تبیان، دستیار زندگی

تو مثل اون گل سرخی كه گذاشتم لای دفتر مثل تقدیر...مثل قسمت...مثل الماسی كه هیچكس واسه اون نذاشته قیمت

قیامت قامتی،قامت قیامت

قیامت میكنی با قد و قامت

مؤذن گر ببیند قامت تو

به قد قامت بماند تا قیامت

پرسید كدام راه نزدیك تر است؟

گفتم به كجا؟گفت به خلوتگاه دوست گفتم مگر فاصله ای می بینی

بین دل و آنكه دل منزل اوست

ما لحضه ها را می گذراندیم تابه خوشبختی برسیم غافل از انكه خوشبختی همان بود كه گذشت .

تو ساحل سرخ دلت اسم كسی رو حك نكن به این كه من دوست دارم حتی یه ذره شك نكن

ای عشق مدد كن كه به سامان برسیم چون مزرعه ای تشنه به باران برسیم یا من برسم به یار یا یار به من یا هر دو بمیریم و به پایان برسیم

 اگر دیدی دلی تنها نشسته میان رنج و غم ها تك نشسته نگو آن دل چرا تنها نشسته بدان كه دوریت او را شكسته

خوشبختی مثل توپ میمونه وقتی ثابت شوتش میکنیم وقتی حرکت میکنه دنبالش میریم (ویلیام شکسپیر)

گفتم زندگی چند بخش است؟؟ گفت:: دو بخش گفتم كدامند؟؟ گفت : كودكی، پیری گفتم: پس جوانی چه شد؟؟ گفت : با عشق ساخت...... با بی وفایی سوخت..... با جدایی مرد

اگر خاموش بنشینی تا دیگران به سخنت آورند بهتر از آنست که سخن بگویی و خاموشت کنند.(سقراط)