تبیان، دستیار زندگی

5 - كسى كه با خویشان و دوستان قطع رابطه كرده باشد. زیرا در سه آیه مورد لعن واقع شده است .
فهل عسیتم ان تولیتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامكم اولئك الذین لعنهم الله فاصمهم و اعمى ابصارهم .
والذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه و یقطعون ما امر الله به ان یوصل و یفسدون فى الارض او لئك لهم اللعن و لهم سوء الدار

الذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه یقطعون ما امر الله به ان یوصل و یفسدون فى الارض اولئك هم الخاسرون

سیدابراهیم دمشقى كه نسبش به سید مرتضى علم الهدى مى رسد و تنها سه دختر داشت و سن او متجاوز از نود سال ، و شخصى محترم و معتمد بود، در سال 1280 ه‍ ق واقعه اى عجیب برایش رخ داد.
شبى حضرت رقیه سلام الله علیها در عالم رؤ یا به دختر بزرگ سید مى فرماید: به پدرت بگو به والى بگوید: آب میان قبر و لحد من افتاده ، و بدن من در اذیت است . بگو بیاید و قبر مرا تعمیر كند.
دخترخواب خویش را براى پدرش باز گفت ، ولى او ترتیب اثر نداد.
شب دوم دختر وسطى همان خواب را دید. به پدر گفت و او توجهى ننمود.
شب سوم دختر كوچك سید همان خواب را دید و براى پدر نقل كرد. ولى این بار نیز سید اعتنائى نكرد.
شب چهارم خود سید ابراهیم در خواب مى بیند حضرت رقیه باعتاب به او فرمود: چرا والى را خبر نكردى ؟
فردا صبح سید نزد والى شام رفت و جریان خوابها و دستور حضرت رقیه را براى والى نقل كرد⁽⁸²⁾.
والى دستور داد علماء اجتماع كنند. پس از مذاكره تصمیم به نبش قبر گرفته شد. همه غسل كردند و لباس تمیز پوشیدند. قرار شد هر كس قفل درب حرم را بگشاید، او قبر را نبش كند و جسد حضرت را بیرون آورد تا قبر تعمیر و مهیا شود.
اتفاقا قفل به دست سید ابراهیم باز شد.حرم را خلوت ، و نبش قبر كردند . سنگ لحد را برداشته و بدن نازنین رقیه صحیح و سالم آشكار شد. دیدند آب زیادى لحد واطراف آنرا فرا گرفته است . سید بدن را از داخل قبر بیرون آورد و روى زانوى خود نهاد، و چون باران اشك ریخت . سرانجام پس از سه روز قبر را به طور كامل و اساسى تعمیر كردند و سید بلافاصله بدن را دفن نمود.
هنگام خروج از قبر از خداوند تقاضا كرد پسرى به او عطا نماید. دعاى او مستجاب شد و خدا به وى پسرى داد كه نامش را سید مصطفى گذاشت .

در عصر خلافت ماءمون عباسى چندین نفر ادعاى پیغمبرى كردند.
الف یكى گفت : من ابراهیم خلیل هستم . او را نزد خلیفه آوردند.
خلیفه گفت : حضرت ابراهیم معجزاتى داشت . اگر تو یكى از آن معجزات را داشته باشى ادعایت را باور مى كنیم .
مدعى : بسیار خوب ، یكى از آن معجزات چه بوده است ؟.
خلیفه : ابراهیم را در آتش انداختند و نسوخت . ما هم ترا در آتش مى اندازیم ، اگر نسوختى ، به تو ایمان مى آوریم ، و ادعایت را مى پذیریم .
مدعى : این خیلى سخت است ، یك معجزه آسانترى بخواهید.
خلیفه : معجزه موسى را بیاور، عصایت را بینداز تا اژدها شود.
مدعى : اینكه از اولى سخت تر است .
خلیفه : معجزه عیسى را بیاور و این مرده را زنده كن .
مدعى : قبول دارم . الان قاضى القضات را مى كشم ، سپس زنده اش مى كنم .
قاضى القضات : من بدون این معجزه به تو ایمان آوردم . دیگر حاجت به این كار نیست .
ب شخص دیگرى را كه دعوى پیغمبرى داشت نزد خلیفه آوردند.
خلیفه : اگر واقعا تو پیغمبرى ، الان (غیر موسم خربزه ) برایم خربزه حاضر كن .
مدعى : سه روز به من مهلت دهید.
خلیفه : امكان ندارد، همین الان باید بیاورى تا به صورت معجزه باشد.
مدعى : خیلى عجیب است . خدا با همه عظمتى كه دارد خربزه را سه ماهه خلق مى كند، و من كه مى خواهم سه روزه برایتان خربزه بیاورم دریغ مى كنید؟!!!.
ج دیگرى را نزد خلیفه آوردند.
خلیفه : به چه دلیلى ادعاى پیغمبرى مى كنى و معجزه ات چیست ؟
مدعى : این سنگ را در آب مى اندازم ، فورا آب مى شود!
خلیفه : بسیار خوب ، انجام بده تا ببینیم .
مدعى سنگ را به خلیفه نشان داد و در آب انداخت ، بلافاصله آب شد.
خلیفه : این قبول نیست ، من به تو سنگى مى دهم ، اگر آب شد ادعایت را مى پذیرم .
مدعى : خیلى عجیب است . من كه از موسى مهمتر و بزرگتر نیستم ، و تو هم كه از فرعون بدتر نیستى . مگر فرعون به موسى عصائى داد تا بیندازد و اژدها شود ، كه تو مى خواهى از خودت به من سنگى بدهى كه در آب اندازم و آب شود!
د خلیفه : اگر تو پیغمبرى ، این قفل را بدون كلید باز كن .
مدعى : من پیغمبرم ، نه كلید و قفل ساز.
ه خلیفه : اگر تو پیغمبرى ، این چند جوان بى ریش را اكنون ریش دار كن .
مدعى : حیف است این صورتهاى زیبا را با ریش بپوشانم ، ولى ریش دارها را حاضرم بى ریش كنم !
و شخص ادعاى خدائى كرد. ماءمورین او را گرفتند و نزد خلیفه بردند.
خلیفه پرسید: چه مى گویى ؟
گفت : مى گویم من خدا هستم .
خلیفه : اتفاقاً، یكى دو نفر پیش از تو آمده بودند و مى گفتند ما پیغمبر هستیم .
مدعى : به خدا سوگند، دروغ گفته اند، من تاكنون كسى را به پیغمبرى نفرستاده ام .

گویند: شبى خلیفه از خانه اى صداى ساز و آواز زن و مردى را شنید. تصمیم گرفت صاحب خانه را نهى از منكر كند. چون در خانه بسته بود، از دیوار بالا رفت . دید مشغول میگسارى هستند. فریاد زد: اى صاحب خانه ، اى دشمن خدا، پنداشتى اگر در خانه خلوت مرتكب گناه شوى ، خدا تو را رسوا نمى سازد.
صاحب خانه : اگر من مرتكب یك گناه شدم ، تو سه گناه مرتكب گشتى .
خلیفه : چطور ؟ پاسخ شنید:
گناه اول آنكه خداوند فرمود: وَ لاتَجَسَّسُوا در حالى كه تو درباره ما تجسس كردى .
گناه دوم آنكه خداوند فرمود: وَ آتُو البُیُوتَ مِن اَبوابِها
از در وارد خانه شوید، و تو از بام و دیوار وارد شدى .
گناه سوم آنكه خداوند فرمود:
لاتَدخُلُوا بُیُوتا غَیرَ بُیُوتِكُم حَتى تَستَاءنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلى اَهلِها

هر گاه به خانه اى وارد شدید به اهل خانه سلام كنید و تو بر ما سلام نكردى .
خلیفه : حق با تو است ، راست گفتى . پس بیا با هم توبه كنیم .