تبیان، دستیار زندگی

سازمان انتقال خون چه سالی تاسیس و چه عاملی، موجب راه‌اندازی این سازمان شد؟

سازمان انتقال خون ایران، سال 1353 تاسیس شد، حدود 42 سال پیش. قبل از آن نحوه اهدای خون در شرایط بسیار ناسالم و بسیار غیراستاندارد انجام می‌شد. این موضوع موجب شد، سازمان انتقال خون ایران سال 1353 با رعایت استانداردهای جهانی و بین‌المللی شروع به کار کند.

رسالت اصلی سازمان انتقال خون ایران چیست؟

رسالت اصلی این سازمان، تامین خون سالم است. همچنین تامین فرآورده‌های خونی و فرآورده‌های درمانی برای نیازمندان و بیماران. پس تامین خون سالم و کافی برای نیازمندان، یکی از رسالت‌های اصلی این سازمان است. دهه گذشته، کسی که به فرآورده‌های خونی نیاز داشت، باید یکی از اعضای خانواده‌اش خون اهدا می‌کرد (خون جایگزین)؛ اما با تلاش همکاران در این سازمان و عرق ملی مردم ایران ذخایر خونی در کشور به اندازه‌ای است که به خون جایگزین احتیاجی نداریم و این شرط حذف شده است.

مهم‌ترین شاخص سلامت خون، نبود چه بیماری‌هایی است؟

مهم‌ترین شاخص سلامت خون، وجود بیماری‌هایی با منشأ خون است. به عنوان مثال، بیماری‌هایی مانند ایدز، هپاتیت ویروسی و بیماری‌های آمیزشی. البته کشور ما در طول یک دهه گذشته توانسته، این شاخص را به حداقل برساند.

منظوراز اهداکنندگان مستمر چیست؟

افرادی که حداقل بیش از دو بار در سال، خون اهدا می‌کنند، اهداکنندگان مستمر محسوب می‌شوند.

افرادی که برای اهدا اقدام می‌کنند، باید چه شرایطی داشته باشند؟

مهم‌ترین شرط، سن و تشخیص هویت است. اهدای خون باید داوطلبانه باشد و بدون کوچک‌ترین چشمداشتی صورت گیرد. اهداکنندگان خون مستمر، با اهمیت اهدای خون سالم آشنا می‌شوند. این افراد معتقدند، برای اهدای خون سالم باید مراقب سلامت خودشان باشند. در طول سال، حدود دو میلیون اهدای خون وجود دارد که 500 هزار نفر آن، اهدای خون مستمر محسوب می‌شود.

سن اهدا کنندگان خون باید بین 18 تا 65 سال باشد. آقایان سالی چهار بار و خانم‌ها سالی سه بار می‌توانند خون اهدا کنند. البته فاصله اهدا نباید از دو ماه کمتر باشد. در این زمینه وزن، فشار خون و هموگلوبین اهداکننده اندازه‌گیری می‌شود و سپس پزشک مشاور، وضعیت فرد را ارزیابی می‌کند. اگر فرد واجد شرایط باشد، به واحد اهدا معرفی می‌شود.

آیا فردی با چربی خون بالا می‌تواند خون اهدا کند و آیا اهدای خون در شرایط ناشتا انجام می‌شود؟

اگر فرد فقط چربی خون بالا داشته باشد و بیماری زمینه‌ای دیگری نداشته باشد می‌تواند خون اهدا کند اما اهدای خون، نیازی به ناشتا بودن ندارد توصیه می‌شود، فرد مایعات هم به اندازه کافی مصرف کند.

کسی که سابقه بیماری قلبی یا سابقه سکته قلبی دارد و در حال حاضر بهبود یافته، می‌تواند خون اهدا کند؟

در این خصوص، بسته به وسعت عارضه ایجاد شده و میزان فشارخون فرد و این که داروهای ضد انعقاد مصرف می‌کند یا خیر، تصمیم گیری انجام می‌شود که البته همه این تصمیم‌گیری با پزشک مشاوری است که فرد اهداکننده را ویزیت و سوابق بیماری‌های او را بررسی می‌کند.

فرد مبتلا به آرتریت روماتوئید می‌تواند خون اهدا کند؟

فردی که مبتلا به این بیماری است، ولی داروهای مربوط به بیماری را که باعث ضعف سیستم ایمنی فرد می‌شود، مصرف نمی‌کند، می‌تواند خون اهدا کند.

حداقل هموگلوبین به منظور اهدای خون به چه میزان است؟

حداقل هموگلوبین خون در آقایان و خانم‌ها باید بین 13 تا 18 میلی گرم در صد باشد. البته خانم‌ها بعد از اهدا باید درمان تکمیلی با آهن را داشته باشند که این مساله برای سلامت اهداکننده خون مهم است و همه اینها با نظر پزشک مشاور مستقر در سازمان انتقال خون انجام می‌شود.

فردی که روزانه آسپرین مصرف می‌کند، می‌تواند خون اهدا کند؟

با مصرف آسپرین و داروهای ضدانعقاد خون فرد پس از اهدا ممکن است دچار مشکل شود و این مورد می‌تواند جزو محدودیت‌های اهدا محسوب شود.

دکتر عباس صداقت

مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی جذب سازمان انتقال خون ایران 

جراحان مغز و اعصاب کشورمان موفق شدند، با گذاشتن الکترودهای مغز برای پیدا کردن نقطه دقیق تشنج، بیماران دچار تشنج که مقاوم به درمان دارویی هستند را خوشحال کنند.

به گزارش جام جم آنلاین، دکتر سید سهراب هاشمی شهرکی نورولوژیست و عضو تیم جراحی تشنج در حاشیه این عمل جراحی در بیمارستان پارس، اظهارداشت: یک دهه قبل جراحی درمان بیماران دچار تشنج در کشورمان آغاز شد، در آن زمان پزشک به صورت فردی به جراحی هایی که خطر آسیب به اندام های حیاتی مانند گفتار، حرکت، تفکر و... را نداشت، می پرداختند.

وی با بیان اینکه این نوع جراحی با موفقیت انجام می شد، افزود: این جراحی تنها برای بیمارانی که کانون تشنج در آنها مشخص بود، انجام می شد و سایر بیماران قابل درمان نبودند.

شهرکی با اشاره به این موضوع که این بیماران در طول روز یا هفته به صورت مکرر دچار حملات صرع می شوند، گفت: در بسیاری از کشورها برای این دسته از بیماران نیز روش های جراحی با مشارکت تیم های مختلف پزشکی انجام می شود، اما متاسفانه در کشور ما به دلیل فقر سواد یا امکانات، این جراحی امکانپذیر نبود.

این نورولوژیست ادامه داد: خوشبختانه امروزه با افزایش آگاهی و سطح دانش پزشکان ما، این امکان در کشور فراهم شد و ما شاهد انجام دو جراحی بزرگ برای گذاشتن الکترودهای مغز با هدف پیدا کردن محل دقیق تشنج بودیم.

وی تاکید کرد: برای انجام این جراحی دو بیمار کاندید شدند که یک نفر هر روز دچار حملات مکرر تشنج و نفر دیگر در طول هفته دچار حملات تشنج می شد.

شهرکی با اشاره به حضور دکتر امینا از آمریکا برای انجام این جراحی در کشورمان، گفت: ایشان این نوع جراحی را در خارج از کشور داشته و از این رو، تیم جراحی کشورمان با اطمینان خاطر بیشتری این جراحی را انجام داد.

عضو تیم جراحی صرع، خاطر نشان کرد: این جراحی با حضور متخصصان اعصاب داخلی، جراح، متخصص بیهوشی، پرستار، روانپزشک و... انجام شد.

همچنین دکتر رضا ملاحسینی یکی دیگر از اعضای تیم جراحی تشنج با تاکید بر اینکه این نوع جراحی فقط بر روی بیمارانی انجام می شود که مقاوم به درمان دارویی هستند، گفت: این جراحی برای شناخت دقیق نقطه تشنج زا انجام می شود.

این جراح مغز و اعصاب تاکید کرد: در واقع این جراحی، نوعی نقشه برداری سطحی مغز است که در حدود 3 ساعت زمان عمل جراحی است.

منبع: مهر 

به گزارش فارس، سیدسهراب هاشمی‌فشارکی در نشست خبری که درباره دستیابی به این موفقیت علمی برگزار شد، گفت: یک دهه قبل جراحی درمان بیماران مبتلا به تشنج در ایران آغاز شد و در آن زمان پزشک به صورت فردی به جراحی‌هایی که خطر آسیب به اندام‌های حیاتی مانند گفتار، حرکت، تفکر و ... را نداشت، می‌پرداخت. عضو تیم جراحی که موفق به انجام نقشه‌برداری از مغز شده‌اند، یادآور شد: خوشبختانه امروز با افزایش آگاهی و سطح دانش پزشکان این امکان در کشور ما فراهم شد و امروز شاهد انجام دو جراحی بزرگ گذاشتن الکترودهای مغز برای پیدا کردن محل دقیق تشنج بودیم. 

چقدر بیماری صرع را می‌شناسید؟ آیا شما هم از آن دسته افرادی هستید که تصور می‌کنید صرع یک بیماری ارثی یا ژنتیک است که با حملات تشنجی بروز پیدا می‌کند؟

پاسخ بسیاری افراد به این پرسش، مثبت است. جالب است بدانید،امکان بروز صرع در کودکانی که پدر یا مادر آنها دچار صرع است، ولی عامل خطر دیگری برای ابتلا به صرع ندارند، پایین است.

دکتر فرزاد اشرافی، متخصص مغز و اعصاب به جام‌جم می‌گوید: پدر یا مادری که به صرع مبتلا هستند، نباید نگران ابتلای فرزند خود به صرع باشند، اما باید کودک خود را از نظر برخی علائم صرع که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند (مانند خیره‌شدن طولانی) تحت پایش قرار دهند.

این متخصص می‌افزاید: به طور معمول از هر صد نفر، دو نفر در زندگی خود صرع را تجربه می‌کنند که اگر پدر کودک به صرع مبتلا باشد، این احتمال بالاتر است و در ابتلای مادر، این خطر کمتر از پنج‌درصد است، اما اگر هر دو والد مبتلا به صرع باشند خطر کمی بالاتر می‌رود و البته به این معنی نیست که حتما کودکان به صرع مبتلا می‌شوند.

دکتر حسین دلاور کسمایی، مشاور پژوهشی انجمن صرع نیز در این باره توضیح می‌دهد: احتمال بروز صرع در خانواده افراد مبتلا به صرع کمی بیشتر است، اما بسیاری از مبتلایان هیچ خویشاوند مبتلایی ندارند و اکثر والدین مبتلا نیز فرزند‌شان به این بیماری دچار نمی‌شود .

این متخصص مغز و اعصاب در گفت‌وگو با جام‌جم تاکید می‌کند: صرع را می‌توان مجموعه اختلال‌هایی دانست که تمایل به بروز حمله تشنج دارند. صرع انواع مختلفی دارد که فقط نوع بسیار نادری از آن به دلیل تغییر در یک ژن می‌تواند به صورت صفت ژنتیک ساده یک فرد را مبتلا کند و سایر انواع صرع، علاوه بر تعامل‌های چندگانة ژن‌ها برای بروز به عوامل محیطی نیز نیاز دارند.

عواملی که خطر صرع را تشدید می‌کند

به گفته دکتر دلاور، عوامل محیطی که می‌تواند بر وراثت صرع تأثیر بگذارد شامل سن ابتلا به صرع در والدین، ابتلای پدر و مادر به این بیماری و دلیل ابتلا به صرع در والدین می‌شود، به این معنی که اگر والدینی در سن زیر 20 سال به صرع مبتلا شده باشند احتمال بروز صرع در فرزندشان کمی بیشتر می‌شود.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اضافه می‌کند: اگر هم مادر و هم پدر هر دو مبتلا به صرع باشند احتمال بروز صرع در فرزندان کمی بیشتر از زمانی است که یکی از آنها مبتلا به صرع باشد.بعلاوه اگر والدینی به دلیل صدمه‌های محیطی مانند ضربه به سر، سکته یا عفونت مغزی به صرع مبتلا شده باشند، احتمال بروز صرع در فرزندان آنها کاهش می‌یابد.

دکتر اشرافی در این باره توضیح می‌دهد: سندرم‌های ارثی، ناهنجاری‌های مادرزادی مغز، عفونت و ضربه به سر از علل اصلی تشنج است. بنابراین هم عوامل ژنتیک و هم عوامل محیطی در بروز این بیماری نقش دارند. با این حال شایع ترین علت صرع در کودکان ضربه به سر است که یک عامل محیطی محسوب می‌شود. در حال حاضر، صدها ژن موثر در ایجاد صرع شناخته شده اما هنوز نقش دقیق بسیاری از ژن‌ها به طور کامل مشخص نشده است. به طور مثال در افرادی که زمینه ژنتیک دارند، آستانه ایجاد تشنج کاهش یافته و احتمال ایجاد آن پس از ضربه به سر یا سقوط از ارتفاع بیشتر است.

نشان صرع بر پیشانی فرزندان

هرگز تصور نکنید، بیماری صرع لزوما به فرزندان والدین مبتلا به این بیماری منتقل می‌شود .

دکتر کسمایی در این باره اظهار می‌کند: اگرچه شواهد بسیاری درباره نقش اساسی ژن در ابتلا به صرع وجود دارد، آنچه مهم است تشخیص نوع ژن‌هایی است که در این امر دخیل هستند. گاهی فراوانی صرع در برخی خانواده‌ها بیشتر دیده می‌شود. می‌توان گفت از آنجایی که بیشتر انواع صرع محصول مجموعه‌ای از ژن‌ها و تأثیرات محیطی است، امکان عدم انتقال صرع از یک نسل به نسل بعد وجود دارد و اگر ژن‌ها به نسل بعد منتقل شوند بدون وجود عوامل محیطی افراد خانواده را مبتلا نخواهند کرد.

دکتر اشرافی با تاکید بر این که در هیچ نوع صرعی مسائل موروثی به تنهایی، عامل خطر عمده محسوب نمی‌شود، می‌گوید: وراثت به تنهایی عامل ابتلا به صرع نیست و در برخی افراد، آستانه صرع به دلیل وراثت پایین می‌آید،اما عامل شروع‌کننده صرع، عواملی مانند ضربه به سر یا اختلالات مغزی و متابولیک است.

چه کنیم که صرع نگیریم؟

پزشک مشاور و مشاور ژنتیک می‌توانند با بررسی سابقه پزشکی و سابقه خانوادگی بیمار، انجام آزمایش‌های خاصی را برا ی تشخیص زودهنگام بیماری در افراد پر خطر پیشنهاد دهند، اما در هر حال، عوامل محیطی برای پیشگیری از بروز صرع پیشنهاد می‌شود.

دکتر دلاور با بیان این مطالب می‌گوید: برای افرادی هم که دارای سابقه خانوادگی این بیماری هستند، رعایت نکاتی چون جلوگیری از ضربه به سر، درمان بموقع و کامل عفونت ها، کنترل تب و پیشگیری از بروز سایر بیماری‌های مغزی مانند سکته‌های مغزی بسیار اهمیت دارد .

دکتر اشرافی با تاکید بر این که در حال حاضر، امکان حذف ژن عامل صرع از یک نسل وجود ندارد، می‌گوید: پس از شناخت ژن‌های درگیر در ایجاد برخی انواع صرع در سطح دنیا تلاش برای کنترل این بیماری به کمک تغییرات ژنتیک شکل گرفته و در حال پیشرفت است.

پونه شیرازی 

هیچ رژیم متعادلی توصیه نمی‌کند شیرینی‌ به‌طور صددرصد حذف شود. حتی طبق توصیه‌های جهانی علم تغذیه، حداکثر 7 تا نهایتا 10 درصد کل کالری مورد نیاز هر فرد (با توجه به سن و جنس) می‌تواند از طریق قندهای ساده یا شیرینی‌ها تامین شود.

البته برای انتخاب شیرینی‌ باز هم اولویت با میوه‌های شیرین مثل انجیر، خرما، کشمش، توت و موز است؛ یعنی بهتر است بعد از صرف ناهار به جای مصرف یک تکه کرم‌کارامل، یکی دو دانه خرما میل کنید، اما می‌توان از شیرینی‌های دیگر هم با احتساب 7 تا نهایتا 10درصد کل کالری مورد نیاز روزانه مصرف کرد. یک نکته کلی در مصرف کل شیرینی‌ها (طبیعی و مصنوعی) وجود دارد که بسیار هم بر آن تاکید شده؛ این که هیچ‌وقت هنگام گرسنگی بخصوص گرسنگی طولانی‌مدت، از شیرینی‌ها به عنوان اولین انتخاب وعده اصلی و میان‌وعده‌تان استفاده نکنید. 

معمولا وقتی یخچال تمیز و به نظافت آن توجه می‌شود، ظاهر پاکیزه‌ای دارد و بوی نامطبوعی از آن به مشام نمی‌رسد. اما به محض این که یکی دو قلم جنس جدید وارد یخچال می‌شود پس از گذشت چند روز، دانه‌های بسیار ریزی از کلونی کپک‌هایی که به زحمت می‌توان آنها را دید در زوایای قفسه‌های یخچال مشاهده می‌شود و با باز کردن در یخچال بوی نامطبوعی به مشام می‌رسد و حتی آب درون پارچ هم بو می‌گیرد. حال سوال اینجاست آلودگی میکروبی یخچال تا چه میزان تهدیدکننده سلامت است و راه رهایی از بوی بد یخچال چیست؟

رشد و نمو باکتری و کپک در داخل یخچال دور از ذهن نیست، چون مواد غذایی خام و بخصوص میوه و سبزیجات تازه‌ای که ما روزانه درون این محفظه می‌گذاریم بار میکروبی بالایی دارند و می‌توانند این آلودگی را به یخچال انتقال دهند.

براساس پژوهشی که در دانشگاه ایالتی تنسی روی باکتری‌های پنهان یخچال انجامید، مشخص شد اغلب این باکتری‌ها برای سلامت انسان بی‌‌ضررند بجز 20درصد آنها که باعث ایجاد عفونت تنفسی می‌‌شوند.

اما مهم‌ترین راهکاری که می‌تواند سبب کاهش ورود آلودگی به یخچال شود، شست‌وشوی میوه، سبزی، گوشت خام و بویژه پوشش موادغذایی بسته‌بندی شده، قبل از ورود به یخچال است. لازم است بدانید بسته‌بندی اغلب مواد غذایی با دست کارگران توزیع‌کننده، عرضه‌کننده و دست مصرف‌کنندگانی که در پایان یک روز کاری، اقدام به انتخاب و خریداری این نوع محصولات می‌کنند آلوده می‌شود و اغلب افراد هم از این موضوع بی‌اطلاع هستند غافل از این که این پوشش‌ها با یک شست‌وشوی ساده با مایع شوینده و آب ولرم تمیز می‌شوند.

برای رفع بوی بد و تمیزی یخچال چه کنیم‌؟

یخچال را خاموش کرده و تمام مواد غذایی خام و پخته را خارج کنید و قفسه‌ها و کشوهای آن را با محلول آب گرم و جوش شیرین که یکی از بهترین مواد ضدمیکروبی است بشویید و گندزدایی کنید. دیواره‌ها و لاستیک دور در یخچال را با ابر آغشته به این محلول یا با محلول آب و سرکه سفید بشویید و با حوله خشک کنید و اگر ذره‌ای از مواد غذایی به لاستیک یا دیواره‌های یخچال چسبیده و جدا نمی‌شود، مرطوبش کنید تا براحتی جدا شود. نتایج تحقیقات نشان داده‌ است داخل یخچال از کف خانه کثیف‌‌تر است.

بهترین راه برای جلوگیری از انتشار بوی نامطبوع یخچال استفاده از چند تکه زغال است. زغال را درون یک فنجان یا کیسه توری قرار دهید و در گوشه‌ای از یخچال بگذارید. ضمن این که مقداری جوش‌شیرین یا قهوه آسیاب شده نیز می‌تواند بوی مواد غذایی درون یخچال را رفع کند.

این را هم بدانید همیشه مواد غذایی پرچرب در مقایسه با سایر غذاها استعداد زیادتری برای بو گرفتن دارند. پس حتما این نوع غذاها را درون ظروف دردار نگه دارید و از ماندگاری طولانی مدت مواد غذایی بودار در داخل یخچال اجتناب کنید و برای آن که آب بطری و پارچ، بوی مواد غذایی معطر را نگیرد حتما در آنها را ببندید.

فاخره بهبهانی

زیبایی بینی برای بیشتر ایرانی‌ها بسیار مهم است و بیشترین عضو مورد توجه در چهره است. گاهی جراحی‌های بینی دلیلی فراتر از زیبایی دارند و عاملی همچون بدشکلی و مشکلات ناشی از شکستگی بخصوص در دوران کودکی دلیل مراجعه افراد به متخصص است.

شکستگی بینی شایع‌ترین شکستگی در صورت کودکان بخصوص در شش تا هفت سالگی است. استخوان بینی برجسته‌ترین استخوان صورت است و اتفاقا نازک و آسیب‌پذیرتر از دیگر اعضای صورت است.

تورم، اولین نشانه

شکستگی بینی برخلاف شکستگی اعضای دیگر مانند دست و پا همیشه با عکس رادیولوژی قابل تشخیص نیست و معاینات بالینی تنها راه تشخیص است چرا که در عکس ممکن است شکستگی‌های کاذب در بینی دیده شود که متفاوت از شکستگی اصلی باشد.

دکتر محسن نراقی، فوق‌تخصصی جراحی پلاستیک و ترمیمی صورت، رئیس انجمن تحقیقات راینولوژی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره علائم اولیه شکستگی به جام‌جم می‌گوید: اولین علامت شکستگی بینی در کودکان تورم است که با کبودی، خونمردگی زیر پوست و درد همراه است. اصابت ضربه به یک طرف بینی، می‌تواند باعث کج شدن استخوان به یک سمت مشخص شود.

دکتر نراقی نیز راه تشخیص شکستگی بینی را معاینه، رادیوگرافی و میزان مهارت جراح در تشخیص می‌داند و می‌گوید: در کودکان به دلیل کوچکی استخوان بینی، ورم طولانی بعد از ضربه و نیز عدم همکاری کودک در لمس دقیق، در بسیاری از موارد شکستگی‌های بینی مورد غفلت قرار می‌گیرد و تنها پس از پدیدار شدن بدشکلی‌های ظاهری، خود را نشان می‌دهد.

وی ادامه می‌دهد: شکستگی می‌تواند باعث انحراف شدید تیغه بینی و به تبع آن مسدود شدن مجرای تنفسی، تنگی گذرگاه‌های سینوس و اختلال عملکرد آنها و مستعد سینوزیت شود.

بینی‌ زینی‌ شکل‌

بعد از شکستگی، خونمردگی تیغه‌ بینی‌ به‌ صورت‌ تجمع خون در ضخامت بینی و با تورم دوطرفه تیغه‌ بینی‌ به‌ همراه‌ باریک‌ شدن‌شدید راه‌ هوایی‌ بینی تظاهر می‌کند.

خونمردگی تیغه‌ بینی‌ نوعی‌فوریت‌ محسوب‌ می‌شود، زیرا باقی‌ ماندن‌ خونمردگی به‌ مدت‌ سه‌ روز، به‌ مرگ سلول‌های‌ غضروفی تیغه بینی و ایجاد بدشکلی بینی و‌ زینی‌شکل‌ شدن آن منجر می‌شود.

دکتر نراقی درباره رفع این مشکل می‌گوید: این مشکل با تخلیه‌ خونمردگی با بیهوشی عمومی رفع می‌شود، در غیر این صورت خونمردگی آبسه می‌کند و باعث عوارض‌ داخل‌ جمجمه‌ای‌ یا بینی‌زینی‌ شکل‌ تأخیری‌ می‌شود.

این فوق‌تخصصی جراحی پلاستیک و ترمیمی صورت تأکید می‌کند: ضربه‌های بسیار‌ شدید به پشت بینی باعث‌ آسیب‌ به‌ ساختمان‌‌ بین‌ دو کره‌ چشم‌ و به‌ ظاهر تو رفته‌ بینی‌ می‌انجامد.

این‌ شکستگی‌ها سبب‌ درگیری ‌استخوان‌‌های بینی‌، فک بالا، پیشانی و دیواره‌ میانی‌ کاسه‌ چشم‌ نیز می‌شوند. صدمه‌ شدید سقف‌ سینوس،‌ سبب‌ ریزش‌ مایع‌ مغزی‌ ـ نخاعی‌، ‌دستگاه‌ اشکی‌ و تاندون‌ گوشه داخلی چشم نیز می‌شود که درمان نشدن این عوارض به فاصله گرفتن گوشه داخلی چشم از بینی منجر می‌شود.

روزهای طلایی

به طور کلی غفلت‌های تشخیصی و درمانی شکستگی بینی اطفال، به دلیل نقش مهم بینی در تناسب صورت، علاوه بر مشکلات درمانی، در ایجاد مشکلات روحی ـ‌ روانی کودکان نقش
مهمی دارد.

دکتر نراقی با بیان این نکته ادامه می‌دهد: شکستگی بینی باعث اختلال در رشد جسمی و ذهنی، اختلالات شدید دندانی، فکی، صورتی و گود شدن کام به علت انسداد طولانی بینی در کودکان در حال رشد و اختلال در خواب می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره زمان طلایی برای ترمیم شکستگی بینی کودکان می‌گوید: در گروه سنی اطفال برای پیشگیری از آسیب روحی یا بدشکلی‌های بعدی، بهتر است روزهای پنجم تا هفتم بعد از شکستگی مراجعه شود.

وی تأکید می‌کند: جا انداختن شکستگی تمام مشکلات را رفع نمی‌کند. اگر شکستگی علاوه بر جابه‌جایی استخوان به انحراف شدید تیغه بینی منجر شده باشد، نیاز به عمل جراحی دارد که باید شش تا یک سال از شکستگی گذشته باشد تا اصلاحات انجام گیرد. چراکه ناپایداری به وجود آمده در ساختمان بینی مانع دست زدن به تمام اجزا و هر اقدامی باعث به هم ریختن ثبات بینی می‌شود. به همین دلیل در زمان شکستگی فقط به جا انداختن شکستگی اکتفا می‌کنیم.

شکستگی معمولا در هفته اول به صورت ابتدایی جوش می‌خورد، اما شش تا یک سال زمان برای سفت شدن آن لازم است.

نوزادان بینی شکسته

به گفته دکتر نراقی، شکستگی بینی کودکان در هر سنی حتی در زمان تولد نیز می‌تواند اتفاق بیفتد. وضع حمل طولانی احتمال ضربه‌پذیری نوزاد را افزایش می‌دهد چراکه ممکن است از وسایلی برای خارج کردن کودک استفاده شود که باعث آسیب به بینی کودک شود.

وی ادامه می‌دهد: در صورتی که والدین نوزاد تازه متولد شده، متوجه سختی تنفس در کودک شدند، حتما با متخصص مشورت کنند.

زمان ترمیم بینی

رئیس انجمن تحقیقات راینولوژی درباره بهترین زمان ترمیم شکستگی‌های کهنه بینی، می‌گوید: در صورتی که شکستگی در زمان طلایی جا افتاده بود، ترمیم‌های بعدی براساس ویزیت‌های سالانه، با توجه بشدت و ضخامت شکستگی و شدت انحراف حتی قبل از 15 سالگی با توجه به روش‌های پیشرفته فعلی
قابل انجام است.

دکتر نراقی تأکید می‌کند: هر گونه ترمیم قبل از سن مذکور بر اساس تشخیص پزشک و متناسب با شرایط کودک است.

گاهی ممکن است عوارض شکستگی حتی در صورت ترمیم بینی در بزرگسالی، هیچ گاه رفع و چهره فرد نرمال نشود. با توجه به این عوارض گاهی متخصصان مجرب، انجام جراحی در سنین پایین حتی در هشت سالگی را به بروز عوارض مذکور ترجیح می‌دهند.

عواقب شکستن بینی

شکستگی بینی باعث بروز اختلال در رشد جسمی و ذهنی، سینوزیت، اختلالات شدید دندانی، فکی، صورتی و گود شدن کام به علت انسداد طولانی بینی در کودکان در حال رشد و اختلال در خواب می‌شود. به همین دلیل گاهی ترمیم شکستگی با تشخیص پزشک می‌تواند قبل از 15 سالگی انجام شود.

سهیلا فلاحی

با شروع 40سالگی بتدریج چشم‌ها نمی‌توانند مثل سال‌های قبل برای اشیای نزدیک کانونی شوند و اصطلاحا فرد پیرچشم می‌شود. اولین راه اصلاح بینایی به نظر برخی افراد تهیه یک عینک آماده است. آیا استفاده از این عینک‌های آماده درست است و برای چشم‌ها آسیبی به همراه ندارند؟

برای پاسخ به این گونه سوالات باید گفت، بهترین راه اصلاح پیر چشمی مراجعه به اپتومتریست است. افرادی که دارای نمره عینک دور هستند، نمی‌توانند از عینک مطالعه آماده استفاده کنند، زیرا دارای میزانی عیب انکساری در فاصله دور هستند و نمره چشم آنها برای نزدیک با عینک مطالعه آماده متفاوت است.

کسانی که نمره لازم در دو چشم آنها با هم برابر نباشد، نمی‌توانند از عینک آماده استفاده کنند. استفاده از عینک مطالعه آماده برای بیماران مبتلا به آستیگماتیسم نیز به هیچ عنوان صحیح نیست و نباید مبادرت به تهیه این گونه عینک‌ها کنند. بنابر این هر گونه عیب انکساری در فاصله دور، استفاده از عینک مطالعه آماده را محدود می‌کند.

افرادی که در فاصله دور، بینایی خوبی دارند با استفاده از عینک مطالعه آماده ممکن است به سلامت بینایی خود آسیب بزنند. هنگاهی که فرد بدون ارزیابی و معاینه تخصصی و با مراجعه مستقیم، این گونه عینک‌ها را تهیه و استفاده می‌کند،ممکن است به دلیل ندانستن نمره دقیق عینک خود، عینکی را با آزمون و خطا انتخاب کند و در وهله اول تصور کند که مناسب است ولی این نمره انتخابی ممکن است کمتر یا بیشتر از نمره واقعی چشم وی باشد که برای فرد
مشکل‌ساز می‌شود.

در انتخاب بدون نسخه عینک، اغلب فرد نمره بیشتری را از نمره واقعی چشم خود تهیه می‌کند و موجب پیشرفت شدیدتر پیر چشمی خواهد شد و نه‌تنها در کوتاه مدت با این گونه عینک‌ها زود خسته می‌شود و قابلیت مناسب برای مطالعه ندارد بلکه در درازمدت با تأثیر روی عملکرد عضلات داخل چشمی، موجب بدتر شدن دید نزدیک و عوارض سوء دیگر می‌شود.

این عینک‌ها از مواد اولیه با کیفیت تهیه نشده‌اند و در مدت زمان کوتاهی جنس عدسی آنها رو به زوال می‌رود و قابلیت اولیه را ندارد. از آنجا که این عینک‌ها به طور سری و نه برای فرد خاص تدارک دیده شده‌اند، لذا کیفیت طبی و اپتیکی کاملی ندارند. همچنین براساس فواصل کانونی یکسان ساخته شده‌اند در صورتی که فواصل کانونی چشم‌های هر فرد به طور اختصاصی در ساخت عینک طبی فرد لحاظ می‌شود.

به خاطر داشته باشید، عینک‌های آماده برای استفاده ضروری و اورژانسی و در مدت زمان کوتاه کاربرد دارند تا اگر شخصی در اضطرار بدون عینک باشد، بتواند از آن بهره‌مند شود.

وجود این عینک‌ها برای این است که اگر کسی عینک اصلی اش مفقود شده یا در جایی جا مانده، به طور موقت مشکل خود را با تهیه این عینک‌ها حل کند ولی متاسفانه خیلی از مردم ما به غلط تصور می‌کنند این عینک‌ها را حتی می‌توانند برای سوغات افراد مسن فامیل تهیه کنند. بهتر است با احترام به دیدگان خود و برای حفظ بینایی‌مان به طور دقیق، طبق اندازه‌گیری اصولی و علمی یک اپتومتریست، یک عینک مطالعه شخصی‌سازی شده آن هم در یک موسسه عینک طبی معتبر با نظارت یک مسئول فنی دارای مجوز رسمی از وزارت بهداشت تهیه کنیم.

دکتر علی میرزاجانی

اختلال در بینایی بسیار هراسناک است. چشم ما مهم‌ترین منبع ارتباط‌مان با دنیاست. با وجود این بسیار تاثربرانگیز است که به رغم پیشرفت‌های ارزنده پزشکی، هنوز ناآگاهی نور چشمان عده‌ای از هموطنان را بخصوص در مناطق محروم خاموش می‌کند.

ارتباط مستقیم افزایش سن با بیماری به‌نام آب مروارید موجب شده برخی ساکنان مناطق مذکور کاهش تدریجی بینایی خود را ناشی از کهولت و افزایش سن بدانند. در صورتی که چشم‌ها تا قبل از 80 سالگی هم می‌توانند با درمان این بیماری از بینایی کامل برخوردار باشند. بنابراین تنها راه نجات این افراد، آگاه کردن آنها نسبت به بیماری عدسی چشم، درمان‌پذیری این بیماری و تشویق آنها برای مراجعه به پزشک در صورت مواجهه با کاهش دید به عنوان اولین نشانه ابتلا به آب مروارید است.

عدسی در پشت مردمک قراردارد و کار تطبیق و متمرکز کردن نور روی شبکیه را انجام می‌دهد. هنگام مطالعه، عدسی با تغییر انحنای خود امکان دیدن اجسام را بخوبی فراهم می‌کند. وقتی شفافیت عدسی یا همان لنز چشم با حضور مرواریدهایی دچار تیرگی شود، بینایی کاهش می‌یابد و کاتاراکت یا آب مروارید خودنمایی می‌کند.

تاری دید بدون درد، حساسیت به نور، تغییرات مکرر نمره عینک، دوربینی یا نزدیک‌بینی، احتیاج به نور بیشتر برای مطالعه، کاهش دید در شب و محو شدن یا زرد شدن رنگ‌ها از علائم آب مروارید است.

دکتر محمدناصر هاشمیان، فوق تخصص قرنیه و سگمان قدامی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیمارستان فارابی در گفت‌وگو با جام‌جم کم‌بینایی و نابینایی ناشی از آب مروارید را از شاخص‌های توسعه کشورها عنوان می‌کند و می‌گوید: ابتلای اغلب افراد به این بیماری بعد از 50 سالگی در دنیا شایع است. متاسفانه آمار مبتلایان به این بیماری در ایران دقیق و مشخص نیست، اما با توجه به تجهیزات پزشکی پیشرفته در صورتی که بیماری بموقع تشخیص داده شود، موفقیت در درمان مبتلایان با سایر کشورها برابری می‌کند.

اجتناب از عمل زودهنگام

ژنتیک، ضربه به چشم، قرار گرفتن طولانی مدت و بدون محافظت در مقابل نور آفتاب و سابقه جراحی چشم ازجمله عوامل موثر در بروز آب مروارید عنوان می‌شود. دکتر هاشمیان معتقد است برای خارج کردن مرواریدهای چشم نباید عجله کرد. در صورتی که سن فرد بیش از 80سال باشد، با توجه به محدودیت فعالیت این افراد، جراحی برای آنان ضرورتی ندارد. وی ادامه می‌دهد: آب مروارید باعث ضخیم و کدر شدن عدسی چشم و در نتیجه تاری دید می‌شود. در سنین پایین‌تر، در مراحل اولیه تا وقتی آب مروارید نرسیده، مشکل را با عینک می‌توان مدیریت کرد و از انجام جراحی زودهنگام اجتناب شود.

دکتر هاشمیان تأکید می‌کند: فرد باید ببیند آیا بدون هیچ ناراحتی کارهایش را می‌تواند انجام دهد یا خیر؟ بدون خطر رانندگی می‌کند؟ آیا می‌تواند براحتی بخواند و تلویزیون تماشا کند؟ آیا می‌تواند فعالیت‌های روزانه و عادی خود را مانند پخت و پز، خرید، کارهای منزل، خوردن دارو و... را بدون مشکل انجام دهد. وی تصریح می‌کند: اگر کدری عدسی به مرحله‌ای رسید که دیگر فرد با عینک هم از بینایی خوبی برخوردار نبود، در آن زمان چشم‌ها باید جراحی شوند.

تغییر آب مروارید به گلوکوم

آب‌سیاه یا گلوکوم دومین نوع اختلال بینایی است که به نابینایی غیرقابل بازگشت منجر می‌شود. به گفته متخصصان آب مروارید در صورتی که در مرحله نهایی و بسیار پیشرفته قرار گیرد و درمانی روی آن اعمال نشود، به آب سیاه تبدیل شده و منجر به نابینایی همیشگی خواهد شد. این در صورتی است که جراحی آب مروارید می‌تواند بینایی کامل را به فرد باز گرداند.

دکتر فاطمه علیپور، متخصص قرنیه و سگمان قدامی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران (بیمارستان فارابی) در ادامه اظهارات خود به جام‌جم می‌گوید: گاهی اوقات اگر آب مروارید خیلی برسد و مواد داخل آن از کپسول عدسی به بیرون نشت کند، باعث التهاب، بسته شدن زاویه باز چشم و باعث ایجاد آب سیاه می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: این تغییر در آب مرواریدهای معمولی اتفاق نمی‌افتد. در صورتی که آب مروارید پیشرفته باشد، چنین خطری فرد را تهدید می‌کند.

ابتلا به عیوب انکساری

گاهی فرد با واسطه بروز مشکل در تناسب طول کره چشم و قدرت انحنای قرنیه به اختلالی با عنوان عیوب انکساری شامل دوربینی، نزدیک بینی، آستیگمات و پیرچشمی مبتلا ‌شود که ممکن است عدسی چشم کاملا شفاف و سالم باشد.

اما درباره این که آب مروارید چگونه می‌تواند باعث بروز عیوب انکساری در چشم شود، دکتر علیپور می‌گوید: آب‌مروارید با عیب انکساری یکی نیست. وقتی سن بالا می‌رود، ممکن است فرد مبتلا به عیوب انکساری نباشد، اما یکباره با تغییراتی از نوع دوربینی یا نزدیک بینی ناشی از آب مروارید مواجه می‌شود که با پیشرفت آب مروارید و افزایش کدری چشم، شدت بینایی فرد تا حد قابل ملاحظه‌ای افت می‌کند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه می‌دهد: عیب انکساری ناشی از آب مروارید بعد از جراحی و لنزگذاری قابل رفع است. در حال حاضر از جراحی آب مروارید به عنوان یکی از روش‌های درمان عیوب انکساری در افراد بالای 45سال استفاده می‌شود و می‌توان با کمک عدسی‌های مخصوص آستیگماتیک یا چند کانونی، دوربینی یا پیرچشمی را اصلاح کرد تا فرد دیگر از عینک استفاده نکند.

تاثیر کورتون و دیابت بر آب مروارید

به همان اندازه که دیابت برای بیماران آزاردهنده است، کورتون جزو داروهای بسیار محبوب بین پزشکان و بیماران است؛ زیرا علائم خوبی را در بهبود بیماری در زمان کوتاه نشان می‌دهد و به همین دلیل داروی بسیار پرمصرفی است.

دکتر علیپور درباره تاثیر دیابت و مصرف کورتون در ابتلای چشم‌ها به آب مروارید می‌گوید: این عوامل تسهیل‌کننده انواع آب مروارید هستند. بنابراین افرادی که مصرف طولانی‌مدت کورتون دارند، بخصوص در سن بعد از 50 سالگی حتما باید نسبت به معاینات دوره‌ای چشمان خود جدی باشند.

سهیلا فلاحی 

محققان به این نتیجه رسیده اند که سلول های بنیادی دندان می توانند درمان موثر برای بیماران با مشکلات دندانی باشند و جایگزین «ایمپلنت» شوند.

به گزارش جام جم آنلاین، از دست دادن دندان بخشی از دوران کودکی است، با این حال از دست دادن دندان مولر یا شکستگی دندان نیازمند دندان های مصنوعی یا ایمپلنت ها است. استفاده از سلول های بنیادی دندانی برای رشد دندان جدید و استخوان آرواره می تواند مزیت هایی را برای تکنیک های موجود در مورد جایگزین دندان داشته باشد.

پروفسور «ییلیک» و همکاران در مدرسه دندانپزشکی Tufts راه هایی را برای رشد دندان جدید سالم و استخوان از سلول های بنیادی دندان ایجاد کرده اند. این سلول های بنیادی پتانسیل تمایزی بالایی دارند و می توانند به انواع سلول های بافت دهانی تبدیل شوند.

در این مطالعه، محققین بعد از بدست آوردن سلول های بنیادی از پالپ دندانی بالغ سالم، آن ها را در آزمایشگاه جداسازی و برای تشکیل جوانه دندانی جدید تحریک کردند. این جوانه های دندانی بافت نرمی هستند که رفته رفته به دندان بالغ تبدیل می شوند.

این روشی جدید و انقلابی برای درمان دندان از دست رفته و یا آسیب دیده محسوب می شود. جوانه دندانی بسیار پیچیده است و تنها در شرایطی تشکیل می شوند که یک آرواره جنینی را شبیه سازی کند و استخوان، دندان، کام نرم و لثه ها را بوجود می آورد.

استفاده از این سلول های بنیادی راه حل بهتری برای آسیب های دندانی است، زیرا برخی از بیماران در استفاده از ایمپلنت های تیتانیومی احساس راحتی ندارند. با این که این سلول های بنیادی دندانی به تنهایی نیز گزینه مناسبی برای مشکلات دندانی محسوب می شوند اما محققان می گویند می توان این سلول ها را روی داربست های مهندسی شده مناسب نیز کشت داد و وضعیت را برای تشکیل جوانه دندانی بهتر کرد.

منبع: مهر