تبیان، دستیار زندگی

ما معتقدیم كه عشق سرخواهد زد **** بر پشت ستم كسی تبر خواهد زد

سوگند به هر چهار آیه نور **** سوگند به زخمهای سر شار غرور

آخرشب سرد ما سحر می گردد**** آشوب جهان فتنه سر می گردد

چشمان زمین ز عشق تر می گردد ****مهدی به میان شیعه بر می گردد

تفسیر بلند ذوالفقار است این مرد ****انگار بهار در بهار است این مرد

با تیغ حسین در نیام آمده است ****انگار علی به انتقام آمده است

ای سید سبز پوش من یا مولا ****ای مرد علم به دوش من یا مولا

برگرد هنوز بی قرارت هستند**** یك عده عجب در انتظارت هستند

آن مرد كه بوی سبز باران می داد**** آن پیر كه روح بر جماران می داد

می گفت كه عاقبت كسی می آید**** از نسل علی دادرسی می آید

اما تو نیامدی بهارانم رفت**** افسوس دگر پیر جمارانم رفت

طفلان نجیب بیشه ها شیر شدند**** مردان غریب جبهه ها پیر شدند

یك عده به ذكر توبه تطهیر شدند**** یك عده ز دوریت زمین گیر شدند

برگرد كه بر بهارمان می خندند**** یك عده به انتظارمان می خندند

دستان سیاهی كه به خون آلوده است**** گویند كه انتظارتان بیهوده است

افسوس كسی نیست بیا داد برس **** ای صاحب ذوالفقار به فریاد برس

امواج دلت آبی دریای غریب ****غربت كده ات كجاست مولای غریب

غربت كده ای كه بوی دریا دارد**** صد خاطره از غربت زهرا دارد

برگرد علی چشم به راه است هنوز**** اسرار دلش در دل چاه است هنوز

آن چاه پراز ستاره را پیدا كن ****آن سینه پاره پاره را پیدا كن

برگرد كه بر بهارمان می خندند**** یك عده به انتظارمان می خندند

گزارش سازمان هواشناسی هرچه می خواهد، باشد

پس از تو 

هوا پس است!

«مژگان عباسلو»

تا قیامت هم بدویم

به هم نمی رسیم

من و تو

دو کوپه از یک قطاریم

«مژگان عباسلو»

می خواهم و می خواستمت، تا نفسم بود .
                                        می سوختم از حسرت و عشق تو بَسَم بود .

                                                       عشق تو بَسَم بود، كه این شعله بیدار
                                                               روشنگر شب های بلند قفسم بود .

              آن بخت گریزنده دمی آمد و بگذشت
                            غم بود كه پیوسته نفس در نفسم بود .

                                  دست من و آغوش تو ، هیهات ، كه یك عمر
                                              تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود


                سیمای مسیحائی اندوه ، تو ، ای عشق
                              در غربت این مهلكه فریاد رسم بود .

                                       لب بسته و پر سوخته ، از كوی تو رفتم
                                                    رفتم ، به خدا اگر هوسم بود ، بسم بود .  

نمی دانم چه باید کرد با این روح آشفته
                                     به فریادم برس ای عشق من امشب پریشانم
                                                              تو دنیای منی بی انتها و ساکت و سرشار
                                                                            و من تنها در این دنیای دور از غصه مهمانم

تو مثل مرز احساسی قشنگ و دور و نامعلوم
                            و من در حسرت دیدار چشمت رو به پایانم
                                                       تو مثل مرهمی بر بال بی جان کبوتر

و من هم یک کبوتر تشنه باران درمانم
                                     بمان امشب کنار لحظه های بی قرار من
                                                                ببین با تو چه رویایی ست رنگ شوق چشمانم
 

شبی یک شاخه نیلوفر به دست آبیت دادم
                                     هنوز از عطر دستانت پر از شوق است دستانم
                                                                تو فکر خواب گلهایی که یک شب باد ویران کرد
                                                                                 و من خواب ترا می بینم و لبخند پنهانم

 تو مثل لحظه ای هستی که باران تازه می گیرد
                                  و من مرغی که از عشقت فقط بی تاب و حیرانم
                                                  تو می ایی و من گل می دهم در سایه چشمت
                                                                      و بعد از تو منم با غصه های قلب سوزانم
 

تو مثل چشمه اشکی که از یک ابر می بارد
                             و من تنها ترین نیلوفر رو به گلستانم
                                                    شبست و نغمه مهتاب و مرغان سفر کرده
                                                                و شاید یک مه کمرنگ از شعری که می خوانم

تمام آرزوهایم زمانی سبز میگردد
                           که تو یک شب بگویی دوستم داری تو می دانم
                                                               غروب آخر شعرم پر از آرامش دریاست
                                                                        و من امشب قسم خوردم تر ا هرگز نرنجانم

به جان هر چه عاشق توی این دنیای پر غوغاست
                                     قدم بگذار روی کوچه های قلب ویرانم
                                                     بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد
                                                                              دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم

آهای آدمیان

به چشمان خود بیاموزند كه نگاه به كسی نیندازند

اگر نگاه انداختند عاشق نشوند

اگر عاشق شدند وابسته نشوند

اگر وابسته شدند مجنون نشوند

و اگر نیز مجنون شدند با عقل و منطق زندگی كنند

آهای عاشقان اینك كه پا در این راه دشوار گذاشته اید

با صداقت عشق را ابزار كنید تنها عاشق یك دل باشید

تنها به یك نفر دل ببندید و با(یك رنگی) و(یك دلی) زندگی كنید

آهای عاشقان به عشق خود وفادار باشید

تا پایان راه با عشق باشید واز ته دل عشق را

دوست داشته باشید

آهای عاشقان با تمام وجود عاشق شوید و با اراده و

اطمینان پا به این راه بگذارید رسم عاشقی دروغ و

خیانت نیست رسم عاشقی صداقت است

پس سر لوحه والگوی خود را صداقت قرار دهید

آهای عاشقان نه لازم است مجنون باشید ونهفرهاد

تنها خودتان باشید

همین وبس

آهای عاشقان ساده نباشید عشق را از ته دل

بخواهید و انتظار عشق را حتی تا پای مرگ بكشید

آهای عاشقان عشق را برای قلبش بخواهید

نه برای هوس و خوشگذرانی و گذراندن لحظه های

زندگی با هدف عاشق شوید و با عشق

نیز از ایندنیا بروید