تبیان، دستیار زندگی

امام صادق (ع) : اصل بندگي خدا ، صبر است و راضي بودن از خدا نسبت به آنچه بنده دوست داشته يا ناپسند داشته باشد .

رأس طاعة الله الصبر و الرضا عن الله فيما أحب العبد أو كره .

امام باقر (ع) : چون مؤمن با مؤمني دست دهد ، پاك و بي گناه از يكديگر جدا مي شوند .

ان المؤمن اذا صافح المؤمن ، تفرقا من غير ذنب

امام حسین (ع) : كسي كه بخشش كند، آقا و بزرگوار مي شود و كسي كه بخل بورزد، خوار و پست مي شود.

من جاد ساد، و من بخل رذل .

امام علی (ع) : کسيکه کار نيک انجام مي دهد خودش از آن کار بهتر است وانجام دهنده کار شر از آن کار بدتر است [ چرا که آنچه در دل دارند بيش از آن است که انجام میدهند ] .

32 - و قال [ع ] : فاعل الخير خير منه ، و فاعل الشر شر منه

امام حسن (ع) : آن حضرت در وصف برادر ( دوست ) نيكوكارش فرمود : از همه مردم در چشم من بزرگتر بود و سر بزرگواري او در نظر من كوچكي دنيا در چشم او بود ، جهل و ناداني بر او تسلط نداشت ، اقدام نميكرد مگر بعد از اطمينان به سودمند بودن آن . نه شكايتي داشت و نه خشم و دلتنگي . بيشتر عمرش خاموش بود ، و چون لب به سخن ميگشود بر همه گوينده ها چيره بود ، ضعيف و ناتوان مي نمود ، اما هنگام نبرد شيري درنده بود . چون با دانشمندان مي نشست به شنيدن شيفتهتر بود تا گفتن . به هنگام ضرورت سخن ، سكوت خود را مي شكست . نمي گفت آنچه را عمل نمي كرد و عمل ميكرد آنچه را نمي گفت ، چون در برابر دو كار قرار ميگرفت كه نمي دانست كدام خدا پسندانهتر است آن را در نظر ميگرفت كه پسند نفسش نبود ، هيچكس را به خاطر كاري كه ميتوان از آن عذري آورد سرزنش نميكرد .

قال - عليه السلام - في وصف أخ له صالح : كان من أعظم الناس في عيني ، وكان رأسما عظم به في عيني صغر الدنيا في عينه ، كان خارجا من سلطان الجهالة ، فلا يمد يداالا علي ثقة لمنفعة ، كان لا يتشكي ولا يتسخط ولا يتبرم ، كان اكثر دهره صامتا ، فاذاقال بذ القائلين ، كان ضعيفا مستضعفا ، فاذا جاء الجد فهو الليث عاديا ، كان اذاجامع العلماء علي ان يستمع أحرص منه علي ان يقول ، كان اذا غلب علي الكلام لميغلب علي السكوت ، كان لا يقول ما لا يفعل ويفعل ما لا يقول ، كان اذا عرض لهأمران لا يدري أيهما اقرب الي ربه نظر اقربهما من هواه فخالفه ، كان لا يلوم احداعلي ما قد يقع العذر في مثله .

امام سجاد (ع) : و ما را آخرين همه كساني كه آفريده ( از پيغمبران و امتهايشان ) قرار داد ( در قرآن كريم " سوره 35 ، آيه 24 " فرموده : و ان من امة الا خلا فيها نذير " و هيچ امتي نبوده جز آن كه در ميانشان ترساننده و پيغمبري بوده " پس ما را خاتم همه امتها گردانيد چون پس از ما امتي نيست كه رسول و پيغمبري براي آنها بفرستد ) و ( بعض از ) ما ( ائمه اطهار - عليهم السلام - ) را بر كساني ( كفار و منافقين ) كه ( دين و احكام خدا را ) انكار كرده اند گواه گردانيد ( اين جمله اشاره است به قول خداي تعالي " سوره 2 ، آيه 143 " : وكذلك جعلناكم امه وسطا لتكونوا شهداء علي الناس ويكون الرسول عليكم شهيدا يعني همچنين شما مسلمانان را امت وسط يعني با عقل و عدالت قرار داديم تا بر مرد " انكار كنندگان پيغمبر " گواه باشيد ، و رسول بر شما گواه باشد . از حضرت صادق - عليه السلام - روايت شده فرمود : گمان مي كني مقصود خدا از اين آيه همه اهل قبله و خداپرستان بوده ؟ ! آيا مي انديشي كسي كه گواهي او در دنيا بر يك صاع ( پيمانه ) خرما روا نيست خداوند روز قيامت شهادت از او مي طلبد و آن را بر همه امتهاي گذشته مي پذيرد ؟ چنين نيست ، خدا اين جور قصد نكرده ، مقصود خدا امتي است كه دعوت ابراهيم بر او واجب است كنتم خير امة اخرجت للناس " سوره 3 ، آيه 110 يعني شما بهترين امت و گروهي هستيد كه براي مردم به وجود آمده ايد " ايشان ائمه وسطي و بهترين امت هستند كه براي مردم به وجود آمده اند ، و از اميرالمؤمنين علي - عليه السلام - رسيده كه فرمود : خداي تعالي در گفتار خود : لتكونوا شهداء علي الناس ما را قصد نموده ، پس رسول خدا - صلي الله عليه و آله - بر ما گواه است و ما گواهان خداييم بر خلق او و در زمين حجت او هستيم ، و ماييم كساني كه خداي تعالي فرموده : و كذلك جعلناكم امة وسطا ) و ما را به نعمت خود بر كساني كه اندك بودند فزوني بخشيد ( دين ما را تا پايان دنيا پايدار نمود به خلاف دين امتهاي گذشته كه زمان معيني بود ، يا ما را بر آنها برتر و ارجمندتر گردانيد )

فختم بنا علي جميع من ذرء ، و جعلنا شهداء علي من جحد ، و كثرنا بمنه علي من قل .

حضرت فاطمه (س) : وقتي امام حسن و امام حسين ( عليها السلام ) مريض شدند ، به حضرت علي ( عليها السلام ) گفتند : چرا براي سلامتي دو فرزندت نذر نمي كني ؟ ... پس حضرت فاطمه ( عليها السلام ) فرمود : "اگر فرزندانم شفا يابند ، سه روز براي خدا جهت شكرگزاري روزه خواهم گرفت " .

مرض الحسن و الحسين ( عليهما السلام ) ، فأشار بعضهم علي علي ( عليه السلام ) أن لو نذرت علي ولديك نذرا ... فقالت فاطمة ( عليها السلام ) : " إن برئ ولداي مما بهما ، صمت لله ثلاثة أيام شكرا " .

حضرت فاطمه (س) : آنچه براي زنان نيكوست اين است كه ( بدون ضرورت ) مردان نامحرم را نبينند ، و نامحرمان نيز آنها را ننگرند .

خير للنساء أن لا يرين الرجال و لا يراهن الرجال .

امام سجاد (ع) : بار خدايا درود فرست بر محمد كه بر وحي و پيغام تو درستكار بود ( بي تغيير و تبديل و كم و زياد آن را به مردم رسانيد ) و برگزيده تو از آفريدگانت و دوست تو از بندگانت و پيشواي رحمت و مهرباني ( اشاره به فرمايش خداي تعالي " سوره 21 ، آيه 107 " : وما ارسلناك الا رحمة للعالمين ) يعني ما تو را نفرستاديم جز آن كه بر جهانيان رحمت باشي ) و پيشاهنگ خير و نيكي ، و كليد بركت ( افزوني نيكبختي است )

اللهم فصل علي محمد امينك علي وحيك ، و نجيبك من خلقك ، و صفيك من عبادك ، امام الرحمة ، و قائد الخير ، و مفتاح البركة .

امام حسن (ع) : كسي كه عقل ندارد ادب ندارد ، و كسي كه همت ندارد مروت ندارد ، و كسي كه دين ندارد حيا ندارد . و خردمندي موجب معاشرت نيكو با مردم است ، و به وسيله عقل سعادت هر دو عالم به دست ميآيد .

لا ادب لمن لا عقل له ، ولا مروة لمن لا همة له ، ولا حياء لمن لا دين له ، ورأسالعقل معاشرة الناس بالجميل ، وبالعقل تدرك الداران جميعا .