تبیان، دستیار زندگی

دولت وقت ایران (دوران فتحعلی شاه) هفتم ژوئیه سال 1811 میلادی دو ایرانی را به عنوان دانشجو روانه انگلستان كرد. این تصمیم كه از سوی عباس میرزا ولیعهد وقت گرفته شده بود به تایید وزیر اعظم هم رسیده بود و سبب اتخاذ این تصمیم افزایش رفت و آمد فرستادگان انگلستان به ایران و نیاز مبرم به مترجم ماهر و مورد اعتماد بود و نیز كسانی بود كه انگلستان را دیده و از اوضاع واقعی آن آگاه باشند. سه سال بعد (1814) به همین ترتیب پنج دانشجوی دیگر از سوی عباس میرزا به انگلستان اعزام شدند. مروری بر تاریخ قاجاریه نشان می‌دهد كه عباس میرزا بیش از هر شاه و شاهزاده این دودمان نگران وطن، منافع آن و آینده اش بود. خاطرات ژنرال گاردان فرستاده ناپلئون به ایران كه برای مدتی مدید همنشین عباس میرزا بود حكایت از وطن‌دوستی و علاقه عمیق ولیعهد فتحعلی شاه به پیشرفت وطن و حفظ تمامیت و حاكمیت آن می‌كند. گاردان نوشته است كه عباس میرزا به خوبی می دانست كه تا اكثریت مردم باسواد، روشن و خواستار ترقی نشوند كشور پیشرفت نخواهد کرد. به نوشته گاردان، عباس میرزا بارها گفته بود که مردم به همان اندازه كه در اندیشه خانواده خود هستند باید به وطن و جامعه ملی نیز بیاندیشند. گاردان نوشته است كه یك بار عباس میرزا از او پرسید كه چه بكند تا ایرانیان به پای اروپاییان برسند ، آیا خواب و خوراك در پیشرفت انسان نقش دارد. عباس میرزا پیش از پدر درگذشت و نتوانست شاه شود و به آرزوهایش جامه عمل بپوشاند.

مورخان، متفق القول، هفتم ژوئیه (16 تیرماه) سال 1071 میلادی (450 هجری خورشیدی) را روزی می دانند كه حسن صبّاح كار دیوانی [امور اداری دولتی] را رها كرد تا راه مبارزه با فساد، تجاوز، سلطه گری و زورگویان را در پیش گیرد و جهان بهتری بسازد. وی از نظر فلسفی معتقد به آزادی اجتماعی، تعاون، برادری، عدم تصرف مناطق و برتری بر ملل دیگر با توسل به نیروی مسلح بود و بخشودن پشیمان شدگان را تشویق و «حرص مال زدن» را نهی می‌كرد.
ورود حسن به دنیای مبارزه، یك سال پیش از كشته شدن آلپ ارسلان، سلطان سلجوقی وقت، و به حكومت رسیدن پسرش ملكشاه، و جنگ ملكشاه با عموی خود «قاورد» حاكم كرمان بر سر قدرت انجام گرفت. حسن پس از كناره گیری از دستگاه دولت كه به نوشته خود او «در آن ضعیف كشی» رواج داشت به «ری» زادگاه خود رفت و به تفكر درباره آینده نشست. حسن صباح كه 90 سال عمر كرد و چهارشنبه بیست و سوم ماه مه سال 1134 میلادی درگذشت مردی تحصیل‌كرده و هوشمند بود كه تا 35 سالگی كار دولتی داشت و یک مدیر ماهر و فردی سازمان دهنده بود. وی در این سن به سوریه و مصر سفر كرد. در آن زمان، فاطمیه در مصر حكومت داشتند. شیعه هفت امامی كه در آنجا رواج داشت در همان ایام به فرقه‌های مختلف و از جمله «دروزی» منشعب شده بود و حسن صباح راه اسماعیلیه (به نوشته مورخان اروپایی Ismailism) را در پیش گرفت و به ایران بازگشت تا در اینجا، مردم را به افکار خود و نیز گرایش به این فرقه دعوت كند. وی پس از بازگشت به میهن، كار «حقیقت یابی» را از اصفهان آغاز كرد؛ سپس به یزد، كرمان و آنگاه به تبرستان (مازندران) و از آنجا به ری و قزوین رفت. حسن از این سفرهای داخلی توشه بزرگ برای رسیدن به هدف برگرفت، ولی در برابر خود امپراتوری توانمند سلجوقیان را می دید. حسن سرانجام در كار مبارزه، روش كاملا تازه ای در پیش گرفت و تصمیم گرفت كه خوی از جان گذشتگی در پیروان خود كه آنها را «فدایی» می‌خواند ایجاد كند، نخست به مخالفان اخطار دهد و چنانچه به زورگویی و ... ادامه دهند، برای براندازی شان از زهر و خنجر استفاده كند، و به جای تصرف شهرها، بر دژهای كوهستانی مسلط و در آنجا مستقر شود، و از داخل این دژها به تبلیغ عقاید خود، گردآوری پیروان و آموزش آنان و ایجاد کتابخانه بپردازد. با این برنامه، حسن متوجه مناطق كوهستانی شد، و قلعه (دژ) الموت را در قزوین تصاحب كرد. برنامه دوم او همدست كردن مردم روستاهای اطراف این قلاع بود و به زودی بر 74 قلعه در سراسر ایران و شمال عراق مستولی شد. پیروانش او را «سیدنا» می‌خواندند. درباره كارهای او، نوشته‌های عطاملك جوینی، رشیدالدین فضل اله، ابن اثیر، دكتر ایوانف و دكتر برنارد لویس Lewis دقیقتر هستند.
دولت سلجوقیان از سركوب پیروان حسن صباح كه مبارزه انتحاری، و به صورت «شبح» عمل می كردند عاجز مانده بود. [صباح نام خانوادگی «حسن» است كه اسم جد پنجم او بود] حسن برای نشان دادن قدرت خود به سلطان سنجر که او را تهدید می‌کرد، یكی از فدائیان را مامور می‌كند كه شب هنگام به خوابگاه سنجر وارد شود و بدون این که به او آسیب برساند یک خنجر در كنار سر او بر زمین فرو كند و نامه‌ای که قبلا آماده شده بود در آنجا باقی بگذارد. سنجر به حسن صباح پیغام فرستاده بود كه دارای قلمروی پهناور و دو كرور (یك میلیون) مرد جنگی است و حسن در آن نامه به او پاسخ داده بود كه وی، تنها دارای هفتاد هزار پیرو «زن و مرد» است، که همه از جان گذشته اند، اما آدم‌های تو برای مزد و مقامشان همراهت هستند و جانشان را دوست دارند.
از نوشته های مورخان چنین بر می آید كه حسن صباح علاوه بر بنیاد گذاری اسماعیلیه ایران و هند (پاكستان) از نظر فلسفی مردی بود كه اعتقاد به زندگانی ساده (بدون تجمل) داشت. به عقیده او، معاش هر كس باید از طریق كار مفید تامین شود و «فدائیان» عمدتا كشاورز بودند. وی که معتقد به آزادی اجتماعی، اقتصاد تعاونی و نیز گذشت بود پس از هر پیروزی، از شكست خوردگان انتقام نمی گرفت و آنها را شماتت نمی‌كرد. به نوشته برخی مورخان متأخر، دشمنی او با خواجه نظام الملك تنها به خاطر مخالفت خواجه با نظام اسماعیلیه نبود، بلكه برای این هم بود كه خواجه خدمت اجنبی (تركمانان سلجوقی) را می كرد و به زبان عربی بیش از فارسی توجه داشت.
در اروپا درباره حسن صباح به جای تاریخ نویسی داستان نویسی كرده اند از جمله این كه به فدائیان پیش از فرستادن به ماموریت ترور، حشیش می داد و برخی ریشه واژه Assassin (ترور) را از كلمه حشاشین (Hashshashin) سفرنامه ماركوپولو می‌دانند. حال آن كه معدودی از زبانشناسان ریشه این واژه را در كلمه عسس (پاسبان - نگهبان - داروغه) و چند تن دیگر باز هم آن را به نام حسن صبّاح بسته‌اند كه به پیروان او در اروپا حسنین (Hassaneen) می‌گفتند. پس از مرگ حسن صباح و افتادن كار به دست جانشین او «كیا بزرگ رودباری»، گروه‌های مشابهی در سوریه پدید آمدند و «پیرمرد كوهستان» كه درباره اش داستان‌ها در اروپا نوشته‌اند كسی جز «رشیدالدین سنان» نبوده است و ربطی به حسن صباح ندارد؛ با وجود این، مورخان فرنگ این گروه‌ها را هم شعبه عرب پیروان حس صباح نوشته‌اند زیرا که اخطاری مشابه اخطار حسن به سلطان سنجر، به صلاح الدین ایوبی داده بودند. قلاع اسمعیلیه در سال‌های میان 1256 تا 1260 میلادی به دست هلاكوخان مغول فتح شدند، ولی روش كار او در مبارزه (به تعبیر تازه، نوعی تروریسم ) و فرقه اسماعیلیه باقی مانده‌اند. از همان زمان تا به امروز هر گروه و فرقه ایدئولوژیك كم جمعیت در مقابله با معارض نیرومند و بسیار مجهّز، در كنار تبلیغات، از روش حسن صباح هم استفاده كرده است؛ از آنارشیست‌های قرن نوزدهم گرفته تا القاعده و .... همه این گروه‌ها همانند حسن صباح 9 قرن پیش «تبلیغات»، ازجان گذشتگی و «مبارزه تا حد خودكشی» را به صورت ابزارهای اصلی مبارزه بكار برده‌اند. حسن می گفت: هنگامی كه «دانش آموختگان» در راه ما قرار گیرند، وقوع دگرگونی جهانی قطعی است و به همین دلیل بوده است كه ورود دسته ای از دكترها به این نوع مبارزه كه در جولای 2007 در انگلستان كشف شد، تا حد زیاد مورد توجه افكار عمومی قرار گرفته بود.

هفتم جولای سال 797 میلادی، ایرن Irene كه پس از مرگ شوهرش «لئون Leo چهارم»، نایب السلطنه روم شرقی (بیزانتیوم یا Byzantine ) شده بود تا پسرش به سن لازم (اصطلاحا؛ قانونی) برای پادشاهی برسد و سلطنت را به او بسپارد، تحت تاثیر حس خودخواهی، فرزند را كور كرد كه تا آخر عمر قدرت را منحصرا در دست داشته باشد!.
یك روز پیش از این واقعه (کور کردن فرزند)، ژنرال‍های ارتش و مقامات تراز اول كشوری در ملاقاتی به «ایرن» توصیه كرده بودند، حال كه سن پسرش به نصاب مقرر رسیده است بهتر است كه اختیارات را به او بدهد و وی همان شب با ترفندی فرزند را كور كرد كه تا پایان عمر نایب السلطنه «پادشاه نابینا» باقی بماند و با بر خود نهادن لقب Empress عملا امپراتور باشد. چند سال بعد وی چون متوجه محبوبیت «پادشاه نابینا» كه به نام كنستانتین ششم تاجگذاری كرده بود میان مردم و ارتش شد اورا ترغیب به گرفتن زن دوم كرد و سپس محرمانه قضیه را به سران كلیسا اطلاع داد و آنان را وادار به تكفیر فرزند کرد كه با ارتکاب تعدّد زوجات، آیین مسیح را نادیده گرفته است. اما، دسیسه‌های ایرن بر ارتش فاش شد و ژنرال‍‌‎ها وی را مجبور به كناره گیری كردند كه بعداً چون خانه نشینی، اورا كه شیفته بی قرار قدرت بود رنج می‌داد خودكشی كرد. ایرن که در شهر آتن به دنیا آمده بود و در تاریخ، «ایرن آتنی Irene The Athenian» هم نوشته شده است قبل از کور کردن پسر، برادر شوهر خودرا مجبور به اُردین Ordain شدن کرده بود تا عنوان کشیش Priest بدست آورد و نتواند ادعای پادشاهی کند که عنوان کشیشی داشتن یک شاهزاده مانع از پادشاه شدن او (که مقامی دنیوی است) می‌شد. ایرن که نگران قدرت گرفتن خلفای عباسی بود برای داشتن یک متحد نیرومند، یکبار حتی در صدد برآمده بود که دختر شارلمانی پادشاه مقتدر فرانک‌ها را برای پسرش بگیرد.
برخی ژنرال‌های روم شرقی و بزرگان این امپراتوری که علاوه بر آناتولی غربی و مرکزی، بر بخش‌هایی ازبالکان و منطقه مدیترانه حکومت داشت چون از رفتار ایرن و حرص قدرت داشتن او به تنگ آمده و بیزار شده بودند به هارون الرشید خلیفه عباسی در بغداد پناه بردند و اورا تشویق به تصرف قسطنطنیه (استانبول ـ پایتخت ایرن) کردند که ایرن از بیم شکست خوردن با پرداخت پول و ادامه این پرداخت تا سه سال هارون را که نگران وضعیت خراسان و بپاخیزی ایرانیان استقلال طلب بود راضی به بازگردانیدن سپاه کرد. «ایرن» جمعاً 15 سال ملکه (از سال 802 تا 797)، 7 سال (از زمان مرگ شوهرش در سپتامبر 780 تا 797 زمان کورکردن پسر) نایب السلطنه روم شرقی و 5 سال (از797 تا 802) امپراتور Empress این کشور به پایتختی قسطنطنیه (استانبول) بود. در تاریخ از او به عنوان «ایرن سنگدل» نیز نام برده می‌شود.

شهردار منطقه چهار تهران از  ارتقای ایمنی قسمت های زیر پل های سواره رو در سطح منطقه خبر داد و گفت: با اختصاص قسمت های زیرین پل ها به فعالیت های اقتصادی شاهد امنیت بیشتری در شهر خواهیم بود.

به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه چهار سیدعلیرضا حسینی با اعلام این خبر گفت: متاسفانه یکی از نقاطی که همیشه شهروندان از آنها احساس خطر و ناایمنی داشتند فضای زیر پل هاست. این فضاها زمینه مساعدی برای بزه و بزهکاران است. در این عملیات نقاط ناایمنی اطراف پل ها به فعالیت های اقتصادی تعلق می گیرد و مناسب سازی می شود.

وی در ادامه افزود: اخیرا با کمک اداره سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی هر پل با توجه به کاربری خاص و محل آن، طبقه بندی شده و از طریق قراردادهای مشارکتی کارهایی انجام خواهد شد که به سود شهر و شهروندان است.

حسینی با اشاره به این طرح در بزرگراه شهید زین الدین گفت: در این طرح می توان به بزرگراه شهید زین الدین حدفاصل خیابان استخر تا محله گلشن اشاره کرد که این محل جای مناسبی برای ساماندهی و فعالیت های اقتصادی است. این قسمت از شهر با طبقه بندی های خاص خود به سرمایه گذاران مختلف واگذار و انواع و اقسام کاربری ها از جمله کلینیک، کارواش و پارکینگ عمومی استفاده خواهد شد.

شهردار منطقه چهار در پایان گف: امیدواریم در آینده نزدیک شاهد رضایت شهروندان در این خصوص بوده و هرچه بیشتر در جهت خدمات دهی به شهروندان از این فضاها استفاده نماییم.

آیت‏‌اللَّه حاج شیخ محمد بهاری همدانی از عالمان بزرگ و عارفان مشهور قرن سیزده و چهاردهم هجری قمری در ایران است كه به وارستگی، پارسایى، كمال علم و عمل و تاثیر نفس در تربیت شاگردان برجسته شهرت داشت. وی در سال 1265 قمری در شهرستانِ بهار در اطراف همدان دیده به جهان گشود. آیت‌‏اللَّه بهاری همدانی پس از طی تحصیلات مقدماتی، برای ادامه‏‌ی تحصیل، به حوزه‌‏ی علمیه‏‌ی نجف رفت و پس از اخذ درجه‏‌ی اجتهاد به تدریس پرداخت. او كه از جوانی، اهل عبادت و تهجُّد و ریاضات شرعی بود، در نجف به حلقه‏‌ی مریدان ملاحسین‌قُلی همدانی درآمد و پس از فوت استاد، بسیاری از افراد، از وی كسب دستور سلوك می‏‌كردند. تعلیم و تدریس شیخ محمد به طور عمده، شفاهی بود و یك مجموعه به نام تذكرةُالمتّقین از آثار وی گردآوری شده است. این عالم ربانی و زاهد عارف، سرانجام در هفتاد سالگی دار فانی را وداع گفت و در بهارِ همدان به خاك سپرده شد.

شیخ علی بن علی رضا خویى از علمای امامیه‏ ی قرن چهاردهم هجری، در سال 1292 قمری در شهرستان خوی به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایى را در زادگاه خود به پایان رساند. آنگاه عازم حوزه‌‏ی علمیه‏‌ی نجف گردید و از محضر آخوند خراسانی و شیخ هادی تهرانی بهره برد. شیخ علی خویی پس از مدتی، به آذربایجان مراجعت كرد و در ارومیه سكنی گزید و مصدر خدمات فرهنگی گردید تا این كه در سال 1350 قمری در 58 سالگی در بندر شرفخانه رخ در نقاب خاك كشید. تشریح الصدور در 6 جلد، تعادل و ترجیح، عقد نكاح و عِقدالفرید فی شرح القصاید از آثار اوست.

آلغ بیگ، دانشمند برجسته در علم نجوم، در سال 796 قمری در سلطانیه‏ ی زنجان به دنیا آمد و در دربار جدش، تیمور، مؤسس سلسله‏‌ی تیموریان پرورش یافت. در شانزده سالگی به فرمانروایى ماوراءالنهر منصوب شد. آلغ بیگ بر خلاف تیمور، علاقه‌‏ای به كشورگشایى نداشت و بیشتر به مطالعه و تحقیق می‏‌پرداخت. او برای گسترش علوم، مدرسه‏‌ای بنا كرد كه در رأس مواد درسی آن، علم نجوم قرار داشت. از اقدامات مهم دیگر او، ایجاد رصدخانه‌‏ای در سه طبقه در سمرقند در سال 828 قمری بود.از نتایج مهم فعالیت‏‌های علمی آلغ بیگ جداولی است كه به زیج آلغ بیگ معروف است. این جدول‌‏ها، مربوط به محاسبه‏‌ی تقویم، جدول‌‏های مثلثاتی و اوضاع ستارگان است. نتایج حاصله از تحقیقات آلغ بیگ درباره‏ی برخی از سیارات منظومه‏‌ی شمسی، با داده‌‏های امروز اختلاف چندانی ندارد. الغ بیگ سرانجام در جنگی كه با پسر یاغیِ خود در حدود سمرقند روی داد، شكست خورد و به دستور فرزند، پدر را در 57 سالگی كشتند. اما پسرِ ناسپاس، پس از الغ‏بیگ بیش از شش ماه سلطنت نكرد و در ربیع الاول سال 854 به دست یكی از طرفداران پدرش كشته شد.

معاون امور شهری و محیط زیست شهرداری منطقه 6 از برنامه های ویژه منطقه به منظور جلوگیری از هدررفت منابع آب با آبیاری صحیح و اصولی فضای سبز در فصل تابستان خبر داد.

به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه 6، افشین خدامی با اشاره به فرا رسیدن فصل گرما و نیاز درختان و فضای سبز به آبیاری های بیشتر گفت: نحوه فعالیت پیمانکاران فضای سبز به دقت بررسی و ارزیابی شده تا نیاز آبی گیاهان به درستی مرتفع شده و در زمان بندی مناسب و با رعایت اصول آبیاری این مهم صورت گیرد.

خدامی با بیان اینکه یکی از برنامه های که در سال 97 در منطقه مورد توجه قرار گرفت رفع نواقص سیستم آبیاری بوده است گفت: هم  اکنون با راه اندازی سیستم آبیاری قطره ای بخش اعظمی از فضای سبز منطقه با شیوه های نوین آبیاری می شود.

 معاون امور شهری و محیط زیست شهرداری منطقه 6 همچنین از ضرورت آموزش عوامل اجرایی و کارگران فضای سبز خبر داد و گفت: بسیاری از کارگران فضای سبز با اصول آبیاری آشنایی ندارند و به صورت سنتی گیاهان را آبیاری می کنند که همین امر منجر به هدررفت آب می شود.

خدامی تصریح کرد: شهروندان به عنوان ناظران مدیریت شهری می توانند علاوه بر سامانه 137 و 1888 موارد مورد نیاز در خصوص موضوعات فضای سبز را به صورت مستقیم با معاونت خدمات شهری منطقه با شماره تماس 7 الی 88178503 مطرح کنند.

حضرت یحیی علیه‌‏السلام پسر حضرت زکریا علیه‌‏السلام و از پیامبران بنی‌‏اسرائیل بود، و در قرآن کریم به نبوتش تصریح شده است. حضرت زکریا علیه‌‏السلام وقتی به سن پیری رسید، چون فرزندی نداشت و بیم داشت نبوت به دست نااهلان برسد، از خداوند خواست فرزندی به وی عطا کند تا وارث او و وارث آل‏‌یعقوب باشد. خداوند نیز حضرت یحیی علیه‌‏السلام را به وی ارزانی داشت. در کلام‌‏الله مجید، نام حضرت یحیی علیه‌‏السلام پنج بار آمده و چند فضیلت نیز برای او بیان شده است؛ ایمان وی به حضرت عیسی علیه‏‌السلام، پارسایی و عفت و ترک آمیزش با زنان و نیز اعطای مقام نبوت در کودکی از جمله ویژگی‌ها و فضیلت‌های حضرت یحیی علیه‌‏السلام می‌‏باشد که در قرآن کریم به آن‏ها اشاره شده است. در احادیث آمده است که حضرت یحیی علیه‌‏السلام در سه سالگی به مقام نبوت نائل شد و در پنج سالگی در جمع بنی‌‏اسرائیل سخن گفت و آنان را موعظه کرد. مادر وی خواهر یا خاله حضرت مریم سلام‌‏الله علیها بوده و خودش پسرخاله و تصدیق‌‏کننده حقانیت عیسی علیه‏‌السلام بود. از عبادت و زهد و دنیاگریزی و گریه‌های حضرت یحیی علیه‌‏السلام احادیث فراوانی رسیده است. نقل است که جامه‌اش از لیف - پوست درخت خرما -، خوراکش از برگ درختان و نان جو، و فرش و بسترش زمین بود. خانه‌ای نداشت و وقتی شب فرا می‌رسید، هرجا که بود، همان‏جا می‌ماند و شب را به صبح می‌رساند. یحیی علیه‏‌السلام سرانجام به ‏وسیله هرود پادشاه فلسطین به شهادت رسید. سبب قتل وی، مخالفتش با ازدواج غیرشرعی هرود با دختر همسرش بود. برخی مورخین نیز انگیزه قتل او را مخالفتش با ازدواج پادشاه با برادرزاده‌‏اش عنوان کرده‌‏اند. آرامگاه حضرت یحیی علیه‌‏السلام در مسجد جامع اموی می‌‏باشد که اکنون نیز اثر آن باقی است.

مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از آثار باستانی برجای‌ مانده از دوران هخامنشی است که در شهرستان پاسارگاد در استان فارس واقع شده‌است. این مجموعه دربرگیرندهٔ ابنیه‌ای چون آرامگاه کوروش بزرگ، کاخ دروازه، پل، کاخ بار عام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، استحکامات دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی است. این مجموعه، پنجمین مجموعهٔ ثبت‌شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که طی جلسه یونسکو که در تیرماه سال ۱۳۸۳ در چین برگزار شد به علت دارا بودن شاخص‌های فراوان با صد در صد آرا در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید. این مجموعه به شماره 1106 در فهرست آثار فرهنگی میراث جهانی یونسكو در سال 1383 به ثبت رسید.