تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

سلام

السلام علیك یا ابا عبدالله الحسین(ع)

توبه و شهادت پیر مرد شامى

راوى گوید: در آن اثناء كه اهل بیت را نزدیك درب مسجد نگاه داشته بودند، پیر مردى به نزد زنان عصمت و طهارت آمد و این سخنان را به زبان راند: حمد خدا را كه شما را بكشت و بلاد را از فتنه مردان شما خلاص ‍ نمود امیر المومنین یزید را بر شما مسلط ساخت حضرت .

سید الساجدین علیه السّلام در جواب او، فرمود: اى شیخ ! آیا قرآن خوانده اى ؟

گفت : بلى

حضرت فرمود: این آیه را دیده اى كه خداوند متعال فرموده : قل لا اسئلكم ... سوره شورى، آیه 23؛ یعنى اى پیغمبر! به این امت بگو كه من از شما براى ابلاغ رسالتم اجرى نمى خواهم مگر آنكه درباره اقرباء و خاندانم دوستى نمایید.

آن شیخ عرض كرد: بلى ، این آیه شریفه را تلاوت نموده ام . امام سجاد علیه السّلام فرموده : ماییم ((ذوى القربى )) كه خدا در قرآن فرموده است سپس فرمود: اى شیخ ! ایا این آیه را خوانده اى و آت ذالقربى حقه سوره اسراء ، آیه 26یعنى اى پیغمبر ما، حق اقرباء خود را به ایشان برسان.

آن پیر مرد گفت : بلى ، این آیه را هم قرائت كرده ام .

امام سجاد علیه السّلام فرمود: ما خویشان پیامبر هستیم . امام علیه السّلام ادامه داد كه اى شیخ این آیه را خوانده اى :

واعلموا انما.... سوره انفال ، آیه 41؛ یعنى بدانید هر گونه غنیمتى به دست آوردید، خمس آن براى خدا و براى پیامبر و براى ذوى القربى است .

پیر مرد گفت : آرى ، این آیه را نیز خوانده ام .

امام سجاد علیه السّلام فرمود: آن ذوى القربى  ما هستیم .

سپس امام فرمود: آیا آیه تطهیر را خوانده اى كه خداوند متعال مى فرماید: انمایرید....سوره احزاب ، آیه 33؛ یعنى خداوند مى خواهد كه از شما اهل بیت هر پلیدى را بزداید و شما را چنانكه باید و شاید پاكیزه بدارد.

 پیرمرد گفت : این آیه را نیز تلاوت كرده ام .

امام فرمود: ماییم آن اهل بیت كه خدا تخصیص داد ما را به نزول آیه تطهیر.

راوى گوید: آن پیرمرد پس از استماع این كلام از فرزند خیر الانام زبان از گفتار فروبست و از گفته هاى خود پشیمان گشت و از روى شگفت و تحجب ، آن حضرت را سوگند داد كه آیا شما همان اهل بیت حضرت رسول هستید؟!

امام زین العابدین علیه السّلام فرمود: به خدا سوگند كه ما همان اهل بیت پیامبریم و در این خصوص مجال هیچ شك و شبهه اى نیست و به حق جد ما رسول صلى الله علیه و آله سوگند كه ماییم اهل بیت خاتم الانبیاء

پیرمرد چون از حقیقت حال مطلع گشت اشك از چشمانش جارى گردید و عمامه را از سر برداشت و بر زمین انداخت و سر را به سوى آسمان بلند نمود و گفت : خداوندا! من بیزارم از آن كسى كه دشمن آل محمد است چه از جن باشد و چه انس سپس عرض نمود: آیا توبه من قبول مى شد؟

امام علیه السّلام فرمود: اگر تو به نمایى ، خدا توبه تو را مى پذیردد و تو در آخرت با ما خواهى بود.

 آن پیرمرد عرض نمود: من از كردار خویش توبه كردم و نادم شدم.

 چون این خبر به یزیدبن معاویه علیهما الهاویة رسید، حكم نمود آن پیرمرد را به قتل رساندند.

سوگنامه كربلا (ترجمه لهوف )

به نام خدا

سلام

السلام علیك یا ابا عبدالله الحسین(ع)

وَمَكَرُواْ وَمَكَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاكِرِینَ(آل‌عمران: 54)
و آنها مكر كردند و خداوند [هم] مكر كرد

و خداوند بهترین مكركنندگان است.

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

سلام

السلام علیك یا ابا عبدالله الحسین(ع)

روزى على (علیه السلام ) با لشكریان خود از بیابان كربلا عبور مى كرد لحظه اى ایستاد و نگاهى به راست و چپ انداخت و در حالیكه گریه مى كرد، گفت : به خدا سوگند اینجا محل جنگ كردن و كشته شدن آنها مى باشد. عده اى پرسیدند: اى امیرمؤ منان (علیه السلام ) اینجا چه جایى است ؟ حضرت فرمود: اینجا كربلا مى باشد و افرادى در اینجا كشته مى شوند كه بدون حساب وارد بهشت خواهند شد این را بگفت و حركت كرد و آن روز مردم معناى فرمایش آن حضرت را نفهمیدند.

 محجة البیضاء، ج 4

به نام خدا

سلام

السلام علیك یا ابا عبدالله الحسین(ع)

امام حسین (ع) : سپاس به درگاه خداوندی كه آنچه خواهد، انجام گیرد و نیرویی نیست مگر آن كه قائم به ذات احدیت اوست . همان گونه كه گردنبند به گردن دختران جوان افتاده است ، مرگ نیز گریبانگیر فرزندان آدم است . آن چنان كه یعقوب شوق دیدار یوسف داشت ، من نیز به شدت اشتیاق دیدار پدران و گذشتگانم دارم . دست تقدیر الهی برای من قتلگاهی برگزیده است كه باید به دیدار آن بشتابم . می بینم كه به همین زودیها گرگهای گرسنه "نواویس " و "كربلا" مرا در محاصره انداخته ، بند بند اعضای بدنم را از هم جدا می كنند و عطش درونی خود را با كشتن من فرو می نشانند. از چنین روزی كه قلم تقدیر بر آن گذشته است ، تدبیر و راه فراری نیست . ما اهل بیت به آنچه خداوند راضی باشد، رضایت داریم . بر این بلا كه برای ما خواسته است ، صبر می نماییم ، البته او نیز پاداش صابران به ما عطا خواهد فرمود. ما پاره های تن پیامبریم و پاره تن پیامبر از او جدا نمی شود. ما در بهشت ، دور و بر پیامبر گرد خواهیم آمد و با رفتن ما چشم پیامبر روشن شده ، وعده هایی كه داده شده است ، عملی می گردد. اینك در میان جمع ما هر كس جان در كف آماده شهادت است و خود را برای مرگ و ملاقات الهی مهیا ساخته ، به همراه ما كوچ كند كه فردا صبح به یاری خدا من حركت می كنم .

بحار الانوار، ج 44، ص 366

به نام خدا

سلام

السلام علیك یا ابا عبدالله الحسین(ع)

حضرت آدم و كربلا

در مصیبت حضرت سیّد الشهداء(ع ) بنا بر روایات مختلف آنچه به چشم دیده ، و دیده نمى شود گریسته اند.

در جریان هبوط حضرت آدم علیه السلام مى باشد كه آن حضرت پس از ترك اولى كه در بهشت انجام داد از بهشت رانده و بر زمین فرستاده شد، محل هبوط آدم علیه السلام در مكّه معظّمه بوده است و در روایات مى باشد كه حضرت آدم علیه السلام بخاطر آن گناه یا ترك اولى بسیار گریست و از گناه خود توبه كرد.

و همچنین مفارقت از همسرش حوّا نیز به غصّه او افزوده بود، بنابراین حضرت آدم علیه السلام بر روى زمین حركت كرد و بیابانها و دشتها را زیر پا گذاشت تا گذار حضرت آدم علیه السلام به سرزمین كربلاى پر بلا افتاد، كدام كربلا آن كربلایى كه تا حضرت سیّدالشهداء به آن سرزمین وارد شد و دیگر مركب او حركت ننمود بنابر روایات سه مركب عوض كردند ولى مركب حركت ننمود.

خلاصه آنكه حضرت آدم وقتى به آن سرزمین رسید، ملاحظه كرد كه گرد غم و غبار، ناراحتى وهمّ و غم در وجودش پدیدار شد و قلبش به تنگ آمد، تا رسید به آنجایى كه شمع فروزان پیامبر (ص ) خاموش گشته بود، یعنى تا به قتلگاه حضرت سیّد الشهداء (ع ) رسید، قدمش به سنگى برخورد كرد و افتاد و بر اثر اصابت سرش به زمین خون از سر حضرت آدم جارى شد، حضرت آدم علیه السلام ناراحت شد و سر به آسمان برداشت كه ، بار الها آیا گناه تازه اى مرتكب شده ام كه مرا اینگونه مجازات مى كنى ؟ خدایا من تمام عالم را گشتم و چنین بلائى بر سرم وارد نشد، حال آنكه در اینجا چنین عقوبت مى شوم !

از جانب پروردگار عالم ندا آمد كه اى آدم از جانب تو گناهى سر نزده است لكن این همانجایى است كه :

یقتل فى هذه الارض ولدك الحسین علیه السلام ظلما

یعنى این همانجایى است كه فرزندت حسین علیه السلام بر اثر ظلم شهید مى شود، و خداوند روضه سیّد الشهداء را خواند و حضرت آدم علیه السلام بر مصائب آن حضرت گریست ، قربان مظلومیّتت حسین جان كه آدم با یك سر شكستن آنگونه به خدا شكایت مى كند، حال آنكه تو با آن همه مصیبت مى فرمایى :

رضا بقضائك و تسلیما لامرك لا اله غیرك و لا معبود سواك

حضرت آدم عرض كرد: خدایا آن حسین كه در این جا شهید مى شود، ایكون نبیّا؟ پیامبر مى باشد؟

وحى نازل شد كه اى آدم او پیامبر نیست ، لكن نوه پیامبر آخرالزمان و فرزند دختر آن پیامبر(ص ) فاطمه زهرا مى باشد. پس با راهنمایى جبرئیل چهار مرتبه بر قاتلین حضرت سیّد الشهداء(ع ) لعن فرمودند.

كشكول النور ج 1 ص 132