تبیان، دستیار زندگی

ابن بصیص زبیدی نحودان و لغت‌‌‌‌‌‌‌شناس مشهور یمنی سده‌‌‌‌‌‌‌ هشتم هجری در چنین روزی از سال ۷۶۸ هجری قمری دار فانی را وداع گفت. ابن بصیص زبیدی مكنی به «ابوالعباس» و ملقب به «شهاب‌‌‌‌‌‌‌الدین» بود. این عالم مسلمان علاوه بر نحو و لغت، در عروض نیز استادی توانا محسوب می‏‌شد به‌‌‌‌‌‌‌طوری‌‌‌‌‌‌‌كه از سراسر عربستان و عراق برای دانش‌‌‌‌‌‌‌اندوزی در علم نحو به محضر او می‏‎شتافتند. از جمله ‏آثار ابن بصیص زبیدی، «عروض و قوافی» را می‏توان نام برد. ابن بصیص زبیدی ملقب به شهاب‌‌‌‌‌‌‌الدین سرانجام در بیست و یکمین روز از شعبان‌‌‌‌‌‌‌المعظم سال ۷۶۸ هجری قمری چشم از جهان فروبست.

ابوسعید عبدالكریم بن محمد سمعانی ملقب به تاج‌‌‌‌‌‌‌الاسلام محدث و مورخ معروف سده‌‌‌‌‌‌‌ ششم هجری در چنین روزی از سال ۵۰۶ هجری قمری در مرو چشم به جهان گشود. سمعانی برای كسب علم بیش‌‌‌‌‌‌‌تر ایام خود را در سفر گذراند و به ایران، عراق، شام، حجاز و ماوراءالنهر مسافرت كرد و از عالمان هر شهر و دیار بهره علمی برد. «تاریخ مرو» از جمله سمعانی است كه از منابع مهم تحقیق درباره منطقه مرو به‌‌‌‌‌‌‌شمار می‏‎رود اما معروف‌‌‌‌‌‌‌ترین اثر سمعانی كتاب «الانساب» است كه به انساب سمعانی نیز شهرت دارد. وی در این كتاب، مسائلی اعم از تفاسیر و علوم قرآنی، ادبی، عرفانی، تاریخی، سفرنامه‌ها و دواوین را جمع‌آوری كرده است. وی هم‌چنین در این كتاب‌ ۳۳ تفسیر قرآن تا قرن ششم هجری قمری معرفی و بررسی شده است.

مدیرارتباطات و امور بین الملل شرکت بهره‌برداری متروی تهران و حومه از اجرای طرح داوری در مترو برای آگاه سازی بیشتر شهروندان و مسافران مترو با فرهنگ استفاده صحیح  از مترو خبر داد.

به گزارش مدیریت ارتباطات و امور بین الملل شركت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه محسن محمدیان با بیان اینكه آموزش های شهروندی در خصوص استفاده صحیح از مترو و رعایت قوانین حریم ریلی، استفاده صحیح از پله برقی و رعایت حق تقدم برای سوار و پیاده شدن از قطار از سوی مسافران از دیگر اولویت های شركت بهره بردرای متروی تهران و حومه است گفت: این شرکت در این روزها که تب و تاب جام جهانی همه جا را فرا گرفته است سعی كرده است با ابتكار جدید دست به فرهنگ سازی در خصوص فرهنگ استفاده صحیح از مترو متناسب با این روزها اقدام نماید.

وی افزود: در این طرح دو فرد از گروه های نمایشی با پوشیدن لباس داوران فوتبال، با رد شدن مسافران از خطوط زرد لبه سکو، ریختن آشغال و نحوه صحیح سوار و پیاده شدن مسافران را نظاره می كنند و در صورت رعایت نكردن درست قوانین؛ سوت زده و به آنها كارت زرد نشان می دهند.

مدیر ارتباطات و امور بین الملل شركت بهره برداری متروی تهران و حومه خاطرنشان كرد: این طرح به منظور نظم بخشیدن به حریم ریلی و با هدف فرهنگ سازی در خصوص نحوه استفاده صحیح از مترو اجرایی شده است.

محمدیان با بیان اینکه  این طرح به طور آزمایشی در چهار ایستگاه میدان انقلاب اسلامی، تئاتر شهر، توحید و شهدای هفتم تیر اجرا می شود گفت: اجرای این طرح در راستای فرهنگ سازی برای آن دسته از محدود مسافرانی است که نسبت به فرهنگ استفاده صحیح از مترو  بی توجه هستند.
1397/3/29

سلطنت جلال‌‏الدین ملكشاه سلجوقی پس از قتل پدرش آلپ‌‌‌‌‌‌‌ارسلان در چنین روزی از سال ۴۶۵ هجری قمری آغاز شد. طغرل بنیادگذار سلسله سلجوقی، تلاش زیادی برای به دست آوردن قدرت کرد. پس از وی، بهره آن قدرت را آلپ‌‌‌‌‌‌‌ارسلان و فرزندش ملکشاه سلجوقی بردند. آنان در دورانی نسبتاً آرام و در عین حال مقتدرانه و باعظمت سلطنت کردند. ملکشاه تنها هجده سال سن داشت که به پادشاهی کشوری به این بزرگی رسید. وی پس از بیست سال، در سن سی و هفت سالگی درگذشت. ممالک تحت سلطه ملکشاه، به‌‌‌‌‌‌‌قدری گسترده است که با قلمرو عباسیان در آغاز خلافتشان قابل قیاس است. ملکشاه بر سر سفره آماده نشست. راوندی به‌‌‌‌‌‌‌حق می‌‏گوید: پدران سلطان ملکشاه جهانگیری کردند و او جهانداری. با این حال، خود ملکشاه نیز تلاش زیادی از خود نشان داد. ماوراءالنهر با وجود دولت قراخانی، در اختیار ملکشاه بود. در بخش آذربایجان و ارمنستان، فرزندان قتلمش سلجوقی فتوحاتی داشتند که گرچه قلمروشان به مملکت ملکشاه ضمیمه نشد، اما به هر روی تحت سلطه خاندان سلجوقی بود. زمانی که سلیمان فرزند قتلمش انطاکیه را تصرف کرد، خبر فتح آن را به ملکشاه نوشت و به او تبریک گفت. از سوی دیگر، مناطق مرکزی ایران تا جنوب ایران به‌‌‌‌‌‌‌طور کامل تحت سلطه این شاه قدرتمند بود. هم‌‌‌‌‌‌‌چنین سرزمین‏‌های عربی، از شمال عراق تا شام و از آن سوی تا جزیرةالعرب همه در اختیار سلجوقیان قرار گرفت. با مرگ آلپ‌‌‌‌‌‌‌ارسلان، ملکشاه به‌‌‌‌‌‌‌سرعت به سوی ری حرکت کرد. این اقدام از آن روی بود که احتمال شورش برخی از امیران سلجوقی بود، طبعاً تسلط آن‌‌‌‌‌‌‌ها بر ری که کلید اصلی تسلط بر این قلمرو وسیع بود، دشواری زیادی به‌‌‌‌‌‌‌همراه داشت. قاورد برادر آلپ‌‌‌‌‌‌‌ارسلان، حاکم کرمان به سوی ری تاخت. ملکشاه نیز با سپاه خویش به سوی وی رفت. آن‌‌‌‌‌‌‌ها در کرج ابودلف با یکدیگر مصاف دادند. سپاه قاورد شکست خورد و خود وی، اندکی بعد دستگیر و کشته شد. با این حال، ملکشاه کرمان را به فرزندان او سپرد.
ملکشاه سلجوقی اصفهان را به‌‌‌‌‌‌‌عنوان پایتخت انتخاب کرد. به‌‌‌‌‌‌‌همین دلیل در طول سال‌‌‌‌‌‌‌های سلطنت خود به آبادی این شهر همت گماشت. راوندی نوشته است: از جهت دارالملک و نشست خویش از همه ممالک اصفهان اختیار کرد و آنجا عمارت‏های بسیار فرمود در شهر از کوشک‏‌ها و باغ‌‏ها. این مرکزیت در کنار درایت و ذکاوت نظام‌‌‌‌‌‌‌الملک سبب شد تا دامنه این دولت تا این حد گسترش یافته و آرامش و ثبات بر آن حکم‌‌‌‌‌‌‌فرما باشد. روابط میان ملکشاه و القائم عباسی (۴۶۷ میلادی) بسیار خوب بود. در اوایل سال ۴۶۶ القائم، حکم سلطنت ملکشاه را توسط گوهرآیین نزد وی فرستاد. با مرگ آلپ‌‌‌‌‌‌‌ارسلان و بازگشت ملکشاه از ماوراءالنهر، حاکم سمرقند، برخی نواحی، از جمله ترمذ را به تصرف خود درآورد که سبب رفتن ملکشاه به آن دیار و بیرون راندن وی از بلخ و سمرقند شد. او آن سرزمین را به برادرش شهاب‌‌‌‌‌‌‌الدین تکش داد. تکش در سال ۴۷۳ بر ملکشاه شورید، اما کار با صلح تمام شد. وی در سال ۴۷۷ نیز بار دیگر سر به شورش برداشت که سرکوب شد. مقتدی خلیفه وقت عباسی دختر ملکشاه را در سال ۴۷۴ خواستگاری کرد که دختر، مشروط به آن‌‌‌‌‌‌‌که خلیفه همسر و کنیز دیگری نداشته باشد، حاضر به قبول این ازدواج شد. خلیفه شروط را پذیرفت و ازدواج صورت گرفت. گویا عروس به سال ۴۸۰ عازم خانه بخت شد و در سال ۴۸۲ با یک فرزند از خلیفه به‌‌‌‌‌‌‌صورت قهر به اصفهان بازگشت. ملکشاه سفرهایی به کرمان و خوزستان داشت که برای آرام کردن و تثبیت اوضاع سیاسی آن مناطق انجام می‏‌شد.
او در سال ۴۷۹ به حلب رفت و پس از گشودن آن، به بغداد وارد شد. نظام‌‌‌‌‌‌‌الملک نیز در این سفر سلطان سلجوقی را همراهی می‏‌کرد. آن‌‌‌‌‌‌‌ها با یکدیگر مرقد امام موسی بن جعفر (ع) و نیز معروف کرخی و احمد بن حنبل را زیارت کردند. روزهای بعد، سلطان و وزیر به زیارت قبر امیرالمؤمنین (ع) و امام حسین (ع) رفتند. در همین سفر، نظام‌‌‌‌‌‌‌الملک وارد مدرسه نظامیه بغداد شد، به کتابخانه مدرسه رفت و ساعتی به مطالعه کتاب‏‌ها پرداخت. آن‌‌‌‌‌‌‌ها در سال ۴۸۰ به اصفهان بازگشتند. سلطان در سال ۴۸۲ بار دیگر با سپاهی بی‏کران عازم ماوراءالنهر شد و تا کاشغر رفت و بار دیگر نفوذ خود را در این مناطق تثبیت کرد. سلطان و وزیر، یک بار دیگر به سال ۴۸۴ به بغداد رفتند و سپس به اصفهان ‏بازگشتند. در سال ۴۸۵ بار دیگر سفر بغداد پیش آمد که خواجه در صحنه - شهرکی میان همدان و کرمانشاه - توسط یکی از فدائیان اسماعیلی کشته شد. برخی از نقل‏‌های تاریخی حکایت از آن دارد که در اصل سلطان یا تاج‌‌‌‌‌‌‌الملک که رقیب نظام‌‌‌‌‌‌‌الملک بوده، در این کار دست داشته‌‏اند. سی و سه روز پس از آن، سلطان نیز در بغداد به‌‌‌‌‌‌‌دلیل بیماری ناشناخت‌ه‏ای درگذشت. هم‌‌‌‌‌‌‌اکنون مقبره‏ای در خیابان احمدآباد اصفهان، کوچه خواجه نظام‌‌‌‌‌‌‌الملک وجود دارد که گفته می‏‌شود هر دوی آن‌‌‌‌‌‌‌ها در کنار یکدیگر در آنجا دفن شده‏‌اند.

بهمن سرکاراتی متولد سال 1316 و دارای مدرک دکتری در رشتۀ زبان‌شناسی و فرهنگ و زبان‌های باستانی بود. وی در سال 1370 به عضویت پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و از آن زمان تا کنون، علاوه بر عضویت پیوسته، در مقطعی مدیریت گروه زبان‌های ایرانی و همچنین معاونت علمی و پژوهشی فرهنگستان زبان و ادب فارسی را نیز عهده‌دار بود. از دیگر فعالیت‌های شادروان سرکاراتی می‌توان به عضویت در هیئت امنای بنیاد ایران شناسی، عضویت در شورای علمی این بنیاد، معاونت پژوهشی بنیاد ایران‌شناسی، مدیریت گروه زبان‌شناسی دانشگاه تبریز و تدریس در این دانشگاه، عضویت در کارگروه پژوهشی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، ریاست انتشارات و روابط دانشگاهی دانشگاه تبریز، عضویت در کارگروه مرکزی کنگرۀ سالانۀ تحقیقات ایرانی، ریاست مرکز آموزش زبان دانشگاه تبریز، و مشاورت عالی کتابخانۀ ملی ایران اشاره کرد. بهمن سرکاراتی صاحب تألیفات متعدد در حوزه‌های زبان‌شناسی و زبان‌های باستانی بود که برخی ‌از این آثار عبارت‌اند از: اوستا و هنر نو؛ کارنامۀ شاهان در روایات سنّتی ایران (ترجمه‌)؛ دین ایرانی بر پایۀ متن‌های معتبر یونانی (ترجمه‌)؛ اسطورۀ بازگشت جاودانی (ترجمه‌)؛ سایه‌های شکارشده (شامل 20 مقاله‌)؛ مقدمه‌ای بر فلسفه‌ای از تاریخ (ترجمه)؛ بررسی جامع زبان فارسی باستان و آثار بازماندۀ آن؛ بررسی سه فرگرد وندیداد؛ اصطلاحات خویشاوندی در زبان‌های ایرانی. وی همچنین صاحب بیش از سی‌وپنج مقاله در موضوعات مختلف ادبی و زبانی و تاریخی بود.

 آیت‌اللَّه میرزا علی غروی تبریزی در سال 1309 شمسی (1349 قمری) در تبریز به دنیا آمد. وی علی رغم از دست دادن پدر در طفولیت، در چهارده سالگی وارد حوزه علمیه قم شد. آیت‏‌اللَّه غروی پس از پنج سال اقامت در قم، جهت اخذ دانش بیشتر و ارتباط با باب علم، رهسپار نجف گردید و از استادانی همچون آیت‏‌اللَّه سید ابوالقاسم خویی و میرزا باقر زنجانی بهره برد. او در عین تحصیل، به تدریس نیز می‏‌پرداخت و پس از چندی، حوزه مستقلی برای تدریس خارج تأسیس نمود. آیت‎‏اللَّه غروی دارای بیانی روشن و قلمی گویا بود و سخت‏‌ترین و سنگین‏‌ترین مطالب فقهی را با روشن‏‌ترین عبارات تبیین می‏‌كرد. از این فقیه برجسته آثار متعددی بر جای مانده است كه التَّنْقیح در دوازده جلد شامل تقریر درس آیت‌‏اللَّه خویی، شرح استدلالی مكاسب، رساله‏‎ای در قاعده طهارت و رساله‎‏ای در قاعده قضا از آن جمله است. سرانجام این عالم بزرگوار در حالی كه كمتر از دو ماه از شهادت آیت‏‌اللَّه شیخ مرتضی بروجردی توسط دژخیمان بعث عراق می‏‌گذشت در 29 خرداد 1377 برابر با 24 صفر 1419 قمری در حالی كه از زیارت حرم امام حسین(ع) مراجعت می‏‎نمود مورد هدف مزدوران خون‏‌آشام بعث قرار گرفت و به همراه جمعی از یاران، در 68 سالگی به فیض شهادت نائل آمد.

منطقه استراتژیك مهران، یكی از جبهه‏‌های مهم ایران در استان ایلام بود كه طی دوران جنگ، چندین بار از جانب دو طرف، دست به دست شد. عراق كه در اواخر جنگ با پشتیبانی بسیار غرب و به ویژه آمریكا، به پیشرفته‏‌ترین تسلیحات نظامی مجهز شده بود، تصمیم گرفت تا بار دیگر این منطقه را اشغال نماید. از این رو، ارتش عراق در اقدامی مشترك با منافقین، در 29 خرداد 67 به مهران حمله كرد و این شهر را به اشغال خود درآوردند. پس از آن نیروهای منافقین با برخورداری از حمایت یگان‏‌های دشمن، وارد شهر مهران شدند.

رضا کیانیان در سال ۱۳۳۰ در تهران به دنیا آمد و در سه سالگی با خانواده به مشهد نقل مکان کرد. وی فارغ التحصیل تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. از سال ۱۳۴۵ بازیگری تئاتر را آغاز کرد.

دكتر علی شریعتی در سال 1312 شمسی در شهرستان مزینان در استان خراسان متولد شد. وی پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه، راهی پاریس شد و در آنجا موفق به اخذ دكترای جامعه‏‌شناسی گردید. او در ضمن تحصیل در فرانسه، جهت آزادی كشور مسلمان‏‌نشین الجزایر نیز كوشش‏‎های چشمگیری داشت. دكتر در سال 1343 به ایران بازگشت و بلافاصله به خاطر مبارزاتی كه علیه رژیم ستم‏‎شاهی انجام داده بود دستگیر و روانه زندان شد. پس از آزادی از زندان ضمن اشتغال به تدریس، به سخنرانی‏‌های روشنگرانه همت گماشت. در این زمان، شریعتی مبارزات خود را با برگزاری جلسات سخنرانی و بحث، در حسینیه ارشاد تهران ادامه داد. او در كنار استادان و متفكرانی نظیر استاد شهید مرتضی مطهری و باهنر، حسینیه ارشاد را به پایگاهی جهت تغذیه فكری نسل جوان تبدیل نمودند. دكتر شریعتی به امام خمینی(ره) علاقمند بود و محققی فعال به شمار می‏‌رفت، به طوری كه در طول زندگی كوتاه خود، بیش از 200 اثر به صورت كتاب، جزوه و مجموعه نوار سخنرانی از خود به جای گذاشت. فعالیت‏‌های فرهنگی دكتر شریعتی، سبب دستگیری مجدد او گردید و پس از آزادی، در تاریخ 16 اردیبهشت 1356 به لندن مسافرت كرد و در 29 خرداد همان سال در آن شهر به طرز مشكوكی درگذشت. بدنش را پس از چند روز به سوریه منتقل كرده و در زینبیه به خاك سپردند. برخی سخنان و نوشته‌‏های وی در عین داشتن نكات بدیع و احساس برانگیز، در خور تأمل و نقد می‌‏باشند.

پس از تصویب قانون ملی شدن صنعت نفت ایران در 29 اسفند 1329، هیئتی متشكل از كارشناسان ایرانی، اداره امور اجرایی شركت ملی نفت ایران را به عهده گرفت. با تشكیل این هیئت، بنا به پیشنهاد آیت‏‌اللَّه كاشانی و دكتر مصدق و تصویب مجالس شورای ملی و سنای ایران، از شركت نفت انگلیس خلع ید شد. بدین ترتیب در 29 خرداد ماه 1330، این روز، روز خلع ید از شركت نفت انگلیس نام گرفت. در این روز، مردم مسلمان ایران پس از مبارزه و فداكاری بسیار به یك پیروزی درخشان دست یافتند و استعمار خارجی و استبداد داخلی را وادار به عقب‌نشینی كردند. در پی خلع ید از شركت نفت انگلیس، كاركنان خارجی این شركت كه بیش از چهار هزار و پانصد نفر بودند، به طور دست جمعی از ایران خارج شدند. در پی آن، دولت انگلیس، دست به اقدامات سیاسی وسیعی زد و ایران را تهدید نظامی كرد.