تبیان، دستیار زندگی

• به سمع خواجه رسان اي نديم وقت شناس
• به خلوتي كه در او اجنبي صبا باشد

• لطيفه به ميان آر و خوش بخندانش
• به نكته اي كه دلش را بدان رضا باشد

• پس آنگهش ز كرم اين قدر به لطف بپرس
• كه گر وظيفه تقاضا كنم روا باشد

• شمه اي از داستان عشق شور انگيز ماست
• اين حكايت ها كه از فرهاد و شيرين كرده اند

• هيچ مژگان دراز و عشوه جادو نكرد
• آنچه آن زلف دراز و خال مشكين كرده اند

• ساقيا مي ده كه با حكم ازل تدبير نيست
• قابل تغيير نبود آنچه تعيين كرده اند

• در سفالين كاسه رندان به خواري منگريد
• كاين حريفان خدمت جام جهان بين كرده اند

• نكهت جان بخش دارد خاك كوي دلبران
• عارفان آنجا مشام عقل مشكين كرده اند

• ساقيا ديوانه اي چون من كجا در بر كشد
• دختر رز را كه نقد عقل كابين كرده اند

• خاكيان بي بهره اند از جرعه كاس الكرام
• اين تطاول بين كه با عشاق مسكين كرده اند

• شهپر زاغ و زغن زيباي صيد و قيد نيست
• اين كرامت همره شهباز و شاهين كرده اند

• اعظم قوام دولت و دين آنكه بر درش
• از بهر خاكبوس نمودي فلك سجود

• با آن وجود و آن عظمت زير خاك رفت
• در نصف ماه ذيقعد از عرصه وجود

• تا كس اميد جود ندارد دگر ز كس
• آمد حروف سال وفاتش اميد جود

• دل منه بر دنيي و اسباب او
• زانكه از وي كس وفاداري نديد

• كس عسل بي نيش از اين دكان نخورد
• كس رطب بي خار از اين بستان نچيد

• هر به ايامي چراغي برفروخت
• چون تمام افروخت بادش در دميد

• بي تكلف هر كه دل بر وي نهاد
• چون بديدي خصم خود مي پروريد

• شاه غازي خسرو گيتي ستان
• آنكه از شمشير او خون مي چكيد

• گه به يك حمله سپاهي مي شكست
• گه به هويي قلبگاهي مي دريد

• از نهيبش پنجه مي افكند شير
• در بيابان نام او چون مي شنيد

• سروران را بي سبب مي كرد حبس
• گرد نان را بي خطر سر مي بريد

• عاقبت شيراز و تبريز و عراق
• چون مسخر كرد وقتش در رسيد

• آنكه روشن بد جهان بينش بدو
• ميل در چشم جهان بينش كشيد

• بر سر بازار جانبازان منادي مي زنيد
• بشنويد اي ساكنان كوي رندي بشنويد

• دختر رز چندي روزي شد كه از ما گم شدست
• رفت تا گيرد سر خود هان و هان حاضر شويد

• جامه اي دارد ز لعل و نيم تاجي از حباب
• عقل و دانش برد و شد تا ايمن از وي نغنويد

• هر كه آن تلخم دهد حلوا بها جانش دهم
• ور بود پوشيده و پنهان به دوزخ در رويد

• دختري شب گرد تند تلخ گلرنگ است و مست
• گر بيابيدش به سوي خانه حافظ بريد

• برادر خواجه عادل طاب مثواه
• پس از پنجاه و نه سال از حياتش

• به سوي روضه رضوان سفر كرد
• خدا راضي ز افعال و صفاتش

• خليل عادتش پيوسته بر خوان
• وز آنجا فهم كن سال وفاتش

• بر تو خوانم ز دفتر اخلاق
• آيتي در وفا و در بخشش

• هر كه به جزا شدت جگر به جفا
• همچو كان كريم زر بخشش

• كم مباش از درخت سايه فكن
• هر كه سنگت زند ثمر بخشش

• از صدف ياد دار نكته حلم
• هر كه برد سرت گهر بخشش

• زان حبه خضرا خور كز روي سبك روحي
• هر كاو بخورد يك جو بر سيخ زند سي مرغ

• زان لقمه كه صوفي را در معرفت اندازد
• يك ذره و صد مستي يك دانه و صد سيمرغ

• مجد دين سرور و سلطان قضات اسمعيل
• كه زدي كلك زبان آورش از شرع نطق

• ناف هفته بدو از ماه رجب كاف و الف
• كه برون رفت از اين خانه بي نظم و نسق

• كنف رحمت حق منزل او دان وانگه
• سال تاريخ وفاتش طلب از رحمت حق

• بلبل و سرو و سمن ياسمن و لاله و گل
• هست تاريخ وفات شه مشكين كاكل

• خسرو روي زمين غوث زمان بواسحق
• كه به مه طلعت او نازد و خندد بر گل

• جمعه بيست و دوم ماه جمادي الاول
• در پسين بود كه پيوسته شد از جزو به كل