یارب مباد کزپا جانان من بیفتد ،دردو بلای او کاش بر جان من بیفتد/

من چون زپا بیفتم درمان درد من اوست ،درد آن بود که از پادرمان من بیفتد/

یک عمر گریه کردم ای آسمان روا نیست ،دردانه ام زچشم گریان من بیفتد/

ماهم به انتقام ظلمی که کرده با من ،ترسم به دردعشق وهجران من بیفتد.

خنده ی بیگانگان دیدم نگفتم درد دل ،آشنایا باتو گویم گریه دارد حال من/

با توبودم ای پری روزی که عقل از من گریخت،

گرتوهم از من گریزی وای براحوال من/

روزگار اینسان که خواهد بی کس وتنها مرا ،

سایه هم ترسم نیاید دیگرازدنبال من/

قمری بی آشیانم بر لب بام وفا ،دانه وآبم ندادی نشکن آخر بال من.

کار گل زار شود گرتوبه گلزار آیی ، نرخ یوسف شکند چون تو به بازار آیی/

ماه در ابررود چون توبرآیی لب بام ،گل کم از خارشود چون توبه گلزار آیی/

عمری از جان بسپردم شب بیماری را ،گر تو یک شب به پرستاری بیمار آیی.

عهدوپیمان تو با ما ووفا بادگران ،ساده دل من که قسم های توباورکردم/

به خدا کافراگربود به رحم آمده بود ،زان همه ناله که من پیش تو کافر کردم/

زیرسر بالش دیباست ترا کی دانی! ،که من از خاروخس بادیه بستر کردم/

درودیوار به حال دل من زار گریست ،هر کجا ناله ی ناکامی خود سر کردم.

خلق راگرچه وفانیست ولیکن گل من ،نه گمان دارکه رفتی وفراموش شدی/

توبه صد نغمه زبان بودی و دلها همه گوش ،چه شنفتی که زبان بستی وخود گوش شدی/

توکه آتشکده ی عشق ومحبت بودی ،چه بلارفت که خاکستر خاموش شدی/

نازمی کرد به پیراهن نازک تن تو ،نازنینا چه خبرشد که کفن پوش شدی/

باز درخواب شب دوش ترا می دیدم ،وای برمن که توام خواب شب دوش شدی.

دیشب خواب دیدم پله های ترقی رو طی می کشیدی!!!!!!!

samiiadj/

نه می شه باورت کنم،نه میشه از تو رد بشم/نه میشه خوب من بشی،نه میشه با توبد بشم/نه دل دارم که بشکنی،نه جون دارم فدات کنم/نه پای موندن منی،نه میتونم رهات کنم/نه می تونه تو خلوتش دلم صدا کنه تو رو،نه می تونم بگم بمون،نه می تونم بگم برو.

در عالم محبت دانی چه کار کردم؟ ،بعد از سپردن دل جان را نثار کردم/عشاق روزروشن گریند پیش معشوق، من هرچه گریه کردم شب های تار کردم/شخص از بلا گریزد تا خون اونریزد، من یک جهان بلا را خود اختیار کردم/هرچند روزگارم از دست اوسیه بود،هرشکوه ای که کردم ازروزگارکردم.

اندوه توشد وارد کاشانه ام امشب ، مهمان عزیز آمده در خانه ام امشب/صدشکر خدا را که نشستست به شادی، گنج غمت اندر دل ویرانه ام امشب/من از نگه شمع رخت دیده نورزم، تاپاک نسوزد پرپروانه ام امشب/ترسم که سر کوی ترا سیل بگیرد، ای بیخبراز گریه ی مستانه ام امشب/شاید که شکارم شود آن مرغ بهشتی، گاهی شکنم دام وگهی دانه ام امشب.

بیستون کندن فرهاد نه کاریست شگفت/شور شیرین به سر هر که فتد کوه کن است

samiiadj/