بر حسب روایات و اخبار، وجود افراد مؤمن در بین مردم، منشأ خیر و بركت و موجب نزول
باران و جلب منافع و دفع بسیارى از بلاها و خطرها از جامعه است، چنانكه در تفسیر آیه
251 سوره بقره از امام صادق(علیه السلام)نقل شده كه فرمودند:
«إنّ اللّه لیدفع بمن یصلّی من شیعتنا عمّن لا یصلّی ولو اجتمعوا على ترك الصلاة لهلكوا
به درستى كه خداوند به واسطه نمازگزاران شیعه، بلا را از كسانى كه نماز نمى خوانند،
دفع مى كند. زیرا اگر همه شیعیان نماز را ترك كنند، هلاك مى گردند».
اصول كافى، ج 2، ص 451
آنگاه حضرت نسبت به سایر احكام، مانند پرداخت زكات و حجّ گزاردن همین مطلب را مى فرماید.
واضح است كه وقتى وجود افراد مؤمن در اجتماع، چنین بركتى را به همراه داشته باشد، بركات
وجود امام معصوم كه ولىّ و حجّت خدا بر مردم است، به مراتب بیشتر خواهد بود. زیرا امام و حجت
خدا واسطه رسیدن فیض و بركت خداوند متعال به مردم و برطرف كننده بلاها از آنان است. چنانكه
امام سجاد(علیه السلام)درباره بركات وجودى ائمه اطهار(علیهم السلام)مى فرماید:
«ما كسانى هستیم كه به واسطه ما آسمان برفراز زمین نگهدارى شده و زمین از هلاك نمودن
اهلش منع گردیده است».
حضرت در ادامه مى فرماید:
«وبنا ینزّل الغیث و تنشر الرحمة و تخرج بركات الأرض».(1)
دراین فراز از بیان امام، به بركاتى دیگر اشاره گردیده ونزول باران وانتشار رحمت خدا و خروج
بركات زمین، از آثار وجودى ائمه اطهار(علیهم السلام)شمرده شده است. این موضوع یك اصل
قرآنى است; زیرا قرآن كریم مى فرماید:
(وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَاتّقَوا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَكَات مِنَ السَّماءِ وَالاَْرْضِ وَلكِن كَذَّبُوا
فَأَخَذْناهُم بِمَا كَانُوا یَكْسِبُونَ)(2)
«اگر اهل شهرها و آبادى ها ایمان مى آوردند و تقوا پیشه مى كردند، بركات آسمان و زمین را بر
آنان مى گشودیم; لكن (آن ها حق را) تكذیب كردند. ما هم آنان رابه كیفر اعمالشان مجازات
كردیم».
نكته اى كه از این آیه مى توان استفاده نمود این است كه اهل شهرها و آبادى ها، تقوا را رعایت
نكردند و حق را نیز انكار و تكذیب نمودند و سزاوار تنبیه و مجازات الهى گردیدند; لكن در عین حال
مشاهده مى كنیم كه باران رحمت الهى ریزش مى كند و بركات زمین از دل آن خارج مى گردد و
اهل زمین از آن بهره مند مى شوند و این نمى شود مگر به واسطه وجود ائمه اطهار(علیهم السلام)
كه مظهر قدس و تقوا و پرهیز كارى در زمین هستند. خداوند نه تنها به خاطر آنان بركاتش را از اهل
زمین دریغ نمى كند، بلكه بلاها و آفات را نیز به واسطه كرامت و عظمت ائمه اطهار(علیهم السلام)
در پیشگاهش، از اهل زمین برطرف مى كند و به انسان هاى گنهكار مهلت مى دهد تا شاید به
وسیله توبه و انابه به سوى خدا بازگردند; زیرا وجود ائمه معصومین همچون وجود پیامبر سبب خیر
و بركت و رفع عذاب از امت است چنانكه قرآن كریم مى فرماید:
(وَمَا كَانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فیِهمْ).(3)
«اى پیامبر! تا تو در میان امت هستى خداوند آنان را عذاب نمى كند».
[1] ـ كمال الدین، ص 207.
[2] ـ سوره اعراف، آیه 96.
[3] ـ سوره انفال، آیه 33
