تبیان، دستیار زندگی

عسل به عنوان یک مدر در درمان ناراحتی های کلیوی سودمند است زنبور عسل حشره ای است که حاصل آن ،محصولات با ارزشی از قبیل عسل ، ژله رویال ، موم و زهر است معروف ترین محصول زنبور عسل ، همان عسلی است که از محصولات دیگر بیشتر به مصرف می رسد.

عسل ،ماده غذایی بسیار غنی و انرژی بخشی است که حدود80 درصد از قندهای ساده یا مونوساکاریدها ساخته شده و هر10 گرم آن 320 کالری ایجاد می کند این مونو ساکاریدها بسرعت جذب می شوند و اثر انرژی بخشی خود را آشکار می کنند .

گفتنی است ، علاوه بر اثر کالری زایی ، عسل دارای ویتامین های متعددی از قبیل تیامین ، ریبوفلاوین ، اسیدنیکوتینک ، اسید اسکوربیک ، پیریدوکسین و ویتامین کا است.

خواص فیزیکی عسل ، اثر ضد باکتریایی دارد و از زمانهای قدیم انسانها از خاصیت ضد میکروبی عسل سود جسته و آن را در درمان ناراحتی های پوستی از قبیل زخمها و سوختگی ها به کار برده اند و یکی از بهترین پانسمانها محسوب میشود.

همچنین ، عسل را در درمان بیماری های دستگاه تنفسی و عفونت های ناحیه حلق به کار می برند و خاصیت ضدباکتریایی آن موجب اثربخشی عسل می شود و خاصیت ضد التهابی آن نیز مشاهده شده که به هیگروسکوپیک بودن آن نسبت داده شده است.

محصول دیگر زنبور عسل ، ژله رویال است که حاوی مواد مغذی در حالت تغلیظ یافته ای است که زنبور برای نوزادان خود می سازد، به این ماده اکسیر جوانی لقب داده اند وشکی نیست که با محتویات انرژی زا و پرپروتئین ، ماده بسیار مقوی است.

تحقیقات نشان داده است ، ژله رویال نیز دارای پروتئین ضد میکروبی است و نظر بیشتر محققان بر این است که این ماده ، سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند

ژله رویال در درمان عفونتهای ویروسی و سرطان موثر است.شایان ذکر است ، موم زنبور عسل نیز در پزشکی و داروسازی مصرف زیادی دارد؛ در اکثر فرمولاسیون های کرمها، پمادها و لوسیون ، به عنوان جزء با ارزش از پایه استفاده می شود .

به دلیل بی اثر و غیر فعال بودن موم زنبور عسل ، براحتی با داروها مخلوط می شود، بدون این که هیچ واکنش ناخواسته ای بین مواد موثره و موم زنبور عسل رخ دهد.

مصارف دیگر موم : امروزه برای حفاظت داروهای حساس به هیدرولیز و اکسیداسیون ، آنهارا با لایه ای نازک از موم زنبور عسل می پوشانند، موم عسل به عنوان لایه هیدروفوب پوششی در اطراف دارو ایجاد می کند و سبب آهسته شدن انحلال و آزاد سازی دارو می شود.

گفتنی است ، عسل به عنوان دارو هیچ اثر سوء، عارضه یا بیماری را به دنبال ندارد ؛ مگر آن که فقط حساسیت های محدودی را به وجود بیاورد، بنا بر این در حالت آلرژی ، امراض عفونی ، سل ، امراض روانی ، بیماری های کبد و معده ، امراض غدد فوق کلیه ، نارسایی قلب و عروق ، ناراحتی های عصبی ، امراض خونی و ضعف شدید، باید از تجویز زهر زنبور عسل خودداری کرد.

کنگرفرنگی گیاه بومی مناطق مرکزی مدیترانه است ولی در حال حاضر در بیشتر نقاط معتدل دنیا کشت یم شود .  رومی ها در حدود 2000 سال پیش این گیاه را پرورش می دادند و بعنوان سبزی در سالاد استفاده می كردند . کنگرفرنگی  در قرن شانزدهم در انگلستان و فرانسه برده شد و  سپس در قرن نوزدهم در آمریکا کشت شد .

اکنون کالیفرنیا و سواحل اقیانوس آرام مرکز کشت کنگرفرنگی می باشد . کنگرفرنگی برای رشد احتیاج به آب و باران فراوان دارد .

کنگرفرنگی گیاهای است چند ساله درای ساقه  ای راست که ارتفاع آن بحدود یک متر می رسد . برگهای آن پهن و دراز مانند برگهای کاهو است که برنگ سبز تیره است . در انتهای ساقه میوه  آن که بشکل میوه کاج یا سیب فلس دار است مشاهده می شود .گلبرگهای آن ضخیم  و گوشتی بوده و انتهای گلبرگها ضخیم تراست که مصرف خوراکی دارد .

برای خرید کنگرفرنگی دقت کنید که برگها باز نشده و سفت  و سبز باشد . هنگامیکه برگهای کنگرفرنگی قهوه ای است نشان دهنده کهنه بودن آن می باشد . فصل کنگرفرنگی معمولا ماههای فروددین و اردیبهشت ( آپریل و می )است .

تركیبات شیمیایی: برگهای خوردنی کنگرفرنگی دارای اینولین ، اینولاز و ماده ای تلخ بنام سینارین Cynarine  می باشد .

سینارین زیاد کننده ترشحات صفرا است  و علت صفرا بری کنگرفرنگی داشتن این ماده است . در صد گرم کنگرفرنگی پخته مواد زیر موجود است :

انرژی:     14 کالری
پروتئین  :  1.5 گرم
آب  :   86 گرم
مواد چرب  :  0.1 گرم
مواد نشاسته ای:     5 گرم
کلسیم :     22 میلی گرم
فسفر :    40 میلی گرم
آهن :     0.6 میلی گرم
سدیم  :     30 میلی گرم
پتاسیم  :     0 25 میلی گرم
ویتامین آ   :   40 واحد بین المللی
ویتامین ب 1 :     0.04 میلی گرم 
ویتامین ب 2   :    0.02  میلی گرم
ویتامین ب 3   :     0.6 میلی گرم
ویتامین ث     :     5.2 میلی گرم  

خواص داروئی: کنگرفرنگی  از نظر طب قدیم ایران گرم و کمی خشک است . قسمت مورد استفاده کنگرفرنگی برگها و قسمت وسط  آن است که بنام قلب کنگرفرنگی معروق می باشد . کنگرفرنگی :

1) کبد را تمیز و اعمال کبد را تنظیم می کند .

2)ترشح صفرا را افزایش می دهد .

3) از جمع شده چربی در کبد جلوگیری می کند و آنهایی که کبد چرب دارند بهتر است از کنگرفرنگی استفاده کنند

4) یرقان مزمن را درمان می کند .

5) تقویت کننده بدن است .

6) موجب دفع ادرار می شود .

7) تب بر است .

8) در درمان رماتیسم موثر است .

9) یبوست های ناشی از عدم صفرا را درمان می کند.

10) در درمان ورم روده موثر است .

11) باعث دفع سنگهای کیسه صفرا می شود .

12) نیروی جنسی را افزایش می دهد .

13) کلیه و مثانه را گرم می کند .

14) گاز و نفخ معده  و روده  را از بین می برد .

15) باعث هضم غذا می شود .

16) بیماریهای کبدی را درمان میکند .

17) کلسترول خون را پائین می آورد .

18) داروی لاغری است و کسانیکه می خواهند وزن کم کنند و لاغر شوند می توانند هر روز کنگرفرنگی بخورند .

19) سرگیجه را برطرف می کند .

20) آنهائیکه گوششان زنگ می زند اگر کنگرفرنگی را بخورند آنرا برطرف می کند  .

21) مبتلایان به بیماری قند می توانند با خوردن کنگرفرنگی قند خود را تنظیم کنند .

22)  در درمان میگرن موثر است .

23) در برطرف كردن بیماری آسم اثر مفید دارد .

24) نقرس را برطرف می کند .

25) کنگرفرنگی رگها را تمیز كرده و تصلب شرائین را درمان می کند .

26) در برطرف كردن اگزما موثر است .

27) در درمان اکثر بیماریهای پوستی اثر مفید دارد .

28) سموم بدن را دفع می کند .

29) زخم های ریه و روده را درمان می کند .

30) برای جلوگیری از ریزش مو ار برگهای کنگرفرنگی ضماد تهیه كرده  و به سر بمالید .

31) برای برطرف كردن بوی بد زیر بغل عصاره برگ کنگرفرنگی را به زیر بغل بمالید .

32) عصاره کنگرفرنگی را اگر به بدن بمالید خارش را برطرف می کند .

کنگرفرنگی چون گرم است بهتر است با سرکه خورده شود .

اگر جهان را تقسیم کنیم به مردمی که زندگی می کنند تا بخورند و آنها که می خورند تا زندگی کنند شاید بهتر باشد دسته بندی سومی را هم برای افرادی مثل برایان دلانی 40ساله که یک مترو 8 سانتی متر قد و 63 کیلوگرم وزن دارد و واقعا لاغر اندام است به گروههای قبلی افزود.
امثال این افراد کالری هایشان را به 1800 در روز رسانده و فقط 2 وعده غذا می خورند و معتقدند از تمامی بیماری ها خود را مصون نگه داشته اند.

این جنبش ، هواداران فراوانی دارد که معتقدند محرومیت بیش از حد غذایی می تواند تولید تغییرات بیوشیمیایی خاصی در بدن کند که فرآیند پیری را کند ساخته و به این ترتیب طول عمر گونه انسان در درازمدت افزایش خواهد یافت.

گفتنی است ، اعضای این جنبش ورزش را در دستور کاری روزانه خود قرار داده اند تا اگر هم کالری اضافی به بدنشان وارد می شود از سوزاندن و از میان رفتن آن اطمینان حاصل کنند.

سالها پیش متخصصان تغذیه دانشگاه کورنل کشف کرده بودند موشهایی که در محرومیت غذایی به سر می برند طول عمر بیشتری دارند و جوان تر از آنهایی هستند که به صورت طبیعی تغذیه کرده اند.

به عبارت دیگر کاهش مصرف غذا تا حد یک سوم ، در حالی که غذای کافی به بدن می رساند، طول عمر را نیز تا 30درصد افزایش می دهد.

بشر می تواند تا 120 سال عمر کند، بنابراین اگر چنین چیزی درباره بدن صدق کند می تواند عمری معادل 150 سال هم داشته باشد؛ البته بیشترین اثر وقتی به دست می آید که محدود کردن کالری هایتان را از کودکی آغاز کرده باشید.

از آنجا که این روش رشد را متوقف می کند و بلوغ را به تاخیر می اندازد در میان مردم محبوبیت زیادی ندارد. نظریه ای که در این مورد مطرح شده است عنوان می کند با محدود کردن کالری ، متابولیسم یعنی سوختن گلوکز برای تولید انرژی نیز کند می شود.

متابولیسم که فرآیند ضروری است می تواند عامل مخربی هم برای بدن باشد زیرا رادیکال های آزادی تولید می کند که ملکول های ناپایداری هستند و می توانند ساختار سلولهای زنده را به کمک فرآیندی به نام اکسیداسیون تخریب کنند؛ بنابراین از آنجا که رژیمهای محدودکننده کالری ، ترکیبات اکسیژنه را کاهش می دهند می توانند سبب طولانی تر شدن حیات شوند.

برخی دیگر از دانشمندان نیز معتقدند این نوع رژیم اثرات دقیق تر دیگری هم دارد؛ مثلا باعث می شود مکانیسم های محافظتی درون سلولها کار خود را بهتر انجام دهد.

مشخص شده است که میمون هایی که از این رژیم پیروی کرده اند در آنها با افزایش سن ، تغییرات هورمونی مشابه میمون هایی که تغذیه طبیعی داشته اند، رخ نمی دهد؛ البته هنوز این تحقیقات به حد کافی و طولانی مدت انجام نشده است و نمی توان به طور قطعی عنوان کرد این موجودات واقعا به مدت طولانی تری زندگی کرده اند؛ همچنین در این حیوانات میزان قند خون پایین تر است که بر اثر آن خطر ابتلا به دیابت کاهش می یابد.

به نظر می رسد با افزایش سن حیوانات ، ژنهای خاصی در بدن آنها تغییر می کنند و ژنهایی هم فعال تر می شوند. دانشمندان دریافته اند این رژیم می تواند این فرآیند را در سلول های موشها تا 70 درصد متوقف کند.

البته هنوز کسی نتوانسته است اثبات کند که این رژیم می تواند طول عمر انسان را افزایش دهد. مخالفان آن هم معتقدند این رژیم می تواند سبب پوکی استخوان و عوارض دیگری شود؛ مثلا مطالعه ای که در همین زمینه روی 20 جوان سالم که به مدت 6 ماه مصرف غذای خود را نصف کرده بودند، انجام شده است نشان می دهد، اثرات منفی از قبیل افسردگی و زودرنجی در آنها به وجود می آید.

این افراد محزون بوده و انرژی خیلی کمی داشته اند و قریحه خود را در انجام دادن کارها و تقریبا یک چهارم وزن بدن خود را از دست داده بودند.

دانشمندان درصدد هستند این نوع رژیم را البته به گونه ای که افراد را اذیت نکند، برای دست یافتن به مزایای احتمالی ، تجویز کنند.

یک راه حل ساده این است که مردم طوری غذا بخورند که به بدنشان آسیب نرساند، مثلا می توانند روزه های متناوب بگیرند.

وقتی روی موشهایی که یک روز در میان هیچ غذایی نمی خوردند و بقیه اوقات جیره غذایی آنها 2 برابر می شد، آزمایش کردند، دریافتند آنها وزن کم نمی کنند، اما تغییراتی در فشار خون و ضربان قلبشان دیده شد که حاکی از کمتر شدن خطر امراض قلبی در آنها بود.

راه حل دیگر هم می تواند مصرف قرصهای خاصی باشد که برخی اثرات بیوشیمیایی رژیمهای محدود کننده کالری را تقلید می کنند.

چنین کاری در موشها با تجویز ترکیبی با نام 2DG انجام گرفته است.
این ترکیب به سلولها حقه می زند، به طوری که آنها فکر می کنند کالری محدود شده است ؛ بنابراین انرژی کمتری هم متابولیسم می شود.

متاسفانه این کار گاهی اوقات به حدی متابولیسم را کند می کند که سبب ایست قلبی می شود. به هر حال هواداران جنبش محدود کردن کالری می گویند با انتخاب صحیح غذاهای کم کالری و پرفیبر می توانید هیچ وقت گرسنه نمانید.

گرچه چنین افرادی همیشه احساس سرما می کنند، اما می توانند به جای پوشیدن یک دست بلوز و شلوار، تعداد آنها را بیشتر کنند و بیشتر هم بپوشند.

شاید مزیت پوشیدن لباس بیشتر این باشد که دیگران متوجه نشوند این فرد چقدر لاغر و استخوانی است.

تحقیقاتی كه اخیرا در City College  آمریكا انجام گرفته است نشان

میدهد كه میزان انسولین ترشح شده بعد از صرف یك وعده غذای چرب در افراد چاق بیشتر از افراد لاغر است و میزان افزایش انسولین در افراد چاق و لاغر پس از خوردن یك وعده غذایی حاوی كربوهیدرات های تصفیه شده یكسان است.

انسولین اضافی باعث میشود كه مغز پیامهایی مبنی برگرسنگی صادر نماید و منجر به احساس گرسنگی و ریاده خواری در این افراد میگردد.

تحقیقات بعدی نیز این امر را اثبات كرد و نشان داد كه افرادی كه در مقابل افزایش وزن از خود مراقبت میكنند باید از دریافت غذاهای چرب كه باعث افزایش انسولین در چاقها میشود  و همچنین كربوهیدراتهای تصفیه شده كه باعث افزایش میزان انسولین در هر دو گروه افراد چاق و لاغر می شود خودداری كنند.

این بدان معنی است كه افرادی كه سعی در كاهش وزن خود دارند باید میزان دریافت چربی در رژیم غذایی شان را  بوسیله كاهش مصرف قسمتهای چرب گوشتها و گوشت مرغ و فراورده های لبنی چرب و روغنها و مارگارین ها و گوشتهای سرخ شده و نانهای چربی دار نظیر خامه ای و ... ومیزان دریافت كربوهیدراتهای تصفیه شده رژیم غذایی شان را بوسیله محدودیت در دریافت قندهای تصفیه شده نظیر شكر و شكر افزوده شده به غذا مانند شكر موجود در كچاب ها و مربا ها و ... و فرآورده های شیرینی پزی و كلوچه ها كاهش دهند.

تاثیر تعداد وعده های غذایی بر روی کلسترول خون

دانشمندان به این نتیجه رسیده اند كه تقسیم غذای خورده شده بوسیله یك فرد به وعده های متعدد میتواند باعث كاهش سطح كلسترول بد یا LDL در خون این اقراد گردد.

این محققین 14600 نفراز افراد بین 45 تا 75 ساله را كه تحت مطالعات مربوط به سرطان هم قرار داشتند را مورد آزمایش قرار دادند. نتایج حاصله نشان داد كسانی كه روزانه 5 تا 6 وعده غذا مصرف میكردند نسبت به كسانی كه 1 تا 2 وعده غذا میخوردند از سطح كلسترول كلی و LDL پایین تری برخوردار بودند.

همچنین افرادی كه روزانه 1 تا دو وعده غذا میخوردند هنگامی كه عادات غذایی شان را تغییر دادند تعداد وعده های غذایی شان را به 5 الی 6 وعده رساندند توانستنند میزان كلسترول كل خودشان را تا 5% كاهش دهند و همچنین میزان LDL  شان هم كاهشی محسوس یافت.