تبیان، دستیار زندگی

شرمنده شد بهار ز گلزار کربلا / بلبل کند نوا که خزان محرم است

ما عاشقان لاله ی سرخِ پیمبریم / کز عطر او بهشت خداوند ، خرم است

صد مرده زنده میشود از ذکرِ یا حسین / مولای ما معلم عیسی بن مریم است

عیسی اگر در آخرِ عمرش به عرش رفت / قنداقه حسین ، شرف عرشِ اعظم است

با یوسفش مقایسه کردم ، نگار گفت : / او شاه مصر باشد ، این شاه عالم است

ما را نیازِ صید چمن نیست در بهار / روی حسینیان ، گل و این اشک شبنم است

ای صاحب عزا به عزاخانه ها بیا / یاران سینه زن همه در زیر پرچم است

گر وعده ی بهشت به ما می دهد بهار / ما نیستیم طالب ، رضوان مسلّم است

بر عاشقان ، سیاحت گلشن حرام شد / خاکم به سر که قامت سروِ علی خم است

ای آب ، بس کن این همه جوش و خروش را / در پیش چشم ما علی اصغر مجسم است

سقا ز تشنگان حرم شرمسار شد / شرمنده ی خجالت او نهرِ علقم است

ساقی تشنه تا که برون آمد از فرات / قربان غیرتش شود عالم ، اگر کم است

چون محتشم بخوان به پیمبر ز سوز دل / باز این چه شورش است که در خلق عالم

است ؟