تبیان، دستیار زندگی

می خونم از چشمات شعر جدایی

ترو میخوام توروکه بی وفایی می خونه پنجره شعرنگاهت

                گل ریحون گل شب بو کجایی؟

یادت در ذهنم وعشقت در قلبم

و عطر مهربانیت در تمام وجودم است

عزیزم محبت را در پاکی نگاهت و

 صداقت را در وجود مهربانت معنی کردم

و بدان که زیباترین لحظه هایم

 در کنار تو بودن است...

امشب باز قطرات اشک

 بی قرارانه تو را فریاد می زنند

بغضی راه گلویم را بسته

نمی دانم شاید همین عشق است

 که میخواهد فریاد برآورد

اما دیگر تاب و توانی برایش نمانده

هنوز هم قلبم با هر تپش

 تو را جستجو می کند

اما اینجا فقط غمی است

که از زیبایی یک عشق به یادگار ماند...

برای عشق تمنا كن ولی

خار نشو.

برای عشق قبول كن ولی

غرورت را از دست

نده.

برای عشق گریه كن ولی

به كسی نگو.

برای عشق مثل شمع

بسوز ولی نگذار پروانه ببینه.

برای عشق پیمان ببند

ولی پیمان نشكن.

برای عشق جون خودتو

بده ولی جون كسی رو

نگیر.

برای عشق وصال كن

ولی فرار نكن.

برای عشق زندگی كن

ولی عاشقانه زندگی كن.

برای عشق بمیر ولی كسی

رو نكش.

برای عشق خودت باش

ولی خوب باش.

ای کاش به دل کسی پا نمی گذاشتیم و
کسی به دلمون پا نمی گذاشت
ای کاش اگه کسی به دلمون پا گذاشت دیگه
دلمون تنها نمی گذاشت
ای کاش اگه یه روز دلمون رو تنها گذاشت
رد پاشو روی دلمون جا نمی گذاشت

گریه کن جداییا ما رو رها نمی کنن ....
.آدما انگار برای ما دعا نمی کنن...
گریه کن حالاحالا از هم باید جدا باشیم ....
بشینیم منتظر معجزه ی خدا باشیم...
گریه کن منم دارم مثل تو گریه می کنم ...
به خدای آسمونامون گلایه می کنم...
گریه کن واسه شبایی که بدون هم بودیم ...
تنهایی ، برای سنگینی غصه کم بودیم...
گریه کن ، سبک میشی ، روزای خوب یادت میاد ...
گرچه تو تقویمامون نیستن اون روزا زیاد...
گریه کن برای قولی که بهش عمل نشد ...
واسه مشکلاتی که ، بودش و هست و حل نشد...
گریه کن واسه همه ، واسه خودت ، برای من ...
توی بارونی ترین ثانیه حرفاتو بزن...
گریه کن تا آینه شه ، باز اون چشای روشنت ......
واسه موندن لازمه ، فدای گریه کردنت

بچه ها تو رو خدا برام دعا کنید خواهش می کنم

دیگه از تو نمی خونم .واسه من دیگه تو مردی

می خوام که همه بدونن همه ی دردم تو بودی

نمی خوام حتی یه لحظه یاد تو بیاد تو قلبم

چرا که دوره دلم رو یه حسار سنگی بستم

ســـــلام ای غــــروب غریبانه دل            ســــلام ای طــــلوع سحر گاه رفتـــــن

ســـــلام ای غــــــــم لحــــظه های جـــــدایی            خـــدا حافـــظ ای شـــــعر شــب های روـشن

خـــــداحافـــظ ای شــعر شب های روشـــــن               خــــــدا حافظ ای قــــــصه ی عـــاشقــــانه

خداحـــافظ ای آبـــی روشــــن عشــــق            خداحـــافظ ای عــــطر شعــر شــبانه

خـــــداحافظ ای همنـــشین همــــیشه

تــورا می سپـــارم به دلهــای خســته               تو تنــــــها نمی مــــانی ای مـــانده بـــی من

تورا مــی ســـپارم به میــــراث مهـــتاب         تـــورا می ســپارم به دامـــان دریـــــا

اگر شـب نشینم اگـر شـب شکسته     تــورامی سپارم به رویـــای فــردا                           

به شــب می ســـپارم تو را تا نســوزد        به دل می ســپارم تــو را تــا نمی رد           

اگه چشـمه پای از غم نخــشکد            اگـــر روزگــاری صــدا را  نگـــــیرد         

خـــداحافظ ای برگ بــاد دل مــن              خداحـــافظ ای ایه سار همـیشه          

اگر ســبز رفتـی اگــر زرد مــاندم               خــداحـافظ ای نو نهال         

همــیشه      

یک عشق عروج است ورسیدن به کمال

                     یک عشق غوغای درون است وتمنای وصال

یک عشق سکوت است وسخن گفتن چشم   ....            

یک عشق خیال است وخیال است وخیال.................    

 دلم گرفت امروز از خیلی نمی دونم چراولی......

شاید تقصیر خودمو فک می کنم همه مثل خودمن

شب ها رو بیشتر دوست دارم

چون دیگه کسی رو نمی بینم

ستاره من..................کجایی

نمی دونم چی بگم اما گیر کرده تو گلوم

خوبه که یه وبی هست دردو دلم رو اونجا تاجایی

که بتونم بگم

اگه نبود می مردم

اره می مردم تنها خودم همه می خوان یه جوری زمینم بزنن

شایدم این فکریه که من می کنم

شایدو شاید وشاید وشاید

دیگر به خلوت لحظه های عاشقانه قدم نمی گذارم

، دیگر آمدنت در خیالم آنقدر

      گنگ است که نمی بینمت ،     

 سنگینی نگاهت را مدتهاست که حس نکرده ام ، من

مبهوت مانده ام که چگونه این   

    همه زمان را صبورانه   

 گذرانده ام ؟ وقتی رسیدی و به کلبه ی دلم پا

گذاشتی در باورم نمی گنجیدروزی

      تو را درخلوتم بپذیرم...     

  بیگانه ای بودی هم قفس شده با من... برای

خود عالمی داشتی دورترازستاره های    

   دوردست... درسرزمینی    

 که به روح من راهی نداشت... وناگهان

ترادرروح خود احساس کردم زندگی كوتاهتر   

    از آن است كه به    

 خصومت بگذرد و قلب ها گرامی تر از آنند كه

بشكنند آنچه از روزگار به دست می    

 آید با خنده نمی ماند و    

 آنچه از دست برود با گریه جبران نمی شود فردا

خورشید طلوع خواهد كرد حتی اگر    

  ما نباشیم