طی مراسم ازدواج به سبك ما ایرانی‌ها، معمولا دورانی بین عقد و عروسی در نظر گرفته می‌شود. خانواده‌ها به خاطر مسائل شرعی و اخلاقی، پس از پسند كردن و شناخت یكدیگر و قبول شرایط، دوران كوتاهی را به عنوان دوران نامزدی در نظر می‌گیرند و بعد از آن، قبل از اینكه مراسم عروسی را به پا و عروس و داماد را راهی خانه خودشان كنند، آنها را به عقد یكدیگر درمی‌آورند.
همه آنهایی كه سال‌ها از دوران نامزدی‌شان گذشته، وقتی به تازه عروس و دامادها نگاه می‌كنند شاید به نوعی حسرت آن دوران را می‌خورند و چنین به آنها گوشزد می‌كنند كه تا می‌توانند از این لحظات لذت ببرند. روانشناسان بر این اعتقادند كه این دوران می‌تواند برای خیلی از زوجین دوران سختی باشد چرا كه آنها به دلیل بی‌تجربگی قادر به مدیریت درست مسائل نیستند و این چنین بیان می‌كنند كه حتی هستند زن و شوهرهایی كه پس از مراسم عروسی به خانه خود رفته‌اند و به كمك هم توانسته‌اند خیلی از مشكلات زندگی را حل كنند اما همین زوجین در مدت زمان قبل از عروسی به محض روبه‌رو‌شدن با موضوعی كه مطابق میلشان نبوده سریعا نسبت به همسر خود موضعگیری كرده و خانواده‌ها را وارد ماجرا كرده‌اند.
اما برای اینكه از استرس‌ها و درگیری‌های احتمالی كاسته شود باید افراد از همان روزی كه تصمیم به ازدواج می‌گیرند، درست رفتار كردن، مدیریت برنامه‌ها و آینده‌نگری را نیز از اصول اولیه یك ازدواج موفق بدانند و در جهت آن گام بردارند.
سنگ‌ها را وا بكنید
عروس و دامادها مضطرب انجام مسائلی هستند كه می‌بایست برای شكل‌گیری مراسم عروسی طبق عرف دو خانواده صورت پذیرد. مشخص نبودن مسائل دیگری مثل وضعیت شغلی پسر، مسكن، باقی‌ماندن قسمتی از تحصیل دختر یا پسر و ... نیز می‌تواند بر شدت این نگرانی‌ها بیفزاید. برای اینكه زوجین از چنین اضطراب‌هایی بكاهند باید قبل از عقد و خواستگاری و قبل از اینكه دلبستگی‌های دوطرف بیشتر شود تمام موضوعات را صادقانه با یكدیگر مطرح كرده و خواسته‌های منطقی خود را بیان كنند و در این بین احیانا اگر مشكلی هم باشد كه فكر می‌كنند قادر به حلش نیستند، آن را به بزرگ‌ترها واگذار كنند.
اول، برنامه‌ریزی
كلید شكل‌گیری یك مراسم عروسی خوب، برنامه‌ریزی درازمدت برای آن است. خیلی از دختر و پسرها و خانواده‌هایشان بعد از صیغه عقد تا نزدیكی‌های شب عروسی دست روی دست می‌گذارند و كار خاصی انجام نمی‌دهند اما اگر كمی واقع‌بین باشند می‌فهمند كه خود آنها به دلایل مشخصی این مدت زمان را تعیین كرده‌اند تا بتوانند مقدمات ازدواج را فراهم آورند.
اول از همه شما باید طوری برنامه را بچینید كه هم بتوانید به خوبی به كارها برسید و هم از این زمان لذت مخصوص به‌خودش را ببرید.
آوردن برنامه‌ها روی كاغذ
عروس و داماد جدا از خانواده‌های خود، جداگانه باید آنچه را كه فكر می‌كنند باید انجام شود روی كاغذ بیاورند، سپس آنها را فقط با والدین خود مطرح كنند و بعد از نتیجه‌گیری، موضوعات را فقط به همسر خود بگویند.
در این زمان ممكن است زوجین با هم دچار تعارض شوند؛ به این معنی كه فرد تمایل به انجام كاری دارد، درصورتی كه فرد مقابل او از انتخاب چنین حالتی سر باز می‌زند؛ برای مدیریت تعارضات پیش آمده سه كار را انجام دهند؛ نخست آنكه برای مواردی كه در نظر گرفته‌اند اولویت قائل شوند. كدام مورد برحسب زمان باقیمانده و موقعیت مالی و همچنین شرایطی كه می‌تواند برای آنها در آینده ایجاد كند، ارجحیت دارد؟
در مرحله آخر حالا كه عروس و داماد در جریان همه امور قرار گرفته‌اند، به تقسیم وظایف بین خودشان بپردازند.
گوش‌كردن فعال را همین حالا یاد بگیرید
هریك از زوجین اگر خواسته‌ای را عنوان كرده‌اند ولی احساس می‌كنند كه طرف مقابل از این مورد ناراحت است، سعی كنند از تكنیك گوش كردن فعال به نحو مطلوب بهره ببرند؛ به این معنی كه هم همسر خود را درك كنند و هم خواسته خود را به بهترین نحو ممكن بگویند.
این تكنیك در آینده نیز بسیار به‌دردشان خواهد خورد. گوش كردن فعال چند مرحله دارد:
1 - درك احساسات
یعنی اینكه اول از همه ناراحتی طرف مقابل را به خوبی متوجه شویم.
2 - انتقال احساسی
یعنی احساس همدردی كردن و سعی در برگرداندن آرامش به همسر خود کنیم.
3 - علت ناراحتی
به معنای اینكه علت دلخوری و ناراحتی همسرمان را جویا شویم.
4 - بیان صریح نظرات خودمان و تبادل نظر در مورد آن.
البته تمام مراحل فوق فقط با تمرین و صبر حاصل می‌شود ضمن اینكه منتظر نباشیم تا فقط فرد مقابل دست به اجرای آنها بزند و خودمان نیز در انجام آنها تلاش كنیم.
از كاه كوه نسازید
مطمئن باشید به خیلی از اتفاقات، بعدها خواهید خندید، پس سعی نكنید با سختگیری‌های بیش از اندازه جلوی همدیگر سنگ بیندازید زیرا پس از عقد خود شما هم از سختگیری خودتان متضرر خواهید شد.
پاسخ به سؤالاتی كه ذهن‌مان را مشغول كرده
"مونیكا منزلیس" در كتاب «هزار و یك پرسش پیش از ازدواج » به دخترها و پسرها این چنین پیشنهاد می‌كند كه آنها قبل از مراسم عروسی به تنهایی به پرسش‌های زیر پاسخ دهند و سپس با نامزدشان آنها را بررسی كنند:
چه احساسی درباره ازدواج كردن دارید؟
آیا از ازدواج كردن خوشحالید یا سعی می‌كنید در این مورد فكر نكنید؟
آیا احساس می‌كنید كه رابطه شما و نامزدتان مشكلی دارد، اما نمی‌توانید علت را تشخیص دهید؟
آیا سعی می‌كنید كه خودتان را متقاعد كنید كه نامزدتان همان همسر مناسب شماست؟
آیا برای برنامه‌ریزی مراسم ازدواج مردد هستید؟ آیا از تماشای لباس عروس یا كارت دعوت ناراحت می‌شوید؟
آیا دیگران بیش از شما برای ازدواج‌تان شور و شوق دارند؟
آیا فكر می‌كنید كه والدین شما دوست دارند هرچه زودتر این مدت زمان تمام شود و شما را راهی خانه خودتان كنند؟
آیا می‌ترسید كه بعد از پایان محبت‌های دوره نامزدی و شور و شوق جشن عروسی، از ازدواج‌تان پشیمان شوید؟
آیا می‌ترسید كه پس از ازدواج آزادی یا هویتتان را از دست بدهید؟
آیا هنوز تا حدودی از واژه تعهد می‌ترسید؟
بنابراین هیچ موضوعی را به حال خود رها نكنید. این طرز فكرها كه « انجام این كار وظیفه طرف مقابل است، اگر صادقانه عمل كنم ناراحتی‌ها را بیشتر می‌كند، اصلا این موضوع به من ربطی ندارد و...» ناشی از تلقین‌های ذهنی بی موردی است كه تازه عروس‌ها و تازه دامادها دارند.
