به گزارش خبرآنلاین به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مجتبی تهرانی، ایشان به شرح حدیثی از امام محمد باقر(ع) پرداخت که مشروح آن را در ادامه می خوانید:
امام باقر علیه السلام فرمودند: اگر کسی به شخص و یا اشخاصی عمل نیکی یاد بدهد و یا اینکه او را راهنمایی به کار نیکی بنماید و آن شخص یا اشخاص، به آن عمل نیک عمل نمایند، شخص یاد دهنده، تمام پاداش عمل کنندگان به آن عمل نیک را می­برد، بدون اینکه ذرّه­ای از پاداش آن اشخاص نزد خداوند کم گردد، و هرکس کار زشت و گمراهی را به کسی یا اشخاصی یاد بدهد و یا آنان را به عمل زشتی دعوت و یا راهنمایی کند، تمام گناه عمل کنندگان به آن کار زشت در نامۀ عمل او هم نوشته می­شود. بدون آنکه ذرّه­ای ازگناه عاملان به آن کار زشت کاسته گردد.
شرح حدیث:
با راهنمایی و یا یاد دادن کار نیک به دیگران و با انجام آن کار نیک، یک دری از هدایت خیر و سعادت به سوی انسان باز می­شود. این تعلیم و یاد دادن، می­تواند زبانی، عملی و یا نوشتنی باشد و یا ممکن است تسلسلی باشد، یعنی این کار نیک را که به دیگری یاد داده است، او هم به دیگری یاد بدهد و همین کار ادامه پیدا کند تا روز قیامت؛ بدون اینکه عمل خیری انجام دهد، پاداش عمل کننده­ها برای او نوشته می­شود.
برعکس، اگر انسان به دیگری یک راه گمراه، زشت، گناه، شیطنت، خدعه و نیرنگ را یاد بدهد، با انجام آن عمل زشت، دری از ضلالت به سوی او باز می­گردد. حتی ممکن است عمل زشتی را آن شخص انجام ندهد ولی دیگران را به آن عمل راهنمایی کند. در روایت داریم: "الدّالُ عَلَی الخَیرِ کَفاعِلِه[2] " و الدّالُ علی الشَّرِکَفَاعِلِه. ثواب و اجر راهنمایی کنده به خیر و نیکی همانند عمل کننده به آن است. و گناه راهنمایی کننده به کار زشت و شر به اندازه انجام دهندۀ آن کار زشت است.
راهنمایی و تعلیم انسان­ها به کار نیک -که پرسودترین تجارت دنیوی و اخروی است- کار انبیاء و اولیاء علیهم السلام است. برای همین هم تربیت فرزند، بستگان، دوستان، جامعه و... بسیار مهم است. انسان باید بداند که بی­توجهی به این امر مهم و به انحراف کشیده شدن نزدیکانش، گناه یا مغفرتش تا روز قیامت برای پدر، مادر، مربّی و... نوشته می­شود.
پی‌نوشت:
[1] اصول کافی، جلد 1، صفحه 35
[2] من لا یحضره الفقیه، جلد 4، صفحه 380

شیخ کلینى در کتاب کافى به سند خود از امام رضا (ع) روایت کرده است که امام باقر (ع) به هنگام احتضار فرمود: هنگامى که به‏درود حیات گفتم زمین را برایم بشکافید و قبرى مهیا کنید پس اگر به شما گفتند براى رسول خدا (ص) لحد بوده است، تصدیق کنید.
کلینى به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: پدرم هر آنچه از کتب و سلاح و آثار و امانات انبیاء در نزد خود داشت، به من به ودیعت‏سپرد. پس چون لحظه وفاتش فرارسید به من گفت: چهار شاهد فرابخوان. من چهار تن از قریش را دعوت کردم که یکى از آنان نافع مولاى عبد الله بن عمر بود. پس به من فرمود: «بنویس این چیزى است که یعقوب فرزندانش را بدان وصیت کرد که اى فرزندانم خداوند دین را براى شما برگزید، پس نمیرید مگر آنکه تسلیم رضاى خداوند باشید. »و وصیت کرد محمد بن على به جعفر بن محمد و به وى فرمان مى‏دهد که او را به جامه بردى که هر جمعه در آن نماز مى‏خواند کفن کند و عمامه‏اش را بر سرش بندد و قبر او را چهار گوش و با فاصله چهار انگشت از زمین بلندتر قرار دهد و در موقع دفن بندهاى کفن او را باز کند. سپس به شهود فرمود: بازگردید خداوند شما را رحمت کند!امام صادق (ع) گفت: به پدرم گفتم: اى پدر!در این وصیت چه بود که بر آن شاهد طلب کردى؟فرمود: پسرم!خوش نداشتم پس از من با تو به نزاع برخیزند به این بهانه که به تو وصیت نکرده‏ام و مى‏خواستم بدین وسیله حجت و دلیلى براى تو قرار داده باشم. در حقیقت امام (ع) مى‏خواست به این وسیله همگان بدانند که جعفر بن محمد (ع) ، وصى و جانشین و امام بعد از اوست.
کلینى در کافى به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: پدرم در وصیتش نوشته بود که وى را در سه جامه کفن کنم. یکى رداى جمره‏اى او بود که در روز جمعه با آن نماز مى‏خواند و دو پیراهن دیگر. پس به وى عرض کردم: چرا اینها را مى‏نویسى؟فرمود: مى‏ترسم مردم با تو از در نزاع وارد شوند و بگویند او را در چهار یا پنج جامه کفن کن اما تو به گفتار آنان راه مرو. عمامه خودم را بر سرم بند و البته عمامه را جزو کفن محسوب مکن بلکه عمامه از چیزهایى است که بدن را به آن مى‏پوشانند.
شیخ کلینى در کافى به سند خود نقل کرده است که امام باقر (ع) وصیت کرد که هشتصد درهم براى برگزارى مراسم سوگوارى او اختصاص دهند و این کار را از سنت مى‏دانست. زیرا پیامبر مى‏فرمود: براى خاندان جعفر طعامى فراهم آرید، آنان نیز به وصیتش عمل کردند.

 منبع: کتاب: سیره معصومان، ج 5، ص 45

روز رحلت امام باقر را هفتم ذی حجه دانسته اند و یعقوبی آن را سال 117 هجری، در سن پنجاه سالگی یاد کرده است. رحلت آن حضرت در دوران خلافت هشام بوده و در نقل دیگری آمده که در زمان ابراهیم بن ولید بن عبدالمالک مسموم شده، به شهادت رسید و در بقیع، کنار قبر پدر بزرگوارش دفن شد.

امام پنجم شیعیان، افزون بر لقب «شاکر» و «هادی» به لقب «باقر» نیز شهرت یافته است. معنای باقر شکافنده است که جابر بن یزید جعفی در توضیح شهرت این لقب می گوید: زیرا آن حضرت علم را شکافت و رموز و دقائق آن را روشن کرد.

به جرات می توان گفت که در میان امامان شیعه پس از امیر مومنان سند بخش عمده ایی از روایات به امام محمد باقر و فرزندش امام صادق منتهی می گردد. این موضوع به دلیل موقعیت خاص سیاسی جامعه آن روز بود، که این دو امام بیش از امامان دیگر فرصت نشر علوم آل محمد را پیدا کردند. از این روست که در جوامع حدیثی شیعه، بخش بزرگی از روایات اهل بیت از این دو امام بزرگوار نقل شده است.

گلچینی از 14 حدیث اخلاقی برای زندگی از امام محمد باقر را در اینجا بخوانید.

به دلیل تعداد زیاد روایات از این امام درباره ایشان گفته شده: «از فرزندان حسن و حسین علیه السلام آن چه در زمینه تفسیر، کلام، فتوا، و احکام حلال و حرام از آن حضرت صادر شده، از کس دیگری صادر نشده است.»
در بحار الانوار آمده که ابرش کلبی از هشام عبدالملک پرسید: این کیست که مردم عراق او را در میان گرفته اند و مشکلات علمی خود را از او می پرسند؟ هشام گفت: این پیامبر کوفه است خود را پسر رسول خدا و شکافنده علم و مفسر قرآن می داند. در نقل دیگری آمده است که هشام او را با تعبیر «المفتون به اهل العراق» معرفی کرده، یعنی کسی که اهل عراق شیفته او هستند.
او همانند پدرش امام سجاد علیه السلام، که شهرت عظیم علمی در میان مردم داشت مورد احترام خاص و عام بود.
محم بن منکدر، که خود یکی از محدثان معروف اهل سنت بود، در عظمت امام پنجم شیعیان چنین می گوید: من جانشین علی بن الحسین از میان فرزندان او را که نزدیکترین آنان به او از نظر علم و فضیلت هم می بایست باشد ندیده بودم تا روزی که به محضر فرزندش امام محمد باقر علیه السلام رسیدم.

امام باقر در زمان حیات خود علاوه بر روایت های حدیث های بی شمار برای احیای سنت پیامبر، اختلافات فقهی موجود بین فرقه ها را نیز باید حل و فصل می کرد. همچنین در آن زمان امام با جریان فکری تندرویی که به نام غلو و غلات شناخته می شوند و بیشترین آسیب را به تشیع رساندند نیز روبرو بود. اگر مبارزه مستمر امامان با این غالیان نبود، آنان بر کلیت جامعه تشیع غلبه کرده و اساس آن را مخدوش کرده بودند. حتی با وجود این مبارزات، باز هم غالیان توانستند بخش هایی از جامعه شیعی را با خود همراه کرده و از راه بدر کنند، حرکتی که تا به امروز آثارش برجای مانده است. برای آشنایی با جریان غالی اینجا را بخوانید.

دکتر رسول جعفریان در کتاب «حیات فکری و سیاسی امامان شیعه» درباره درگیری ها و اختلافات فقهی بین فرق اسلامی در زمان امام باقر و تلاش های ایشان برای به سامان رساندن فقه شیعه نوشته است:

اختلافات فقهی در اواخر قرن اول هجری

 

« سال های ( 114- 94) زمان پیدایش مشرب های فقهی و اوج گیری نقل حدیث درباره تفسیر است. از علمای اهل سنت کسانی مانند ابن شهاب زهری، مکحول، قناده، هشام بن عروه در زمینه نقل حدیث و ارائه فتوا فعالیت می کردند. وابستگی عالمانی مانند زهری، ابراهیم نخعی، ابو الزناد، رجاءبن الحیاة که همگی کم و بیش به دستگاه حاکمیت اموی وابستگی داشتند، ضرورت احیای سنت واقعی پیامبر (ص) را به دور از شائبه های تحریف عمده ی خلفا وعلمای وابسته به آنان مطرح می کرد.

با نگاهی به فراوانی روایات نقل شده در این دوران و شهرت علم فقه در میان محدثان این زمان، می توان گفت که علم فقه نزد اهل سنت از این دوره به بعد وارد مرحله تدوین شده است. فروکش کردن تنش های سیاسی پس از حادثه کربلا و شکست خوردن و از میان رفتن ابن زبیر و یک پارچه شدن حاکمیت مروانیان، به ناچار بسیاری از علما را از صحنه سیاست دور کرد و به حوزه درس و حدیث سوق داد و آنها را واداشت تا به شکلی، اختلاف روایات را حل کنند و فتوای فقهی برای مردم ارائه دهند. اولین با در سال 100 هجری عمر بن عبدالعزیز فرمان تدوین احادیث را خطاب به ابوبکر بن حزم صادر کرد.

این خود بهترین شاهد است بر شروع تکاپوی فرهنگی اهل سنت در آغاز قرن دوم هجری، مقارن با دوران امامت امام باقر علیه السلام. از این رو امام احساس کرد که می بایست با ابراز و اشاعه نظرات فقهی اهل بیت در برابر انحرافاتی که به دلایل مختلفی در احادیث اهل سنت رسوخ کرده بود، موضع گیری کند.

جنبشی برای تدوین فرهنگ شیعه

نقطه نظرات فقه شیعه گر چه آن زمان به طور محدود و در حد اذان، تقیه، نماز میت و..... روشن شده بود اما با ظهور امام باقر علیه السلام قدم مهمی در این راستا برداشته شد و یک جنبش فرهنگی تحسین بر انگیزی در میان شیعه به وجود آمد. در این عصر بود که شیعه تدوین فرهنگ خود، شامل فقه، تفسیر، واخلاق را آغاز کرد .
در دوران بنی امیه که به امور دینی توجه چندانی نمی شد مردم نسبت به فقه و مسائل دینی آگاهی نداشتند و چیزی از آن نمی فهمیدند و تنها اهل مدینه بودند که از اینگونه مسائل آگاهی داشتند در منابع دیگر نیز آمده که در طول نیمه دوم قرن اول هجری مردم حتی کیفیت اقامه نماز و گذراندن حج را نمی دانستند.
انس بن مالک با نگاهی به روزگار خویش می گوید: از آنچه که در زمان رسول خدا معمول بود چیزی نمی بینم. گفتند: نماز ! گفت: چه تحریف هایی که در این نماز انجام نداده اید.
همه اینها دلیل است بر فراموش شدن فقه در میان عامه مردم که به درستی یکی از مهمترین دلایل پرداختن امام باقر و امام صادق به فقه، احیای آن در میان مردم و جلوگیری از تحریفی است که به یقین در تدوین و بازنویسی فقه روی داد.»

خبر آنلاین

شیخ کلینى در کتاب کافى به سند خود از امام رضا (ع) روایت کرده است که امام باقر (ع) به هنگام احتضار فرمود: هنگامى که به‏درود حیات گفتم زمین را برایم بشکافید و قبرى مهیا کنید پس اگر به شما گفتند براى رسول خدا (ص) لحد بوده است، تصدیق کنید.
کلینى به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: پدرم هر آنچه از کتب و سلاح و آثار و امانات انبیاء در نزد خود داشت، به من به ودیعت‏سپرد. پس چون لحظه وفاتش فرارسید به من گفت: چهار شاهد فرابخوان. من چهار تن از قریش را دعوت کردم که یکى از آنان نافع مولاى عبد الله بن عمر بود. پس به من فرمود: «بنویس این چیزى است که یعقوب فرزندانش را بدان وصیت کرد که اى فرزندانم خداوند دین را براى شما برگزید، پس نمیرید مگر آنکه تسلیم رضاى خداوند باشید. »و وصیت کرد محمد بن على به جعفر بن محمد و به وى فرمان مى‏دهد که او را به جامه بردى که هر جمعه در آن نماز مى‏خواند کفن کند و عمامه‏اش را بر سرش بندد و قبر او را چهار گوش و با فاصله چهار انگشت از زمین بلندتر قرار دهد و در موقع دفن بندهاى کفن او را باز کند. سپس به شهود فرمود: بازگردید خداوند شما را رحمت کند!امام صادق (ع) گفت: به پدرم گفتم: اى پدر!در این وصیت چه بود که بر آن شاهد طلب کردى؟فرمود: پسرم!خوش نداشتم پس از من با تو به نزاع برخیزند به این بهانه که به تو وصیت نکرده‏ام و مى‏خواستم بدین وسیله حجت و دلیلى براى تو قرار داده باشم. در حقیقت امام (ع) مى‏خواست به این وسیله همگان بدانند که جعفر بن محمد (ع) ، وصى و جانشین و امام بعد از اوست.
کلینى در کافى به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: پدرم در وصیتش نوشته بود که وى را در سه جامه کفن کنم. یکى رداى جمره‏اى او بود که در روز جمعه با آن نماز مى‏خواند و دو پیراهن دیگر. پس به وى عرض کردم: چرا اینها را مى‏نویسى؟فرمود: مى‏ترسم مردم با تو از در نزاع وارد شوند و بگویند او را در چهار یا پنج جامه کفن کن اما تو به گفتار آنان راه مرو. عمامه خودم را بر سرم بند و البته عمامه را جزو کفن محسوب مکن بلکه عمامه از چیزهایى است که بدن را به آن مى‏پوشانند.
شیخ کلینى در کافى به سند خود نقل کرده است که امام باقر (ع) وصیت کرد که هشتصد درهم براى برگزارى مراسم سوگوارى او اختصاص دهند و این کار را از سنت مى‏دانست. زیرا پیامبر مى‏فرمود: براى خاندان جعفر طعامى فراهم آرید، آنان نیز به وصیتش عمل کردند.

 منبع: کتاب: سیره معصومان، ج 5، ص 45

به گزارش گروه خواندنی های باشگاه خبرنگاران، برای نقاشان و هنرمندان هر جایی میتواند یک بوم نقاشی و هر وسیله ای حتی غدد اشک چشم می تواند وسیله هنرنمایی باشد در این مورد استثنایی وجود ندارد.

"رافائل ویسوف" هنرمندی آذربایجانی است که غبارآلودترین راه را برای هنرنمایی انتخاب کرده است زیرا هنر اصلی این مرد نقاشی کشیدن روی خودروهای غبارآلود و کثیف است.


این هنرمند از زمانی که به عنوان نگهبان پارکینگ شاغل شد هنرش را کشف کرد و با گسترده کردن علم نقاشی خود به توانست هنرمندی نامی اما باشغلی عجیب تبدیل شود.

نقاشی های این مرد که در پارکینگ بزرگی در مرکز باکو کار میکند بیشتر از روی مناظر کشیده میشوتد و البته تنها به صورت مجانی این کار راانجام می دهد زیرا کسی بابت نقاشی کردن روی خودرو به او پولی نمی دهد.

این مرد ده سال است که در پارکینگ کار میکند و حالا به شهرتی دست پیدا کرده است که باعث شده بیشتر شهروندان خودروهای خاکی خود را در پارکینگ او بگذارند.

به گزارش خبرآنلاین به نقل از پایگاه اطلاع رسانی حج، کاروان‌های ایرانی امروز، 21 مهر ماه از مکه به سمت عرفات حرکت می‌کنند. بخشی از حجاج اهل تسنن نیز صبح امروز ابتدا به منا رفته و فردا صبح از منا خود را به عرفات می‌رسانند. تمام حجاج باید از ظهر شرعی فردا تا غروب در سرزمین عرفات وقوف داشته باشند و سپس منطقه را به سمت مزدلفه یا همان مشعرالحرام ترک کنند.

از صبح امروز هزاران زائر سپید پوش از طریق شارع مسجدالحرام و دیگر خیابان‌های اطراف پیاده و سواره، «لبیک اللهم لبیک» گویان برای استقرار در مشاعر حرکت می‌کنند.

امروز هشتم ذیحجه (مطابق با تقویم عربستان) روز ترویه است، ترویه به معنای ذخیره کردن آب است و چون در قدیم، این روز حجاج باید برای توقف در عرفات و بیتوته در مشعرالحرام، به فکر ذخیره آب ‌بودند، به آن «یوم الترویه» گفته می‌شود. در گذشته در صحرای عرفات آب نبوده و در این روز برای آب دادن به حجاج از مکه آب می‌بردند، از این رو به این روز روز «آب رسانی» می‌گویند.
این نام از حج ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) به یادگار مانده است، چرا که جبرئیل به آنها توصیه کرد برای عرفات، مشعر و منا با خود آب بردارند. همچنین در این روز کاروان پیامبر اکرم(ص) در حجة الوداع از مکه خارج و از راه منا به سوی عرفات رهسپار شدند.
این روز، از روزهای مهم ذیحجه است و بر اساس روایتی از امام جعفر صادق (ع)، روزه گرفتن در آن، کفاره شصت سال آدمی است.

تقویم اعمال زائران بیت الله الحرام از امروز تا پنجشنبه به شرح ذیل است:

یکشنبه ۲۱ مهرماه - حرکت به سوی عرفات
دوشنبه ۲۲ مهرماه - (روز عرفه) - مراسم برائت از مشرکین در صبح و وقوف در عرفات از ظهر تا غروب
سه شنبه ۲۳ مهرماه - (روز عید قربان) - وقوف در مشعرالحرام تا طلوع آفتاب / حرکت به منا و انجام رمی، قربانی و تراشیدن سر/ بیتوته در منا
چهارشنبه ۲۴ مهرماه - بیتوته در منا / رمی جمرات (پرتاب سنگ به شیطان سه گانه)
پنجشنبه ۲۵ مهرماه - بیتوته در منا / رمی جمرات (پرتاب سنگ به شیطان سه گانه) / حرکت به طرف مکه پس از اذان ظهر

خبرآنلاین