تبیان، دستیار زندگی

 

برای آشنایی با شیوه مذاکره و اصول حاکم بر آن به منظور دستیابی به موفقیت، عوامل و ریشه های مختلفی در متون مدیریت عنوان شده است، اصولی که در برگیرنده روابط ساده علمی یا مفاهیم پیچیده علوم رفتاری است، اما آن چه مسلم است انسان به عنوان موجودی اجتماعی نیازمند آن است که برای تحصیل خواسته های مشروع خود با دیگران به توافق برسد.

این توافقات می تواند در ابتدایی ترین سطح ممکن مانند خانواده باشد یا در وسیع ترین حالت، در سطح بین المللی تعریف شود. از این رو همه ما همواره نیازمند مذاکره با دیگران برای یافتن توافق بر سر مسائل مختلف هستیم که این مذاکرات می تواند از مذاکره با دختر بچه ۲ ساله ما تا عالی ترین مقام اجرایی بنگاه، کشور یا در سطح بین المللی باشد، به همین دلیل فراگیری اصول و فنون مذاکره برای همه افراد لازم به نظر می رسد.

تعاریف و دریافت های متفاوتی از مذاکره وجود دارد، اما یکی از ساده ترین و در عین حال دقیق ترین تعاریف مذاکره در فرهنگ آکسفورد آمده که مذاکره را: «گفتگویی که هدف آن دستیابی به یک توافق(معقول) است» می داند. بر همین اساس در این نوشته به چگونگی دستیابی به این توافق معقول خواهیم پرداخت.

 

 

 

در حقیقت شکل گیری مذاکره محصول عدم توافق است، وقتی انسان به مذاکره می پردازد که احساس کند همه یا بخشی از خواسته های مشروعش توسط دیگران نادیده گرفته شده است و در آن جا سعی خواهد کرد تا از طریق گفتگو به خواسته های خود دست یابد. خواسته هایی که خود آن ها را به حق و قابل تحصیل می داند، از این رو سعی می کند در فرایند گفت وگو طرف مقابل را متقاعد به پذیرش آن کند، بنابراین لازم است افراد پیش از آن که وارد هر نوع مذاکره چه مذاکرات عادی در سطح خانواده یا مذاکرات حیاتی در سطح کلان شوند، مشخص کنند که منافع آن ها در این مذاکره چیست؟ زیرا در حقیقت این منافع هستند که معرف مساله خواهند بود؛ در این حالت، صورت صحیحی از مذاکره در دستور کار شما قرار می گیرد. در بسیاری از مواقع که مذاکرات به بن بست می انجامد یا نتیجه مطلوب را برای شما به ارمغان نمی آورد علت اصلی آن، عدم توجه به همین مساله ساده است، مساله که در نگاه اول بدیهی به نظر می رسد، اما حقیقت آن است که در موارد زیادی افراد، قدرت تمیز دادن بین منافع خود با مواضعشان را ندارند و به جای بحث بر سر منافع به بحث بر سر مواضع می پردازند، پارادایم معروف حرف مرد یکی است نمونه تاریخی معتبری برای این موضوع است. سوای این موضوع که به عقیده نگارنده حرف مرد و زن از درجه یکسان اعتبار برخوردار است و مراد از مرد در این ضرب المثل انسان است نه جنس مذکر، حرف انسان(چه مرد و چه زن) باید عقلانی و منطقی باشد تا یکی، چرا که همه ما ممکن الخطا هستیم و گاهی مواضع و از این گذشته منافع ما در گذر زمان با توجه به شرایط و تحولات محیط بیرونی سازمان یا خانواده ما دچار تغییرات می شود که این تغییرات می تواند تغییرات سطحی یا اساسی باشد، تغییراتی که شرایط کار و زندگی ما را تحت تاثیر خود قرار می دهد و مواضع قبلی ما نمی تواند منافع امروزمان را تامین کند. به همین دلیل تغییر مواضع یا اصولی تر می توان گفت: تمرکز بر روی منافع است که ما را به موفقیت می رساند. اگر بخواهیم برای این موضوع مثالی اقتصادی بیاوریم، می توانیم به تولید به هنگام(Just in time) که تولیدی بدون انبار داری مواد اولیه است اشاره کرد. تا دو سال پیش منافع همه بنگاه های اقتصادی بر حفظ این موضوع و تلاش برای تولید به هنگام بدون انبارداری مواد اولیه بود، اما پس از رخدادهای اخیر و نوسانات شدید بازار آیا باز هم می شود با موضع تولید به هنگام، صرفه اقتصادی و منافع شرکت را تضمین کرد؟ یا منافع ما در تغییر اساسی و صددرصدی مواضع ما است؟ به هر طریق آنچه مسلم است مواضع را نمی توان با منافع یکی دانسته در برخی موارد این دو حتی می توانند در تعارض با هم باشند، پس لازم است در مذاکره ضمن شناخت منافع بر روی آن تمرکز کنیم تا مواضع خود و اگر لازم است برای حفظ منافع خود خصوصا منافع بلندمدت مواضع مان را تغییر دهیم حتما این کار را بکنیم.

یادمان باشد مذاکره را دستیابی به توافقی معقول دانستیم که الزاما باید قابلیت اجرایی هم داشته باشد، بنابراین وقتی خود را برای مذاکره آماده می کنید، در نظر داشته باشید که خواسته های شما که منبعث از منافع شما است می تواند با منافع و خواسته های طرف مذاکره شما در تضاد باشد و به همین دلیل است که در گام اول با پذیرش آن مخالفت کرده و لزوم انجام مذاکره پدیدار شده است، پس باید پیش از ورود به مذاکره به چند سوال کلیدی پاسخ دهید، به طوری که پاسخ روشن و منطقی برای آن ها داشته باشید تا بتوانید طرف مقابل را به سمت خود سوق داده و مذاکره ای موفق داشته باشید :

۱- ماهیت تعارض و اختلاف چیست؟

۲- چه عواملی موجب بروز این اختلاف شده است؟

۳- چه کسانی با این موضوع در ارتباط اند و چه دریافتی از مساله مورد اختلاف دارند؟

۴- مقصود شما از مذاکره چیست؟ چه هدف هایی دارید؟

وقتی شما پاسخ مناسبی برای این سوالات داشته باشید، خواهید توانست منافع طرف مقابل را هم ارزیابی کرده و از فصل مشترک آن با منافع خودتان به عنوان کلیدی برای حل این تعارض استفاده کنید. کلیدی که به شما در باز کردن بن بست های مذاکره کمک می کند، چرا که همواره در هر مذاکره ای فصل مشترکی وجود دارد، چرا که همین فصل مشترک است که منافع شما را به هم گره زده و حفظ منافع شما در گرو متقاعد کردن طرف مقابل است. اساسا یک مذاکره کننده حرفه ای چون استاد شطرنج برای هر حرکت و تقاضای حریف، حرکتی را پیش بینی کرده است و قبل از ورود به مذاکره حرکات حریف را بازی خوانی می کند و این تنها از طریق جمع آوری اطلاعات مفید جا دارد که بخش عمده آن در سوالات بالا نهفته است. در غیر این صورت مثل مذاکره شما مثل تیری در تاریکی است که تنها شانس آن هم از نوع خیلی زیادش می تواند به شما کمک کند و بدیهی است که نه زندگی را نه بنگاه اقتصادی یا هر جای دیگری را که شما مسوول مذاکره آن هستید نمی توان با تیری در تاریکی اداره کرد. پس از آنکه منافع خود و طرف مقابل را شناختید و به علت به وجود آمدن این تعارض پی بردید، لازم است به چند موضوع توجه جدی داشته باشید و چند کار اصلی را انجام دهید.

۱- آن چه که شما می دانید و می تواند برای شما منفعت ایجاد کنند طرف مقابل نیز می داند و برای او هم ممکن است منفعت ایجاد کند یا آن که منفعت او را از بین ببرد، بنابراین خود را عالم و طرف مقابل را جاهل فرض نکنید، چون او هم اگر بیشتر از شما در مورد موضوع تعارض نداند و تحقیق نکرده باشد، به احتمال بسیار زیاد کمتر از شما نمی داند.

۲- مذاکره فرایندی برای رسیدن به توافق معقول است، پس شما احتمالا نمی توانید به همه خواسته خود دست یابید، چرا که در این صورت تعارض ماهوی موجود در منافع طرفین باعث از بین رفتن همه منافع طرف مقابل می شود، به خاطر داشته باشید که شما به جنگ نمی روید در فرایندی تجاری یا انسانی در حال مذاکره هستید پس امتیاز بدهید تا بتوانید امتیاز بگیرید و به خاطر داشته باشید همه خواسته ها یعنی عدم توافق و همواره بخشی از چیزی بیشتر از همه هیچ چیز است.

۳- همه روابط بر پایه منافع است و این منافع شما است که روابط شما را شکل می دهد، پس برای حفظ روابط نه منافع خود را به خطر بیاندازید نه منافع طرف مقابل را. برای درک بهتر موارد بالا باید دو موضوع دیگر نیز بررسی شود نخست ۵ مراحل اصلی مذاکره:

۱) تدارک و برنامه ریزی.

۲) تنظیم تاکتیک مذاکره.

۳) توضیح و توجیه.

۴) بحث و ارائه راه حل.

۵) تنظیم توافق نامه.

نویسنده: محسن پروان

منبع: روزنامه دنیای اقتصاد

 

بازی های کامپیوتری، جذاب و هیجان انگیز هستند. با آن ها می شود درگیر شد و ساعت ها و لحظه های مفرحی داشت. اما به اندازه تمام این جذابیت ها و خوشی ها، اگر حواس مان به میزان وقت گذرانی پای کامپیوتر و بازی نباشد، دردسرهای بزرگی به سراغ مان می آید؛ دردسرهایی که بیماری های کامپیوتری نام دارند و توسط پزشکان اثبات شده اند.

تشنج

بازی های کامپیوتری علاوه بر این که آسیب بدنی به فرد وارد می کند، باعث تشنج نیز می شود. تحقیقات پزشکان نشان داده است که بازی های ویدئویی باعث می شود بیهوشی سراغ شخص معتاد به بازی بیاید. یکی از رایج ترین این تشنج ها«بیهوشی حساس به تصویر» است. در این نوع بیهوشی وقتی فرد در معرض نور و حرکات تصاویر قرار می گیرد، آگاهی خود را از دست می دهد و بیهوش می شود. اگر فرد به بازی های کامپیوتری ادامه دهد، مطمئنا بیهوشی های پی درپی و بیشتری خواهد داشت که بسیار خطرناک است.

 

 

 

سندرم تونل کارپال

سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق می افتد که اعصاب اصلی بین دست و ساعد تحت فشار قرار می گیرد. این فشار زمانی اتفاق می افتد که تونل کارپال یعنی قسمتی از مچ که اعصاب اصلی و تاندون ها از آن جا می گذرد، متورم می شود. افرادی که بیش از حد بازی می کنند، در خطر ابتلا به این سندرم قرار دارند و تنها نشانه فیزیکی ابتلا به این بیماری، اعتیاد به بازی های کامپیوتری است. البته استفاده بیش از حد از موس هم ممکن است باعث ایجاد حساسیت و تورم تونل کارپال شود.

مشکلات بینایی

نگاه کردن و خیره شدن بیش از حد به هر نوع صفحه تصویری، باعث بروز مشکلات چشمی می شود. افرادی که بیش از حد بازی های کامپیوتری انجام می دهند نیز از این قاعده مستثنی نیستند و دردهای چشمی بیشتری آن ها را تهدید می کند، خصوصا این که چشم شخص نزدیک بین هم باشد. خیره شدن به صفحه تصاویر سفیدرنگ برای چشم بسیار مضر است و وقتی فرد به صفحه نمایش خیره می شود، پلک هم نمی زند و همین مساله باعث خشک شدن چشم می شود. یکی از بیماری های چشمی رایج برای علاقه مندان به بازی های کامپیوتری، چشم های قهرمان گپتار نام دارد. در این بیماری ممکن است ساعت ها از بازی کردن گذشته باشد اما چشم هنوز درگیر تصاویری است که ساعت ها به آن خیره شده و آن ها را می بیند.

یک قدمی مرگ

افرادی که به بازی های کامپیوتری اعتیاد دارند، ساعت ها وقت خود را صرف بازی می کنند بدون این که متوجه شوند چقدر زمان گذشته است. سال ۲۰۰۷ جوان ۲۸ ساله ای اهل کره جنوبی پس از اینکه ساعت ها در یک کافی نت مشغول بازی بود، بیهوش شد. پس از انتقال او به بیمارستان و به هوش آمدن جوان ۲۸ ساله، او به پزشک معالج خود گفت ۷۲ ساعت تمام در حال بازی بوده و در این مدت غذای بسیار کمی خورده، به حمام نرفته و استراحت کافی نداشته است. به گفته پزشکان، اعتیاد شدید به بازی های رایانه ای ممکن است مرگبار باشد.

پدیده انتقال بازی

هر کسی که بازی رایانه ای را به مدت طولانی پیگیری کند، دچار پدیده انتقال بازی می شود که در میان آن ها بیماری«تتریس» از همه رایج تر است. تتریس نوعی بازی کامپیوتری است که در آن فرد باید مکعب هایی را در فضاهای خالی قرار دهد و آن ها را پر کند. به گفته افرادی که مبتلا به بیماری تتریس هستند، پس از ساعت های زیاد بازی کردن آن ها بدون این که خودشان بخواهند عناصر بازی را وارد دنیای حقیقی و زندگی روزمره خود می کنند. مثلا ممکن است فرد تصور کند مکعب هایی که در بازی می افتاد، در دنیای واقعی به شکل بلوک های سنگی درآمده و از یک ساختمان در حال افتادن است یا این که فرد مدام در فکر این است که کدام مکعب تتریس در میان فضای خالی دو آسمانخراش جای خواهد گرفت. گاهی اوقات این بیماری آنقدر شدت پیدا می کند که فرد هنگام رانندگی دچار تصادف می شود زیرا مدام به فکر این بوده که کدام مکعب را در فضای خالی پیش رویش قرار دهد.

انگشت نینتندو

بیماری انگشت نینتندو به نام«نینتن دینیتیس» هم شناخته شده است. در بازی رایانه ای «وی اسپرت» فرد دو دسته حرکتی را در دست می گیرد و باید تعادل خود را مثل شکلی که در بازی می بیند، حفظ کند. این حفظ تعادل که شکل های گوناگونی دارد، به زانوها و ستون فقرات آسیب جدی وارد می کند و حتی گاهی اوقات به دلیل اینکه فرد تعادل خود را از دست می دهد و به زمین می افتد، قسمت هایی از بدنش دچار شکستگی می شود. مبتلایان به این بیماری پس از مدتی بازی پی درپی، دست و مچ دست هایشان شروع به درد گرفتن می کند. در این بیماری انگشت های فرد متورم می شود و درد می گیرد.

انگشت پلی استیشن

بازی پلی استیشن یکی از سرگرمی های مورد علاقه بسیاری از نوجوان ها و جوان ها در سراسر جهان است. شاید شما هم افرادی را دیده باشید که ساعت ها پای این بازی می نشینند و دسته کنترل را که دو دکمه روی آن قرار دارد، پشت سر هم فشار می دهند. هر چند بازی پلی استیشن جزو یکی از بازی های جذاب و هیجان انگیز به شمار می رود اما افرادی که شبانه روز پای این بازی می نشینند، دچار یک نوع بیماری خاص می شوند. این بیماری خاص که انگشت پلی استیشن نام دارد، در دو انگشت شست فرد بروز می کند. نشانه های این بیماری صاف و پهن بودن انگشت شست است و هم چنین روی انگشت ها متورم می شود و خوب شدن آن نیاز به هفته ها زمان دارد. نوع دیگری از بیماری که مشتاقان بازی پلی استیشن دچار آن می شوند، زخم دست است که در آن انگشت ها و دست فرد به شدت زخم می شود و درمان آن هفته ها طول می کشد.

رفتارهای خشونت بار و مشکلات ذهنی

مطالعات نشان می دهد افرادی که بیش از اندازه بازی های رایانه ای انجام می دهند، همیشه نگران تر و افسرده تر از انسان های دیگر هستند. معمولا کودکان بیشتر در خطر رفتارهای خشونت بار اجتماعی هستند و حتی خطر اعتیاد نیز در آن ها وجود دارد. از جمله نشانه های بیماری های رفتاری در شخصی که بیش از حد بازی رایانه ای انجام می دهد، نگرانی بیش از حد، عصبانیت های بی دلیل و ترس های اجتماعی است. هم چنین کودکانی که بازی های خشونت آمیز را مدام تکرار می کنند، تصورات خیالی خشونت باری دارند و رفتارهای تهاجمی بیشتری از خود نشان می دهند.

اعتیاد

بسیاری تصور می کنند که فقط افرادی معتاد هستند که مواد اعتیادآور مصرف می کنند اما با تحقیقاتی که روانشناسان انجام داده اند، مشخص شده بازی های رایانه ای نیز اعتیادآور است. به گفته محققان، خطر اعتیاد نوجوان ها و جوان هایی که به بازی های رایانه ای روی می آورند، بیشتر از بقیه افراد است و بازی های رایانه ای دقیقا مثل شرط بندی هایی که بسیاری از افراد دچار آن هستند، شخص را وابسته به خود می کند. از نشانه های اعتیاد به بازی های رایانه ای از دست دادن وزن یا چاق شدن بیش از حد، کاهش روابط اجتماعی، توجه نکردن به بهداشت شخصی و اختلال در خواب فرد است.

منبع: روزنامه فرهیختگان