیکی متوسط اثرات سودمند بسیاری به همراه دارد، حتی اگر با کاهش و کنترل وزن همراه نباشد.

برای انجام این مطالعه بیش از 650000 فرد 40 ساله و بالاتر انتخاب شدند. زمان و شدت فعالیت فیزیکی و شاخص توده بدن (BMI) آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از این بود که ورزش در اوقات فراغت مانند پیاده روی تند به مدت 75 دقیقه در هفته، امید به زندگی را 1.8 سال افزایش می دهد. توصیه سازمان بهداشت جهانی (WHO) در مورد ورزش و فعالیت بدنی، حداقل 150 دقیقه پیاده روی تند در هفته است. در گروهی از افراد شرکت کننده در مطالعه اخیر که به توصیه WHO عمل کردند، امید به زندگی 3.4 تا 4.5 سال افزایش یافت.

محققان اظهار داشتند که عدم تحرک بدنی، صرف نظر از شاخص توده بدن، طول عمر را کاهش می دهد. در فردی که فعالیت فیزیکی کافی دارد و از وزن طبیعی (شاخص توده بدن 18.5 تا 24.9) برخوردار است، نسبت به کسی که غیر فعال بوده و چاقی درجه دو (شاخص توده بدن 35 یا بالاتر) دارد، طول عمر 7.2 سال افزایش می یابد. نتایج همچنین نشان داد که در افراد با وزن طبعی که ورزش نمی کنند در مقایسه با افراد فعال و مبتلا به چاقی درجه یک (شاخص توده بدن 30 تا 34.9)، طول عمر 3.1 سال کمتر است. بدین معنی که ورزش قادر است اثرات منفی چاقی را تا حد زیادی جبران نماید.

متخصصان توصیه می کنند که از هر فرصتی هر چند کوتاه برای فعالیت فیزیکی استفاده کنید، زیرا تنها با 75 دقیقه پیاده روی در هفته می توانید طولانی تر زندگی کنید.عدم تحرک بدنی به ویژه اگر با چاقی همراه باشد، به میزان قابل ملاحظه ای طول عمر را کاهش می دهد.

چهارشنبه 7/3/1393 - 1:30
مورد توجه ترین های هفته اخیر
فعالترین ها در ماه گذشته
(0)فعالان 24 ساعت گذشته