علاقه و محبت پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم به حسینعلیه السلام
1 . زمخشری (از علمای بزرگ اهل سنت)، صاحب تفسیر معروف «کشاف» ، در کتاب «ربیع الابرار» نقل میکند:
«فاطمهعلیها السلام با فرزندانش حسن و حسینعلیهما السلام خدمت رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم رسیده و عرض کرد: یا رسول الله! هدیهای به اینها بده . حضرت فرمود: پدرت فدایت، من مالی ندارم تا هدیه کنم . سپس حسنعلیه السلام را بغل کرده، بوسید و روی پای راستخود قرار داد و فرمود: به این فرزندم، اخلاق و هیبتخود را هدیه می‌کنم و حسینعلیه السلام را نیز بغل کرد و بوسید و بر روی پای چپ خود نهاد و فرمود: شجاعت و جود خود را بدو بخشیدم .» (1)
2 . ابوهریره (از راویان بنام اهل سنت) میگوید: رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم را دیدم که حسین بن علیعلیهما السلام را در بغل گرفته و میفرمود: «خدایا! او را دوست میدارم تو هم او را دوستبدار» . (2)
3 . قاضی نورالله شوشتری در کتاب «احقاق الحق» مینویسد:
ابوالمؤید موفق بن احمد (از علمای اهل سنت) در مقتل الحسین از راویان مختلف و آنها از ابوبکر نقل می‌کنند که پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت هستند .» (3)
4 . حافظ ابونعیم اصفهانی (از علمای اهل سنت) در کتاب حلیةالاولیاء (ج 4، ص 139) نقل میکند که او با سلسله راویان مختلف از جمله عمربن خطاب روایت میکند که پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «حسن و حسین سرور جوانان بهشت هستند .» (4)
5 . احمد بن حنبل در مسند خود به نقل از راویان متعدد، مینویسد:
پیامبر، حسن و حسین را به سینه خود میچسباند و میفرمود: «خدایا! من این دو را دوست دارم، تو نیز آنها را دوستبدار .» (5)
پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و شهادت حسینعلیه السلام در کربلا
6 . از عایشه نقل شده است که گفت:
حسین در حالی که به پیامبر وحی نازل میشد، به محضر وی در آمده و خود را روی او انداخت و از پشت او بالا رفت . جبرئیل گفت: یا رسول الله! او را دوست میداری؟ فرمود: چرا پسرم را دوست نداشته باشم . جبرئیل گفت: امت تو بعد از تو، او را خواهند کشت . جبرئیل دستخود را دراز کرد و مقداری خاک سفید به او داده و گفت: در این سرزمین، این پسر تو کشته می‌شود و اسم این سرزمین، «طف» است . و چون جبرئیل از نزد پیامبر رفت، پیامبر از خانه خارج شد و در حالی که آن خاک را در دست گرفته بود و میگریست، فرمود: عایشه! جبرئیل به من خبر داد امتم پس از من، فریب خورده و پسرم حسین را در سرزمین طف خواهند کشت . سپس در حالی که گریه می‌کرد، به طرف اصحاب خود - که در میان آنان علی، ابوبکر، عمر، حذیفه، عمار و ابوذر بودند - رفت . آنان عرض کردند: یا رسول الله! چرا گریه میکنید؟ فرمود: جبرئیل به من خبر داد پسرم حسین بعد از من در سرزمین طف به شهادت میرسد و این خاک را به من داده و گفت: در همان جا به خاک سپرده خواهد شد . (6)
شخصیت و فضائل امام حسینعلیه السلام
7 . ابن کثیر (از علمای معروف مذهب شافعی) در کتاب «البدایة و النهایة» در باره مقام امام حسینعلیه السلام چنین مینویسد:
پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم حسن و حسین را گرامی میداشت و به آنها محبت زایدالوصفی می‌کرد . لذا حسینعلیه السلام از صحابه پیامبر به شمار میرود و با آن حضرت تا دم مرگ آن بزرگوار، محشور و مصاحب بوده و حضرت رسول نیز از او رضایت کامل داشته، اگرچه حسینعلیه السلام در سنین کودکی بود . (7)
8 . ابن کثیر همچنین مینویسد:
بخاری از ابونعیم نقل میکند که از عبدالله بن عمر شنیدم که در جواب کسی که از او در باره کشتن مگس در ماه محرم پرسیده بود، گفته است:
مردم در باره کشتن مگس سؤال می‌کنند در حالی که پسر دختر رسولالله را کشتهاند! (و از او نمیپرسند) و حال آن که پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم در باره حسن و حسین فرموده است: «آنها گلهای خوشبوی من در دنیا هستند .» (8)
9 . شیخ محمد بن محمد مخلوق مالکی مینویسد:
حسینعلیه السلام انسان با فضل و بسیار اهل نماز و روزه بود و بیست و شش بار پیاده خانه خدا را زیارت کرده است . (9)
10 . شیخ نورالدین علی بن صباغ مالکی، معروف به «ابن صباغ» در باره جوانمردی آن حضرت مینویسد:
انس میگوید: خدمتحسینعلیه السلام بودم که کنیزکی آمد و با خود دسته گلی آورد و به امام هدیه کرد . امام فرمود: برو، در راه خدا آزاد هستی . پس به او عرض کردم: او که کار مهمی انجام نداده و چنین پاداشی دریافت کرد؟ ! فرمود: آیا نشنیدهای سخن خدای تعالی را که «و اذا حییتم بتحیة فحیوا باحسن منها» (نساء/86) چون شما را احترام کردند، به درودی بهتر پاسخ دهید . (10)
11 . عباس محمود عقاد مصری، نویسنده کتاب «الحسین ابوالشهداء» میگوید:
«شجاعتحسینعلیه السلام صفتی است که از شخصی مانند حسینعلیه السلام تعجب آور نیست . زیرا شجاعت از او مثل ظهور طلا از معدن آن است . یعنی حسینعلیه السلام معدن شجاعت است و این، فضیلتی است که آن را از پدران و نیاکان به ارث برده و به فرزندان خود به ارث گذاشته است . . . البته در میان فرزندان آدم کسی در شجاعت قلب و قوت روحی، شجاعتر از حسینعلیه السلام در مقایسه با آنچه او در کربلا بدان اقدام کرد، پیدا نمی‌شود . . . برای او همین بس که در طول صدها سال تاریخ دنیا، او همچنان شهید، فرزند شهید و پدر شهیدان باقی مانده است .» (11)
12 . ابن روزبهان میگوید:
«اوست که به قدرت غیرت، هرکافر متمردی را از بیخ و بن برمیکند . اوست که در مقام بندگی الهی به وظیفه ذکر پاکی حق تعالی و بزرگی او، جل و علا، قیام به سزا فرمود . او به واسطه طی منازل قرب الهی به اقصی مرتبه توحید رسیده بود .» (12)
قیام امام حسینعلیه السلام در ترازوی قضاوت
13 . ابوالحسن اشعری (متوفای 324 ق)، پیشوای مکتب اشاعره، میگوید:
«چون ستمگری یزید از حد گذشت، امام حسینعلیه السلام با یاران خود علیه بیداد او قیام کرد و در کربلا به شهادت رسید.» (13)
14 . علامه آلوسی، (متوفای 1270 ق)، که مرجع و مفتی اهل سنت عراق بود، در «تفسیر روح المعانی» ذیل آیه شریفه «فهل عسیتم ان تولیتم . . . ان تفسدوا فی الارض و تقطعوا ارحامکم اولئک الذین لعنهم الله . . .» (محمد/26) از احمد بن حنبل - پیشوای مذهب حنابله - نقل میکند که:
پسرش از وی در باره لعن یزید سؤال کرده، او جواب گفت: «کیف لایلعن من لعنه الله فی کتابه; چگونه لعن نشود کسی که خدا او را در کتابش لعنت کرده است؟ !» عبدالله پسر احمد بن حنبل پرسید: من کتاب خدا را خواندم ولی لعن یزید را ندیدم؟ احمد بن حنبل در پاسخ، آیه شریفه «فهل عسیتم . . .» را خواند و آنگاه گفت: «ای فساد و قطیعة اشد مما فعله یزید; چه فساد و قطع رحمی از فسادی که یزید مرتکب آن شده، بالاتر است؟ !» (14)
15 . آلوسی بعد از نقل آن سخنان میگوید:
«در لعن یزید توقف نیست چون اهل کبائر و دارای اوصاف خبیثه بود و بر [مردم] مدینه ظلم و تعدی کرد و حسینعلیه السلام را کشت و به اهل بیت اهانت کرد .» (15)
16 . مولوی محمد شهداد حنفی در باره قیام سیدالشهداعلیه السلام مینویسد:
«در راه آنچه آن را حق میدانست، جان خود را تسلیم جان آفرین کرد ولی تسلیم باطل نشد . با آن که یار و یاورانی به حد کافی نداشت، علیه باطل با تمام قدرت و شهامت، ایستادگی کرد تا این که به مقام شهادت عظمی نائل آمد .» (16)
17 . ابن روزبهان مینویسد:
«آن حضرت در میان امواج شدت و بلا، شربتشهادت نوشیده و در کربلا دفن شد . حادثه‌ای غم انگیزتر و مصیبتبارتر و دردناکتر از این، در تاریخ اسلام رخ نداده است! نفرین به اندازه علم خدا بر هرکسی که در جنگ علیه آن حضرت حاضر شده و در آن شریک و بدان راضی بوده است .» (17)
18 . ابن خلدون میگوید:
«نمیتوان گفت: یزید هم در کشتن امام حسینعلیه السلام اجتهاد کرد، پس بیتقصیر است; چون صحابهای که با امام حسینعلیه السلام در قیام شرکت نکرده بودند، هرگز اجازه قتل حضرت را نداده بودند . این یزید بود که با امام جنگید . این عمل یزید، نشانه فسق اوست و حسینعلیه السلام در شهادتش ماجور است در حالی که یزید از عدالتبه دور بوده و حسینعلیه السلام علیه یک حاکم ظالم قیام کرده بود .» (18)
19 . دکتر طه حسین (متوفای 1973 م)، ادیب، نویسنده و ناقد معاصر اهل سنت، معتقد است:
«از آنجا که حسین از یک سو، مسئول حفظ دین و از سوی دیگر، آزاده و قهرمان است، هرگز در قبال بیعتخواهی یزید، سرتسلیم فرود نخواهد آورد . پس برای رسیدن به هدف خود، باید به هرکار مشروعی دست میزد . بنابراین، برای احتراز و دوری از امر بیعت، به کوفه روی آورد و شهادت را بر بیعتبا یزید که به نوعی تایید ستمهای او بود، ترجیح داد .» (19)
20 . شیخ عبدالله علائلی (متوفای 1996 م)، دانشمند و نویسنده اهل سنت (به گفته خود ایشان وجه تسمیه علایلی بدان جهت است که شجره خانوادگی آنان به امام علی بن ابیطالبعلیه السلام میرسد)، با تحلیل اوضاع زمان یزید، سکوت را بر هیچ دیندار و آزادهای جایز نمیداند . اما در این میان، کسی که از همه بیشتر مسئولیت داشت و در اعتراض به وضع ناهنجار آن عصر از شایستگی بیشتری برخوردار بود، امام حسینعلیه السلام بود .
قیام حسینعلیه السلام خواست همه مسلمانان بوده است; این قیام انعکاس و طنین گستردهای به جای گذاشت و تا آنجا پیش رفت که تختسلطنت امویان را به لرزه درآورد و سرانجام به نابودی کشاند . (20)
21 . شیخ عبدالله علائلی همچنین میگوید:
«هرکس در زندگی، دو روز دارد: روز زنده شدن و روز مرگ; ولی تو ای حسین! تنها یک روز داشتی . روز زنده شدن و حیات; زیرا تو هرگز نمردی، تو جان شیرین خود را بر سرعقیده پاک و هدف بزرگ و آرمان مقدس خویش نهادی، به همین دلیل تا حق و حقیقت و اسلام در جهان زنده است، تو هم زندهای .» (21)
امام حسینعلیه السلام اسوه مسلمانان و آزادگان
22 . محمدعلی جناح، رهبر بزرگ پاکستان، میگوید:
«به عقیده من تمام مسلمین باید از سرمشق این شهیدی که خود را در سرزمین عراق قربانی کرد، پیروی نمایند .» (22)
23 . شیخ محمد عبده، از دانشمندان اهل سنت و از مصلحان بزرگ، مینویسد:
«هنگامی که در دنیا حکومت عادلی وجود دارد و هدفش اقامه شرع و حدود الهی و در برابر آن، حکومتی ستمگر است که میخواهد حکومت عدل را تعطیل کند، بر هر مسلمانی یاری و مساعدت «حکومت عدل» واجب است و در همین باب، انقلاب امام حسینعلیه السلام است که در برابر حکومتیزید، که خدا او را خوارکناد، ایستاد .» (23)
اشعار اهل سنت در سوگ امامعلیه السلام
24 . شافعی - پیشوای یکی از مذاهب اربعه اهل سنت که علاقه و ارادت بسیاری به اهل بیتعلیهم السلام دارد - در باره واقعه عاشورا، اشعار زیبایی سروده است که ترجمه برخی ابیات آن را میآوریم:
«این حادثه از حوادثی است که خواب مرا ربوده و موی مرا سپید کرده است .
دل و دیده مرا به خود مشغول ساخته و مرا اندوهگین کرده است و اشک چشم، جاری و خواب از آن پریده است .
دنیا از این حادثه خاندان پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم متزلزل شده و قامت کوهها از آن خواب ذوب شده است .
آیا کسی هست که از من به حسین پیامی برساند، اگرچه دل ها آن را ناخوش دارند؟ !
حسین کشتهای استبدون جرم و گناه که پیراهن او به خونش رنگین شده،
عجب از ما مردم آن است که از یک طرف، به آل پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم درود میفرستیم و از سوی دیگر، فرزندان او را به قتل میرسانیم و اذیت می‌کنیم!
اگر گناه من دوستی اهل بیت پیامبر است، از این گناه هرگز توبه نخواهم کرد .
اهل بیت پیامبر در روز محشر، شفیعان من هستند و اگر نسبتبه آنان بغضی داشته باشم، گناه نابخشودنی کردهام .» (24)
25 . علامه اقبال لاهوری (از اندیشمندان اهل سنت) در وصف امام حسینعلیه السلام و فلسفه قیام عاشورا، تحت عنوان «رمز قرآن از حسینعلیه السلام آموختیم» سرودهای بس زیبا دارد:
آن امام عاشقان، پور بتول
سرو آزادی ز بستان رسول
الله الله بای بسم الله، پدر
معنی ذبح عظیم، آمد پسر
چون خلافت رشته از قرآن گسیخت
حریت را زهر اندرکام ریخت
خون آن سر، جلوه خیرالامم
چون سحاب قبله باران در قدم
بر زمین کربلا بارید و رفت
لاله در ویرانهها کارید و رفت
تا قیامت قطع استبداد کرد
موج خون او چمن ایجاد کرد
بهر حق در خاک و خون گردیده است
پس بنای «لا اله» گردیده است
مدعایش سلطنتبودی اگر
خود نکردی با چنین سامان سفر
دشمنان چون ریگ صحرا، لا تعد
دوستان او به یزدان هم عدد
سر ابراهیم و اسماعیل بود
یعنی آن اجمال را تفصیل بود
عزم او چون کوهساران استوار
پایدار و تند سیر و کامکار
تیغ بهر عزت دین است و بس
مقصد او حفظ آیین است و بس
خون او تفسیر این اسرار کرد
ملتخوابیده را بیدار کرد
تیغ «لا» چون از میان برون کشید
از رگ ارباب باطل، خون کشید
نقش «الا الله» بر صحرا نوشت
سطر عنوان نجات ما نوشت
رمز قرآن از حسین آموختیم
ز آتش او شعلهها افروختیم
شوکت نام و فر بغداد رفت
سطوت غرناطه هم از یاد رفت
تار ما از زخمهاش لرزان هنوز
تازه از تکبیر او ایمان هنوز
ای صبا! ای پیک دور افتادگان!
اشک ما بر خاک پاک او رسان (25)
26 . عطار نیشابوری (متوفای 618 ق)، در مصیبت نامه خود در باره امام حسینعلیه السلام نیز چنین سروده است:
کیستحق را و پیغمبر را ولی
آن حسن سیرت، حسین بن علی
آفتاب آسمان را معرفت
آن محمد صورت و حیدر صفت
نه فلک را تا ابد مخدوم بود
ز آن که او سلطان ده معصوم بود
قرة العین امام مجتبیعلیه السلام
شاهد زهرا، شهید کربلا
تشنه او را دشنه آغشته به خون
نیم کشته گشته سرگشته به خون
آن چنان سر، خود که برد بی دریغ؟
کافتاب او در آن شد زیر میغ
گیسوی او تا به خون آلوده شد
خون گردون از شفق پالوده شد
کی کنند این کافران با این همه
کو محمد؟ کو علی؟ کو فاطمه؟
صد هزاران جان پاک انبیا
صف زده بینم به خاک کربلا
در تموز کربلا تشنه جگر
سر بریدندش، چه باشد زین بتر؟
با جگر گوشه پیغمبر این کنند
وانگهی دعوی داد و دین کنند
کفر آید، هرکه این را دین شمرد
قطع باد از بن زبانی کاین شمرد
هر که در رویی چنین آورد تیغ
لعنتم از حق بدو آید دریغ
کاشکی، ای من سگ هندوی او
کمترین سگ بودمی در کوی او (26)
27 . شیخ رضا طالبانی کرکوکی (متوفای 1327 ق)، از شاعران مشهور پارسی گوی کرد عراق، در تمجید از امام حسینعلیه السلام چنین میسراید:
لافتاز عشق حسیناستو سرت برگردن است
عشق بازی، سر به میدان وفا افکندن است
گر هواخواه حسینی، ترک سرکن چون حسین
شرط اینمیدانبه خونخویش بازی کرده است
از حریم کعبه کمتر نیست دشت کربلا
صد شرف دارد بر آن وادی، که گویند ایمن است
ای من و ای من فدای خاک پاکی کاندرو
نور چشم مصطفی و مرتضی را مسکن است
زهره زهرا نگین و خاتم خیرالوری
زور زهر مرتضی و حیدر خیبر کن است
سنیم، سنی ولیکن حب آل مصطفی
دین و آیین من و آباء و اجداد من است
شیعه و سنی ندانم، دوستم با هرکه او
دوستباشد، دشمنمآنرا کهبا او دشمن است (27)
28 . جلال الدین مولوی نیز در «دیوان شمس» اشارات متعددی به واقعه کربلا دارد; غزلی از سرودههای وی را که اغلب با آن آشنا هستیم، در زیر میآوریم:
کجائید ای شهیدان خدائی
بلاجویان دشت کربلائی
کجائید ای سبک روحان عاشق
پرندهتر ز مرغان هوائی
کجائید ای شهان آسمانی
بدانسته فلک را در کشائی
کجائید ای زجان و جان رهیده
کسی مر عقل را گوید: کجائی؟
کجائید ای در مخزن گشاده
کجائید ای نوای بی نوائی
در آن بحرید کین عالم کف اوست
زمانی پیش دارید آشنائی
کف دریاست صورتهای عالم
ز کف بگذر اگر اهل صفائی (28)
پی نوشت :
1 . ربیع الابرار، ص 513، به نقل از «احقاق الحق» ، قاضی نورالله شوشتری .
2 . مستدرک الصحیحین، ج 3، ص 177 .
3 . احقاق الحق، ج 10، ص 708 .
4 . همان، ص 564 .
5 . مسند احمد بن حنبل، ج 5، ص 369 .
6 . مجمع الزوائد، ج 9، ص 187، به نقل از «امامان اهل بیت (ع) در گفتار اهل سنت» ، داود الهامی .
7 . البدایة و النهایة، ج 4، جزء 8، ص 142 .
8 . همان، ص 193 .
9 . طبقات مالکیه، ج 2، ص 89، به نقل از «احقاق الحق» ، ج 11، ص 420 .
10 . فصول المهمه، به نقل از «احقاق الحق» ، ج 11، ص 444 .
11 . الحسین ابوالشهداء، ص 280 - 195 .
12 . وسیلة الخادم الی المخدوم، ص 161 .
13 . مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلحین، ص 45 .
14 . مجله بصائر، ش 28، به نقل از «مقتل الحسین» ، ص 30 .
15 . زندگی امام حسین (ع)، سیدهاشم رسولی محلاتی، ص 152 .
16 . سرور شهیدان امام حسین (ع)، ص 44 .
17 . وسیلة الخادم الی المخدوم، ص 161 .
18 . مقدمه ابن خلدون، ص 415، (ترجمه گنابادی).
19 . علی و فرزندانش، ترجمه محمدعلی شیرازی، ص 456 .
20 . برترین هدف در برترین نهاد، ترجمه دکتر محمد مهدی جعفری، ص 88 .
21 . به نقل از ترجمه «زیارت عاشورا» ، علی کاظمی .
22 . به نقل از کتاب «درسی که حسین به انسانها آموخت» ، شهید هاشمینژاد، ص 447 .
23 . تفسیر المنار، ج 1، ص 367 و ج 2، ص 183 .
24 . نامه دانشوران ناصری، ج 9، ص 298 .
25 . کلیات اشعار فارسی اقبال لاهوری، به تصحیح احمد سروش، ص 74 و 75 .
26 . اشک خون، ص 28، به نقل از «امامان اهل بیت (ع) در گفتار اهل سنت» .
27 . دیوان شیخ رضا طالبانی، ص 112 .
28 . کلیات دیوان شمس، ص 1017 .
منبع:ماهنامه کوثر 