تبیان، دستیار زندگی

از اوشین تا سوسانو

خبرگزاری فارس: در چند سال اخیر تب سریال های كره ایی و ژاپنی در ایران بسیار بالا گرفته است. سریال هایی مانند افسانه جومونگ، جواهری در قصر، سال های دور از خانه، سرزمین های شمالی، جنگجویان كوهستان و... تا بگوییم كره و ژاپن عجیب تمدن و زنان سختكوشی داشته است و یانگوم و جومونگ قهرمانان ما شوند.

در چند سال اخیر تب سریال های كره ایی و ژاپنی در ایران بسیار بالا گرفته است. سریال هایی مانند افسانه جومونگ، جواهری در قصر، سال های دور از خانه، سرزمین های شمالی، جنگجویان كوهستان و... تا بگوییم كره و ژاپن عجیب تمدن و زنان سختكوشی داشته است و یانگوم و جومونگ قهرمانان ما شوند، گویا ما نه هزار و یك شب داشتیم، نه كتایون، نه رودابه و نه سیاوش. هرچه قدر در متون ادبی ایران برای یافتن داستان های ایرانی جست وجو كنیم، كم است.
كافیست مدیران فرهنگی كتاب قهرمانان یا افسانه های ایرانی را بخوانند تا متوجه شوند چه گنجینه ای را دراختیار داریم. از سوی دیگر خواندن متونی مانند خمسه، نظامی و مثنوی، مولوی، به متون اجباری تبدیل شود. درخشیدن مجموعه های شرقی در تلویزیون ایران و ارتباط برقرار كردن مخاطب با قهرمانانی چون یانگوم، هانیكو و اوشین بیش از پیش جالی خالی یك قهرمان ایرانی را در این فهرست برجسته می كند.
پخش مجموعه كره ای جواهری در قصر و مورد توجه قرار گرفتن آن از سوی مخاطبان ایرانی كه هر جمعه شب این مجموعه را به شدت پیگیری می كردند، مرور مجموعه های شرقی را كه از سال های پس از انقلاب از تلویزیون پخش و با استقبال خوب مخاطب رو به رو شده اند، به نوعی یادآور می شود.
هنوز خاطره مجموعه "سال های دور از خانه " و شخصیت محوری اوشین كه با تحمل مصائب و مشكلات عدیده، گوشه ای از زندگی ملموس ژاپنی را برجسته می كرد، از یاد مخاطب نرفته كه هر هفته با توجه به محدودیت شبكه های تلویزیونی، همه را پای تلویزیون می نشاند.
مجموعه ای كه با محور قرار دادن سه مقطع سنی كودكی، جوانی و پیری این كاراكتر با بذل توجه مسئولان صدا و سیما عاری از هر گونه انحراف اخلاقی و بدآموزی شد و عنوان اصلی مجموعه را هم تغییر داد.
طوری كه حتی مسئولان تلویزیون ژاپن را به تقدیر از ایران برای بدل كردن این مجموعه به سریالی اخلاقی واداشت.شاید بتوان استقبال از مجموعه سال های دور از خانه و محبوبیت این كاراكتر را به محدود بودن شبكه های سیما به دو كانال نسبت داد، ولی چند سال بعد مجموعه داستان زندگی با محوریت كاراكتر هانیكو روی آنتن رفت كه توانست مخاطب زیادی را به خود جلب كند و هنوز هم پس از گذر سالیان در ذهن اكثریت باقی بماند.
هنوز هم مردم آن دخترك سر به هوا و عجول (خصلت عمومی اكثر ژاپنی ها) را به یاد می آورند كه چگونه بر سر دوراهی انتخاب با درگیری های خاصی كه داشت، در هر قسمت دچار مسائلی خاص می شد و در این میان مناسبات خاص ژاپنی ها هم مورد توجه قرار می گرفت.مجموعه از سرزمین شمالی با محوریت مقطع زمانی معاصر ژاپن و اختلاف بین یك پدر و مادر كه موجب جداافتادگی فرزندان آنها و شرایط بحرانی می شود، "جنگجویان كوهستان " با حضور كاراكترهایی با قدرت های فانتزی و... نهایتا مجموعه در حال پخش "جواهری در قصر " كه به شیوه اسلاف خود مرارت های پیش روی یك دختر جوان و پر تلاش را برجسته می كند، نمونه های قابل استناد هستند.این مرور كوتاه نشان می دهد كه مجموعه های شرقی با تكیه بر جزئیات فرهنگ و مناسبات شرقی در كشورهایی چون ژاپن، چین، كره و... همچنین محور قرار دادن قهرمان دختر جوانی كه با تلاش مسیرهای پر از مانع را طی می كند به عنوان مولفه های اصلی توانسته اند مخاطب ایرانی را جلب كنند. به خصوص امروز كه شبكه های متعدد داخلی در حال پخش آثار متنوع داخلی و خارجی هستند، رویكرد مخاطب به این نوع مجموعه ها رنگی از انتخاب می گیرد به جای اجبار.به این ترتیب می توان این نكته را مطرح كرد كه وقتی چنین آثاری مورد توجه قرار گرفته و جای خاص خود را بین مخاطب پیدا می كنند و مورد توصیه زبان به زبان قرار می گیرند، چرا مجموعه های تلویزیونی وطنی كمتر مورد چنین اقبال و توفیقی قرار می گیرند و چرا برای ساخت چنین مجموعه های زندگینامه ای كه با مناسبات، فرهنگ و جزئیات زندگی های مردمی سر و كار داشته و اغلب موضوعاتی ساده و در عین حال ملموس دارد، برنامه ریزی نمی شود؟

سال های دور از خانه
اما وقتی به همین مجموعه های شرقی پرمخاطب دقت می كنیم، متوجه می شویم كه اتفاقا سوژه اولیه همه آنها بسیار عام و حتی كلیشه ای است و این نوع پرداخت است كه آنها را به نوعی تازه و جذاب می كند.
جذابیتی كه حتی شعارهای رو این مجموعه ها و خصوصیات اخلاقی بسیار اغراق شده را تحت تاثیر و آنها را مورد توجه قرار می دهد. البته همین وجه رنگ آمیزی چنین مضامین تكراری و عام با فرهنگ و سنت پررمز و راز شرقی در هر كشور و تاثیرگذاری آن، نقشی مهم در تغییر زاویه نگاه به این سوژه ها و تازه نمایی دارد.این گونه است كه مثلا می بینیم یك مجموعه وطنی با كلی وقت برای نگارش و تحقیق، اختصاص زمان زیادی به پیش تولید، تولید و پس تولید و هزاران مولفه جذابیت زای دیگر آنگونه كه باید بین مخاطب جا باز نمی كند، در حالی كه مدعی بسیاری از اولین ها در نوع خود است.
به نظر می آید مجموعه سازان ایرانی بیش از رویكرد به مضامین داغ، نو و مهیج به یك فاكتور مهم نیاز دارند كه برخی از آن فاصله گرفته اند: صداقت در نگاه به كاراكترها، مضامین و اصلا صداقت در برخورد با مخاطب. تصنع و تظاهر مولفه های بازدارنده ای هستند كه مخاطب خیلی زود از لایه های زیرین یك اثر آنها را بیرون می كشد و ارتباطش كلا با مجموعه كار قطع می شود.متن "افسانه جومونگ " پیش از هرچیز یك رمان است.
گویا ما افرادی را نداریم كه بتوانند فیلمنامه هایی رمان گونه بنویسند و به خوبی آن را ادامه دهد به گونه ای كه همانند این سریال، مخاطب را میخكوب كند. كمبود فیلمنامه نویس خوب و وقت، از موانع ساخت سریال های پرمخاطبی مانند "افسانه جومونگ " در ایران شده است. اغلب فیلمنامه نویسان ایرانی حوصله ندارد و دوست دارند فوری متنی را بنویسند و تمام كنند، اما برای نوشتن متن "افسانه جومونگ " وقت كافی صرف شده است به گونه ای كه ساخت آن را به عهده هركسی كه می گذاشتند امكان نداشت آن را خراب كند. چون متن، قوی است; البته این سریال از نظر تولیدی، قوت چندانی ندارد و یك كار استودیویی خیلی ساده است.

سال های ناكامی
یك منتقد معتقد است "در ادبیات كهن و هم ادبیات معاصر ایران، داستان ها و حكایت های بسیار زیادی وجود دارد كه می تواند مخاطب تلویزیون را جذب كند; اما برگرداندن آن ها به زبان سینمایی از اهمیت زیادی برخوردار است. در به تصویركشیدن یك داستان یا حكایت، فیلم نامه نویس، كارگردان و هركسی كه قرار است متن ادبی را به زبان سینما ترجمه كند، اهمیت دارد; درواقع چگونگی پرداخت به داستان های جذاب، بسیار مهم است.
مثلا سریال مانند "افسانه جومونگ " فقط با قصه ای سرراست، چند موقعیت نه چندان با خلاقیت، بیننده را به خود جذب كرده و البته در كشورهای زیادی نیز با استقبال مخاطبان روبه رو شده است. تداوم پخش سریال های كره ای عاملی برای نازل ترشدن سلیقه بینندگان است. اگر سریالی قدری پیچیدگی روایی داشته باشد و بیشتر به عمق ماجراها بپردازد، بیننده ایرانی از آن روی برنمی گرداند.
معاون سیما معتقد است: در حال حاضر نویسندگان ما بیشتر علاقه دارند كه به حوادث تاریخی بپردازند; سعی صدا و سیما هم بر این است كه از این پس به شخصیت های تاریخی بیشتر بپردازد. او درباره لزوم پرداختن به تمدن كهن ایرانی در فیلمها و سریالها می گوید: وقتی كه خودمان به تخت جمشید، پاسارگاد، نقش رستم، انواع آتشكده ها، نشانه ها و نمودارهای تاریخی گذشته نمی پردازیم، یك خارجی به آن می پردازد و تاریخ ما را بیان می كند; او هم به گونه ای این كار را می كند كه بخش دوم تاریخ میهمن ما یعنی تاریخ اسلامی هم مخدوش شود. بر این اساس سریال هایی چون "هزار دستان "، "كمال الملك "، "میرزا كوچك خان جنگلی "، "روزی روزگاری "، "پهلوانان نمی میرند "، "شب دهم "، "تفنگ سرپر "، "محاكمه "، "كیف انگلیسی "، "روزهای اعتراض "، "پایان نمایش "، "مدار صفر درجه "، "تا صبح "، "پدر خوانده "، "پریدخت " و سریالهای دیگری چون "شهریار " و "روزگار قریب " در كنار بسیاری دیگر از مجموعه های دیگر در این سالها ساخته شده تا به نحوی از تحریف و مخدوش شدن تاریخ معاصر ما جلوگیری شود.
ژاله علو: بسیار ساده از داستان های كهن خود می گذریم
ژاله علو گفت: در ادبیات كهن مان داستان های زیادی داریم كه قابل استفاده هستند، ولی متاسفانه بسیار ساده از روی آن ها می گذریم. این هنرمند پیشكسوت رادیو و دوبله، درباره ضرورت پرداختن به ادبیات كهن و اساطیرمان به گونه ای كه چون سریال هایی كره ای ( "افسانه جومونگ ") در جذب مخاطب موفق باشد، گفت: ما در آثار مولوی، عطار، سعدی، فردوسی و خیلی های دیگر داستان هایی داریم كه بسیار قابل استفاده اند. او با تاكید بر این كه "باید كمی به عقب برگردیم، تاریخ مان را جست وجو كنیم، " گفت: چرا از اساطیری مثل آریو برزن یا آرش كمانگیر استفاده نمی كنیم و در قالب این افسانه ها شجاعت و بزرگی را به مردم مان نشان نمی دهیم.
شاپور عظیمی: افسانه جومونگ نمونه ا ی از سریال سازی با دست خالیست
شاپور عظیمی كارشناس و منتقد سینمایی گفت: درایران ساخت سریال هایی با داستان عاطفی درباره افسانه ها و داستان های ایرانی دور از ذهن است و مجموعه های تاریخی باید به موضوعی سیاسی یا زندگی شخصیتی بپردازند. در ایران چنین اهدافی برای ساخت سریال های تاریخی در نظر گرفته می شود و داستان های عاطفی ایرانی روایت نمی شوند تا از نظر مسئولان بودجه صرف شده به هدر نرود.
آنان معتقدند كه سریال باید پیامی داشته باشد. در واقع پیام و پیامداربودن به نوعی همیشه خودش را به ما تحمیل می كند در حالی كه اگر داستان ایرانی عاطفی وساده ای ساخته شود خود دارای پیام است. او با اشاره به "افسانه جومونگ " گفت: این سریال نمونه خوبی است، چون نشان می دهد كه با دست خالی می توان سریال ساخت. این درحالیست كه باتوجه به ادبیات غنی ایرانی می توان به عنوان مثال مجموعه هایی برگرفته از داستان های نظامی ساخت كه قصه ای ساده و عاشقانه داشته باشند و مخاطب آن ها را باور كنند. بیننده باید داستان و شخصیت های آن را باور و با آن ها ارتباط برقرار كند. این درحالیست كه بدون در نظر گرفتن نظر سنجی های انجام شده و اشاره به سریالی خاص، می توان به این نتیجه رسید كه سریال یا فیلمی تاریخی كه براساس داستان های عاطفی ساخته شده باشد و احساسات بیننده را به غلیان در بیاورد، درایران تولید نشده است، چون بیننده شخصیت های آن را باور نمی كند.
سریال های تاریخی خارجی غیر مستقیم فرهنگ خود را گسترش می دهند
یك استاد دانشگاه درباره ضرورت ساخت سریال بر اساس افسانه ها و داستان های ایرانی معتقد است: پرداختن به فرهنگ، تاریخ و ادبیات كهن و گران سنگ ایرانی در قالب سریال ها از نخستین رسالت ها و وظیفه های رسانه ملی است. می توان از آثار شاعرانی مانند مولانا، فردوسی، سعدی، ناصرخسرو برای ساخت سریال در رسانه ملی بهره برد. علاوه بر آن می توان به مفاخر مذهبی دینی و ملی پرداخت البته در برخی مجموعه ها به این افراد پرداخته شده است كه "سربداران " از جمله آن ها به شمار می رود.
پوران درخشنده: فقط صرف پول راهگشا نیست
پوران درخشنده كارگردان سینما و تلویزیون معتقد است: داستان خوب كم نداریم، اما مقداری درایت و مدیریت لازم است كه آن ها به سریال های خوب و جذاب تبدیل شوند. او درباره ضرورت ساخت سریال های جذاب براساس داستان ها و افسانه های ایرانی گفت: داستان های ایرانی كافیست با مدیریت صحیح استخراج، روی آن پژوهش كافی و نوشته شوند. در ادامه به اندازه كافی نیروی خلاق بازیگر وجود دارد كه بتوان از آن ها برای به تصویركشیدن این داستان ها استفاده كرد. او درباره میزان نویسندگان متبحر برای به فیلم نامه تبدیل كردن داستان های ایرانی گفت: نویسندگانی هستند كه اگر دور هم جمع شوند می توانند با انجام یك فعالیت تیمی، متن های خوبی را در این زمینه بنویسند آنان اگر به درستی انتخاب و مدیریت شوند می توانند آثاری جذاب و متناسب با فرهنگ ایرانی خلق كنند. او در پاسخ به اینكه آیا سرمایه كافی برای ساخت سریالی به جذابیت "افسانه جومونگ " داریم گفت: مدیریت شامل سرمایه و بودجه نیز می شود. اگر فیلم نامه نویسان خوب را برای ساخت داستان های ایرانی گردهم آوریم و شرایطی را برای آن ها فراهم كنیم كه بتوانند با خلاقیت كار كنند و مشكل غم نان نداشته باشند، نتیجه خوبی حاصل می شود. فقط صرف سرمایه،نمی تواند باعث ساخت یك فیلم و سریال خوب شود، بلكه سازندگان آن باید از شعور و دانش كافی برخوردار باشند.
پرداختن به افسانه ها و داستان های ایرانی احتمالا جزو خطوط قرمز است!
فرهاد توحیدی رئیس كانون فیلمنامه نویسان سینمای ایران معتقد است: ما خودمان در زمینه افسانه های ایرانی، داستان های فولكلور، اساطیر و حماسه های ایرانی كاری نمی سازیم، چون احتمالا جزو خطوط قرمز است.

خدمت دوستان عزیز عرض کنم این عکس پایین مربوط به چه محصولیه  لطفا نظر بدید

تهیه عکسها سید محمد علی اسحاقی

 و سید سعید محمدی

منبع وبلاگ خونیک گدار

www.khonikgodar.blogfa.com

/حاشیه مراسم قهرمانی ذوب آهن/

ابراهیم زاده درگیر شد

خبرگزاری فارس: سرمربی تیم فوتبال ذوب آهن با یكی از ماموران درگیری لفظی شدیدی پیدا كرد.

به گزارش خبرگزاری فارس، منصور ابراهیم زاده پس از قهرمانی ذوب آهن و در جریان برگزاری جشن قهرمانی با یكی از ماموران درگیری لفظی شدیدی پیدا كرد. حتی سعید آذری مدیرعامل ذوب آهن وارد ماجرا شد و در نهایت با دخالت یكی از فرماندهان نیروی انتظامی این ماجرا فیصله پیدا كرد.

قهرمانی ذوب آهن رو به  همه اصفهونیا تبریک میگم

ذوب آهن 5 راه آهن 1