مشاهده مطالب کاربر

تعداد مطالب : 1291

تعداد نظرات : 73

زمان آخرین مطلب : 5604روز قبل

دعا و زیارت

در این جا به اسامى یاران شهید امام حسین علیه السلام در واقعه كربلا اشاره مى نماییم و آن هایى كه در كوفه به شرف شهادت نایل آمده اند با علامت * مشخص مى شوند:
الف ) شهداى بنى هاشم
1 - عباس بن على (ابوالفضل العباس علیه السلام )
2 - عبدالله بن على علیه السلام
3 - جعفر بن على علیه السلام
4 - عثمان بن على علیه السلام
5 - عبدالله (اصغر) بن على علیه السلام
6 - ابوبكر بن على علیه السلام
7 - على بن الحسین ، معروف به على اكبر علیه السلام
8 - على بن الحسین معروف به على اصغر علیه السلام
9 - قاسم بن الحسن علیه السلام
10 - عبدالله بن الحسن علیه السلام
11 - ابوبكر بن الحسن علیه السلام
12 - محمد بن عبدالله بن جعفر علیه السلام
13 - عون بن عبدالله بن جعفر علیه السلام
14 - عبدالله بن عقیل علیه السلام
15 - جعفر بن عقیل علیه السلام
16 - عبدالرحمن بن عقیل علیه السلام
17 - محمد بن ابى سعید بن عقیل علیه السلام ⁽²³⁷⁾
18 - عبدالله بن مسلم بن عقیل علیه السلام
19 - محمد بن مسلم بن عقیل علیه السلام
20 - مسلم بن عقیل علیه السلام
21 و 22 - دو طفل مسلم بن عقیل علیه السلام
ب ) شهداى غیر بنى هاشم
1 - ابراهیم بن حصین اسدى
2 - ابوثمامه صیداوى
3 - بوالحتوف بن حارث
4 - ابوامر نهشلى
5 - ادهم بن امیه عبدى
6 - اسلم بن عمرو (غلام امام حسین علیه السلام )
7 - امیة بن سعد طائى
8 - انس بن حارث اسدى كاهلى
9 - انیس بن معقل اصبحى
10 - ام وهب بنت عبد (همسر عبدالله بن عمیر كلبى )
11 - بریر بن خضیر همدانى
12 - بشر بن عمرو حضرمى
13 - بكر بن حى تیمى
14 - جابر بن حجاج (غلام عامر بن نهشل تیمى )
15 - جبلة بن حارث سلمانى
16 - جبلة بن على شیبانى
17 - جنادة بن حارث سلمانى
18 - جندة بن كعب انصارى
19 - جند بن حجیر خولانى
20 جون (غلام ابوذر غفارى )
21 - جوین بن مالك تمیمى
22 - حارث بن امرؤ القیس كندى
23 - حارث بن بنهان
24 - حباب بن حارث
25 - حباب بن عامر تمیمى
26 - حبشى بن قیس نهمى
27 - حبیب بن عبدالله نهشلى
28 - حبیب بن مظاهر اسدى
29 - حجاج بن بدر سعدى
30 - حجاج بن مسروق جعفى
31 - حر بن یزید ریاحى
32 - حلاس بن عمرو ازدى
33 - حنظلة بن اسعد شبامى
34 - حنظلة بن عمرو شیبانى
35 - خالد بن عمرو ازدى
36 - رافع بن عبیدالله (غلام مسلم ازدى )
37 - زاهر بن عمرو كندى
38 - زهیر بن بشر خثعمى
39 - زهیر بن سلیم ازدى
40 - زهیر بن قین بجلى
41 - زیاد بن عریب صائدى
42 - زیاد بن معقل جعفى
43 - سالم (غلام بنى مدینه )
44 - سالم (غلام عامر عبدى )
45 - سعد بن حارث انصارى
46 - سعد (غلام امیرمؤ منان علیه السلام )
47 - سعد (غلام عمرو بن خالد)
48 - سعید بن عبدالله حنفى
49 - سلیمان بن مضارب بجلى
50 - سلیمان بن رزین (غلام امام حسین علیه السلام ) ⁽²³⁸⁾
51 - سوار بن منعم نهمى
52 - سوید بن عمرو خثعمى
53 - سیف بن حارث جابرى
54 - سیف بن مالك عبدى
55 - شبیب (غلام حارث بن جابرى )
56 - شوذب (غلام بنى شاكر)
57 - ضر غامة بن مالك عائذى
59 - عابس بن ابى شبیب شاكرى
60 - عامر بن حسان طائى
61 - عامر بن مسلم عبدى
62 - عباد بن مهجر جهنى
63 - عبدالله بن بشر خثعمى
64 - عبدالله بن عمیر كلبى
65 - عبدالله بن عروه غفارى
66 - عبدالله بن عفیف ازدى
67 - عبدالله بن یقطر
68 - عبدالله بن یزید عبدى
69 - عبیدالله بن یزید عبدى
70 - عبدالاعلى بن یزید كلبى
71 - عبدالرحمن بن عبدالرب انصارى
72 - عبدالرحمن بن عبدالله بن یزنى
73 - عبدالرحمن بن عروه غفارى
74 - عبدالرحمن بن عبدالله ارحبى
75 - عبدالرحمن بن مسعود تیمى
76 - عقبة بن صلت جهنى
77 - عمران بن كعب اشجعى
78 - عمر بن جناده انصارى
79 - عمر بن ضبیه ضبعى
80 - عمر بن خالد صیداوى
81 - عمرو بن خالد صیداوى
82 - عمرو بن عبدالله جندعى
83 - عمرو بن قرضه انصارى
84 - عمرو بن كعب صائدى
85 - عمرو بن مطاع جعفى
86 - عمار بن حسان طائى
87 - عمار بن سلامه دالانى
88 - عمار بن طلخب ازدى
89 - عمیر بن عبدالله مذحجى
90 - قارب (غلام امام حسین علیه السلام )
91 - قاسم بن حبیب ازدى
92 - قاسط بن زهیر تغلبى
93 - قرة بن ابى قرة غفارى
94 - قعنب بن عمر نمرى
95 - قیس بن مسهر صیداوى
96 - كردوس بن زهیر تغلبى
97 - كنانة بن عتیق تغلبى
98 - مالك بن سریع جابرى
99 - مجمع بن عبدالله عائذى
100 - مجمع بن زیاد جهنى
101 - مسلم بن عوسجه اسدى
102 - مسلم بن كثیر ازدى
103 - مسعود بن حجاج تیمى
104 - مقسط بن زهیر تغلبى
105 - منجح (غلام امام حسین علیه السلام )
106 - موقع بن ثمامه اسدى
107 - نافع بن هلال جملى
108 - نصر (غلام امیرمؤ منان علیه السلام )
109 - نعمان بن عمرو راسبى
110 - نعیم بن عجلان انصارى
111 - واضح (غلام حارث سلمانى )
112 - وهب بن عبدالله كلبى
113 - هانى بن عروه مرادى
114 - یحیى بن سلیم مازنى
115 - یزید بن ثبیط عبدى
116 - یزید بن حصین همدانى
117 - یزید بن زیاد كندى
118 - یزید ین مغفل جعفى ⁽²³⁹⁾

سه شنبه 3/10/1387 - 10:53

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

- خاك سپارى شهیدان كربلا

6 - خاك سپارى شهیدان كربلا
همان طورى كه گفتیم ، عمر بن سعد كشته هاى خویش را در روز یازدهم محرم ، دفن نمود و در حالى كه كشته هاى اهل بیت علیه السلام و یاران ایشان بر زمین مانده بودند، كربلا را به قصد كوفه ترك كرد.
گروهى از طایفه بنى اسد كه در ((غاضریه )) در نزدیك كربلا ساكن بودند در روز سیزدهم محرم وارد كربلا شده و بر شهیدان نمازگزاردند و آنان را دفع نمودند.
به این طریق كه امام حسین علیه السلام را در همین مكانى كه اكنون معروف است دفن كرده و على بن الحسین علیه السلام را در پایین پاى پدر به خاك سپردند و از براى سایر شهیدان در پایین پا قبر بزرگى حفر و همگى را در آن جا دفن نمودند، ولى حضرت عباس علیه السلام را در راه غاضریه (در محل فعلى حرم ) دفن كردند.⁽²³³⁾
یاران شهید
شمار اصحاب و یاران اباعبدالله الحسین علیه السلام - چه آنان كه پیش از شهادت آن حضرت و چه آنان كه پس از شهادت ایشان از دنیا رفته اند - زیاد است . گرچه شایسته بود كه نام شرح حال مختصرى از آنان را در این جا باز مى گفتیم ، لیكن به دلیل محدودیت این نوشتار معذوریم .
گفتنى است كه یاران و اصحاب فداكار امام حسین علیه السلام بهترین یاران اهل بیت علیه السلام بودند. چرا كه آنان ، دست از زن و فرزند و تعلقات مادى كشیده و به یارى امام شان شتافتند و مظلومانه ، ولى قهرمانانه به شهادت رسیدند.
امام حسین علیه السلام با این كه در شب عاشورا بیعت خویش را از همه باز ستاند و آنان را در بازگشت آزاد گذاشت ، امام آنان با نشاط و روحیه اى وصف ناپذیر ایستادگى كرده و اعلام وفادارى نمودند و در پاسخ آن حضرت عرضه داشتند: اگر هفتاد بار ما را بكشند، بدن ما را آتش بزنند و دوباره زنده كنند، دست از یارى تو بر نداشته و از تو جدا نمى شویم . ما زندگى پس از تو را نمى خواهیم و خدا زشت سازد زندگى پس از تو را. ⁽²³⁴⁾
به راستى یاران امام حسین علیه السلام در مقام عمل ثابت قدم مانده و با میل و رغبت از آن حضرت پشتیبانى كرده و خود را فداى وى نمودند. به همین جهت شهیدان واقعه كربلا و یاران فداكار امام حسین علیه السلام ، نزد اهل بیت عصمت و ائمه اطهار علیه السلام مقامى بس والا و ویژه اى دارند.
شخصى به امام صادق علیه السلام گفت : اخبرنى عن اصحاب الحسین علیه السلام و اقدامهم على الموت .
فقال علیه السلام : انهم كشف لهم الغطاء حتى راءوا منازلهم من الجنة . فكان الرجل منهم یقدم على القتل لیبادر الى حوراء یعانقها و الى مكانه من الجنة ؛ ⁽²³⁵⁾
مرا از یاران امام حسین علیه السلام و چگونگى استقبال آنان از شهادتشان خبر بده .
امام صادق علیه السلام فرمود: حجاب ها از برابر دیدگانشان كنار زده شد، به طورى كه جایگاه خود را در بهشت مى دیدند. به همین جهت هر یك از آنان براى كشته شدن ، از دیگران پیشى مى گرفت تا به نعمت هاى الهى و جایگاه خود در بهشت دست یابد.
همین عشق و ایثار بود كه تعداد اندك آنان را در برابر سپاه سى هزار نفرى عمر بن سعد از بامداد تا عصر روز عاشورا، مقاوم و پایدار نمود و با شهادت قهرمانانه خود، لرزه اى بر اركان نظام اموى به وجود آوردند.
گرچه مشهور است كه تعداد یاران شهید امام حسین علیه السلام 72 تن مى باشد، امام مورخان شمار آنان را تا 140 تن گفته اند كه برخى از شهدا محل اتفاق مورخان هستند و پاره اى از اسامى به صورت گوناگون در منابع تاریخى نقل شده اند.
البته تردیدى نیست ، با اضافه شدن شهیدانى كه پیش از شهادت امام حسین علیه السلام و یا پس از شهادت آن حضرت ، در كوفه به شهادت رسیده اند، تعداد یاران شهید آن حضرت از 72 تن تجاوز خواهد كرد. هم چنین درباره شهیدان اهل بیت علیه السلام در كربلا، نظر واحدى ارائه نشده و به اختلاف سخن گفته اند. برخى از مورخان آنان را 22 تن ، برخى دیگر هیجده تن و عده اى نیز هفده تن دانسته اند.⁽²³⁶⁾

سه شنبه 3/10/1387 - 10:51

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

- اسارت اهل بیت علیه السلام

- اسارت اهل بیت علیه السلام
پس از شهادت اباعبدالله الحسین علیه السلام و ارسال سرهاى شهیدان به كوفه ، عمر بن سعد در روز یازدهم محرم ، بر كشته هاى خویش نماز گزارد و آنان را دفن نمود، ولى بدن مقدس شهیدان را در بیابان كربلا رها كرد. آنگاه دستور داد زنان ، كودكان و بازماندگان واقعه عاشورا را اسیر كرده و به كوفه ببرند. هنگام خروج از سرزمین كربلا به خواسته اسیران و یا به دستور عمر بن سعد جهت تازه كردن داغ اسیران و عزیز از دست دادگان ، آنان را از كنار پیكرهاى شهیدان عبور دادند.
چون كجاوه هاى بى محمل به قتلگاه رسیدند، اسیران مظلوم اهل بیت علیه السلام از فراز كجاوه ها خود را به زمین انداختند و به سوى شهیدان غرقه به خون خویش شتافتند.
هر كس بدن شهیدى را در برگرفت و بر او مویه و سوگوارى كرد و سپس از او خداحافظى نمود، ولى سوگوارى و گریستن سكینه بر پدرش امام حسین علیه السلام و نحوه خداحافظى اش ، سنگ خاره را آب مى كرد. ⁽²³¹⁾ هم چنین عمه اش زینب كبرى علیهاالسلام با اندوه و دل شكسته از شهیدان ، به ویژه بدن مقدس برادرش امام حسین علیه السلام خداحافظى كرد. این آخرین دیدار آنان با بدن عزیزانشان بود.
راوى گفت : به خدا سوگند فراموش نمى كنم زینب دختر على علیه السلام را آن هنگام كه بر برادرش مویه مى كرد و با صداى غمگین و دلى داغدار، خطاب به جدش محمد مصطفى صلى الله علیه و آله مى گفت : اى محمد، كروبیان بر تو درود فرستادند! این حسین توست كه با اعضاى پاره در خون خویش آغشته است . این دختران تواند كه آنان را اسیر كرده اند. اى محمد، این حسین توست كه به دست زادگان زنا كشته شده و پیكر مطهرش بر روى خاك افتاده است و باد صبا بر او خاك و غبار مى افشاند. اى محمد، این حسین توست كه سرش را از قفا بریده اند و عمامه و رداى او را ربوده اند و...
مرحوم محتشم كاشانى ، زبان حال زینب كبرى علیهاالسلام را چنین به نظم درآورده است :

پس با زبان پر گله آن بضعة الرسول

رو در مدینه كرد كه : یا ایهاالرسول

این كشته فتاده به هامون حسین توست

وین صید دست و پا زده در خون حسین توست

این نخل تر، كز آتش جان سوز تشنگى

دود از زمین رسانده به گردون حسین توست

این ماهى فتاده ، به دریاى خون كه هست

زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست

این غرقه محیط شهادت كه روى دشت

از موج خون او شده گلگون حسین توست

این خشك لب فتاده دور از لب فرات

كز خون او زمین شده جیحون ، حسین توست

این شاه كم سپاه كه با خیل اشك او آه

خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست

این قالب طپان كه چنین مانده بر زمین

شاه شهید ناشده مدفون حسین توست ⁽²³²⁾

پس از آن اسیران را به كوفه و از كوفه به شام بردند تا بدین صورت ، قدرت نمایى كرده و پیروزى خود را به مردم بنمایانند، لیكن غافل از این كه انقلاب امام حسین علیه السلام از دو بخش تشكیل یافته بود، بخشى كه به وسیله امام حسین علیه السلام و یاران فداكارش تا عصر عاشورا به پایان رسید و بخشى دیگر از سوى امام زین العابدین علیه السلام ، زینب كبرى علیهاالسلام و دیگر اسیران مى بایست اجرا شود.
بخش دوم نیز، همانند بخش اول بسیار موفقیت آمیز بود، زیرا حقانیت و مظلومیت اهل بیت علیه السلام و جنایت بنى امیه و عوامل ستم پیشه آنان ، از طریق اسیران با اطلاع ملت خواب زده رسید و آنان را از خواب غفلت بیدار و به وظایفشان آشنا كرد، بذر حقیقت جویى را در سراسر عالم اسلامى افشاند و همگان را براى احقاق حق و زدودن باطل فرا خواند.
این بخش از نهضت حسینى ، ماجراى مفصل و طولانى دارد كه در نوشتار حاضر نمى گنجد و نیاز به نوشتار دیگرى دارد.

سه شنبه 3/10/1387 - 10:50

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

- ارسال سر مقدس امام حسین علیه السلام به كوفه

- ارسال سر مقدس امام حسین علیه السلام به كوفه
عمر بن سعد در عصر عاشورا براى خوش خدمتى بیش تر و اعلام وفادارى به عبیدالله بن زیاد و خاندان بنى امیه ، دستور داد سر بریده امام حسین علیه السلام را با شتاب به كوفه ببرند و عبیدالله بن زیاد را از پایان یافتن غائله كربلا با خبر گردانند.
ماموریت رساندن سر مقدس اباعبدالله الحسین علیه السلام با خولى بن یزید اصبحى و حمید بن مسلم بود. آنان شب به كوفه رسیدند. در آن هنگام دارالاماره نیز بسته بود. به همین جهت شب را در خانه خویش گذرانده و بامداد روز یازدهم سر مقدس امام حسین علیه السلام را نزد عبید الله بردند.
سرهاى دیگر شهیدان را پس از بریدن و شست و شو دادن ، میان سركردگان جنایت كار تقسیم كردند تا نزد عبیدالله برده و پاداش بگیرند و بدین وسیله به وى نزدیك شوند

سه شنبه 3/10/1387 - 10:49

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

تاختن اسب بر پیكر شهیدان

- تاختن اسب بر پیكر شهیدان
عمر بن سعد خطاب به سپاه خود گفت : چه كسانى آمادگى تاختن اسب بر كشتگان را دارند؟ ده نفر از آنان اعلام آمادگى كردند كه از آن جمله بودند: اسحاق بن حیاة حضرمى ، احبش بن مرثد و اسید بن مالك .
این عده پس از نعل بندى اسبان خویش بر پیكر شهیدان كربلا، از جمله اباعبدالله الحسین علیه السلام اسب تاختند و پیكرهاى پر از جراحت و بى سر شهیدان را در هم شكستند.⁽²²⁸⁾
این گروه نابكار وقتى برگشتند، در نزد عبیدالله بن زیاد براى گرفتن جایزه خیانت و جنایت خویش ، از كار خود چنین تعریف كردند: نحن رضضنا الصدر بعد الظهر بكل یعبوب شدید الاسر؛ ما كسانیم كه بر بدن حسین و یارانش اسب راندیم به حدى كه استخوانهاى سینه آنان را در زیر سم ستوران چون آرد نرم كردیم !
عبیدالله بن زیاد، اعتنایى به آن ها نكرد و دستور داد كه جایزه اندكى به آنها بدهند. این عده پس از قیام مختار بن ابى عبیده ثقفى (در سال 66 ه .ق در كوفه به سزاى اعمالشان رسیدند. به دستور مختار دست و پاى آنان را با میخ ‌هاى آهنین بر زمین كوبیدند و بر بدنشان آن قدر اسب دوانیدند كه پیش ‍ از هلاكت شدنشان اعضا و اجزاى بدنشان از هم جدا شد.⁽²²⁹⁾

سه شنبه 3/10/1387 - 10:48

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

- آتش زدن خیمه ها

- آتش زدن خیمه ها
دشمنان پس از غارت خیمه ها و به یغما بردن دارایى ها و اشیاى موجود بازماندگان ، خیمه ها را به آتش كشیدند. در این هنگام ، كودكان و زنان بى سرپرست ، از خیمه ها بیرون آمده و به بیابان هاى اطراف گریختند.
راوى گفت : پس از غارت خیمه ها، آن ها را آتش زدند و بانوان مكرمات با سر و پاى برهنه در حالى كه لباس هاى ایشان را ربوده بودند، از خیمه ها بیرون ریختند و صدا به شیون و گریه بلند نمودند و در حال خوارى به اسیرى رفتند.⁽²²⁷⁾

سه شنبه 3/10/1387 - 10:47

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

یغما

حمید بن مسلم روایت شد: به اتفاق شمر بن ذى الجوشن و گروهى از پیادگان ، از خیمه ها گذشتیم تا به على بن الحسین علیه السلام رسیدیم كه از شدت بیمارى از هوش رفته بود. همراهان شمر گفتند: كه این بیمار را هم بكشیم ؟
من گفتم : سبحان الله چه بى رحم مردمید شما. آیا این كودك ناتوان را هم مى خواهید بكشید؟ همین بیمارى كه بر او عارض شده ، او را كافى است . به هر طریقى بود آنان را از كشتن على بن الحسین علیه السلام بازداشتم ، ولى آن بى رحم ها پوستى را كه آن حضرت بر آن خفته بود بكشیدند و به یغما بردند.⁽²²⁶⁾

سه شنبه 3/10/1387 - 10:46

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

- غارت خیمه ها

- غارت خیمه ها
سپاه عمر بن سعد، به ویژه دسته نابكار شمر، پس از شهادت امام حسین علیه السلام به خیمه هاى آن حضرت یورش برده و خیمه ها را غارت كردند و چهارپایان ، لباس ها، صندوق ها، اسلحه ها و خوراكى ها را به یغما بردند. آنان ، حتى حریم اهل بیت علیه السلام را مراعات نكردند و زیور و لباس هاى زنان را از آن ها ستاندند، به طورى كه زنان اهل بیت علیه السلام از شدت جنایت كارى شمر و گروه نابكارش ‍ به عمر بن سعد شكایت كردند و عمر بن سعد به ظاهر، دستور داد كه از غارت خیمه ها دست بردارند

سه شنبه 3/10/1387 - 10:45

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

پس از شهادت امام حسین علیه السلام

پس از شهادت امام حسین علیه السلام
دشمنان اهل بیت علیه السلام پس از شهادت جان سوز امام حسین علیه السلام و یارانش ، دست از جنایات خویش برنداشتند، بلكه در این روز غم آلود جنایت هاى دیگرى مرتكب شدند كه به اختصار بیان مى كنیم :

سه شنبه 3/10/1387 - 10:44

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]

دعا و زیارت

مبارزه و شهادت امام حسین علیه السلام

- مبارزه و شهادت امام حسین علیه السلام
امام حسین علیه السلام پس از آن كه همه یاران خود را از دست داد، بانوان عصمت پناه را در خیمه اى گرد آورد و آنان را تسلى و دلدارى داد و به صبر و شكیبایى سفارش نمود و با قلبى شكسته از آنان خداحافظى كرد.
آن حضرت ، فرزندش امام زین العابدین علیه السلام را كه در بیمارى سختى به سر مى برد، جانشین خویش قرار داد و با او نیز وداع كرد و آماده نبرد با دشمن گردید. امام حسین علیه السلام به تنهایى ، ساعاتى چند با دشمن مبارزه كرد و به هر طرف حمله مى كرد گروهى را به هلاكت مى رسانید.
هرگاه براى آن حضرت فرصتى به دست مى آمد، به خیمه ها بر مى گشت و با حضور خود، كودكان و زنان بى پناه را تسلى مى داد و بار دیگر با آنان خداحافظى مى كرد. شاید مقصود آن حضرت از تردد میان خیمه و میدان نبرد، براى آمادگى بیشتر بازماندگانش براى پذیرش شهادت آن حضرت بود. در یكى از خداحافظى ها، فرزند شیرخوار خود را جهت سیراب كردنش به سوى دشمن آورد و از آنها تقاضاى آب براى فرزند شیرخوار خود كرد، ولى سپاه سنگ دل عمر بن سعد به فرزند شش ماهه او رحم نكرد و با هدف تیر قرار دادنش ، وى را در آغوش پدر غرقه به خون كرد.
امام حسین علیه السلام بدن غرقه به خون على اصغر علیه السلام را به خیمه برگرداند و بار دیگر به مبارزه پرداخت . آن حضرت ، زخم هاى فراوانى را در میدان مبارزه متحمل شد، تا آن كه بر اثر كثرت جراحات به زمین افتاد.
در آن حال نیز دشمنان رهایش نكرده و با ابزارهاى گوناگون ، از جمله تیر، نیزه ، شمشیر و سنگ بر بدنش ضرباتى وارد آوردند.
سرانجام ، آن حضرت تاب و توان از كف داد و بر خاك گرم كربلا بر زمین افتاد و آماده مهمانى خدا گردید.
شمر بن ذى الجوشن ، با قساوت تمام به سوى بدن خونین آن حضرت رفت ، در حالى كه رمقى در بدن شریفش بود، سر مباركش را از قفا جدا كرد و سر بریده را به خولى اصبحى تحویل داد تا به نزد عمر بن سعد منتقل كند.

سه شنبه 3/10/1387 - 10:43

[ نظر به این مطلب ] - [ نظرات این مطلب : 0 ]