تبیان، دستیار زندگی

علت وفات آیت الله العظمی محمد تقی بهجت ایست قلبی اعلام شد که در ساعت 14 و 30 دقیقه امروز در بیمارستان ولی عصر قم به وقوع پیوست. نامدار، مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی قم ، با اعلام این مطلب افزود: عصر امروز پس از تماس خانواده آیت الله بهجت با اورژانس 115 قم، مأموران اورژانس بر بالین وی حاضر شدند و متوجه شدند که وی به علت سکته قلبی هیچ علایم حیاتی ندارد. به گفته وی مأموران اورژانس تمام تلاش خود را برای بازگردان علایم حیاتی وی انجام دادند و اقدامات احیا انجام شد اما نتیجه‌ای نداد، بلافاصله وی را به بیمارستان ولی عصر(عج) منتقل کردند که در آن جا اقدامات احیا نتیجه نداد و در ساعت 14 و 30 دقیقه آیت الله العظمی بهجت به لقاء الله پیوست.

خبر بر گرفته از سایت

howzeh-qom/

یکی از علما را پرسیدند که یکی با ماه‏رویی است در خلوت نشسته و درها بسته و نفس، طالب و شهوت، غالب. هیچ باشد که به قوت پرهیزکاری از او به سلامت بماند؟ گفت: «اگر از مه‏رویان به سلامت بماند، از بدگویان نمایند».

پیام متن:

حکیمی را ناسزا گفتند. او هیچ جوابی نداد. حکیم را گفتند: ای حکیم، از چه روی جوابی ندادی؟ حکیم گفت: «از آن روی که در جنگی داخل نمی‏شوم که برنده آن بدتر از بازنده آن است».

پیام متن:

«وَ اِذَا خَاطَبَهُمُ الْجاهِلُون قالُوا سَلاما؛ (بندگان شایسته خداوند کسانی هستند) که چون نادانان با آنها روبه‏رو می‏شوند (و سخنان نابخردانه گویند،) به آنها سلام می‏گویند (و با بی‏اعتنایی و بزرگواری می‏گذرند). (فرقان: 62)

مرد صاحب‏دلی به درگاه الهی راز و نیاز می‏کرد و می‏گفت: «خداوندا، کریما، آخر دری بر من گشای!» رابعه عدویه این سخن بشنید و مرد را گفت: «ای غافل! این در کی بسته بود!

پیام متن:

درِ رحمت خداوند، همواره به روی بندگانش باز است.

یحیی بن معاذ روزی با برادری بر دهی بگذشت. برادرش گفت: اینجا خوش دهی است. یحیی وی را گفت: «خوش‏تر از این ده، دل آن کس است که از این ده فارغ است».

روزی خلیفه وقت، کیسه پر از سیم با بنده‏ای نزد ابوذر غفاری فرستاد. خلیفه به غلام گفت: «اگر وی این از تو بستاند، آزادی». غلام کیسه را به نزد ابوذر آورد و اصرار بسیار کرد، ولی وی نپذیرفت.

غلام گفت: آن را بپذیر که آزادی من در آن است و ابوذر پاسخ داد: «بلی، ولی بندگی من در آن است».

پیام متن:

گاهی ثروت‏های مادی آمی را بنده خود می‏کنند و او را از بندگی خدا خارج می‏سازند.

شیخ ابی سعید ابی‏الخیر را گفتند: فلان کس بر روی آب می‏رود. شیخ گفت: «سهل است، وزغی و صعوه‏ای بر روی آب می‏برود.» شیخ را گفتند: فلان کس در هوا می‏پرد. شیخ گفت: «زغنی و مگسی نیز در هوا بپرد.» او را گفتند: فلان کس در یک لحظه از شهری به شهری می‏برود. شیخ گفت: «شیطان نیز در یک نفس از مشرق به مغرب می‏شود. این چنین چیزها را بس قیمتی نیست. مرد آن بود که در میان خلق بنشیند و برخیزد و بجنبد و با خلق داد و ستد کند و با خلق درآمیزد و یک لحظه از خدا غافل نباشد».

پیام متن:

ارزش واعی انسان به این است که همواره به یاد خداوند باشد و هرگز حضور او را از یاد نبرد.

روزی ابن سینا از جلو دکان آهنگری می‏گذشت که کودکی را دید. آن کودک از آهنگر مقداری آتش می‏خواست. آهنگر گفت: ظرف بیاور تا در آن آتش بریزم. کودک که ظرف همراه نداشت، خم شد و مشتی خاک از زمین برداشت و در کف دست خود ریخت. آن گاه به آهنگر گفت: آتش بر کف دستم بگذار.

ابن سینا، از تیزهوشی او به شگفت آمد و در دل بر استعداد کودک شادمان شد. پس جلو رفت و نامش پرسید. کودک پاسخ داد: نامم بهمن‏یار است و از خانواده‏ای زرتشتی هستم. ابن سینا او را به شاگردی گرفت و در تربیتش کوشید تا اینکه او یکی از حاکمان و دانشمندان نام‏دار شد و آیین مقدس اسلام را نیز پذیرفت.

پیام متن:

آثار بزرگ منشی را از کودکی می‏توان در رفتار و زندگی بزرگان مشاهده رد.

از بایزید بسطامی، عارف بزرگ، پرسیدند: این مقام ارزشمند را چگونه یافتی؟ گفت: شبی مادر از من آب خواست. نگریستم، آب در خانه نبود. کوزه برداشتم و به جوی رفتم که آب بیاورم. چون باز آمدم، مادر خوابش برده بود. پس با خویش گفتم: «اگر بیدارش کنم، خطاکار خواهم بود.» آن گاه ایستادم تا مگر بیدار شود. هنگام بامداد، او از خواب برخاست، سر بر کرد و پرسید: چرا ایستاده‏ای؟! قصه را برایش گفتم. او به نماز ایستاد و پس از به جای آوردن فریضه، دست به دعا برداشت و گفت: «خدایا! چنان که این پسر را بزرگ و عزیز داشتی، اندر میان خلق نیز او را عزیز و بزرگ گردان».

پیام متن:

اشاره به جلب رضایت مادر و تأثیر دعای او در حق فرزند، و این که جلب رضایت مادر، آدمی را به مقام‏های والای معنوی می‏رساند.