تبیان، دستیار زندگی

گرفتم   جامی    از   دست   عزیزم

                      نمیدانم     بنوشم     یا     بریزم

ننوشیده    چنان    مستم     نموده

                      که   دینم   را   ز دست من ربوده

در این مستی بسی هشیار گشتم

                      ز  خواب   غفلتم    بیدار    گشتم

به چشم دل بدیدم  عالمی  مست

                     به رقصند و سماع آنچه در او هست

زمین  و  آسمان  و  ماه  و خورشید

                    زحل  با  مشتری   ،کیوان   و   ناهید

به  سبزه  لاله ها  در ر قص   دیدم

                    صدای  شادی  از   هر   جا   شنیدم

دل  دریا  خروشان  بود   از   شوق

                    به  صحرا  خار و خس دیدم  سر ذوق

قناری   بر    سر    گل    شادمانه

                   به  صوتی  خوش همی خواندی ترانه

همه   ذرات   عالم    در   خروشند

                   تو  گوئی  جام، پی  در  پی   بنوشند

بیا   جانا   در   این    بزم   جهانی

                   به   همراه   همه     کن    شادمانی

نمی خواهم  که بر گردم ز مستی

                   بمانم     همره       ذرات      هستی

خوشا  آنان  که  جام  از  او گرفتند

                    ز    اسرار    جهان     اندر   شگفتند

هر آنکس می،  خورداز دست دلدار

                   جهانی   را    ببیند    در    شب    تار

دیشب به شوق رویش خواندم نماز حاجت

                                        صد استغاثه کردم شاید شود اجابت

دیدار   عارض      او   برده       ز کف    قرارم

                                    جزء  دیدن   جمالش    میل    دگر   ندارم

گاهی   صدای   پایش   آید  به  گوش  جانم

                                     هوش   از   سرم   بر   آید زیرا که ناتوانم

با  یک  کرشمه   او   صد   دل   شود   گرفتار

                                     با  یک  اشارت   او   سرها   رود   سر دار

همچون   حسین   حلاج   با   یک  اشارت  او

                                    مجنون  که گشته مجنون بر قد و قامت او

فرهاد  اگر به کوهی با تیشه اش  روان شد

                                    با یاد  خط و خالش هر لحظه او جوان شد

در دام  بند  زلفش  چون   من   بسی   فتاده

                                    هر  یک  برای  وصلش جان را به کف نهاده

آن   یار    مهربانم    با   عارض    چو   ماهش

                                    زیبائی  جهانی  است  در  گوشه   نگاهش

دیشب   تمام   عالم    خواندند   نماز   حاجت

                                     صد  استغاثه   کردند   شاید  شود  اجابت

اگر از  در در آئی  یك  شب  ای یار

                                                   چراغان می شود بر من شب تار

ز  هجران  تو   می سوزد   دل   من

                                                   خط و  خالت  فزاید  مشكل  من

به  بوی  گیسویت   دیوانه   گردم

                                                  رها   از   خانه   و   كاشانه   گردم

به   صحرا  و   بیابان    سر   گذارم

                                                 دمار    از     روزگار     خود   بر آرم

همه  عالم  اگر  بر  كام  من  باد

                                                  پری  رویان  همه  در  دام  من باد

اگر  در  دست  من  جام جم افتد

                                                  قد سیمین  تنان پیشم  خم افتد

مرا  جز   وصل   تو   كاری  نباشد

                                                  دلم  را   جز    تو    دلداری   نباشد

نه   از    دوزخ    گریزانم   نگارم

                                                  كه با  یادت  به دوزخ   غم  ندارم

خیالت  می برد  هوش از  سر من

                                                  گلستان  میشود  بام   و  در  من

عنایت كن بر این سر گشته خویش

                                                   به  پیغامی  تسلی ده  دل  ریش

شب و روزم به درگاهت نیاز است

                                                  در  لطف  تو دائم  باز، باز است

گدائی میكنم در كویت ای دوست

                                                كه بینم روی تو حاجت از این روست

اگر    بینم     جمال   دلربایت

                                                    سر و  جانم  سر و  جانم   فدایت

كریما       نازنینا         روسیاهم

                                                   ببخشا  بر   من  مسكین   گناهم

قبولم  كن   بزن   آتش  وجودم

                                                   بسوزد   عالمی   از    سوز    دودم

لحظه ای اندیشه کن  در  خلقت  خود  نازنین

                 قدرت   خالق   نگر ،  بد بختی   خود   را   ببین

                 دست رب العالمین  از  مشت  خاکی  بی  اثر

                 اینچنین  صورت  نمود  و  قامت  و   قد    جبین

                 نطفه ای   گندیده  بودی   در  رحم  جایت  بداد

                 شکل  ظاهر   گشته  کامل  آمدی  روی  زمین

                 روح   خود   را   او   دمید  اندر  میان  جسم   تو

                 اشرفی بر کل مخلوق  و  تو  حاصل  کن  یقین

                 سجده   بر   آدم   نمودند   جمله   الا    یک   نفر

                 او  که  مرتد  شد  ز  درگاه و  ترا شد  در   کمین

                  گر نمایی غفلت  از  حق  تابع  شیطان   شوی

                  در قیامت پیش  خالق می شوی  زار  و  حزین

                  دائما   با    یاد    او    دل   را   تو   آرامش    بده

                   غیر  یاد   او   نمی   یابی   تو   آرامش   همین

                   حب   دنیا   و   خدا   مجموع   نمیگردد  به  دل

                   یا  خدائی   شو   خدائی،  یا   که  دنیا  برگزین

                   چون رها گشتی زدنیا عاشق حق می شوی

                   عاشقان را در مصائب عشق او باشد  ضمین   

اگر  مردی  در  این  دور و زمانه          نگهداری  دین   کن   بی   بهانه

هزاران  رنگ  دارد  دین  و  ایمان         کدامین  دین  بود  در  خط  قرآن

 تمام   زندگی   ظاهر   نمائی  است         میان دین و دل فرق و جدائی است

خطیبان   روی   منبر   جلوه  دارند        نهانی  با  شیاطین  عشوه   دارند

همه     تفسیر    قرآن     می نمایند        به   ظاهر  بنده   و   عبد  خدایند

برادر،  درد     دل    دارم    فراوان         چه  گویم  از  نفاق  و مکر یاران

بنام   دین    چه    دکانها    گشودند        درون  دین  چه   بدعتها   نمودند

غم دیگر ، غم   نسل   جوان  است         که دائم در پی شیطان روان است

گروهی فکرشان ریش و سبیل است         مُد  غربی  برایشان  دلیل   است

پسرها   زیر   ابرو     خط    بگیرند        چه دخترها به یک خطی  اسیرند

از آن سو  دختران  با  کاکل  خویش         فدا  کرده  پسرها  را  کم و بیش

لباس    تنگ      می پوشند     آنا ن         تمام   جسم شان   باشد   نمایان

به اِ کس پارتی  که  می ترکد   دیانت         نهایت  بین   جنایت  با   خیانت

چه گویم   من   ز    دنیای    مجازی         همه   سرگرم  او  مانند   بازی

درون  رُوم   شرافت  رفته   بر   باد          جوانمردی  مردان  رفته از یاد

هزران   دام    باشد     در    خیابان           خیابان  محفل  اصحاب شیطان

به    دکانها   تجمل      می فروشند            اگر از دین بگوئی می خروشند

خداوندا  در  این  عصر   و   زمانه             حفاظت   کن  ز  دینم  جاودانه

خطیبان  را  عطا  کن   صدق  گفتار            بده  توفیقشان  بر  حسن کردار

به  دختر ها  ببخشا   شرم  و  عفت            پسرها را عطا کن دین و غیرت

خداوندا  !  به   خوبان   و   کریمان            به  حق  اشک  چشمان  یتیمان  

به  آه   و   ناله   شب   زنده  داران             به   فریاد       دل    امیدواران

رهایم    کن   ز   قید  و    بند    دنیا             خداوندا ،خداوندا ،خدایــــــــــــــا