تبیان، دستیار زندگی

21 فروردین 90 همزمان با پنجمین جشن ملی فناوری هسته‌ای، دستاوردهای جدیدی از دانشمندان كشورمان با حضور محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور رونمایی شد كه تعجب جهانیان را برانگیخت.

تولید دی‌اكسید اورانیوم طبیعی با خلوص هسته‌ای به عنوان خوراك نیروگاه آب سنگین اراك، رادیو داروی CU-ATSM64، ساخت دستگاه طیف‌سنج جرمی چهار قطبی، استقرار همزمان سامانه‌های پرتودهی در دو استان كشور، تولید ژنراتور رادیو دارویی گالیوم ـ 68‌ ‌ / ژرمانیوم ـ 68 برای نخستین بار در آسیا، تولید ایزوتوپ‌های پایدار در مجتمع آب سنگین اراك و ساخت نخستین شتابگر الكترواستاتیك Kev200 دستاوردهایی بود كه در آغاز سال 90 در عرصه هسته‌ای كشور رونمایی شد.

در حقیقت پس از تكمیل چرخه سوخت هسته‌ای با همت محققان كشورمان یكی از مراحل تكمیل تبدیلات اورانیوم با موفقیت به مرحله تولید رسید و واحد تولید دی‌اكسید اورانیوم طبیعی با خلوص هسته‌ای در كارخانه فرآوری اورانیوم و تولید سوخت هسته‌ای ایران راه‌اندازی شد.

ماده اولیه مصرفی آن كه همان كیك زرد (U3O8) یا سنگ معدن تغلیظ‌شده اورانیوم است در یك فرآیند پیچیده شیمیایی به پودر دی‌اكسید اورانیوم طبیعی خالص (UO2) با مشخصات ویژه و قابلیت سرامیكی شدن تبدیل می‌شود و به عنوان ماده اولیه برای تولید سوخت رآكتور تحقیقاتی آب سنگین اراك مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در این زمان، پژوهشگران پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای سازمان انرژی اتمی ایران همچنین برای نخستین بار در كشور توانستند با استفاده از مواد اولیه تولیدی در این پژوهشگاه، رادیوداروی CU-ATSM64 را تولید كنند كه این رادیو دارو یكی از مهم‌ترین رادیو داروهای مورد استفاده در روش نوین تصویربرداری با گسیل پوزیترون معروف به PET است كه تشخیص بافت كم اكسیژن توسط آن با موفقیت در بیماری‌های انسانی در سه كشور جهان آزمایش شده است.

تشخیص بافت كم اكسیژن در بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان‌ها، آنفاكتوس قلبی و مغزی حیاتی است.

اما طراحی و تولید دستگاه طیف‌سنج جرمی چهار قطبی، موفقیت دیگری بود كه متخصصان و پژوهشگران سازمان انرژی اتمی به آن دست یافتند.

برای اندازه‌گیری غذای اورانیوم در فرآیند غنی‌سازی از دستگاه طیف‌سنج جرمی استفاده می‌شود كه بدون آن، پی بردن به میزان و درصد غنای اورانیوم در سایت غنی‌سازی با دقت بالا امكانپذیر نخواهد بود.

آغاز عملیات اجرایی استقرار سامانه‌های پرتودهی دو استان چهارمحال و بختیاری و آذربایجان شرقی نیز در سال 90 همزمان با سالروز ملی فناوری هسته‌ای آغاز شد.

همچنین سال 90 برای نخستین بار در قاره آسیا ژنراتور رادیودارویی گالیوم ـ 68 / ژرمانیوم ـ 68 (Ga68‌/‌Ge68)‌ در پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای سازمان انرژی اتمی ایران به تولید رسید.

این سیستم رادیودارویی كه در چارچوب طرح كلان ملی رادیوداروهای معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به تولید انبوه رسیده است، جایگاه ویژه‌ای در تشخیص بیماری‌ها بویژه سرطان‌های سیستم نورو اندوكرین دارد.

گالیوم 68 یكی از رادیونوكلوئیدهای مهم و كاربردی در حوزه پزشكی هسته‌ای برای استفاده در تصویربرداری به روش PET است.

در همین سال نیز مجتمع آب سنگین اراك با بهره‌گیری از متخصصان و محققان دانشگاهی، ایزوتوپ‌های پایدار پرمصرف كشور را با موفقیت تولید و به عنوان اولین گام به تولید حلال‌های دوتره اقدام كرد كه این پروژه با هدف رفع نیاز آزمایشگاه‌های صنعتی و دانشگاهی و جلوگیری از خروج ارز از كشور و همچنین كاهش وابستگی به اجرا درآمده است.

اما تلاش‌های هسته‌ای كشورمان به اینجا ختم نشد و بهمن امسال نیز كشور شاهد تلاش‌های دیگری در عرصه فعالیت‌های هسته‌ای بود كه نصب و بارگذاری نخستین میله سوخت غنی شده 20 درصد تولید داخل در رآكتور پنج مگاواتی و پزشكی تهران از جمله این دستاوردها بود كه با حضور رئیس‌جمهور به مرحله بهره‌برداری رسید.

با وجود تولید اورانیوم با غنای 20 درصد، برخی در غرب ادعا كرده بودند ایران قادر به تولید میله سوخت نخواهد بود كه بارگذاری این میله تولید داخل، این گفته‌ها را باطل كرد.

این موضوع مناسبات و تعاملات منطقه‌ای و بعضا فرامنطقه‌ای را نیز دستخوش تغییر قرار داده است، در این میان تبدیل مخاطبان سیاست خارجی این كشورها از دولت‌های منطقه به ملت‌های منطقه هنری بود كه در ابعاد دپیلماسی عمومی نمود یافت.

دستگاه سیاست ‌خارجی كشورمان نیز با استفاده از دیپلماسی عمومی و گسترش حوزه نفوذ خود در منطقه ‌توانست قدرت نرم ایران را در منطقه افزایش داده و با بهره از ظرفیت‌های موجود، سیاست خارجی نطام را در داخل و خارج از كشور تبیین و توجیه كند.

اولین دوره كنفرانس بیداری اسلامی را كه در تهران با حضور و سخنرانی رهبر معظم انقلاب آغاز شد و با صحبت‌های رییس جمهور به پایان رسید، می‌توان در همین فضا ارزیابی كرد.

این كنفرانس كه با حضور متفكران و اندیشمندان اسلامی و غیراسلامی از ۸۰ كشور دنیا برگزار شد نشان داد ایران به دنبال نقشی جدی در حوادث منطقه‌ای است و برای این تاثیرگذاری به دنبال روشی معقول و معتدل است و برخلاف برخی كشورهای مدعی، دیگر به دنبال دخالت در امور داخلی كشورها نیست.

نكته مهم این‌كه مقام معظم رهبری طی این همایش، در سخنانی ضمن یادآوری حركت‌های بزرگ منطقه، برخی از آسیب‌ها و تهدیدهای پیش‌رو را نیز گوشزد كردند و پیشنهادهایی ارائه دادند.

اما بعد از برگزاری اجلاس بیداری اسلامی در تهران، بار دیگر هیات‌های سیاسی و پارلمانی تعدادی از كشورها برای حمایت از مقاومت مردم فلسطین در تهران گردهم آمده‌ تا گفتمان مقاومت‌محور رشد یافته در تحولات اخیر را بررسی كنند.

همچنین در سال گذشته برگزاری اجلاس بین‌المللی «جوانان و بیداری اسلامی» با حضور بیش از هزار جوان و اندیشمند از 73 كشور جهان كه با سخنرانی رییس‌جمهور در مركز همایش‌های برج میلاد تهران برگزار شد گام دیگری برای تبلور دیپلماسی عمومی كشورمان بود.

در این میان انجام سفرهای متعدد هیات‌های مصری به ایران رویداد دیگری بود كه در صحنه دپیلماسی عمومی كشورمان به وقوع پیوست و از اهمیت ویژه‌ای در روابط دو كشور برخوردار بود.

در اولین سفر هیاتی بالغ بر 50 نفر از نخبگان مصری و برخی جوانان فعال انقلاب مصر، شخصیت‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و دینی مصری از ایران دیدار كردند.

همچنین در دومین سفر هیات دیپلماسی مردمی مصر در قالب سه هیات مجزا به ایران سفر كردند. این رفت و آمدها در مجموع از سوی رسانه و شماری از شخصیت‌ها در غرب به عنوان قدرت نرم عظیم و واقعی ایران به عنوان كشور انقلابی الهام‌بخش منطقه خوانده شد.

در این میان سناریوهایی كه در زمینه تروریسم علیه كشورمان اجرا كردند،‌ نوآوری‌ها و ابداعات جدیدی داشت.

به این شكل كه آمریكا و همراه همیشگی‌اش اسرائیل، سناریوهای جدیدی را برای ایران به رشته تحریر درآوردند كه در آن ایران متهم به تلاش به انجام عملیات تروریستی بود.

به عنوان نمونه، رسانه‌های آمریكایی اواخر تابستان گذشته خبر دادند توانسته‌اند منصور ارباب سیار و غلام شكوری ـ دو ایرانی شهروند آمریكا ـ را كه متهم به تلاش برای ترور سفیر عربستان در واشنگتن بوده‌اند، شناسایی و دستگیر كنند.

به گفته رسانه‌های آمریكایی، باراك اوباما نیز در جریان این وقایع بوده و پیگیر روند این عملیات است.

پیرو اعلام این خبر ادعایی، وزارت خارجه ایالات متحده به آمریكاییان در سراسر جهان نسبت به حملات بالقوه‌ تروریستی علیه منافع آمریكا هشدار داد.

از سوی دیگر، مقامات ایرانی در پی اعلام این اتهام بلافاصله موضع گرفتند و با رد آن تاکید کردند که این انفجارها توطئه های رژیم صهیونیستی با استفاده از مزدوران خود برای بد نام کردن ایران است.

عربستان هم تقریبا با احتیاط وارد موضوع شد اگر چه برخی مسوولان آن اظهارات غیردوستانه‌ای هم داشتند.

باوجود این، علاوه بر موضعگیری شخص معاون اول اوباما، اتحادیه اروپا و شورای همكاری خلیج‌فارس نیز به صورت هماهنگ و شاید از قبل برنامه‌ریزی‌شده، ایران را مورد سرزنش و حتی تهدید قرار دادند.

در همین حال، رژیم اسرائیل نیز در پی دو انفجاری كه در مقابل سفارتخانه‌هایش در گرجستان، تایلند و هند رخ داد، ایران را به دست‌داشتن در این انفجارها متهم كرد.

اتهاماتی كه فراتر از حرف نرفت و مقامات رژیم صهیونیستی نتوانستند هیچ سندی برای اثبات ادعاهایشان ارائه دهند.

همان‌طور كه آمریكا نیز با برگزاری دادگاه منصور ارباب سیار در واشنگتن، تاكنون نتوانسته‌اند اتهاماتی كه به این دو آمریكایی ایرانی‌تبار وارده شده است را به اثبات برسانند.

ناظران بین‌المللی دلایل اجرای سناریویی را كه غرب علیه ایران به راه‌انداخته، چند مورد می‌دانند از جمله این‌كه در هراس از كابوس‌هایی هستند كه به همراه بیداری اسلامی و بهار عربی بیش از یك سال است خواب خوش را از آنان گرفته است.

به باور بسیاری، تحولات جدید منطقه باعث افزایش قدرت و نفوذ معنوی ایران در منطقه شده و موازنه به نفع تهران در حال تغییر است.

رسانه‌های غربی و حكام عرب با وجود آن كه در رسانه‌هایشان اصرار دارند به افكار عمومی بگویند ملت‌های مسلمان منطقه كه سران خودكامه خود را سرنگون كرده‌اند، توجه و پیروی چندانی از انقلاب ایران ندارند، اما خود بهتر از هر كسی دیگر می‌دانند كه انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی اكنون به یك الگو برای ملت‌های مسلمان و آزاده تبدیل شده است و این چیزی است كه غربی‌ها آن را برنمی‌تابند.

تنها در همین راستاست كه می‌بینیم رژیم صهیونیستی به دنبال تروریست جلوه‌دادن ایران است از این‌رو وقتی ناشیانه چند ایرانی را كه در تایلند زندگی می‌كرده‌اند، مرتبط با نهادهای امنیتی و نظامی ایران معرفی می‌كند، چند روز بعد با عكسی كه از این متهمان منتشر شد، مشخص گردید آنها افرادی هستند كه تایلند را بیشتر جایی برای خوشگذرانی خود انتخاب كرده بودند و نه جایی برای برخورد با رژیم صهیونیستی كه اگر این طور بود راه‌های بهتری برای تقابل برای رژیم وجود داشت.

شتاب تحولات سیاسی سال 90 آنچنان بود كه ابتدا تا انتهای سال را چون چشم بر هم زدنی نمایاند. آخرین ماه سال قرار و موعد انتخابات مجلس بود، ولی روز دوازدهم ماه پایانی سال انگار خیلی سریع‌تر از آنچه تصور می‌شد فرا رسید.

در این فاصله كوتاه اما اتفاقات ریز و درشت سیاسی كم نبود، اتفاقاتی كه البته در ایران اغلب با نیم‌نگاه و معطوف به انتخابات مجلس بود، انتخاباتی كه اگر همچون ادوار قبل باشكوه برگزار می‌شد، مهر باطلی بود بر بسیاری از فشارها و فضاسازی‌های داخلی و خارجی.

در عین حال سال 90 سال هماوردی و مچ‌اندازی دوباره قدرت‌های غربی با ایران و اراده ایرانیان بود، قدرت‌های غربی در این سال از وین و مقر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گرفته تا بروكسل و مقر اتحادیه اروپایی و حتی در سوریه با ایران پنجه در پنجه بودند.

آنها كه شمارش معكوس سقوط بشار اسد را آغاز كرده بودند در پایان سال گفتند برنامه‌هایمان پاسخ می‌داد و اسد رفتنی بود اگر ایران نبود.

از دیگر سو روند تحولات در دیگر كشورهای منطقه هم به گونه‌ای بود كه اراده مردم مسلمان منطقه بیشتر به منصه ظهور رسید، از این رو همگان در منطقه و غرب تصریح كردند معادلات به زیان رژیم صهیونیستی و آمریكا در حال تغییر است.

در میانه تكاپوی آمریكایی‌ها برای جا نماندن از قافله تحولات منطقه و معرفی خود به عنوان دوست انقلابیونی كه مهره‌های اصلی آمریكا چون مبارك را از قدرت به زیر كشید‌ه‌اند و در برابر چشمان بهت‌زده سازندگان نعل‌های وارونه عرصه سیاست، این ایران اسلامی بود كه سال 90 از بمب هسته‌ای واقعی خود رونمایی كرد! بمب هسته‌ای ایران به تصریح رسانه‌ها و كارشناسان غربی، جوانان انقلابی مصری، یمنی، بحرینی، اردنی، فلسطینی، لبنانی و نخبگان این كشورها و سایر بلاد منطقه بودند كه فوج فوج در قالب هیات‌های بزرگ و پرتعداد خود را به تهران رساندند و بر همبستگی ملت‌های مسلمان منطقه و در امتداد هم قرار داشتن مبارزات ملت انقلابی ایران و خود تاكید كردند.

این جوانان و نخبگان حتی به دیدار رهبر انقلاب اسلامی ایران شتافته و صحنه‌هایی آفریدند كه الهام‌بخش بودن حركت ایران در منطقه را از عرصه تحلیل و گمانه‌زنی به عرصه عینی و واقعی كشاند.

به این ترتیب بر همگان ثابت شد همبستگی ملت‌های مسلمان منطقه نه عرضی كه ذاتی و ناشی از فرهنگ و آیین و زیست مشابه و نزدیك است و این تشابه امروز در عرصه سیاسی این كشورها و نتایج انتخابات‌ نیز نمایان شده است.

سال 90 سالی بود كه بیش از پیش ثابت شد بمب هسته‌ای ایران و ترویج ایران‌هراسی بهانه‌ای بیش نیست، چون نه مردم و نه رهبر ایران سلاح غیرمتعارف نمی‌خواهند و یافته‌های آژانس و حتی آژانس‌های اطلاعاتی آمریكا هم جز این نمی‌گوید، اما موضوع برای قدرت‌های غربی تلاش برای تضعیف و مهار ایران است، مهاری كه با تحریم و تهدید، پی‌گرفته شده و در عین حال به خاطر بی‌اثر ماندن این حربه‌ها راه مذاكرات با گروه 1 + 5 نیز از سوی غرب باز نگه‌ داشته شده است.

سال 90 سال عجیبی بود، پرشتاب و پر از توفیق، سالی كه در پایان آن ملت ایران با هر گرایش و سلیقه در اسفند با شركت در انتخابات مجلس، پاسخ همه تهدیدها و تحریم‌ها را داد، سالی كه ملت نیز همراه مسوولان، بمب هسته‌ای را نفی كرد، انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای را پاس‌داشت، تراز انقلاب و كشور را ارتقا داد و با صیانت از بمب فراهسته‌ای خود كه همان نفوذ معنوی در منطقه و جهان است، اراده وابسته به بمب هسته‌ای قدرت‌های غربی را به چالش كشیده و آن را شكست.

درباره آخرین وضعیت نیروگاه اتمی بوشهر و زمان اتصال این نیروگاه با كل ظرفیت هزار مگاواتی خود به شبكه برق كشور باید گفت برق نیروگاه هسته‌ای بوشهر هم‌اكنون با ظرفیت 60 مگاوات در مدار قرار دارد كه بتدریج این میزان به 400 مگاوات افزایش یافته، اما ظرفیت نهایی این نیروگاه هزار مگاوات است كه بنا به اظهار فریدون عباسی، رئیس سازمان انرژی اتمی در تابستان 91 نیروگاه به این ظرفیت خواهد رسید و با تمام توان به شبكه سراسری، برق خواهد داد.

این بخشی از 20 هزار مگاوات برق هسته‌ای مورد نیاز كشور است كه بنا بر مصوبه مجلس، دولت وظیفه دارد برای تولید آن برنامه‌ریزی و اقدام كند.

محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور در گفت‌وگویی با شبكه تلویزیونی راشاتودی روسیه پیش از مراسم افتتاحیه گفته بود همه به دنبال آن هستند كه ببینند روسیه چگونه یك نیروگاه را راه‌اندازی می‌كند.

وی تصریح كرد: «راه‌اندازی نیروگاه بوشهر سمبل همكاری‌های ایران و روسیه است و در مقابل نگاه جهانیان قرار دارد.»

تكمیل نشدن نیروگاه بوشهر یكی از دغدغه‌هایی بود كه چند سال ذهن مسوولان كشورمان را مشغول كرده بود و هر زمان كه دیداری میان مسوولان ایران و روسیه برگزار می‌شد ساخت و تكمیل این نیروگاه در دستور گفت‌وگو بود، اما تاخیر روس‌ها در شرایطی كه می‌رفت به یك ماراتن بی‌انتها تبدیل شود یكباره با كمك دیپلماسی به نتیجه رسید و در حالی كه كشورهای دیگر اطمینان خود را نسبت به روسیه در قراردادهای مكتوب و عدم تمكین به فشارهای سیاسی از دست می‌دادند، روس‌ها به تعهد خود سرانجام عمل كردند.

به عقیده كارشناسان، روسیه برای این كه در بازار تجهیزات هسته‌ای به عنوان یك تامین‌كننده باقی بماند، چاره‌ای جز راه‌اندازی نیروگاه بوشهر نداشت، اما فشارهای خاص ایالات متحده آمریكا، مسكو را بر سر دوراهی گذاشته بود تا این كه سال 90 بالاخره نیروگاه اتمی بوشهر افتتاح شد و میله‌های سوخت روسی در رآكتورها قرار گرفت و با حضور مقامات 2 كشور ایران و روسیه نیروگاه به بهره‌برداری رسید تا برق هسته‌ای هم وارد مدار شود.

به این ترتیب ایران در سال 90 تنها كشور خاورمیانه‌ای شد كه از نیروگاه فعال هسته‌ای برخوردار است و این یك توفیق بزرگ برای ایران و رویداد مهم سیاسی، اقتصادی در منطقه و جهان محسوب می‌شود.

13 آذر ماه بود كه خبر به زمین نشانده شدن این هواپیمای بدون سرنشین آمریكایی توسط جمهوری اسلامی ایران منتشر شد و زمانی كه تصاویر این پرنده 3000 كیلوگرمی در 18 آذرماه از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد، تمام امیدهای مقامات آمریكایی مبنی بر این كه شكار پهپادشان از سوی ایران یك بلوف باشد بر باد رفت.

این پرنده هدایت‌پذیر از دور یا همان پهپاد در عمق 250 كیلومتری خاك ایران در استان خراسان و در شهرستان كاشمر توسط نیروهای مسلح كشورمان به زمین نشانده شد و علاوه بر دادن این امتیاز به نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران برای دستیابی به تكنولوژی‌ پیشرفته این هواپیما، سند محكمی نیز از تجاوزهای آمریكایی‌ها در اختیار جهانیان قرار داد.

براساس اطلاعاتی كه سردار امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران درخصوص پهپاد آمریكایی شكار شده اعلام كرد طول دو بال این هواپیما حدود 26 متر، طول بدنه آن 4.5 متر و ارتفاع آن یك متر و 84 سانتی‌متر است و دارای سیستم‌های پیشرفته جمع‌آوری اطلاعات در ابعاد الكترونیكی، تصویری و مخابراتی و سامانه‌های راداری مختلف است.

فرمانده نیروی هوافضای سپاه همچنین اعلام كرد این هواپیما از جهت نوع ساخت و پوشش، رادارگریز طراحی شده و از حیث فناوری، آخرین نمونه هواپیماهای پیشرفته‌ای است كه آمریكا مورد استفاده قرار می‌دهد.

هواپیمای آر.كیو. 170، یك هواپیمای جاسوسی است كه توسط سازمان جاسوسی آمریكا ـ سیا ـ مورد استفاده قرار می‌گیرد و اطلاعات آن تا قبل از این كه توسط جمهوری اسلامی ایران شكار شود منتشر نشده بود و همین مساله، شكست بزرگی برای سیستم‌های اطلاعاتی و امنیتی كشور آمریكا محسوب می‌شود.

اهمیت این مساله به قدری بود كه رییس‌جمهور آمریكا نسبت به آن واكنش نشان داد و در موضعگیری عجیبی كه خیلی‌ها آن را خنده‌دار می‌دانستند از ایران خواست كه این پهپاد را به آمریكا تحویل دهد كه البته این درخواست از سوی مقامات ایران پذیرفته نشد.

بازتاب‌های خبری گسترده به زمین نشاندن هواپیمای بدون سرنشین آمریكایی، نشان‌دهنده حیرت جهانیان از توانمندی‌های جمهوری اسلامی ایران در عرصه هوا و فضا، جنگ الكترونیك و فناوری‌های نظامی بود و البته این در حالی است كه توانمندی‌های كشورمان در این عرصه‌ها تنها محدود به شكار پهپاد آمریكایی نبود.

سال 90 جمهوری اسلامی ایران توانست در عرصه هوا و فضا، گام مهم دیگری بردارد و آن پرتاب ماهواره نوید علم و صنعت به فضا و قرار دادن آن در مدار بود.

این ماهواره سومین ماهواره‌ای است كه از سوی جمهوری اسلامی ایران در فضا قرار داده شد و پیش از آن دو ماهواره امید و رصد، ماموریت‌های خود را در فضا انجام داده بودند.

همچنین جمهوری اسلامی ایران در سال 90 با انجام رزمایش‌های مختلف، اقتدار نظامی و دفاعی خود را كه درخصوص تامین صلح و امنیت كشورهای منطقه، همواره در عالی‌ترین سطح نگه داشته می‌شود به نمایش گذاشتند كه یكی از مهم‌ترین آنها رزمایش دریایی 10 روزه ولایت 90 بود كه به وسعت 2000 كیلومترمربع در منطقه شرق تنگه هرمز، دریای عمان، خلیج عدن و شمال اقیانوس هند برگزار شد و در آن نیز توانایی‌های الكترونیك دفاعی ایران به نمایش درآمد و بازتاب‌های گسترده‌ای یافت.

و اینها تنها گوشه‌هایی از توانمندی‌‌های جمهوری اسلامی ایران در عرصه‌های هوا و فضا، نظامی و جنگ الكترونیك بوده است.

وزیر امور خارجه تركیه به عنوان میانجی زمان آن را در اوایل آوریل 2012 (12 فروردین 1391 به بعد) پیش‌بینی كرده است. سابقه این گفت‌وگوها به آخرین نشست 1+5 با ایران در استانبول تركیه برمی‌گردد. این دور از مذاكرات كه در ژانویه 2011 برگزار شد، بدون رسیدن به نتیجه مشخصی پایان یافت.

دلیل این امر آن بود كه در مذاكرات «ژنو 3» كه پیش از آن در دسامبر 2010 برگزار شده بود دو طرف توافق كردند دستور كار مذاكرات بعدی «گفت‌وگو حول نقاط مشترك همكاری» باشد.

بر همین مبنا، ایران در مذاكرات استانبول ابتكاری جدی عرضه كرد كه از غرب می‌خواست غنی سازی در ایران را بپذیرد و تحریم‌ها را به حال تعلیق دربیاورد تا متقابلا مذاكراتی دراز مدت درباره نقاط مشترك همكاری آغاز شود، اما طرف غربی در این مذاكرات صرفا روی یك فرمول بازنگری شده از مكانیسم مبادله تاكید داشت و بعد خود نیز آن را نپذیرفت، نتیجه آن شد كه حتی برخی از افراد این نشست را شكست خورده ارزیابی كردند.

اما با گذشت یك‌سال از این مذاكرات كاترین اشتون، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در نامه‌ای به سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران برای ادامه گفت‌وگوها اعلام آمادگی كرد.

وی گفت كه اگر ایران بدون پیش‌شرط و با عزمی جدی قصد مذاكره داشته باشد، قدرت‌های جهانی حاضر به گفت‌وگو هستند.

این درخواست اشتون از سوی ایران بی‌پاسخ نماند و سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز در نامه‌ای در پاسخ به كاترین اشتون كه توسط سفیران ایران در اتحادیه اروپا تسلیم دفتر وی در بروكسل شد از بازگشت به گفت‌وگو حول نقاط مشترك استقبال كرد و به این ترتیب بحث بازگشت مجدد به گفت‌وگوها جان تازه‌ای گرفت.

رایزنی‌ها و گفت‌وگوهای دیپلماتیك در خصوص ادامه این گفت‌وگوها و برگزاری این مذاكرات ادامه داشت تا آن‌كه دفتر اشتون خواستار پاسخ ایران به درخواست اتحادیه اروپا برای ادامه گفت‌وگوها با ایران شد و سعید جلیلی نیز به نامه ماه اكتبر اشتون پاسخ داد.

بعد از ارسال این نامه سخنگوی اشتون دریافت این نامه را تایید كرد و گفت اشتون با شش قدرت جهانی درباره پاسخ به این نامه مشورت خواهد كرد.

سرانجام مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، به نامه سعید جلیلی، دبیر شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران كه در آن برای ازسرگیری مذاكرات با گروه 1+5 ابراز تمایل شده بود پاسخ داد و در آن نسبت به ازسرگیری گفت‌وگوها در اسرع وقت، با هدف دستیابی به یك راهكار جامع بلندمدت ابراز تمایل كرد و به این ترتیب و بنا بر اخبار موجود طرفین در آستانه دور دیگری از مذاكرات حساس خود قرار گرفته‌اند.

فعالان اصولگرا از حدود یك‌سال قبل از انتخابات، برنامه‌ریزی‌ها برای حضور مقتدر و یكپارچه در انتخابات را آغاز كردند، اما سرانجام نتوانستند آن‌طور كه انتظار داشتند به وحدت برسند و در نهایت در كنار تشكل جبهه متحد اصولگرایان كه یكی از ائتلاف‌های اصلی این جریان سیاسی برای حضور در انتخابات بود ائتلاف‌های دیگری با عنوان‌هایی چون جبهه پایداری، جبهه ایستادگی و صدای ملت شكل گرفت.

اما در طرف مقابل یعنی اصلاح‌طلبان به هیچ وجه آن تكاپویی كه میان اصولگرایان وجود داشت، دیده نشد و چهره‌های شاخص این جریان از حضور در انتخابات صرف‌نظر كردند.

البته آنها تاكید داشتند این مساله به معنی تحریم انتخابات نیست و در چنین فضایی بود كه بخشی از اصلاح‌طلبان كه شاخص‌ترین آنها اعضای فراكسیون اقلیت مجلس بودند به عنوان رقیب اصولگرایان وارد عرصه شد.

جریان اصلاح‌طلبی با همان چهر‌ه‌هایی كه در انتخابات شركت‌ كرده بودند دو سه ائتلاف نیز تشكیل داد كه از بارزترین آنها جبهه مردم‌سالاری و جبهه مردمی‌ اصلاحات بود كه البته این ائتلاف‌ها هرگز نتوانست به عنوان رقیبی جدی در مقابل اصولگرایان عرض اندام كند و نتایج انتخابات نیز این مساله را تایید ‌كرد.

در این دوره از انتخابات، 5405 نفر در كل كشور برای كاندیداتوری ثبت‌نام كردند كه بر اساس اعلام وزیر كشور، 34 درصد این افراد را اصولگرایان، 14 درصد را اصلاح‌طلبان، 23 درصد را افراد مستقل و بقیه را نیز چهره‌هایی تشكیل می‌دادند كه گرایش آنها مشخص نبود.

البته تمامی‌ این افراد به مرحله نهایی نرسیدند و تعدادی از آنها انصراف دادند و بخشی نیز توسط هیات‌های اجرایی و هیات‌های نظارت شورای نگهبان رد صلاحیت شدند و در نهایت 3444 نفر وارد رقابت انتخاباتی برای مجلس نهم شدند.

در روزهای منتهی به روز رای‌گیری، چند نفر دیگر نیز از سوی شورای نگهبان در وقت اضافه تایید صلاحیت شدند تا شمار نامزدها چند عدد بیشتر شود. كاندیداهای تایید صلاحیت ‌شده از روز پنجشنبه، چهار اسفند به رقابت تبلیغاتی پرداختند.

از آنجا كه انتخابات مجلس نهم، اولین آزمون جدی نظام در عرصه مشاركت مردم در عرصه تصمیم‌گیری پس از انتخابات جنجالی و پرحادثه ریاست ‌جمهوری در سال 1388 بود به همین دلیل، رسانه‌های غربی و حتی برخی تحلیلگران و شخصیت‌های داخلی تصور می‌كردند میزان مشاركت مردم در انتخابات 12 اسفند بالا نخواهد بود، در نهایت در روز جمعه دوازدهم اسفند، این مشاركت گسترده مردم برگزار شد و همگان را شگفت‌زده كرد.

وزارت كشور بعد از جمع‌بندی آرا اعلام كرد میزان مشاركت در این دوره از انتخابات 64.2 درصد بوده كه نسبت به انتخابات مجالس هشتم و هفتم بیشتر بوده است كه این در شرایط حساس منطقه‌ای و جهانی یك پیروزی برای ملت و نظام بود.

البته طبق معمول دوره‌های مختلف انتخابات مجلس شورای اسلامی، انتخابات این دوره نیز به مرحله دوم كشیده شد چون در مرحله اول تنها 225 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی‌مشخص شدند.

در حوزه انتخابیه تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر نیز تنها پنج نفر در مرحله اول توانستند به مجلس راه یابند و تعیین تكلیف 25 كرسی این حوزه انتخابیه به مرحله دوم انتخابات كه در اردیبهشت سال آینده برگزار می‌شود، موكول شد.

كشورهای غربی پس از آن‌كه در رسیدن به خواسته‌های خود در حوادث پس از انتخابات سال 88 ناكام ماندند، به سمت تشدید تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران پیش رفتند و با ادعاهایی در سه زمینه انرژی هسته‌ای، حقوق بشر و تروریسم، فشارهای بی‌سابقه‌ای علیه جمهوری اسلامی ایران اعمال كردند كه همچنان نیز ادامه دارد.

مدیركل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و همچنین گزارشگر ویژه حقوق بشر كه از سوی سازمان ملل برای ایران انتخاب شده بود نیز با گزارش‌های سفارشی كه در خصوص جمهوری اسلامی ایران می‌دادند زمینه را برای افزایش فشارها از سوی غرب فراهم می‌كردند؛ فشارهایی كه به اعتقاد بسیاری از كارشناسان با هدف به ستوه آمدن مردم ایران و جدا شدن آنها از حاكمیت صورت می‌گرفت.

بر همین اساس برخی كشورهای غربی كه در اعمال فشار به ایران از تمام گزینه‌های خود از جمله تحریم نفت و تحریم بانك مركزی بهره گرفته بودند و هر روز بر تهدیدهای خود مبنی بر ا حتمال حمله نظامی مانور می‌دادند نیازمند صحنه‌ای بودند تا به یك ارزیابی در خصوص كارایی اقدامات خود دست یابند و اولین عرصه‌ای كه این امكان را برای آنها فراهم می‌كرد راهپیمایی 22 بهمن امسال بود.

نحوه حضور مردم در این رویداد سیاسی ـ‌ اجتماعی می‌توانست محك خوبی برای كارآمد بودن فشارها و تحریم‌هایی باشد كه از سوی غرب علیه ایران اعمال شده بود و از آنجا كه حضور گسترده مردم در راهپیمایی روز 22 بهمن همواره به عنوان نمادی از همراهی و حمایت مردم از نظام تعبیر می‌شود بسیاری از كشورهای خارجی،‌ كنجكاوانه به دنبال میزان حمایت مردم از حكومت در این مقطع بودند، بخصوص این‌كه احساس می‌كردند به دنبال حوادث سال 88، گروهی از مردم نسبت به نظام سرخورده شده‌اند و با افزوده شدن افرادی كه از فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم‌ها به ستوه آمده‌اند به دسته اول، مشاركت مردم در راهپیمایی 22 بهمن‌ گسترده نخواهد بود.

اما آنچه در روز 22 بهمن اتفاق افتاد،‌ به هیچ وجه مطابق انتظار كشورهای غربی كه از مدت‌ها قبل در حال طراحی برای این روز بودند، نبود.

راهپیمایی 22 بهمن سال 90، همچون سال‌های گذشته به حماسه‌ای باشكوه تبدیل شد و زن، مرد، پیر و جوان در شهرهای مختلف با حضور در خیابان، حمایت خود را از آرمان‌های انقلاب اسلامی اعلام كردند.

مردم كشورمان نشان دادند اگرچه ممكن است در برخی جاها گلایه‌هایی نسبت به برخی مسائل داشته باشند، اما زمانی كه بحث دفاع از منافع ملی و كیان كشور و نظام مطرح است و پای بیگانگان به میان می‌آید با یكدیگر متحد و همصدا هستند و پای انقلابشان ایستاده‌اند.

راهپیمایی 22 بهمن 90 در واقع طلیعه حماسه عظیم 12 اسفند و حضور گسترده مردم ایران پای صندوق‌های رای بود و به نوعی حتی تكلیف انتخابات و میزان مشاركت در آن را نیز معلوم كرد.