تبیان، دستیار زندگی

چه مقدار ورزش كافي است؟
  سایر انواع فعالیتهای متوسط کلید حفظ سلامتی اسـت. اما صبر کنید...یک تحقیق جدید نشان می دهد کـه افـراد نیاز به فعالیت های شدیدتر دارند. محقـقـان عـقیده دارند کـه هـر فـرد بـه طـور متوسط به 30 دقــیقه در روز ورزش و فـعالیت جسمـی نـیـاز دارد و بـرخـی دیــگر از متـخصصین ورزشی باور دارند که این میزان باید به یک ساعت برسد. عـقـایـد و توصیـه هـای ضـد و نقـیـض و متـفـاوت از سـوی متخصـصین علم ورزش مـمـکن اسـت بـاعـث سـردرگمی شما نیز شده باشد. احتمالاً دوست دارید بدانید که واقعاً به چه مقدار ورزش در روز نیاز دارید.
در تلاش برای تشخیص این عناوین ضد و نقیض، متخصصین می گویند که، تحقیقات ورزشی به این علت به نتایج متفاوت و مغایر با هم می رسند که با گروه های سنی، جنسیت ها و افرادی با عوامل خطر متفاوت (برخی از افراد در معرض ابتلا به بیماری های قلبی قرار دارند، برخی از افراد اضافه وزن دارند) مواجه هستند و افراد مختلف باید با سطح های مختلف فعالیت های ورزشی خود را آغاز کنند.
به این علت صحیح نیست که بین تحقیقات ورزشی مختلف مقایسه به عمل بیاوریم. نتایج تحقیقاتی که برای خانم میانسال با شیوه زندگی یکجانشینی صورت گرفته ممکن است برای مرد جوان دانشجو به کار نیاید.
و محققان با هم روی تفسیر و توجیه نتایج تحقیقات و تبدیل آنها به توصیه های عمومی اتفاق نظر ندارند. آیا باید روی نیاز مینیمم به فعالیت ورزشی تمرکز کرد تا کسانی که می خواهند شروع کنند از همان ابتدا دلسرد نشوند، یا نیاز به ورزش را باید بالاتر در نظر گرفت تا فواید بیشتری برای آنها داشته باشد؟
خط آخر این است که هیچکس نمی داند میزان ایدآل برای تمرینات ورزشی چه مقدار است. توصیه هایی که برای همه درست درمی آید ممکن است مناسب شما نباشد. متخصصین عقیده دارند که به خاطر تفاوت در سن، جنسیت، وضعیت سلامتی و اهداف ورزشی افراد، بهترین تجویز برای فعالیت ورزشی برای افراد مختلف، متفاوت است.

هدف شما چیست؟
مقدار صحیح ورزش برای شما بستگی مستقیم به هدف شما از ورزش و آنچه که امیدوارید با ورزش به دست آورید، دارد. برای مثال، کسی که اضافه وزن دارد و میخواهد وزن کم کند، مطمئناً باید بیشتر از کسی که هدفش از رزش حفظ سلامتی است، ورزش کند، اما فعالیت او نیز به مراتب کمتر از یک دونده دو ماراتن است. اهداف زیر را در نظر بگیرید:
حفظ سلامتی: اگر دوری از مشکلات قلبی، دیابت، و سایر بیماری ها مهمترین هدف شما از ورزش کردن است، متخصصین سلامت و بهداشت می گویند که تحقیقات انجام گرفته در سال 1996 توصیه می کنند که افراد باید در اکثر روزها حداقل نیم ساعت در روز فعالیت ورزشی با شدت متوسط داشته باشند.
انواع فعالیت ورزشی با شدت متوسط عبارتند از: پیاده روی تند، شنا، و حتی کارهای خانه، فقط کافی است که فعالیت قوی مثل تمیز کردن کف خانه و اینها باشد. می توانید این فعالیت ها را به سه جلسه 10 دقیقه ای در روز تقسیم کنید.
کاترین جکسون، متخصص ورزشی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، می گوید، "30 دقیقه در روز فعالیت ورزشی با شدت متوسط فواید بسیار زیادی برای سلامتی شما خواهد داشت. اما این به آن معنا نیست که فعالیت های با شدت بیشتر یا طولانی تر فایده ای برای شما ندارد."
محقق ورزشی ای مین لی عقیده دارد، "این پیام باعث سردرگمی است. اکثر مواقع ما فقط می خواهیم افراد را به مرحله اول بکشانیم."
او توصیه میکند که افراد هدف خود را همان مرحله اول –30 دقیقه فعالیت ورزشی با شدت متوسط در روز—قرار دهند و بعد اگر در توانشان بود آن میزان را بالاتر ببرند. او میگوید، "وقتی به آن میزان ورزش عادت کردید، ببینید آیا می توانید آن را به یکساعت ارتقا دهید یا نه. راه دیگر افزایش شدت تمریناتتان با تندتر راه رفتن یا دویدن است."
دکتر ریچارد اشتاین رئیس بخش قلب شناسی در بیمارستان مرکزی بروکلین در نیویورک نیز اتفاق نظر دارد که افراد می توانند از نیم ساعت ورزش با شدت متوسط در روز فواید بسیاری ببرند—و بالا بردن این میزان فواید بیشتری هم برای آنها خواهد داشت.
او می گوید، "اکثر تحقیقات مربوطه نشان می دهد که هر چه بیشتر ورزش کنید و فعالیت فیزیکی داشته باشید، وضعیت سلامتیتان نیز بهتر خواهد شد."
کاهش وزن: اگر شما هم مثل میلیونها ایرانی که اضافه وزن دارند و می خواهند وزن کم کنند یا از بیشتر شدن وزنشان جلوگیری کنند باشید، مطمئناً نیم ساعت تمرین با شدت متوسط در روز خواست شما را برآورده نمی کند—یا آنقدرها که فکر می کنید مثمرثمر نیست.
دکتر لی عقیده دارد: "اگر سعی دارید از اضافه شدن وزنتان جلوگیری کنید، نسبت به وقتی که بخواهید فقط از بروز مشکلات و بیماری های قلبی جلوگیری کنید، احتمالاً به ورزش بیشتری نیاز دارید."
همه ی ما خیلیها را می شناسیم که هر چه دم دستشان می آید می خورند و هیچوقت حتی یک گرم هم وزنشان اضافه نمی شود درحالیکه بقیه دائماً در تلاشند تا یک کیلو از وزنشان پایین بیاید. خوب این نشان می دهد که بعضی افراد برای کاهش وزن نیاز به تلاش بیشتری دارند.
برای پایین آوردن اضافه وزن، باید با کمتر خوردن و بیشتر ورزش کردن کاری کرد تا بدن به ذخائر سوخت خود روی بیاورد که چربی ها هستند. اینکه چقدر باید کمتر غذا بخورید، چقدر بیشتر باید ورزش کنید—طول مدت و شدت تمریناتتان چه مقدار باشد—به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد که وزن کنونیتان، رژیم غذایی و متابولیسم بدنتان از آن جمله است.
مثل یک مانکن به نظر بیایید: قبل از هر چیز در نظر داشته باشید که این هدفی غیرمنطقی و دست نیافتنی است. مانکن ها و مدل ها ژنی دارند که به آنها برای داشتن چنین اندام هایی کمک می کند. این افراد ساعت ها در روز با مربیان حرفه ای ورزش می کنند و خوراکشان را نیز بسیار محدود کرده اند.
اما اگر به دنبال چنین اندام هایی هستتید—که مستلزم تلاش بسیار زیاد است—مطمئناً تعجب نمی کنید اگر بگویم انجام کارهای خانه و باغبانی برای رسیدن به چنین هدفی کافی نیست.
اینکه برای چربی سوزی و متناسب تر به نظر آمدن به چه میزان فعالیت ایروبیک نیاز دارید، بستگی به متابولیسم، وزن، و رژیم غذاییتان دارد.
برای به دست آوردن آن اندام متناسب بدنسازی هم بسیار مهم است. بدنسازی علاوه بر این به مستحکم شدن استخوانهایتان نیز کمک میکند و باعث می شود در سنین پیری دچار مشکل نشوید. متخصصین توصیه می کنند که بهتر است دو تا سه روز در هفته از این تمرینات استفاده کنید.

هر ذره هم به حساب می آید
فراتر از همه اینها، مسئله مهمی که باید در ذهن داشته باشید، این است که تحقیقات همه و همه ثابت می کنند که فعالیت های ورزشی فواید بسیار زیادی برای شما دارد.
پس اگر وقت نمی کنید که برای انجام فعالیتهای ورزشی به باشگاه یا مکان های ورزشی بروید، فعالیت های کوچکی مثل بالا و پایین آمدن از پله یا یک پیاده روی کوتاه هم می تواند برایتان مفید باشد.
جمعیت بسیار زیادی از مردم به خاطر داشتن اضافه وزن و نداشتن فعالیت ورزشی کافی در معرض ابتلا به مشکلات و بیماری های مختلف هستند. آمار نشان می دهد که تقریباً دو سوم افراد بزرگسال به اندازه کافی فعالیت جسمی ندارند و یک چهام آ«ها به طور کلی هیچ ورزشی انجام نمی دهند.
همیشه یادتان باشد، هر ورزشی، هرچقدر هم که کوچک، باز بهتر از ورزش نکردن است..

اکـثر متخصصین عقیـده دارنـد کـه پیـاده روی، بـاغبــانی و

دكتر علی شریعتی
 

تالیف: حسینیان، روح الله
تاریخ انتشار: مرداد 1386
قيمت: 6000 ريال
شابک: 8-212-419-964-978
نوبت چاپ: اول
شمارگان: 3000


معرفی کتاب: شریعتی كه بود؟ چه می گفت و چه كرد؟ سوالاتی است كه پاسخ به آن بسیار سخت است. بی شك شریعتی از پیچیده ترین موضوعات تاریخ انقلاب اسلامی است كه قضاوت در مورد آن بسیار مشكل است و این مشكل ریشه در پیچیدگی شخصیت شریعتی دارد. شریعتی روح عصیانگر نسلی بود كه از بودها خسته و به دنبال بایدها می گشت؛ نسلی كه از ماتریالیسم بریده شده بود و به دنبال متافیزیكی می گشت كه روحش را آرام كند؛
نسلی که مارکسیسم را در حزب توده و گروه های چپ گرا تجربه کرده بود و از همه نا امید به دنبال اسلامی می گشت که انقلابی بودن خود را هم حفظ کند ،نسلی که از لیبرالیسم و غرب سخت سرخورده شده بود واز سنت سخت وحشت داشتو به دنبال اسلامی نو می گشتتا هم پاسخی به ندای درونش باشد وهم به نیازبرونش.
شخصیت و گفتار و اعمال شریعتی مجموعهای از اضداد بود که اگر کهنه اش وارسی نشود،هم می شود او را متجدد غربگرا دانست وهم مسلمان سنت گرا خواند هم می شود در اثبات سنی بودنش دلیل آورد و هم در تعصب شیعی اش استدلال کرد. در کلامش ده ها دلیل بر ضدیتش با روحانیت یافت می شد و ده ها دلیل در هواداریش از روحانیت و ...
به همین خاطر بود که شهید بهشتی او را «یک جستجوگر در مسیر شدن » می دانست ....

آناتومی قورباغه  
 

• قورباغه 10 اینچی و ایندام های قابل برداشتن
• داشتن یک کشو در میز تشریح برای گذاشتن وسایل در آن
• وسایل تشریح
• فیلم اکس_ری برای دیدن عضلات و استخوانها
• راهنمای آناتومی
• قیمت این کیت:24.95دلار است

Speaker هایی که در سقف شما پنهان میشوند
 

اگر به تصویر نگاه کنید متوجه می شوید که این بلند گو ها بیشتر شبیه لامپ هایی هستند که در سقف خانه ها وجود دارند و در حالت عادی تقریبا نا مشخصند. هنگامی که آن ها را روشن می کنید با زاویه های 15 , 30 و 45 نسبت به خط افق از سقف آویزان می شوند و همچنین 320 درجه به دور خود می چرخند تا همه آن ها رو به شما با شند. قدرت خروجی هر کدام از این Speaker ها 100W است و از طریق Remote Control که همراه آن هاست می توانید زاویه دل خواه خود را تنظیم نمایید. این بلند گو ها بوسیله کابل CAT5 به Control Unit خود متصل می شوند. قیمت SpeakerCraft Time one 5 Speaker kit دو هزار دولار است.

الّلهُمّ زَيُّـنّی فيه بالسِّتر و العِفاف
و استُرنی فيه بلِباس القُنوع و الکِفاف
و احمِلنی فيه علی العَدل و الإنصاف
و آمِنّی فيه مِن کلِّ ما أخاف
بعِصمَتک يا عِصمَة الخائِفين
 

رمضان برای منِ بنده، ماه خودسازی است و برای توِ آفريننده، ماه بنده نوازی. رمضان برای من، ماه خوردن ها و آشاميدن های اندک و رازها و نيازهای بسيار است و برای تو، ماه بخشش ها و دهش های پرشمار. پروردگارا! امروز از تو می خواهم که زيوری از پوشش به من دهی و افسری از پاکدامنی بر سر من نهی.
افزون خواهی کشنده است، و همچون گرگهای گرسنه تازنده و درنده، و بسندگی و کوته طلبی به سان همه سيرتهای نيک استوار و پاينده. پوشنده خداوندا! جامه ای از قناعت و اندک خواهی بر پيکرم انداز و مرا به کمترين نيازهای زندگی خرسند ساز.
امروز روزی است که نبايد از نيايش بکاهم و بر من است که همه نيکی ها را از تو بخواهم. عدالتخواهی که پيشه من شود، و دادپيشگی که انديشه من گردد، انتظار من برای دادورزی ديگران بيهوده نباشد. دادگسترا! تو خود مرا به عدالت راه بنما و به انصاف فرمان فرما!
گرداگرد مرا ابرهايی هراسناک پوشانده و بر اندام من غباری از وحشت افشانده است، هول و هراس من بی پايان است و ترس من آشکار و نمايان. نگرانی مرا سر آور و در پناه خويشت در آور.
هر که ترسيد به تو گرويد، و هر که ناليد ندای محبت از تو شنيد. پرده هراس زدايت را بر من افکن و بساط نابسامانی انديشه ام را بر هم زن.

 بهانه هفته دفاع مقدس
دوكوهه

گفتم مي‌شنوي چه آهنگ حزيني دارد ؟ گفت: آري اين صداي ... است كه مي‌خواند. گفتم: نه, نه خوب گوش كن من صداي قافله را مي‌گويم قافله دو كوهه كه دارد دور مي‌شود .
گفت: دور نمي‌شود عزيزم دارد گم مي‌شود. گفتم: من نمي‌گذارم كه صداي زنگ قافله دو كوهه در دالان گوش‌هاي من گم شود. گفت: گم مي‌شود دير يا زود اين جبر تاريخ است. گفتم :تاريخ مديون دو كوهه است.من هنوز صداي نيايش‌ها را مي‌شنوم من هنوز صداي زيارت عاشوراها را مي‌شنوم. باور كن كه دوكوهه زنده است. گفت:اين انعكاس دور صدايي است كه سال‌هاي سال مرده است.
گفتم : من جا مانده‌ام بايد بروم.قافله دوكوهه دارد مي‌رود. گفت: مي‌رود نه بگو رفت. گفتم: هواي آن روز ها را كرده‌ام هواي دوكوهه را هواي بي‌رنگي را هواي يك رنگي هواي آن مردان بي‌ادعا گفت:اصحاب كهف شده‌اي سكه بي‌وقت مي‌خواهي؟ گفتم:دلم براي آن روزها تنگ شده حسرت يك شبش را دارد من اينجا زنده نمي‌مانم من با دوكوهه زنده‌ام. گفت: چشمهايت را باز كن تقويم بالاي سرت است . سال دو هزار را گذرانديم.دوره دل دادگي ها به خاطره ها پيوست.
از اينترنت حرف بزن. گفتم:ديسكت براي گنجاندن شبهاي دوكوهه سرد است. من نمي توانم حاج همت را با آن همه عظمت را توي حقارت سي دي جا دهم. گفت: ديروز ها تمام شدند.دوكوهه ها و حاج همت ها رفتند.چشمهايت را باز كن دنياي خودت را ببين. گفتم:دنياي من دوكوهه ها و حاج همت ها و با كري هاست..خاطرات من تاريخ مصرف ندارند . آنها تمام نمي شوند. گفت : شعار نده به خيابانهاي شهرت نگاه كن آيا خاطرات گذشته ات را مي بيني؟ گفتم:نه هيچ كدامشان را ...اما گاهي ... گفت: گاهي چه؟ گفتم:گاهي سايه كسي را مي بينم كسي مثل محمد زماني , مجيد پازوكي, آقاسي,ابو الفضل سپهر. گفت :اينها كه گفتي امروز قاب عكس شده اند فردا همايش خواهند شد و فرداتر فراموش. گفتم:اما اينها با خونشان تاريخ را رنگ زده اند. رنگ تاريخ اين سرزمين هميشه سرخ خواهد بود. گفت:باران گناه رنگ ها را با خودش مي برد.
راه دوري نرو,توي همين صندلي نشين ها, آنها كه دم از غم مردم مي زنند,آيا كسي را شبيه به با كري مي بيني؟ گفتم: نه انگار هيچ كس همرنگ او نيست. گفت:آيا رد حاج همت را مي بيني؟ گفتم: نه گفت:جاي پايش را توي اين همه دود و غبار مي تواني پيدا كني؟ گفتم: نه انگار... گفت : انگار نه مطمئن باش كه راه آنها گم شده است. گفتم:اما من هنوز مي بينمشان حي و حاضر و زنده . گفت :چشمها را بايد شست , جور ديگر بايد ديد.
گفتم: را كه گم نمي شود .راه مي ماند مقصد مي ماند. آدمها گم مي شوند . آنها كه كورند آنها كه كر شده اند و صداي قافله را نمي شوند. گفت: جنگ تمام شد دروازه هاي شهادت را بسته اند چفتش را هم انداخته اند. گفتم: شهادت را با زخم و تير نمي دهند خيلي ها شهيد شده اند قبل از آنكه بميرند.
گفت:رفته ايم توي سال هشتادوپنج . سال خودت را باور كن شهادت غزل معاصر نيست. خاك و خاكريز رفته توي عكس ها . گفتم: توي خيابان هم مي شود خاكريز زد.
دشمن لباس خاصي ندارد. خاكريزها هم تقويم ندارند. گفت: باور كن از دوكوهه تنها اسم وخاطره اش مانده بيا حرف روز بزنيم. گفتم: باور كن من هنوزهر صبح با صداي اذان دوكوهه از خواب بيدار مي شوم . گفت:اينجا تهران است دوكوهه نيست.بايد مراقب باشي كه چه مي گويي و چه مي كني.
گفتم: من همه جا را دو كوهه مي بينم و چه حيف كه تهران دو كوهه ي قشنگي نيست.

ياد باد آن روزگاران...

يادشان زمزمه نيمه شب مستان باد
تا نگويند كه از ياد فراموشانند
امسال تقارن هفته دفاع مقدس با ايام طلايي بهاري شدن جان ها ماه مبارك رمضان ، خواسته يا ناخواسته ما را به مقايسه هاي ساده اما تكان دهنده‏اي مي كشاند.

ياد باد آن روزگاران ياد باد
در روزگار فراموشي ها؛ روزه داري و امساك هم سخت شده است، آدم‏ها گرسنگي را كه نه دوري ازشكم چراني را تحمل نمي كنند ، آن قدر كه در كوچه پس كوچه ها و حتي در ملاء عام نمايش تحقير انسانيت انسان ، كليد مي خورد و مردمان روزه خوار بدون دغدغه و با مباهات روي صحنه اين طنز تلخ مي روند.
اما آن روزها ؛ نه تنها مردان مرد كه اكثر شهر ايثار را مي فهميدند و گذشت تمرين هر روز بود. جوانان آن روزها از شكم پروري كه نه ، از هر نوع خودخواهي رها بودند . سيد كه شهيد شد در خاطراتش نوشته بود كه روزها پشت خط دشمن بدون غذا به ناچار از سبزه هاي وحشي كردستان عراق مي خورده است.
در روزگار قحطي وجدان ؛ آدم هاي با كلاس به سادگي از كنار فقر و درد و رنج ديگران مي گذرند و تازه خود را جمع مي كنند تا به قدرت و ثروت و ..... شان غباري ننشيند.
اما آن روزها ؛ مردم هم پيكر بودند و درد يك عضو ، براي همه درد آور بود. مستمندان هم به جبهه كمك مي كردند و رزمندگان نگران شكم هاي گرسنه بودند.
در روزگار تمدن و جهل ؛ رقابت تنگاتنگ خودپرستي راه مي افتد و در اين بحبوحه انسان ها خودشان را هم فراموش مي‏كنند تا جايي كه له شدن و عفونت و درد زخم هاي جان خويش را هم متوجه نمي شوند ، گويي خود را هم از ياد برده اند.
اما آن روزها ؛ انسان را به ميزان ايثارش مي شناختند ، تا هر كس چند درصد از جان عزيزش را تقديم كرده باشد. مردان آن ايام هم خودشان را از ياد مي بردند و درد زخم ها برايشان مهم نبود ؛ ولي به خاطر ديگران.
كاش شاهدان شهيد ، از ما ياد مي كردند.
كاش به آسمان پيوستگان ، بر فراموشي زدگان ، فاتحه اي ، ذكري ، دعايي ، چيزي مي خواندند شايد موجبات رحمت الهي براي ما هم فراهم آيد.