تبیان، دستیار زندگی

"شیطان در جزئیات نهفته است"

خدایا!

تو کی نبودی که بودنت دلیل بخواهد؟

تو کی غایت بودی که حضورت نشانه بخواهد؟

تو کی پنهان بوده‌ای که ظهورت محتاج آیه باشد؟…

بسته باد پنجره‌ای که رو به آفتاب ظهور تو گشوده نشود

و زیان کار باد سودای بنده‌‌ای که عشق تو نصیب ندارد.

میلاد دادفرنیا

حمد و سپاس خدایی را سزاست که تیر حتمی قضایش را هیچ سپری نمی شکند.

جهل و نادانی من و عصیان وگستاخی من تو را باز نداشت از اینکه راهنمایی ام کنی به سوی صراط قربتت وموافقم گردانی به آنچه رضا و خوشنودی توست.
پس
هر گاه که تو را خواندم پاسخم گفتی.
هرگاه اطاعتت کردم قدردانی و تشکر کردی.
و هر زمان که شکرت را بر جا آوردم بر نعمت هایم افزودی.
و اینها همه چیست؟
جز نعمت تمام و کمال و احسان بی پایان تو؟!
 
خدایا!
من را آزرمناک خویش قرار ده آن سان که انگار می بینمت.
من را آنگونه حیامند کن که گویی حضور عزیزت را احساس می کنم.
 
خدایا!
با مرکب نافرمانی ات به وادی شقاوت و بد بختی ام مکشان.
و قدرت برکاتت را بر من فرو ریز تا آنجا که تاخیر را در تعجیل های تو وتعجیل را در تاخیر های تو نپسندم.
آنچه را که پیش می اندازی دلم هوای تاخیرش را نکند و آنچه را که بازپس می نهی من را به شکوه و گلایه نکشاند.
 
خدایا!
به که واگذارم می کنی؟
به سوی که می فرستی ام؟
من به سوی دیگران دست دراز کنم؟در حالی که خدای من تویی و تویی کارساز و زمامدار من.
 
وقتی که راه ها و مذهب ها با همه ی فراخی شان مرا به عجز می کشانند
و زمین با همه ی وسعتش بر من تنگی می کند و ….
اگرنبود رحمت تو بی تردید من از هلاک شدگان بودم واگر نبود محبت تو بی شک سقوط و نابودی تنها پیشروی من میشد.
 
ای آنکه:
در بیماری خواندمش و شفایم داد.
در جهل خواندمش و شناختم عنایت کرد.
در تنهایی صدایش کردم و جمعیتم بخشید.
در غربت طلبیدمش و به وطن بازم گرداند.
در فقر خواستمش و غنایم بخشید.
 
اکنون باز گشته ام،
باز آمده ام با کوله باری از گناه و اقرار به گناه.
پس تو در گذر ای خدای من!
ببخش

معبود من!
 
چه می توانم بکنم؟ وقتی که این کوله بار زشتی و گناه با من است ؟!
 
 انکار؟!
 
چگونه و از کجا ممکن است و چه نفعی دارد وقتی که همه ی اعضا و جوارحم به آنچه کرده ام گواهی می دهند؟

تو را بانو نامیده ام

بسیارند از تو بلندتر، بلندتر

بسیارند از تو زلال تر، زلال تر

بسیارند از تو زیباتر، زیباتر

اما بانو تویی!

پابلو نرودا

و رفت تا لب هیچ
 و پشت حوصله نورها دراز كشید
و هیچ فكر نكرد
 كه ما میان پریشانی تلفظ درها
 برای خوردن یك سیب
چه قدر تنها ماندیم! 

گاهی گمان نمی کنی و می شود

 گاهی نمی شود که نمی شود

گاهی هزار دوره دعا بی اجابتست

گاهی نگفته، قرعه به نام تو می شود

گاهی گدای گدائی و بخت نیست

گاهی تمام شهر، گدای تو می شود.

بر عشق توام نه صبر بیداست و نه دل

بی روی توام نه عقل برجاست، نه دل

این غم که مراست کوه قافست نه غم

آن دل که تراست سنگ خاراست نه دل

ساده بودم،

تو نبودی،

باران بود.

در کوچه تنهایی،

زیر سایبان وحشت،

از خیس شدن  فرار میکردم.

در انتهای کوچه،

_تک درخت غربت!_ صدایم کرد.

در جستجوی تو آن شب،

زیر باران،

بوی نمناک جدایی را!

از شاخه درخت غربت چیدم.

باز هم  در پی ات ،

سرتاسرخیابان غم را گشتم.

ساده بودم،

تو نبودی ،

باران بود.

ولی هنوز،

به دنبال گمشده ام ،

هر شب کوچه ها را میگردم،

حتی ، زیر باران.

                               بهروز (رها)