تبیان، دستیار زندگی

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن

موهات را ببند دلم را تکان نده

در من دوباره فتنه و بلوا به پا نکن

من در کنار توست اگر چشم وا کنی

خود را اسیر پیچ و خم جاده ها نکن

بگذار شهر سرخوش زیبائیت شود

تنها به وصف آینه ها اکتفا نکن

امشب برای ماندنمان استخاره کن

اما به آیه های بدش اعتنا نکن....

یك ؛ دو ؛ سه ؛ چهـــــار ؛ پنج ؛ ده ؛ هجده ؛ بیســت
یك عمـر تـپـیــــده در هـوایــت  . . .  كافـیـســـت .
دیــروز  خـــــــــدا بــه قلــب من آمـده بود
میگفت كه یك " ایستِ" كوچك بد نیست  !

گلم از خود رهیدن را بیاموز

به سر منزل رسیدن را بیاموز

مجال، تنگ و راهی دور در پیش

به پاهایت دویدن را بیاموز

زمین بی عشقِ خاکی سرد و مرده است

به قلب خود تپیدن را بیاموز

جهان جولنگهی همواره زیباست

به چشمت خوب دیدن را بیاموز

بیاموز ، آفریدندت توانا

توانا! آفریدن را بیاموز

جهان طعم شراب کهنه دارد

به لبهایت چشیدن را بیاموز

تو اهل آسمانی ای زمینی

به بال خود پریدن را بیاموز

صدایت میکنند از عالم عشق

به گوش جان شنیدن را بیاموز

نسیمی باش و از باد بهاری

سحرگاهان وزیدن را بیاموز

تو ابر رحمتی گاهی فرو ریز

ز اشک خود چکیدن را بیاموز

گذارت گر ز راهی پر گُل افتاد

به دست خود نچیدن را بیاموز

به عاشق غمزه و غم می فروشند

تو از اول خریدن را بیاموز

سبک همواره بار زندگی نیست

به دوش خود کشیدن را بیاموز

کمانت می کند این بار سنگین

تو پیش از آن خمیدن را بیاموز

جهان از هر دو دارد؛ شادی و غم

شکیب داغ دیدن را بیاموز

به دنیا دل سپردن نیست دشوار

ز دنیا دل بریدن را بیاموز

نیاسودن به دوران جوانی

به پایان آرمیدن را بیاموز

به جولان در سخن "سالک" مپرداز

دمی در خود خزیدن را بیاموز

"دکتر کاشانی"

بنام خدای مهربان  

 خدایا!

حکمت قدم هایی را که برایم بر می داری، بر من آشکار کن تا درهایی را که به سویم می گشایی ندانسته نبندم و درهایی که به رویم می بندی به اصرار  نگشایم.

تو ای صفای ضمیرم، چرا نمی آیی؟

چرا بهانه نگیرم، چرا نمی آیی؟

اگر حجاب ظهورت، حجاب تار منست

خدا کند که بمیرم، چرا نمی آیی؟

نبودی نبودم
تو هستی که هستم
به تو تکیه می دم
تو رو می پرستم
به تو تکیه می دم
که عاشق ترینی
که دلواپسِ لحظه های زمینی
من از تو نگفتم
شنیده گرفتی
به یادت نبودم
ندیده گرفتی
می خوام مثل آیینه
پیش روت بشینم
تو رو با تموم وجودم ببینم
بذار روح من با نگات زیر و رو شه
بذار پیرهن آسمون رو بپوشه
همه دلخوشی هام گذشت و تو موندی
تو بیراهه هام رو به مقصد رسوندی
امیدم جز تو شده نا امیدی
همیشه تو آخر به دادم رسیدی

حوّا بیا برای دلم یک غزل بخند

بی خنده ی تو زندگیم دور باطل است

بوی بهشت می شنوم از جمال تو

هر جا تویی، بهشت خدا در مقابل است

حوّا دلم هوای تو را می کند هنوز

حوّا دلم فقط به وصال تو مایل است

من سیب سرخ عشق تو را چیده ام، بلی

این سیب سرخ تا به ابد سهم این دل است...

؟

من صبورم اما ...

به او بگویید دوستش دارم
با صدایی آهسته ،
آهسته تر از صدای بال پروانه ها

به او بگویید دوستش دارم
با صدایی بلند ،
بلند تر از صدای پرواز کبوتران عاشق

به او بگویید دوستش دارم
با هیچ صدایی،
چون فریاد دوستت دارم
نیاز به صدای بلند یا کوتاه ندارد

فریاد دوستت دارم را
میتوان با تپش یک قلب به تمام جهانیان رساند
پس بگذار بدون هیچ شرمی بگویم دوستت دارم.