تبیان، دستیار زندگی

الّلهُمّ وفّقنی فيه لِمُوافَقةِ الأبرَار
وَ جَنِّبنی فيه مُرافقةَ الأشرَار
وَ آوِنی فيه بِرَحمَتِک إلی دَارِ القَرَار
بِإلهيَّتِک يا إلَه العَالَمِین
 

نيکان چراغ راه مايند و کليدهای بهروزی را از آنان سراغ بايد گرفت؛ بهين مردان آيينه داران مايند و در زمانه همسوی آنان بايد بود. از بزرگان آموخته ام که گام در گامجای آنان نهم، تا کامياب شوم و رستگار، و از سخنان راهنمايان خود چنين اندوخته ام که دست خويش را به ايشان دهم، تا خوشبخت گردم و کامکار. خداوندا! مرا از همگامی با نيکمردان بهره مند کن و در همسويی با آنان سزامند.
دوستی با بدان مايه آبروريزی من است و موجب دوست ستيزی. اگر با آنان گام زنم، اگر با آنان بنشينم و برخيزم، اگر از آنان سخنی بشنوم و به آنان سخنی از سر دوستی گويم، در پيشگاه تو آبرويی برايم نخواهد ماند، و اگر بَدان را الگوی خود گيرم و حرف و حديث آنان را بپذيرم، کسی مرا در شمار دوستانت نخواهند نشاند. امروز مرا از دوستی آنان بپرهيزان و از مجالس آنان برخيزان.
سراپرده تو سرای آسايش است و بهروزی، آستان تو جای آرامش است و فيروزی. امروز مرا در پرده مهروزی خود درآر و از جوار دوستی خويش بهره مند کن و برخوردار.
همه جهانيان تو را به خدايی می پرستند، و همه جنبدگان ذات پاک تو را به گره گشايی می ستايند؛ خدايی ات را سوگند، که نيازهای مرا روا کن و دل و دماغ اين بنده ناتوان را باصفا کن.
 

مهدويت از ديدگاه آيت‌الله‌العظمي بهجت
قسمت اول

اشاره:
بي‌ترديد حضرت آيت‌الله العظمي محمدتقي بهجت كه از مفاخر زندة تشيع است، براي بسياري شناخته شده‌اند. ايشان كه شيخ الفقهاء اين عصرند از بزرگان اهل عرفان عملي نيز به شمار مي‌آيند. شهادت بزرگان معرفت چون ميرزا علي آقاي قاضي، امام خميني، آيت‌الله بهاءالديني و ... بر اين مطلب صحّه نهاده و ده‌ها نقل كرامت عملاً ايشان را بين خاص و عام شهرة اين مقامات نموده است. لكن سلوك خاصّ ايشان؛ كم حرفي و فقدان تأليفات موجب شده كه سخناني از ايشان نقل و گاه به شكل گلچين چاپ شود كه نوعاً فاقد نظمي منطقي و ارائة يك نظام منسجم به خواننده مي‌باشد.
نبودن چنين تقدير نظام‌مندي از فرمايشات ايشان منجر شده گاه شايعاتي پيرامون موضوعات مختلفي از جمله مسائل پيرامون مهدويت در بين مردم رواج يابد و پس از مدتي انكار و تكذيب گردد. در اين مقاله به دنبال دسته‌بندي و ارائه فرمايشات به ظاهر پراكندة معظمٌ له دربارة موضوع مهدويت هستيم. علي‌القاعده منابع اصلي ما نيز همان كتاب‌هايند لذا نمي‌توان ادعا كرد توانسته باشيم به همة ابعاد نظر ايشان دربارة اين موضوع مهم دست يافته باشيم. اما اهميت مطلب از يك سو، و اهميت، ارجمندي و وجاهت صاحبِ نظر از سوي ديگر ما را بر آن داشت تا همين اندك را هم دريغ نورزيم و آن را توشة راه نماييم. بدين منظور، مطالب را در چهار بخش مرتبط به هم تقديم مي‌داريم.

1. وضعيت امام غائب(عج)
آيت‌الله بهجهت چونان ساير عالمان شيعي، امام را بزرگ‌ترين آيت حق، «آينه‌اي كه تمام عالم را نشان مي‌دهد»1، «وليّ نعمت‌ها و مجراي رساندن فيض به ما»2 دانسته، دربارة امام عصر(ع) مي‌فرمايند: «اهل‌بيت همه نور واحدند؛ لذا انسان به هر كدام متوسل شود از ديگري جواب مي‌گيرد. البته مصالحي در كار است همچنان‌كه حضرت رسول(ص) در پاسخ حاجات درخواست شده از ايشان، به حضرت امير(ع) و آن حضرت به امام حسن(ع) تا امام زمان(ع) حواله داده‌اند. زيرا مجري امور در اين زمان آن حضرت است؛3 نه فقط به لحاظ ظاهري بلكه به لحاظ ولايت باطني نيز «نزديك‌ترين ائمه به ما حضرت حجت(عج) مي‌باشد».4 آيت‌الله بهجت به رغم اينكه آن حضرت را مالك كرة زمين و واسطة همة ارزاق و خيرات به ما ‌دانسته‌، اما دربارة وضعيت ايشان چنين مي‌گويد:
«چه مصائبي بر امام زمان(عج) ـ كه مالك همة كرة زمين است و تمام امور به دست او انجام مي‌گيرد ـ وارد مي‌شود، و آن حضرت در چه حالي است و ما در چه حالي؟ او در زندان است و خوشي و راحتي ندارد و ما چقدر از اين مطلب غافل‌ايم و توجّهي نداريم.»5 همچنين در جايي ديگر از دست‌بسته بودن امام سخن مي‌گويد. و مثال او را مثال ناقة صالح مي‌خوانند. «ما از غم‌خوار، هادي، حامي و ناصر خود قدرداني و شكرگزاري نمي‌كنيم و واسطة خير را پي مي‌كنيم كه: «فعقروها».6
پس به عكس آنچه برخي عوام تصور دارند، امام غائب، فارغ از ما، در نعمت و سرور و در باغي خوش آب و هوا منزل ندارد بلكه در صبري جان‌كاه روزگار مي‌گذراند. حضرت غائب(عج) عجب صبري دارد با اينكه از تمام آنچه كه ما مي‌دانيم و نمي‌دانيم اطلاع دارد و از همة امور و مشكلات و گرفتاري‌هاي ما باخبر است...7. خدا عجب صبري به ولي‌عصر(ع) داده كه هزار سال است مي‌بيند بر سر مسلمانان چه بلاهايي مي‌آيد و چه بلاهايي خود مسلمانان بر سر هم مي‌آورند، و همه را تحمل مي‌كند.8

2. وضعيت مأمومان در غيبت
از نظر آيت‌الله بهجت، همه شيعيان فرزندان فاطمه(س)اند9 اما اين مأمومين امام غائب داراي دو وضعيت‌اند: وضعيت بالقوه آنها كه همان دارايي‌ها و امكانات آنهاست. در كلمات ايشان دو چيز گنج و كنز عالي است:
الف ـ ميراث علمي ائمه اطهار(ع) : ايشان در معرفي اين گنجينة مهم مي‌فرمايد: «اين همه ودايع، كتب، مخازن علم، روايات، و ادعيه در اختيار ما گذاشته‌اند به گونه‌اي كه اگر كسي بخواهد امامي را حاضر بيابد، يا صدايش را از نوار گوش دهد، يا در خدمتش باشد تا مطالب آنان را استماع كند ـ نه اينكه خود در محضر آنان صحبت كند ـ بهتر از اينها را پيدا نمي‌كند. همه چيز در دسترس ما است ولي حالمان مانند حال كساني است كه هيچ ندارند.»10
ب ـ استمرار فيض امام(ع): گنج ديگر شيعيان، داشتن امام حيّ و استمرار فيض او است كه به لحاظ عملي هم‌اكنون هم شيعيان مي‌توانند از او بهره ببرند. آيت‌الله بهجت در پاسخ به سؤالي كه از ايشان شده بود: چرا ما بايد از عترت محروم باشيم؟ پاسخ دادند: «چه كسي گفته از فيوضات آنان محروم‌ايم؟ ما به اختيار محروم‌ايم! همچنين: «نور الامام في قلوب المؤمنين انور من الشمس المضيئه بالنهار» منتها دنبال كردن و طلب مي‌خواهد. در زمان غيبت هم عنايات و الطاف امام زمان(عج) نسبت به محبان و شيعيان‌اش زياد ديده شده است باب لقاء و حضور كاملاً مسدود نيست، بلكه اصل رؤيت جسماني را هم نمي‌شود انكار كرد.»11
در نظر ايشان اساساً امام(ع) از نظر ظالمان محجوب است نه عارفان: حضرت از اعين الظالمين محجوب است: «المحجوب عن اعين الظالمين» اما كساني كه نه ظالم‌اند، نه رفيق ظالم‌ و نه با ظالمان معاشر، آن حضرت از ديد آنان محجوب نيستند».12
اما اين وضعيت بالقوه شيعه و امكانات اوست. وضعيت بالفعل و موجود مأمومين در نظر ايشان پست و ناچيز است: «مسلمانان زعيمي ندارند كه در زير لواء و پرچم او قرار گيرند زيرا سنّيان كه اصلاً قائل به زعيم و امام نيستند و شيعه هر چند اعتقاد به امام دارد ولي در عمل و وضعيت مانند سنّيان هستند و با آن فرقي ندارند!»13
در واقع يك تشيع اسمي است. از اين‌رو انذار مي‌دهند: «اگر امام زمان هم بيايد با او همان معامله را مي‌كنيم كه با آباي طاهرينش كرديم! آيا مي‌شود امام زمان(ع) چهار صد ميليون [تعداد شيعيان] ياور داشته باشد و ظهور نكند؟14
اهل بيت عصمت و طهارت(ع) بندگاني هستند كه علم و صوابشان مُطَّرِد است يعني با داشتن مقام عصمت، نه خطا مي‌كنند و نه خطيئه و امام زمان(عج) عين‌الله الناظرة و اذنه السامعه و لسانه الناطق و يده الباسطة (چشم بينا، گوش شنوا، زبان گويا و دست گشادة خداوند) است و از اقوال، افعال، افكار و نيّات ما اطلاع دارد، مع ذلك گويا ما ائمه و به خصوص امام زمان(عج) را حاضر و ناظر نمي‌دانيم بلكه گويا مانند عامّه اصلاً زنده نمي‌دانيم و به كلّي از آن حضرت غافل هستيم.»15
يعني با وجود در اختيار داشتن ميراث علمي آنها مثل كساني هستيم كه هيچ ندارند و نسبت به فيوضات معنوي آنها نيز مثل كساني هستيم كه اصلاً امام را متولد شده نمي‌دانند!

3. اسباب غيبت امام(ع)
نكتة در خور توجّه در كلمات ايشان اين است كه ايشان چنين غيبتي را بي‌سابقه مي‌دانند: « اميدوارم خداوند براي يك مشت شيعة مظلوم، صاحبشان را برساند. زيرا در عالم چنين سابقه‌اي نداشته و ندارد كه رئيس و رهبري از مريدان و لشكرش اين‌قدر غيبت طولاني داشته باشد! چه بايد گفت؟ معلوم نيست تا كي! در تمام امّت‌هاي گذشته غيبت مقدّر شده است ولي در هيچ امّتي چنين غيبتي با وقت نامعلوم غيرمقدّر اتفاق نيفتاده است.»16
بر اين اساس از آنچه گذشت مي‌توان حدس زد عامل اصلي غيبت نزد ايشان چيست؟
آيت الله بهجت، اصلي‌ترين مسبّب غيبت را خود مردم مي‌بينند؛ گذشتگان به نوعي و موجودين به نوعي ديگر؛ «سبب غيبت امام زمان(ع) خود ما هستيم زيرا دستمان به او نمي‌رسد وگرنه در ميان ما بيايد و حاضر شود چه كسي او را مي‌كشد؟ آيا جنّيان آن حضرت را مي‌كشند يا قاتل او انسان است؟ ما از پيش در طول تاريخ ائمه امتحان خود را پس داده‌ايم كه آيا از امام تحفّظ و اطاعت مي‌كنيم و يا اينكه او را به قتل مي‌رسانيم؟!»17
ايشان از عدم قدرداني و شكرگذاري مردم نسبت به غم‌خوار، هادي، حامي و ناصر خويش، و حتي بدتر از آن اينكه برخي آلت دست دشمنان امام هم مي‌شوند، گله مي‌كنند: « با وجود اعتقاد داشتن به رئيسي كه عين الله الناظره است آيا مي‌توانيم از نظر الهي فرار كنيم و يا خود را پنهان كنيم؟ و هر كاري را كه خواستيم انجام دهيم؟! چه پاسخي خواهيم داد؟! همة ادوات و ابزار را از خود او مي‌گيريم و به نفع دشمنان به كار مي‌گيريم و آلت دست كفار و اجانب مي‌شويم و به آنان كمك مي‌كنيم!»18

4. اسباب ظهور امام(ع)
آسيب اصلي در نظرگاه آيت‌الله بهجت، آسيب رابطة امام و مأموم است. از اين رو راه حلّ محوري ايشان اصلاح اين رابطه و تعميق آن است. تصريح مي‌كنند: «تا رابطة ما با وليّ امر ـ امام زمان(عج) ـ قوي نشود كار ما درست نخواهد شد.»
اما قوي شدن اين رابطه چگونه است؟ ايشان در اين‌باره رويكرد اخلاقي خويش را بيشتر آشكار كرده، ادامه مي‌دهند: «قوت رابطة ما با وليّ امر (عج) هم در اصلاح نفس است. آيا واقعاً تا خودمان را اصلاح نكنيم كار درست مي‌شود؟»19
لذا اصلاح نفس، تحكيم ايمان و تطبيق عقيده و عمل بر عقيده و عمل امام(ع) در بيانات ايشان از درخشش و تأكيد خاصي برخوردار است.
«ما مي‌خواهيم هر كاري دلمان مي‌خواهد بكنيم؛ به نزديكان‌مان به دوستان‌مان هر كاري مي‌خواهيم بكنيم اما ديگران، دشمنان حق ندارند به ما اسائه‌اي بكنند. ما اگر به راه بوديم و در راه مي‌رفتيم چه كسي اميرالمؤمنين(ع) را مي‌كشت؟ چه كسي امام حسين(ع) را مي‌كشت؟ چه كسي همين امام حيّ حاضر را كه هزار سال است از ديده‌ها غائب است مغلو‌ل‌اليدين (دست بسته) مي‌كرد؟20
براي مؤمنان، تثبيت در دين و ايمان، ثبات قدم تا ظهور آن حضرت، از ظهور آن حضرت مهم‌تر است.»21
اين راه حلّ محوري از سوي ايشان مبتني بر تحليلي است كه از وضعيت موجود شيعيان و دشمنان دارد. «ما كه قدرت دفاع در برابر قدرت‌هاي بزرگ دنيا را ـ كه براي ما با هم هم‌دست شده‌اند ـ نداريم و نمي‌توانيم به صورت ظاهر با آنان بجنگيم. چرا دست از وظيفه خود برمي‌داريم؟! وظيفة فعلي ما با اين‌همه ابتلائات و آتش‌هايي كه براي نابودي شيعه در ايران، عراق، لبنان، پاكستان، افغانستان و ... فروخته شده دعا و توسل به حضرت حجت(عج) و توصية ديگران به دعاست.»22
توسل و دعا كه شاخصي براي به‌سازي رابطه مأمومين و امام خويش است، در بيان آيت‌الله بهجت جايگاهي خاص و ويژه دارد. اما نبايد گمان كرد كه تنها وظيفه در قبال ظهور را فقط دعا و استغاثه مي‌دانند. ايشان براي تحقق راه حل محوري‌اي كه اشاره شد هم راه‌كارهاي اجتماعي ارائه مي‌كنند و هم راه‌كارهاي فردي.

ادامه دارد ...

زولبيا

مواد لازم:
نشاسته: دويست گرم
ماست: دويست گرم
آرد: بيست گرم
روغن جامد: يك قاشق چايخوري
جوش شيرين: نصف قاشق چايخوري
آب يا در صورت تمايل گلاب: يك قاشق سوپخوري

طرز تهيه:
ابتدا بايد نشاسته و ماست را با يكديگر مخلوط كنيم، پس از چند دقيقه كه نشاسته در ماست حل شد، آرد را به آن افزوده و با همزن خوب هم مي‌زنيم تا مايع مورد نظر صاف شود. آن‌گاه روغن جامد را به آن اضافه مي‌كنيم و دوباره شروع به همزدن مي‌كنيم، سپس به مايع درست شده، آب و يا گلاب را به همراه زعفران و جوش شيرين اضافه كرده و هم مي‌زنيم. سپس مايع را در قيف مخصوص مي‌ريزيم و روي روغن داغ، فرم مي‌دهيم، پس از اين كه كمي سرخ شد، آنها را پشت و رو مي‌كنيم و داخل شربت قرار مي‌دهيم و پس از يك ربع از شربت خارج مي‌كنيم.

توضيح: براي تهيه شربت
يك كيلو شكر را در 300 گرم آب مي‌جوشانيم و به آن مقدار كمي جوهرليمو، هل و 10 گرم باتقا (مايه‌اي كه قنادها از آن استفاده مي‌كنند) اضافه مي‌كنيم.

توضیحات نداآشپزباشی:
• برای تهیه زولبیا از ماست ترش آب گرفته شده استفاده کنید
• مایه زولبیا را باید مرتب هم بزنید چون نشاسته و ماست خیلی سریع سفت می شوند
• اگر مایه سفت شد از کمی آب یا ماست و اگر شل شد از نشاسته استفاده کنید
• مایه را حتما از صافی رد کنید چون معمولا ته ظرف مقداری نشاسته حل نشده باقی می ماند
• برای سرخ کردن زولبیا از روغن مایع مخصوص سرخ کردنی استفاده کنید و روغن باید حتما خیلی داغ باشد
• برای تهیه زولبیا باید از قالب های گرد مخصوص زولبیا استفاده کنید وگرنه خمیر شما در تمام سطح ماهیتابه پخش می شود اگر قالب در دسترس ندارید از ماهیتابه های کوچک استفاده کنید
• روغن سرخ کردنی شما نباید بسوزد چون زولبیا را بد رنگ می کند اگر روغن شما سوخت فورا آن را عوض کنید
• بهتر است که از زعفران در مایه زولبیا استفاده نکنید و آن را به شهد اضافه کنید
• شهد زولبیا نباید زیاد داغ باشد که زولبیا خمیر شود و نباید زیاد سرد باشد که شهد به خورد زولبیا نرود و زولبیا خرد شود
 

زولبيا

مواد لازم :
تخم‌مرغ: سه عدد
روغن جامد: يك قاشق مرباخوري
شكر: نيم كيلو
آرد: دويست گرم
آب: به مقدار لازم
نمك: يك سوم قاشق چايخوري
آب‌ليمو: دو قاشق سوپخوري
گلاب: به مقدار لازم

طرز تهيه:
ابتدا آب را جوش مي‌آوريم، با شعله ملايم آرد را اضافه مي‌كنيم و هم مي‌زنيم تا خمير نسبتا سفتي به دست آيد. سپس روغن را به آن اضافه مي‌كنيم و مرتب هم مي‌زنيم (حدود دو الي سه دقيقه) به طوري كه خمير به صورت سفت در بيايد. پس از اين كه خمير كمي سرد شد، تخم‌مرغ‌ها را يكي‌يكي به آن اضافه مي‌كنيم تا خمير خوب ورز بخورد و نرم شود. براي اينكه باميه رنگ زيباتري به خود بگيرد، بهتر است از شربت باميه يك قاشق سوپخوري به خمير باميه اضافه كرده و با خمير مخلوط كنيم. سپس خمير را در قيف مي‌ريزيم و به صورت دايره دايره در ظرف روغن داغ مي‌ريزيم. به ياد داشته باشيد كه باميه‌ها را هنگام سرخ شدن، بايد مرتب هم بزنيد تا به هم نچسبند و يك دست سرخ شوند. باميه‌ها را در همان حال كه داغ هستند، به شربت گرم اضافه مي‌كنيم تا شربت را خوب به خود جذب كنند.در غير اين صورت باميه‌ها، شربت را جذب نخواهند كرد. به ياد داشته باشيد اگر باميه پس از چند ساعت شربت خود را از دست داد، علت آن رقيق بودن شربت است و دليل ديگري ندارد.

همکاری گوگل و بنیاد ایکس پرایز در پروژه ماه 2.0
 

موبايل 2.0

علت اهميت روزافزون پديده‌هایی چون آيفون را بايد تنها در يك چيز دانست: موبايل 2.0 .اين عبارت اگرچه مدت كوتاهی است كه بر سر زبانهاافتاده اما پيشرفتهای چشمگيری داشته است.
روز گذشته از طريق وبلاگ ريد-رايت-وب با يك بلاگر آشنا شدم كه در زمينه موبايل 2.0 كار مي‌كند. او يك اسلايد ارائه كرده است.شما مي‌توانيد اين اسلايد را در قالب يك فايل PDF از سايد اسلايدشير دانلود كنيد.بنظر من نيز، اين يكي از بهترين، جامع‌ترين و زيباترين و در عين حال ساده‌ترين نمونه‌هایی است كه تمام اتمسفر «موبايل 2.0» شامل گذشته-حال و آينده اين پديده را در چنين بسته كوچكي و در قالب تصاوير زيبا ارائه كرده است.توصيه مي‌كنم حتما آن را دانلود كنيد.
اما نكته‌ای مي‌خواستم بگويم اين است كه با توجه به گسترش روزافزون ايرانسل و امكانات جديد آن در حيطه استفاده از اينترنت- بخصوص ارائه كارتهای مخصوص و همچنين اينترنت رايگان در روزهای پنج‌شنبه و جمعه و ساير نكات- بايد به گسترش استفاده از اينترنت بر روی موبايل توجه بيشتری كنيم.قبلا از وبلاگ‌نويسان آی‌تی ، خواسته بودم كه مبحثي تحت عنوان «موبايل 2.0» به دسته‌بنديهای وبلاگهای خود اضافه كنند.اكنون نيز مي‌گويم بايد باری ديگر به گسترش اين موضوع فكر كنيم-لااقل فكر كنيم اگر نمي‌توانيم عمل كنيم.
در همان PDF مربوطه خواهيد ديد كه اكنون حيطه موبايل آنقدر مهم شده كه بازيگران بزرگ جهانی مثل نوكيا و گوگل و مايكروسافت در حال سرمايه‌گذاری‌های بزرگی هستند.شايد بنظرتان كمي برای ما -با توجه به مخابراتمان - زود باشد.از مشكلات فونت فارسي در موبايل باخبرم.اما با همه اين احوال اعتقاد دارم «موبايل 2.0» را بايد جدي گرفت.از امروز خود را برای آينده آماده كنيم

عریضه‏ ها را چاه كجا مى‏ برد؟

خاموش‏تر از چراغ مرگیم
روشن‏تر از آفتاب كجایى‏؟
عقربك‏هاى ساعت، تا كى به گرد خود گردند، بیهوده در صفحه غیبت.
در گرگ و میش سحرگاه، پایان دروغ را انتظار مى‏كشیم.
آن روز كه بیایى، جهان براى خوشبختى ما تنگ است.
آغاز و فرجام خویش را در تو مى‏جوییم.
این گریه را پایانى است اگر، اشك راه خود را بداند و بر هر دامانى نریزد.
پوست را بادام و سال را ایام و زیستى را كام و بودن را نام تویى.
من كیستم؟ تو كیستى؟ من اینك نه آنم كه بودم. تو همچنان آنى كه بودى.
مگذار كه بگویم در تن من، امید را به خاك سپردند و سنگى صنوبرى شكل بر سر آن نهادند.
هیچیم هیچ، بى‏تو اى همه كس، همه چیز، همه جا، همه وقت، همه عمر...
دلى داریم به پریشانى دود; سرى داریم به حیرانى رود; چشمى به گریانى ابر; غمى به وفادارى بخت. نه اقبال خوشایندى، نه مرگ ظفرمندى.
رفتن، یعنى غیبت، آمدن، یعنى ظهور. بودن یعنى انتظار. كار یعنى سالنامه عمر را ورق زدن. سیاست، یعنى به لبخند تو خندیدن. حكومت، یعنى زیر پاى تو فرش گستردن. عاشورا، یعنى غمهاى تو. محرم، یعنى دمیدن مهتاب فراق. این است معناى حقیقى كلمات.
عریضه‏ها را چاه به كجا مى‏برد؟ آیا او هم...
سر و دست مى‏شكند غول فراق: ما به جنگ مگسها بسیجیده‏ایم.
اگر نه یك دم هماواز توییم، مگر چنگ ناساز تو نیستیم؟
خوشا آن در كه به روى تو هر روز مى‏خندد.

امام حسن‏عليه السلام: مَنِ اتَّكَلَ عَلى‏ حُسنِ الاِختِيارِ مِنَ اللَّهِ لَهُ لَم يَتَمَنَّ أنَّهُ في غَيرِ الحالِ الَّتِي‏اختارَهَا اللَّهُ لَهُ؛

هر كه بر نيكْ‏ گزينىِ خداوند پشتْ‏گرم باشد ، آرزو نمى ‏كند در وضعى ‏جز آن‏كه خدا برايش اختيار فرموده ، قرار گيرد.

تحف العقول، ص 234

نرم افزار رمضانيه دعاي يا علي يا عظيم به صورت گويا

ذخيره کل صفحه و يا قسمتي از آن با نرم افزار
EasyWebSave v1.7.3