تبیان، دستیار زندگی

روزی استاد به هر یک از شاگردانش پرنده ای داد و گفت برای جلسه بعد این پرنده را در جایی که هیچ کس نباشد سر ببرید و برای من بیاورید.
روز موعود تمام شاگردان به جز یک نفر پرنده های سر بریده را آوردند اما آخرین نفر پرنده را سر نبریده بود. استاد از او پرسید چرا اینکار را نکردی؟شاگرد پاسخ داد: جایی نیافتم که هیچ کس در آن نباشد، زیرا هر جا رفتم خدا آنجا بود.

پیرمرد ثروتمند در بستر مرگ تنها پسرش را صدا زد تا آخرین نصایح را به او بکند: فرزندم ازمال دنیا تو را بی نیاز گرداندم اما بدان پس از مرگم کسانی گردت می آیند که تنها تو را بخاطر ثروتت میخواهند پس مراقب باش و ثروتت را بهر هر نورسیده ای به هدر مده اما اگر چنین شد و زندگیت را بر باد رفته یافتی پس دست نیاز به سوی خلق دراز مکن که اگر چنین کنی عمری بنده او خواهی بود و برای چنین روزی طناب داری برایت آماده کرده ام برو و خود را راحت کن.
پیرمرد مرد و پسر زندگیش تازه اش را آغاز کرد چه بسیار دوستانی که او را تنها نمی گذاشتد و در تمام خوشیها همراهش بودند پسر فرمان پدر را فراموش کرده بود و در پی خوشگذرانیش بود اما سرانجام روزی فرا رسید که تمام زندگیش را بر باد رفته یافت. دیگر هیچ کس را در کنارش نمی دید آنها فقط رفیق خوشیهایش بودند. پس بیاد سخن پدرش افتاد و از کرده خود پشیمان شد و تنها راه باقیمانده را آخرین فرمان پدر یافت سر بر بالای دار برد و خود را رها کرد وبا آن تمام آرزوهایش را. اما طناب پاره شد و از لای چوبهای پوسیده سقف سکه های طلا بر سرش ریخت.آری. پدر دانا حتی فکر چنین روزی را هم کرده بود. پسر خوشحال از تدبیر پدر شد و زندگی دوباره ای آغاز نمود اما اینبار میدانست چه باید بکند.