اولین خاطره رو خودم می گم
یادمه یکی از مسابقه هایی که بین محصلا برگزار می شد دویدن با قوطی بود.
قوطی های شیرخشک یا هر قوطی فلزی دیگه ای رو دو تا سوراخ می کردیم و نخ بلندی ازش رد می کردیم .کف پاهارو روی قوطی می ذاشتیم (سوار قوطی می شدیم) و با نخ کنترل قوطی ها را در زیر پاها در دست می گرفتیم.
درواقع با کنترل کشش نخ باید مراقب می بودی که هنگام قدم برداشتن قوطی از کف پا جدا نشود و بتوانی در قدم بعدی مجددا قوطی را روی زمین بگذاری و قدم بعدی را برداری....
یک مسابقه دو هم برای این بازی گذاشته شده بود که با همین قوطی ها با آخرین سرعت ممکن بایستی مسیر 10 متری مسابقه رو طی می کردی.
یک همکلاسی داشتیم .اگر اشتباه نکنم فامیلش رحیمی بود . این اومده بود و زرنگی کرده بود. بجای دو نخ 4 رشته نخ را در هر قوطی استفاده کرده بود بطوریکه 4 نقطه از قوطی را سوراخ کرده بود و به همین دلیل کنترل خیلی خوبی رو پا و قوطی داشت.
یادمه دو سه سال پشت سر هم همین دوستمان "رحیمی" در مسابقه دو با قوطی برنده می شد و ما بهش حسودی می کردیم.
یادش بخیر .
دبستان شاهد نجف آباد سالهای 1368 تا حدود 70 یا 72
با مدیریت آقای مهدیه-ناظم آقای جامعی-پاینده-دفتر دار مهربان آقای احمدی و همه معلمان دوست داشتی