تبیان، دستیار زندگی

از حنجره خسته زینب علیهاالسلام

چهل روز است که چله‏نشین غربت آیینه‏ام.
چهل پگاه است که چکاچک شمشیرها، خاموش شده و اندوه نیرنگ کوفیان، از حنجره خسته زینب علیهاالسلام فریاد می‏شود.
فریاد غربت حسین را باید از گلوی خشکیده طفلی شنید که گل‏پوش تیر وحشیانه سیاه‏دلان شد.
ای نخل‏های صبور، شاهدان بی‏زبان معرکه آتش و خنجر! آنچه را دیدید، در یک هم‏سرایی شاعرانه بر جهانیان عرضه کنید.
مرا با داغ نینوا تا قیامت پیمانی‏ست ناگسستنی.
آقا! عاشورایی‏ام کن
سجاده ‏نشین لحظه‏های سرخ عبادت! دستی برآور و سینه‏ام را عاشورایی کن. می‏خواهم پس از چهل وادی رنج و گریه، نام تو، مستی‏فزای دقایق عزایم باشد.
آقا! کسی که امروز به تغزیت خاندان تو برخاسته، می‏خواست دیروز باشد و هواخواهی‏اش را با نثار جان خویش به تماشا بگذارد.
از چهلمین شب عروج آسمانی‏ات، چندین چله گذشته است که در شمار نیست؛ اما زخم‏ها همچنان تازه و مرثیه‏ها خواندنی‏ست.

 یاد سالار شهیدان رحمتی از سوی یار

با حسین بـــــــــــــــودن بود صد افتخار

یـــــــــــا حسین گــــــــــویم به دارم قرار

یاحسین دل را کنــــــــــــد خوش بر مدار

 فی البداهه: منصور مقدم  27/9/91

تسلیت گفتن به یكدیگر
قُلتُ: فَكَیفَ یُعَزّی بَعضُهُم بَعضا؟ قالَ علیه السلام: یَقولونَ: عَظَّمَ اللّه اُجورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَینِ علیه السلام، وجَعَلَنا وإیّاكُم مِنَ الطّالِبینَ بِثَأرِهِ مَعَ وَلِیِّهِ الإِمامِ المَهدِیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله و سلم
به امام باقر علیه السلام گفتم: چگونه برخى به یكدیگر تسلیت بگویند؟ فرمود: «[چنین[ مى گویند: خداوند، پاداش هاى ما را بر سوگوارى حسین علیه السلام بزرگ گردانَد و ما و شما را همراه با ولىّ خودش، مهدىِ خاندان محمّد صلی الله علیه و آله و سلم، از خونخواهان حسین علیه السلام قرار دهد(كامل الزیارات)