درمان سندرم تونل کارپال را به تعویق نیندازید
گاهی به دلیل نداشتن آگاهی کافی، احساس ناراحتی و درد در دستها و مچ دستها نادیده گرفته میشود تا زمانی که مشکل جدی ایجاد میکند. در این مطلب خواهیم گفت اگر سندرم تونل کارپال را درمان نکنید چه چیزی در انتظار شماست.
سندرم تونل کارپال، عصب میانی مچ دست را که حرکت دست را ممکن میکند تحت تاثیر قرار میدهد. این عارضه معمولا سبب درد، ضعف، کرختی و گزگز میشود که اگر تحت درمان قرار نگیرید علائم بدتر شده و به جایی میرسید که حرکتپذیری دستتان را از دست میدهید.
اغلب وقتی دست، حرکات مکرر و تکراری دارد، سندرم تونل کارپال ظاهر میشود؛ مثلا کسانی که زیاد مینویسند.
مراحل سندرم تونل کارپال
اگر سندرم تونل کارپال درمان نشود، بدتر و بدتر خواهد شد. لازم است بدانید سندرم تونل کارپال یک نوروپاتی محیطی محسوب میشود و امکان بهبودی آن وجود دارد. آسیب عصبی در سندروم تونل کارپال درجاتی دارد:
سندرم تونل کارپال، عصب میانی مچ دست را که حرکت دست را ممکن میکند تحت تاثیر قرار میدهد. این عارضه معمولا سبب درد، ضعف، کرختی و گزگز میشود که اگر تحت درمان قرار نگیرید علائم بدتر شده و به جایی میرسید که حرکتپذیری دستتان را از دست میدهید
. آکسونوتمزیس. در این مرحله ضعف و گزگز و بیحسی وجود دارد اما خفیف است. در واقع اگر دست را استراحت بدهید احساس ناراحتی هم برطرف میشود. همین مرحله بهترین زمان است که بدون دارو و جراحی مشکل را برطرف نمایید.
. نوروپراکسیا. عصب میانی بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته و تقریبا به آستانهی پارگی میرسد. درد دست بیشتر شده و علائم دیگری ظاهر میشوند. در این مرحله از سندرم تونل کارپال شاید بتوان با یک سری از داروها و عمل جراحی عارضه را برطرف کرد.
. نوروتمزیس. در این مرحله، عصب پاره شده و حرکت انگشتان دست از بین رفته است. احتمال ترمیم آسیب در این مرحله بسیار بسیار ضعیف میباشد. در واقع حتی جراحی هم نمیتواند یک راهحل قطعی باشد.
حالا که دانستید اگر سندرم تونل کارپال درمان نشود چه اتفاقی میافتد، مهم است که نسبت به هرگونه درد و ناراحتی دقیق باشید تا هر چه سریعتر برای درمان اقدام کنید. این عارضه در صورت عدم درمان به موقع نه تنها دیگر قابل درمان نیست بلکه پیشرفت کرده و بدتر خواهد شد.
راههای درمان سندرم تونل کارپال
برای درمان سندرم تونل کارپال چند راه وجود دارد:
. استراحت: اگر در مرحله آکسونوتمزیس باشید، استراحت میتواند تا حدود زیادی مشکل را برطرف کند زیرا این سندرم گاهی بر اثر استفادهی زیاد از دست ایجاد میشود.
. وسایل ارتوپدیک: اگر نتوانید دستتان را به اندازهای که لازم است استراحت دهید، استفاده از اسپلینت مچ یا بریس ارتوپدیک میتواند جلوی بدتر شدن علائم را بگیرد.
. گرما و سرما: استفاده از سرما در ناحیهی درد به کاهش تورم و درد کمک میکند. بعد از ۴۸ ساعت، گرما توصیه میشود تا عصب میانی استراحت کند.
. دارو: مصرف دارو تنها تحتنظر پزشک باید باشد. معمولا در مرحلهی نوروپراکسیا دارو تجویز میشود. اگر سرما اثری نداشته باشد، برای کاهش التهاب دارو تجویز میشود.
. فیزیوتراپی: ماساژ و ورزش عضله مخصوص درمان سندرم تونل کارپال وجود دارد. همچنین کار درمانی میتواند به در پیش گرفتن عادتهایی جهت پیشگیری از این سندرم کمک کند.
. عمل جراحی: عمل جراحی اغلب آخرین راهکار درمانی است. در مراحل آکسونوتمزیس و نوروپراکسیا معمولا نیازی به عمل جراحی نیست و در مرحله نوروتمزیس ممکن است با عمل جراحی هم به نتایجی که انتظار دارید نرسید.
در پایان
اگر سندرم تونل کارپال را در مراحل اولیه درمان نکنید، مجبور خواهید شد راههای بیشتری را امتحان کنید تا بلکه به راهحلی برسید که مشکلتان را کمتر کند. ضمنا اصلاح عادتها نیز ضروریست، مثلا همانطور که گفتیم اگر زیاد مینویسید باید از اسپلینت مچ به عنوان یک راه پیشگیرانه استفاده کنید و همچنین ورزشهایی انجام دهید تا دستها و مچهایتان بعد از مدت طولانی نوشتن، استراحت کرده و ریلکس شود.
بیتوجهی به سندرم تونل کارپال و اجازهی پیشرفت به آن دادن یک اشتباه بزرگ و غیرقابل جبران است. بیحرکت شدن انگشتها میتواند باعث شود دستتان برای همیشه فلج شده و انگشتان چنگمانند شوند بدون اینکه بتوانید آنها را بکشید و باز کنید.