چهارشنبه 11 مهر 1403 - 26 ربيع الاول 1446 - 2 اکتبر 2024
تبیان، دستیار زندگی
در حال بار گزاری ....
مشکی
سفید
سبز
آبی
قرمز
نارنجی
بنفش
طلایی
همه
متن
فیلم
صدا
تصویر
دانلود
Persian
Persian
کوردی
العربیة
اردو
Türkçe
Русский
English
Français
مرور بخشها
دین
زندگی
جامعه
فرهنگ
صفحه اصلی تبیان
شبکه اجتماعی
مشاوره
آموزش
فیلم
صوت
تصاویر
حوزه
کتابخانه
دانلود
وبلاگ
فروشگاه اینترنتی
reza0802
آخرین مطلب
تعداد مطالب : 344
تعداد نظرات : 34
زمان آخرین مطلب : 4613روز قبل
دعا و زیارت
خولیو سزار مارتین
خولیو سزار مارتین خبرنگار اروگوئه اى روزنامه ال ناسیونال به دین اسلام گروید خبرنگار روزنامه ال ناسیونال اروگوئه که سال گذشته براى پوشش مراسم ارتحال امام به تهران سفر کرده بود، به دین مبین اسلام مشرف گردید. آقاى خولیو سزار مارتین خبرنگار اروگوئه اى روزنامه ال ناسیونال، تحت تأثیر جو معنوى مراسم سالگرد امام خمینى (ره) به اسلام علاقمند شد. وى سپس با سفر به شهر مقدس قم و مطالعه بیشتر به دین مبین اسلام مشرف گردید. مارتین پس از بازگشت به اروگوئه، با ارسال نامه اى به وزارت امور خارجه کشورمان این تشرف را رسماً اعلام کرد.
يکشنبه 1/10/1387 - 21:57
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
شعر و قطعات ادبی
خوش روزی
چه خوش روزی بود روز جدایی اگر با وی نباشد بی وفایی
يکشنبه 1/10/1387 - 21:53
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
ادبی هنری
خیال
کاریز خوش دارد خیال کند که رودها تنها برای این هستند که به او آب برسانند!
يکشنبه 1/10/1387 - 21:52
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
ادبی هنری
ماه
ماه روشنی اش را در سراسر آسمان می پراکند و لکه های سیاهش را برای خود نگه میدارد.
يکشنبه 1/10/1387 - 21:46
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
دعا و زیارت
نا امیدى از رحمت خدا
نا امیدى از رحمت خدا منشأ ناامیدى یأس از رحمت خدا و بخشایش او، نقطه مقابل رجاء و امیدوارى به پروردگار و منشأ آن در باور نادرست است. اگر كسى عقیدهاش نسبت به خداوند ناقص باشد و رحمت بىپایان و قدرت بىنهایت او را نشناسد ناامید مىشود. چنین نقصى در خداباورى، انسان را به كفر مىكشاند و حتى مىتوان گفت یأس كامل فقط براى كافر قابل تصور است و هیچ مؤمنى دچار آن نمىشود. در قرآن كریم آمده است: لا تایئسوا من روح الله انه لا یأیئس من روح الله الا القوم الكافرون (180) از رحمت خدا نومید نباشید، زیرا جز گروه كافران كسى از رحمت خدا نومید نمىشود. دومین باور نادرستى كه به یأس مىانجامد، اعتقاد به این است كه اعمال ما مستقلا موجب رستگارى ما مىشوند. خداوند، جهان را به گونهاى آفریده است كه نظم آن از طریق رابطه على برقرار است و سنت او بر این است كه امور را به واسطه اسباب آنها پدید آورد. ولى توحید راستین از ان كسى است كه معتقد است تأثیر اسباب و وسایط وابسته به اراده خداوند است؛ به طورى كه اگر اراده او تعلق نگیرد اسباب، تأثیر خود را از دست مىدهند. اگر كسى معتقد شود كه رستگارى انسان نتیجه قطعى عمل اوست، از دو حال خارج نمىشود: یا به عمل صالح روى مىآورد كه در این صورت در خطر عجب و ایمنى از مكر خداست. چنان كه در روایت آمده است: لو لم تذنبوا لخشیت علیكم ما هو شر من الذنوب، قیل ما هو؟ قال: العجب؛ (181) اگر گناه نمىكردید بر شما از چیزى بدتر از گناهان بیمناك مىشدم پرسیدند آن چه از گناه بدتر است چیست؟ فرمود: عجب. و یا عمل صالح را ترك مىكند، كه در این حالت چون خود را از دست خالى مىبیند و علت رستگارى را مفقود مىداند نومید مىشود. علت اصیل و واقعى رستگارى، خداوند است و عمل ما واسطه و بهانه جریان اراده خداوند است. وساطت این واسطه نیز به اراده خداست. اگر خدا بخواهد اعمال ما در رستگاریمان اثر خواهد گذاشت. این بدان معنا نیست كه خداوند در بخشودن بندگان و رستگار كردن آنان نیازمند واسطه است، بلكه اگر اراده او تعلق گیرد بدون مهیا بودن اسباب، انسان رستگار مىشود. در روایت آمده است: اعملوا و أبشروا و اعلموا ان احداً لن ینجیه عمله؛ (182) عمل كنید و شاد باشید و بدانید كه هیچ كس را عملش نجات نمىدهد. این روایت مىتواند به دو نكته اشاره داشته باشد: اول آن كه اعمال ما در مقایسه با عظمت خداوند و نعمت رستگارى او چنان ناچیز، یا ناقص و ناخالص است كه نمىتوان آن را سبب نجات دانست؛ دوم این كه عمل هیچ كس بدون اراده خداوند تأثیرى ندارد و این خداوند مهربان است كه مىخواهد اعمال انسانها موجب رستگاریشان باشد. عوامل ناامیدى چند عامل را مىتوان در پدید آمدن حالت یأس مؤثر دانست: الف: گناه و اصرار بر آن: كسى كه زیاد گناه مىكند و یا زیاد توبه مىشكند در صورتى كه ایمانى راسخ به صفات رحمت و لطف پروردگار نداشته باشد در معرض یأس از رحمت خدا قرار مىگیرد. ب: استعجال: كسى كه دعا مىكند و از درگاه خداوند درخواستى دارد چون خواستهاش برآورده نمىشود و دعایش مستجاب نمىگردد، ممكن است گمان كند كه نظر رحمت خداوند از او برگشته است و ناامید گردد. امام صادق(ع) مىفرمایند: لا یزال المؤمن بخیر و رخاء و رحمة من اللَّه، مالم یستعجل فیقنط، فیترك الدعاء قلا له: كیف یستعجل؟ قال: یقول: قد دعوت منذكذا و كذا و لا ارى الاجابة؛ (183) مؤمن پیوسته در نیكى و راحتى و مهربانى خداست تا زمانى كه استعجال نكند پس چون استعجال كند نومید مىشود و دعا را ترك مىكند. راوى مىگوید: از ایشان پرسیدم: چگونه استعجال مىكند؟ فرمودند: با خود مىگوید مدتى طولانى دعا كردم و اجابت نشد. این عوامل در صورتى مؤثر واقع مىشوند كه زمینه اعتقادى فرد نادرست و خداشناسى او ناقص باشد. به عبارت دیگر در صورتى كه منشأ اعتقادى یأس و قنوط فراهم نباشد، یأس بر بنده عارض نمىشود و اگر در گذرگاه زمان لحظاتى احساس نومیدى بر او چیزه شود قابل درمان است. آثار ناامیدى 1- ترك توبه و استغفار: كسى كه از رستگارى ناامید است در فكر جبران گذشته بر نمىآید زیرا جبران آن را ناممكن مىداند. 2- فرو رفتن در گناه: كسى كه از رحمت خدا نومید باشد و امید رستگارى نداشته باشد با خود مىگوید من كه آخرت بدى دارم؛ پس لااقل نباید لذات دنیا را از خود دریغ كنم. با این اندیشه نادرست ارتكاب گناه براى او آسان مىشود و در دریاى عصیان غرقه مىگردد. 3- كفر یا تباهى دنیا: كسى كه به دلیل اطمنیان از آخرت بد خود، به گناهان لذت آور روى مىآورد بسا كه از لذات دنیایى هم بهرهاى نداشته باشد؛ زیرا اگر همچنان به قیامت و محاسبه آخرت معتقد باشد تصور آخرت دهشتناكش شیرینى هر لذتى را بر او تلخ مىكند و یا در اثر زشتكارى به كفر و انكار خدا و قیامت مبتلا مىشود. 4- تباهى آخرت: طبیعى است كه آثار سه گانه گذشته به آخرتى پر از عذاب و رنج منتهى مىشوند. انسان مأیوس از رحمت خدا، افزون بر كیفرى كه براى گناهانش مىكشد، كیفرى هم براى یأس خود تحمل خواهد كرد؛ زیرا یأس و قنوط از رحمت خدا گناهى كبیره محسوب مىشود. درمان نا امیدى یأس حالتى روحى است كه در هر زمینهاى كه پدید آید باید با آن مقابله كرد و به فكر درمان آن بود. انسانى كه در رسیدن به اهداف دنیاى مأیوس است از كار و تلاش باز مىماند و زندگى او دچار ركود و افسردگى مىشود. نتیجه این ركود و افسردگى، رنجهایى است كه خود فرد مأیوس تحمل مىكند و سختىهایى كه به دیگران تحمیل مىنماید. چون این رنجها و سختىها به زودى آشكار مىشوند، فرد مأیوس و اطرافیان او به فكر درمان مىافتند. این درمانها گاه از طریق اصلاح نگرش فرد به زندگى صورت مىگیرد و گاه به وسیله دارو انجام مىپذیرد. بدون شك اعتقاد فرد به خداوند و ایمان به صفات جمال و جلال او از بروز یأس در امور دنیوى پیشگیرى مىكند و در فرض بروز این حالت، درمان آن را آسان مىسازد. ولى ان چه بسیار مهم است یأس فرد در پىگیرى اهداف اخروى و اصلاح رابطه خود و خداست. چنین یأسى از یك سو بالاترین ضرر را كه هلاكت اخروى است در پى دارد و از سوى دیگر نشانههاى آن به زودى آشكار نمىشود. در نتیجه ممكن است فرد بسیار دیر به فكر درمان آن بیافتد. به همین جهت باید در اندیشه پیشگیرى از این بیمارى بزرگ بود. پیشگیرى و درمان اصیل این بیمارى، تنها با از بین بردن منشأ آن امكانپذیر است. بنابراین اندیشیدن به رحمت و مغفرت خداوند و نقص و ضعف عمل همه آدمیان در تأمین سعادت آنها، پیشگیرى و درمان این بیمارى را ممكن مىسازد. دیگر روش درمان كه در همان روش نخست ریشه دارد، یادآورى سخنانى است كه در قرآن كریم و روایات اهل بیت وارد شده است و از یأس و نومیدى نهى نموده است. خداوند در قرآن كریم فرموده است: قل یعبادى الذین اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمة اللَّه ان اللَّه یغفر الذنوب جمیعا انه هو الغفور الرحیم؛ (184) بگو اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كردهاید! از رحمت خود نومید نشوید كه خدا همه گناهان را مىآمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است. در آیه 78 سوره یوسف نیز كه قبلا ذكر شد دیدیم كه قرآن كریم از نومیدى نهى كرده و نومیدى از رحمت خدا را ویژه كافران معرفى نموده است. در آیه دیگرى آمده است كه نومیدى از رحمت خداوند ویژه گمراهان است. و من یقنط من رحمة ربه الا الضالون (185) چه كسى جز گمراهان از رحمت پروردگارش نومید مىشود؟! همین كه بدانیم نومیدى نشانه كفر و گمراهى است از ناامیدى پرهیز خواهیم كرد. در روایات نیز بزرگى گناه و یأس یادآورى شده است. در روایتى از امام على نقل شده است كه ایشان خطاب به كسى كه به سبب زیادى گناهان نومید شده بود فرمود: یا هذا! یأسك من رحمة الله اعظم من ذنوبك؛ (186) بدان كه نومیدى تو از رحمت خداوند بزرگتر از گناهان توست. نومیدى از رحمت پروردگار، سوءظن به اوست. خداوند در قرآن كریم فرمود: و یعذب المنفقین و المنفقت و المشركین و المشركت الظانین باللَّه ظن السوء علیهم دائرة السوء و غضب اللَّه علیهم و لعنهم و اعدلهم جهنم وساءت مصیرا؛ (187) و مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك را كه به خدا گمان بد مىبرند مجازات كند آرى حوادث ناگوارى كه براى مؤمنان انتظار مىكشند تنها بر خودشان نازل مىشود. خداوند بر آنان غضب كرده و از رحمت خدا دورشان ساخته و جهنم را براى آنان آماده، و چه بد سرانجامى است. هر چه سوءظن به خدا مذموم است، حسن ظن به خداوند ستوده و سازنده است. حسن ظن به خداوند محبت انسان به خداوند را متسحكم مىكند و انسان را به عمل براى رضاى خدا مشتاق مىسازد. حسن ظن به خداوند اطمینان و آرامش لازم براى زندگى پرنشاط و اعمال صالح را فراهم مىآورد در روایات، حسن ظن به خداوند، بسیار توصیه شده است. در روایتى نقل شده است كه پیامبر فرمودند: قسم به آن كه معبودى جز او نیست به هیچ مؤمنى خیر دنیا و آخرت داده نشد مگر به سبب حسن ظن و امید او به خداوند و خوش خلق بودنش و خوددارى از غیبت مؤمنان. قسم به آن كه جز او معبودى نیست هیچ مؤمنى پس از توبه و استغفار عذاب نشد، مگر به سبب سوءظن او به خداوند و كوتاهى در امید بستن به خدا و بدخلقى و غیبت مؤمنان. قسم به آن كه جز او معبودى نیست، گمان هیچ بنده مؤمنى به خداوند نیكو نشود مگر آن كه خداوند همراه گمان بنده مؤمن خود باشد همان طور با او رفتار كند كه گمان او بوده است زیرا خداوند كریم است و نیكىها به دست اوست و حیا مىكند از این كه بنده مؤمنش به او گمان نیك برد و او خلاف گمان او و امید بنده با او رفتار كند. سپس فرمود: فاحسنوا باللَّه الظن و ارغبوا الیه؛ (188) پس به خدا خوش گمان باشید و به سوى او راغب شوید. مقصود از حسن ظن به خداوند، آن نیست كه فرد زیاده از حد امیدوار شود از تلاش براى كمال خود و رسیدن به رضوان الهى غفلت كند. حسن ظن به خداوند یعنى این كه با نگاه مثبت به خود، جهان و آینده انگیزه كوشش را در خود بپروریم و اقدام به عمل را آسان سازیم. حسن ظن، غافل شدن از گناه نیست، بلكه به این معناست كه حتى گناهكارترین انسانها نیز راه بازگشت و امكان رستگارى دارند. امام صادق(ع) در روایتى خوش گمانى به خدا را این گونه معنا مىكنند: حسن الظن باللَّه ان لا ترجوا الا اللَّه و لا تخاف الا ذنبك؛ (189) خوش گمانى به خداوند آن است كه جز به خداوند امیدوار نباشى و جز از گناهانت نهراسى. در خاتمه این مبحث، روایتى از امیرالمؤمنین(ع) نقل مىكنیم كه در بردارنده نگرشى كامل و همه جانبه به مسأله خوف و رجاء است و در متن آن مبانى اعتقادى هماهنگى خوف و رجاء بیان شده است. امیرمؤمنان على(ع) مردى را دیدند كه خوف بر او اثر كرده بود پرسیدند: تو را چه مىشود؟ پاسخ داد از خدا مىهراسم. فرمودند اى بنده خدا! از گناهانت بترس و از عدل خداوند درباره حقوق بندگان بهراس، و در آن چه تو را تكلیف نموده او را اطاعت كن و در آن چه به صلاح توست او را معصیت مكن. آن گاه از خدا مهراس، زیرا او به هیچ كس ظلم نمىكند و هرگز كسى را بیش از استحقاقش عذاب نمىكند ولى از بدعاقبتى همچنان بیمناك باشد شاید كه وضع تو دگرگون شود. پس اگر مىخواهى كه خداوند تو را از بدعاقبتى نیز در امان دارد، بدان نیكىهایى كه انجام مىدهى به فضل و توفیق خداوند است و بدىهایى كه مرتكب مىشوى مهلت و فرصتى است كه خداوند به تو مىدهد و حلم و بخشایشى است كه نسبت به تو دارد.
يکشنبه 1/10/1387 - 21:44
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
شعر و قطعات ادبی
آنان که
آنان که فانو سشان را بر پشت می برند سایه هاشان پیش پایشان می افتد.
شنبه 30/9/1387 - 16:33
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
شعر و قطعات ادبی
خدا
خدا به انسان می گوید: شفایت می دهم از این رو که آسیبت می رسانم دوستت دارم از این رو که مکافاتت می کنم.
شنبه 30/9/1387 - 16:31
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
كودك
کودک
هر کودکی با این پیام به دنیا می آید که خدا از انسان هنوز نومید نیست.
شنبه 30/9/1387 - 16:28
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
شعر و قطعات ادبی
خدایا
خدایا آنان که همه چیز دارند مگر تو را به سُخره میگیرند آنان را که هیچ ندارند مگر تو را!
شنبه 30/9/1387 - 16:27
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
دعا و زیارت
حضرت علی (ع)
از دست دادن دوستان غربت است.
پنج شنبه 28/9/1387 - 20:9
[
نظر به این مطلب
] - [
نظرات این مطلب : 0
]
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
گزارش محتوا
محتوای مخالف با موازین شرعی
محتوای مخالف با مصالح نظام جمهوری اسلامی
محتوای نقض کننده حریم شخصی من
محتوای مخالف با موازین اخلاقی
مورد توجه ترین های هفته اخیر
لینک ها
جستجو در مطالب روزانه
ثبت مطلب جدید
مطالب روزانه اعضا
فعالان مطالب روزانه
مطالب من
نظرات مطالب من
فعالترین ها در ماه گذشته
(0)فعالان 24 ساعت گذشته